JAPAN
Van Vanuit Beijing in China, waar we met de trein uit Noord Korea arriveerden, vlogen we na een kort verblijf en een tussenstop in het Chinese Dalian naar Fukuoka in Japan.
Fukuoka een wereldstad met veel moderne architectuur, waar de historische traditionele tempels vaak verscholen staan tussen de nieuwbouw. Moeilijk om daar goede foto’s van te maken.
Taxi’s in Fukuoka. Fukuoka is een enorme metropool, een immens grote moderne stad met kolossale gebouwen, vrij dicht op elkaar gepakt; vooral dat laatste zouden we later vanuit de trein later in Japan veel vaker zien. Zo goedkoop als de taxi’s in China waren, zo duur zijn ze in Japan; zelfs nog duurder dan bij ons. Maar… de Japanse taxidrivers openen de deuren daarvoor al vanaf het dashboard als je de taxi nadert. Sesam open u !
Zo, eerst weer es een lekker hapje eten.. op z’n Japans gerookt net zo lekker als Volendammer gerookte paling.
JAPAN in ’t kort !
Japan, bestaande uit ruim 6800 eilanden, is net zo groot als Duitsland, met 1,5 keer zoveel – 127 miljoen – inwoners als Duitsland. Ruim 90 miljoen Japanners zijn Boeddhistisch en de rest is Shintoistisch .
De Japanners waren al sinds begin 20ste eeuw in oorlog met allerlei Aziatische landen zoals China, Korea, Taiwan toen ze in WO2 de zijde kozen van Duitsland en Italië. Als Japan in december 1942 Pearl Harbour op Hawaii bombardeert, raakt de USA definitief bij WO2 betrokken.
Aan al deze oorlogen kwam abrupt een einde toen de Amerikanen samen met de Engelsen, en met medeweten van Stalin (Rusland) in augustus 1945 atoombommen op Hiroshima en Nagasaki dropten, en de Russen Japan de oorlog verklaarden.
In 1947 werd door de Amerikanen na de capitulatie van Japan een nog slechts symbolische rol voor de Keizer, en een gekozen kabinet met een minister President afgedwongen. Na de USA en China is Japan momenteel de 3de economische grootmacht ter wereld.
Reizen in Japan met de trein en het openbaar vervoer
We reizen meestal per huurauto, maar in Japan besloten we met de alom geprezen trein en ander openbaar vervoer te reizen. We hadden een in Nederland al geboekte Rail Pass waarmee je treintickets kan afhalen op de treinstations, men heeft dan de keuze: een gereserveerde of niet gereserveerde plaats; wij boekten die definitieve tickets voor onze volgende reisdoel meteen al bij aankomst op het treinstation.
Soms kan de Rail Pass ook gebruikt worden voor boot en/of bus trajecten Het is allemaal even wennen en zoeken; omdat maar weinig Japanners slechts heel gebrekkig Engels spreken, moet je vaak meerdere personen aanspreken, maar er is altijd wel uit te komen.
Een van de vele treinstations waar we aan kwamen of moesten overstappen; het Japanse treinensysteem is wereldberoemd, technische geavanceerd en zeer imposant zoals op deze foto wel te zien is.
Op vele plaatsen langs de straten zien we een, maar meestal meerdere frisdrankautomaten. Ook in openbare gebouwen, restaurants en hotels staan ze tegen de wand.
Veel lokale restaurants hebben etalages waarin de verkrijgbare gerechten bedolven onder een laag gelei te zien zijn. Leuk is dat er ook bij staat wat het precies is.
Vanuit Fukuoka rijden we per trein naar Nagasaki. Op de mooi gelegen boulevard in Nagasaki zijn veel gezellige terrasjes waar in de hitte een “extra cold” Heineken biertje ons prima smaakte. In het terras café in de wc staand, werd ik gebeld door de Telegraaf: ” of ze iets uit ons blog over Noord Korea mochten publiceren” , “uiteraard “was daarop mijn antwoord …. Tot onze verbazing zagen we twee dagen later in FB reacties dat het een hele pagina was geworden……maar… het blog was goed verwoord . Zie onderstaande link
https://www.telegraaf.nl/telegraaf-i/7Zd/8tbAm/original
DIJEMA, de band met Nederland.
Mary voor het gerenoveerde hoofdgebouw van de vroegere VOC Handelspost in Dejima. Nagasaki heeft een speciale band met Nederland. Al rond het jaar 1600 was op het waaiervormige eilandje Dijemi door zeelui van de VOC een handelspost opgezet, die 400 jaar lang standhield, en het venster naar de westerse wereld was. Er woonde een vaste kolonie Nederlanders op Dijemi. Het is leuk om in het deels herbouwde en gerenoveerde Dijemi rond te wandelen en te zien wat onze voorvaderen klaarspeelden.
We zijn hier in het huis van het hoofd van de handelspost; destijds het “Opperhooft” geheten. Dit is een van de ontvangst kamers van de woning.
Er is nu ook een maquette gemaakt van het eiland, waar ik maar even deze foto van maakte. Hier vlakbij plantte Willem Alexander een paar jaar geleden een boompje.
Dirkjan Roeleven en Hester van der Vliet ; “Nederlandse bikkels on the move !
Plotseling liep er een Nederlands koppel langs onze tafel aan de boulevard van Nagasaki. Ze werden kennelijk getriggerd door ons koel helder Heineken biertje op tafel. Dirkjan Roeleven en Hester van der Vliet, allebei werkzaam bij de Nederlandse TV. Uiteraard schoven ze op ons verzoek “even” gezellig aan. Dirkjan Roeleven en Hester van der Vliet hier met ons staand voor hun hoogbejaarde steun en toeverlaat “De Boswachter”. Onze haren gingen overeind toen we hoorden dat ze helemaal naar Japan waren gereden met hun stokoude Subaru (500.000 km op de teller) bijgenaamd: “De Boswachter”. In 4 maanden vanaf Aalsmeer ruim 20.000 km. Van de gekke ! Het was eigenlijk de bedoeling om de boswachter te “begraven” in zijn geboortegrond Japan, maar omdat de “hoogbejaarde” na zo’n topprestatie naam en faam begint te verwerven in Nederland, heeft ie op de valreep een retourreis verdiend met de bootferry…. Het werd nog reuze gezellig op dat terras in Nagasaki, en natuurlijk maakten we een foto van deze twee echte globetrotters op de nu al roemruchte “Boswachter”. Je kan ze volgen op FaceBook
NAGASAKI
Om Japan te dwingen te capituleren – de Duitsers hadden al zich al overgegeven – werd op 6 augustus 1945 door de Amerikanen en Engelsen, met steun van Rusland een atoombom op de stad Hiroshima gedropt. De Japanse Keizer bood daarop capitulatie aan, echter op basis van een aantal voor de Amerikanen onacceptabele voorwaarden. Daarop besloot men nog een bom te droppen op Kokura met als uitwijk Nagasaki.
Het is 9 augustus 1945. De B29 met de plutonium bom draait 3 rondjes om Kokura, het wolkendek is te gesloten; er wordt uitgeweken naar Nagasaki. Bijna was de actie afgeblazen omdat ook hier een dicht wolkendek hing, maar toen het even opklaarde op 9 augustus om 11:02 werd vanaf een hoogte van 9 km de atoombom “Fat Man” afgeworpen die op 500 meter boven de stad tot ontploffing kwam. Een derde van de bebouwing werd vernietigd en onmiddellijk na de klap kwamen 25.000 om en na 1 jaar was dit aantal opgelopen tot 140.000 slachtoffers.
Uiteraard gingen we in Nagasaki naar het beroemde Nagasaki Peace Memorial Park, vol gedenk,- en vredes monumenten, een museum, en een zuil op het hypocentre; de exacte plaats waarboven op 500 meter hoogte de bom tot ontploffing kwam. Het geeft toch een raar gevoel om op deze in de wereldgeschiedenis bekend staande plek te staan.
In het museum van het Peace Memorial Park is een video presentatie van het bombardement. Hier zien we het moment dat de atoombom op 500 mtr boven Nagasaki, dat geheel tussen de bergen ligt, tot ontploffing komt
Mary bij een replica van de atoom bom “Fat Man” op ware grootte, en in de echte kleuren, zoals die op 9 augustus 1945 op 500 mtr boven Nagasaki tot ontploffing kwam. De bom weegt 4,5 ton is 3,25 mtr lang en 1,52 mtr in diameter. De explosieve kracht is 21000 ton TNT
Deze gesmolten glazen fles werd op 1,5 km van de plek waar de bom naar beneden kwam gevonden. De hitte bij de nucleaire explosie bedroeg 3000 graden Celsius en meer…
Deze man – nu 86 jaar- was bezig bloemen water te geven bij het monument voor de slachtoffers van de Nagasaki ramp, toen wij er langs liepen. Hij bleek de overlevende te zijn die op de ochtend van de ramp – hij was toen 14 – door z’n baas op de Mitsubishi wapen fabriek waar hij werkte, 1,1 km van de bom inslagplaats, naar een andere fabriek werd gestuurd. Juist toen hij de fabriek verliet volgde de explosie, en werd hij tegen een betonnen zuil geblazen die hem tegen de hitte en de drukgolf beschermde waardoor hij en nog 1 collega overleefden. Zijn baas en al zijn andere 32 collega’s vonden de dood. Hij liet kranten zien waarop hij samen met de Japanse premier staat afgebeeld.
In veel winkels zien we rijen automaten met populaire figuren en poppetjes uit beroemde TV kinder programma’s.
In Nagasaki bezochten we Glover garden, waarop men een mooi uitzicht heeft over de stad Nagasaki. Even bijkomen van ons bezoek aan het Nagasaki Peace Park.
Met de trein van Nagasaki naar Hiroshima, we beginnen het Railway Systeem door te krijgen
HIROSHIMA
In Hiroshima bezoeken we het Peace Memorial Park, het atoombom museum, en de Atomic Bomb Dome. Er zijn opvallend vele groepen schoolkinderen die het Peace Park en het museum bezoeken.
De Hiroshima uranium atoombom richtte een veel grotere schade aan dan die van Nagasaki. 92% van alle gebouwen in de stad raakte totaal verwoest, zoals op deze foto goed te zien is, en 140.000 mensen raakten binnen een jaar dood of gewond.
In het museum in Hiroshima staan de 2 atoombommen op gelijke schaal bij elkaar, met ter vergelijking voor de grootte de mannen met kinderen. De atoombom rechts die op 6 augustus boven 1945 Hiroshima werd afgeworpen – 3 dagen voor de bom op Nagasaki – was een Uranium bom bijgenaamd “Little Boy”
Foto 3 uur na de inslag genomen
Er waren in het A-Bom Museum veel foto’s te zien van Hiroshima van voor en na de atoombom. Zeer aangrijpend allemaal. De bovenstaande foto maakte mede door de tekst van de fotograaf veel indruk op mij. De tekst moet van rechts naar links gelezen worden.
The Atomic Bomb Dome
Het gebouw op deze foto was een Industrieel Promotie Centrum dat slechts 110 meter van het inslagpunt van de atoombom verwijderd was . Daardoor is de drukgolf van boven gekomen en zijn een aantal muren rechtop blijven staan. Jarenlang is het voort laten bestaan van deze ruïne een punt van discussie geweest.
De autoriteiten hebben onlangs echter besloten om de Atomic Bomb Dome zoals het gebouw nu heet, altijd te laten bestaan in de staat waarin het was net na het bombardement
OKONOMI-YAKI een lekkernij
In Hiroshima gingen we op aanraden van de receptionist van ons hotel twee keer naar een lokaal restaurant, om te genieten van de specialiteit van Hiroshima; “Okonami-Yaki” Een gerecht dat op de plaat voor je neus wordt klaargemaakt, hetgeen al een genoegen is om te zien. Maar de smaak, absoluut top ! En…het kost bijna niets, voor 7,5 euro heb je de lekkerste variant met shrimps al te pakken… we raken er nog aan verslaafd !
Zo staan ze in de etalages van eethuisjes en restaurants en wat zijn ze lekker..de okonomi-yaki’s. Wij hebben er van gesmuld !
Hier zaten we aan de plaat; een medewerker maakt ze en snijdt ze hier in tweeën, want een hele is wel wat veel..
Je schuift aan, aan de plaat, zoals hierboven, met rechts het keuken gerei wat we erbij kregen; of wat we ook meemaakten, aan een tafeltje tegenover Japanners, die onverstoorbaar door eten alsof er geen andere gasten zijn. Het hele ritueel duurt een half uur en dan sta je weer buiten…
Het recept op een dienblaadje, het is simpel, wij gaan het thuis in elk geval proberen
De Japanse WC; een spektakel !
Heel bijzonder. Je komt ze overal tegen. In de hotels , restaurants, openbare gebouwen etc.We wisten wel dat het bestond maar zagen dit fenomeen niet eerder in hotels. Een Japanse WC gang is eigenlijk de vereniging van het nuttige met het aangename… Het is even 1 keer durven maar daarna wil je niet meer anders. Het bedieningspaneel zit aan de bril vast of is een kastje aan de muur voor je.
Als je op de WC bril gaat zitten, gaat er meteen ergens duidelijk hoorbaar een waterstraal lopen, zodat je geen menselijke geluiden meer hoort. Privacy ! De bril is verwarmd, een heerlijk gevoel, en de bril temperatuur is instelbaar. Na het doen van de behoefte is er de mogelijkheid van schoon spuiten of netter gezegd “sproeien”. Je blijft gewoon zitten. De waterstraal is meteen raak, in de roos, hoe kan dit vroeg ik me af? Niet iedereen is toch hetzelfde? Het gaat wonderwel altijd goed. De richting is echter indien gewenst instelbaar. Vaak is ook de temperatuur van het sproeiwater instelbaar, en ook de waterkracht.
WC doortrekken in de bovenstaande foto doe je in Japan met de verchroomde knop.
Dan… is er expliciet voor de dames uiteraard nog een tweede sproeier die ook qua spuitkracht en richting indien gewenst instelbaar is. Wat deze sproeier bij heren aanricht heb ik nog niet uitgeprobeerd. Het mag duidelijk zijn dat hier een complete computergestuurde elektrische installatie met complexe bedrading, met water slangetjes en pijpen voor nodig zijn, vandaar de bijnaam: “elektrische stoel”. Maar…. nog hygiënischer kan niet.
Het kastje aan de muur met de gebruiksaanwijzing voor de op de WC zittende .
Toen ik e.e.a aan mijn kids liet zien via Whats App meldde onze zoon Sander – die het bekende “Sanitair en Keukenhuis” heeft in Heerhugowaard,- dat hij een van de weinigen is in Nederland die dit systeem al een tijd verkoopt. Dat wordt dus een ritje naar Heerhugowaard voor ons, want zonder de Japanse WC willen we niet meer de pot op….
Naar het eiland Miyajima vanuit Hiroshima
In Hiroshima met een lokale trein naar de boot die ons op vertoon van de Railway Pass naar het beroemde en populaire tempeleiland Miyajima brengt.. Daar vinden we de Tori poort, de poort tussen het aardse en het hemelse, die bij vloed in het water lijkt t drijven.
Achter de Tori ligt de Utsukushima Schrijn
Groeten uit Miyajima
Er lopen op dit eiland overal herten rond; je wordt gewaarschuwd geen belangrijke papieren uit je zak te laten steken; de herten zien daar n.l voedsel in, en dat is natuurlijk ook wat ze hier bij deze winkel ruiken.
Geen auto’s dus, maar wel veel echt Japanse rijtuigen die door sterke mannen worden voort getrokken. De passagiers kunnen galant uitstappen
Ook hier veel klasjes schoolkinderen die opvallend beleefd naar ons zwaaien. Zou dit bij ons ook zo zou gaan als ik hallo roep naar een groep pubers?…
In de grote tempel worden altijd Boeddhistische diensten gehouden, waarbij men buigt, knielt, bukt, buigt, klapt en nog veel meer…
Ook kunnen we met een kabelbaan naar boven wat wel een paar mooie plaatjes oplevert.
Japan bestaat uit bijna 7000 eilanden, wat hier al goed te zien is…
Als we van het eiland vertrekken maken we nog dit mooie plaatje van de Tori
Dit leek bijna op een kleine ramp af te stevenen, maar het liep goed af. Je mag natuurlijk met een camera in de hand bij een dergelijk tafereel nooit weglopen, je weet maar nooit….
Van Hiroshima naar Osaka, met tussenstop bij Himeji
Van Hiroshima reizen we naar Osaka met de beroemde Shinkansen, de bekende Japanse sneltrein die met meer dan 300 km/uur geruisloos als het ware door de lucht suist. Wat een top vervoer is dit. En…zo leerden we tot nu toe, alles op de seconde op tijd !
Het valt steeds meer op dat de gebieden waar wij doorheen reizen propvol gebouwd zijn, de huizen en kantoorcomplexen staan kris kras door,- en dicht op elkaar.
We stappen uit in Himeji waar een beroemd Japans kasteel te zien is. Een probleempje doemt op. We moeten de bagage die nu meereist “even” in een locker opbergen. Ook dat lukt vrij snel. In een bus rijden we naar het kasteel, waar al dichte rijen met Japanse toeristen zich voor het kasteel verdringen. Vooral in de grote lege houten ruimten in het kasteel, is het een gekte van jewelste. Grote drommen vnl Japanse toeristen persen zich als een menselijke langzaam kruipende slang door het 6 verdiepingen tellende gebouw omhoog, waarbij vele steile houten trappen moeten worden overwonnen. In de banale drukte wordt het warmer en heel benauwd. Je bent geen bezoeker die rondkijkt, maar een deel van de slang die verder doorschuift naar boven, en dan weer naar beneden. Op de bovenste verdieping staat een klein tabernakel met een dik touw waaraan men trekt. Thats it ?? Wij moeten de trein weer zien te halen. Jammer van de moeite. Maar wel weer wat geleerd.
Aan de buitenkant ziet het kasteel er geweldig uit, we hadden gewoonweg niet naar binnen moeten gaan….
Buiten het kasteel kon je op de foto voor het kasteel, met deze dame, een geisha, wat vroeger eigenlijk niet meer of minder betekent dan prostituee, maar die tijd is veranderd. Ze bleef overigens gewoon op haar stoel zitten.
In Japan zijn alle stoepen en fietspaden voorzien van deze gele ribbels voor blinden. Dit systeem wordt zelfs tot in de hotels en openbare gebouwen doorgevoerd.
OSAKA
Vanuit ons hotelraam zien we dit plaatje van de grote wereldstad Osaka. In Nederland kennen we dit soort grote gebouwen niet eens, het is gewoonweg duizelingwekkend om te zien.
In Osaka bivakkeren we nog in een riant hotel, daar zouden we de komende twee dagen van dromen en met weemoed aan terugdenken
Hier was alles nog koek en ei, het leven leek een groot feest…….
Maar dan………
Van Osaka naar Mnt Koya
We waren door onze nicht Mariska en Jesse – die was er zelf geweest – van ons reisbureau in Volendam heel goed voorgelicht: ome Jan, weet wel hoor…. je slaapt in een klooster tussen de monniken op matjes , en er zijn gezamenlijke toiletten en een beperkte badkamer, ….maar we waren eigenwijs, en wilden het toch doorzetten, en dat hebben we geweten.
Op weg naar het tempeldorp Koyasan op de berg Mnt Koya.
Het regent inmiddels pijpenstelen, en de temperatuur is naar 12 graden gedaald. In de Subway van Namba station in Osaka, naar Hasjimoto zagen we deze Japanse dames tegenover ons zich daar verder niet om bekommerden.
Na de trein vanuit Osaka en de subway naar Hasjimot rijdt een boemeltrein ons door een soort regenwoud de bergen in naar Gokurakubashi , waar een Cable Car je in 6 minuten naar 850 mtr hoog naar het tempeldorp Koyasan brengt. Als de kabeltrein gestopt is wacht mij nog een lekker klusje met de tassen, er is geen lift omlaag…..het tij begint te keren…
Koyasan is een bergdorp op de Mount Koya waarop ooit vele honderden Boedha tempels waren gebouwd waarvan er nu nog slechts 100 exemplaren over zijn. Er zijn geen hotels; deze tempels bieden echter onderdak aan toeristen die zich dan wel aan het boeddhistische monniken leven dienen te conformeren; “ach ja, want dat is ook wel eens leuk”. Het is bar slecht weer.. een slecht voorteken vrienden.
Het is er koud is ( 10 a 12 gr ) en de regen komt met bakken naar beneden. Na een rit met de trein , de subway, de Cable Car, en een laatste busritje van 10 minuten lopen we totaal verregend met al onze bagage door de straatjes van Koyasan op zoek naar ons onderdak voor de komende twee dagen; een van de honderd tempels die op en om deze berg gebouwd zijn. We hebben het tempelklooster gevonden…we moeten buiten onze schoenen al uit trekken
Als we ons onderkomen voor 2 nachten vinden, zijn we compleet doorweekt en krijgen we bij de tempelingang meteen al ruzie met een kale “receptie monnik” over de inchecktijd , en wanneer/waar onze schoenen uit/aan, en wanneer/waar de verplichte stinkende pantoffels uit/aan, moeten, terwijl we nog steeds half in de stortregen staan; dan krijgen we krijgen een formulier onder ogen dat de krimtartaar – achtige monnik op een militaristische toon voorleest.
“Er is een gemeenschappelijke WC en een bad op een gangetje. Alleen s’avonds van 7 tot 8 is er een bad voor mannen. Om 18:00 uur gaat de hoofdpoort potdicht, tussen 18:00 en 18:30 wordt het eten door monniken in de kamer geserveerd en daarna worden de matjes-bedden opgemaakt. Om 22:00 uur gaat alles plat. Om 06:00 uur ochtendgebed in de tempel en van 07:00 tot 07:30 wordt ontbijt geserveerd in de kamer en de matjes weer opgerold.”
We krijgen plotseling weer Noord Korea flash backs.
Hier zitten we dan, in ons lege boeddhistische kamertje; met lage stoeltjes. De wetenschap dat het buiten stortregent en we dus voor twee etmalen in deze “gevangenis” moeten blijven zitten stemt ons zeer somber
We besluiten na een paar uur om toch even te luchten… maar door het bar slechte weer worden we weer naar ons boeddhistisch verblijf terug gedreven…
Het is 18:00 uur , we wachten hongerig op het diner, dat elk moment binnengebracht kan worden. Het is een hele toer om bij het aan tafel gaan geen ledematen te breken of geblesseerd te raken
En ja hoor, daar komt ie dan, de ober met het feestmaal…
Het is een vegetarische schotel, maar dan Japans, met veel koud struikgewas-achtige gerechten, dat is nog net iets vegetarischer dan bij ons, en… alles lekker koud. Noord Korea is weer in onze gedachten…
We denken heel sterk aan het hotel van gisteravond in Osaka, maar Mary houdt de moed er in. Nu moet ik nog aan (onder) tafel zien te komen…
Als het diner verorberd is, – we hebben gelukkig nog een paar chocolade toffees meegesmokkeld – komen de monniken de matjes neerleggen en de lakens uitvouwen.
Om 22:00 uur gaat de zaak plat; we hebben we de klaarliggende kimono’s aangetrokken en doen nog een kleine Kong Fu oefening voor we de nacht in gaan. Morgenochtend om 5 uur op en om 6 uur het ochtendgebed. Een uur lang werd ons gehoor geteisterd door voor ons onsamenhangend en vals gejammer van een monnikin, wat later twee monnikinnen bleken te zijn. En dan dit hierna nog een heel etmaal inclusief de nacht…geef ons kracht …
WORDT VERVOLGD…