Wij zijn in Nederland gewend om in de bebouwde kom en op snelwegen niet meer in te halen als we een tegenligger op de andere weghelft van te dichtbij zien naderen. Niet meer als twee auto’s naast elkaar op een tweebaansweg is daarbij de stelregel. Dat geldt hier in Vietnam, en zeker in Hanoi helemaal niet. Met het grootste gemak haalt onze chauffeur in op elk gewenst moment, wij hielden vooral in het begin ons hart vast; als er conflicten dreigen of zelfs ontstaan, is het nog vroeg genoeg om even een oplossing te bedenken, denkt men kennelijk, er wordt dan druk door iedereen gelijktijdig getoeterd vervolgens schikt iedereen een beetje in, zodat er drie en soms wel 4 auto’s naast elkaar op een weg passen. 

Onder: Een verkeersplein in Hanoi. Geen stoplichten , geen verkeersagenten, geen zebrapaden; iedereen doet maar wat, en wij hebben het nog geen enkele keer verkeerd af zien lopen……

Onder: Een normale verkeerssituatie, waarbij voetgangers en fietsers en auto’s elkaar al overstekend tegenkomen. Oversteken, zo leerden wij, doen we nadat we eerst naar rechts, en dan naar links hebben gekeken. Vietnamezen hebben veel betere regels. Onze gids leerde ons: “gewoon aan de oversteek beginnen en rustig maar zeker doorlopen of fietsen, niet te snel, maar zeker niet stoppen” !! Er wordt door de andere weggebruikers op geanticipeerd dat je niet stopt.

Onder: Met Sjing (R) de chauffeur en gids Tuck verlaten we Hanoi om naar het 135 km westelijker gelegen Mai Chau te rijden, we doen daar ongeveer 4 uur over.

Onder: Onderweg van Hanoi naar Mai Chau weet je niet wat je allemaal ziet. Sowieso een hele mooie route met schitterende landschappen maar ook weer (althans voor onze begrippen) grote verkeerschaos. We kwamen in ons eerste ritje al voor zeker 1000 jaar gevangenisstraf aan zware verkeersovertredingen tegen. Zoals dit busje dat door de verkeerde belading in bochten bijna omviel.

Onder: Het vrachtverkeer in dit land vindt plaats op de brommer, motorfiets en scooter, de meest waanzinnige transporten kom je tegen. Een complete kippenren achterop, of iemand met een koelkast en daarboven op een grote TV achterop de brommer is de gewoonste zaak van de wereld.

Onder: Dit trok ook wel onze aandacht; een varkenstransport op de brommer, gekiekt door de voorruit van onze auto.

Onder: Hier dit transport van 7 varkens van de zijkant gekiekt toen we er langs reden.

Onder: Niet ver van Mai Chau zagen we deze vrouw in de rijstvelden werken. Onze gids sprak wat met haar; ze bleek 60 jaar te zijn

Onder: Een hardwerkende boer(in) in de rijstvelden. Leeftijd onbekend. Overigens zie je bijna nergens mannen werken.

Onder: De huisjes van de boeren in de Mai Chau vallei staan op palen. Men houdt er dieren onder, en de hoogte beschermt de bewoners tegen water en ongedierte.

Onder: Ook een van de paalwoninkjes in Mai Chau

Onder: In Mai Chau zagen we s’ avonds een dansshow in de originele plaatselijke kostuums. Heel kleinschalig allemaal, voorstelling gratis, met 15 bezoekers, en de dansers herkenden we van het hotel en van de lokale marktkraampjes 

Onder: De in mystieke ochtend dauw gehulde heuvels van de Mai Chau vallei, vroeg in de morgen. Het dorpje Mai Chau is goed te zien.

Onder: Op de lokale markt in Mai Chau kiekte ik deze vriendelijke visverkoopster; het zou toch bijna een Volendamse kunnen zijn, zo mooi.

Onder: Naast haar verkoopt een dame de ingewanden van diverse dieren, wel even slikken als je dan hier voorbijkomt.

Onder: Pal naast bovenstaande ingewanden kiekte ik in een kraampje deze volgens onze gids (nu nog levende ) lekkere borrelhapjes.

Onder: Vanuit Mai Chau reden we naar Ninh Binh, een heel mooi bergachtig gebied, dat ook wel het “Halong Bay op het land”, wordt genoemd. We maakten er een leuk fietstochtje.

Onder: Een van de mooie uitzichten tijdens onze fietstocht. Wat een prachtig land, dit Vietnam !!

Onder: Na ons fietstochtje, kwam iemand de fietsen waarop Mary mijn persoon en de gids hadden gereden weer ophalen. Drie stuks, en allemaal achterop de scooter.

Onder: Een van de overgebleven tradities  uit het communistische verleden van Vietnam is de verering van de leiders. De city tour die wij in elke nieuwe stad waar we komen altijd het eerste doen, bracht ons hier in Hanoi dan ook meteen naar het mausoleum van Ho Chi Minh, de grote leider die op 2 september 1945 de onafhankelijkheid van Vietnam uitriep, na twee oorlogen met Frankrijk. De Amerikanen moesten toen nog langskomen met hun napalm bommen. Hoe lang zal de verering van Ho Chi Minh die in 1969 stierf, nog duren? In Vietnam zijn in 1986 grote economische hervormingen doorgevoerd, waardoor de economie nu jaarlijks met zo’n 10 % stijgt. Het is wel grappig dat, terwijl bij ons de eerste grote scheuren in de fundamenten van het kapitalisme ontstaan, het hier wortel begint te schieten.

Onder: Overal krioelt het van de brommers, motorfietsen en scooters, die natuurlijk ook overal waar maar mogelijk en onmogelijk geparkeerd staan. Daar tussenin staan overal kleine aan de lichaamsbouw van de Vietnamezen aangepaste plastic tafeltjes waar Jan en Alleman aan zit te eten. Dit eten wordt in een soort gaarkeuken op de stoep bereid.

Onder: Dit gebeurt als er Europeanen of Amerikanen aan deze kleine tafeltjes gaan zitten. Je tafeltje wordt door je eigen knieen afgeschermd; Een beetje pijnlijk ook, en heel vreemd !

Onder: Waar je maar kijkt, brommers en scooters, we zagen dit al eerder op Bali en verder in Indonesie , maar de massaliteit daarvan is hier echt verbluffend. Deze dingen kosten hier tussen 500 en 1000 euro. Let wel, de gemiddelde Vietnamees verdient slechts zo’n 1500 euro per jaar.

Onder: Dat het in Vietnam veilig is werd ons door iedereen verzekerd, maar onderstaande foto is toch wel het extreme bewijs daarvan. Een politieagent die een bankgebouw bewaakt is in slaap gevallen tegen zijn bank. Dan moet het wel heel veilig zijn nietwaar?

Onder: De spelers van het beroemde Waterpoppentheater van Hanoi, dat we gistermiddag in Hanoi bezochten, nemen na afloop van hun show een groot applaus in ontvangst. De spelers staan achter een bamboegordijn tot hun heupen in het water, en bewegen onder water de aan een stok bevestigde poppen. Boeren die in de onder water staande rijstvelden werkten speelden dit spel vroeger als afleiding al vaak met elkaar. 

Onder: De meeste van de 4 miljoen brommer,- en scooter rijders dragen een mondkapje tegen de smog. Je ziet deze mondkapjes werkelijk in de meest vreemde vormen en kleuren. Het lijkt een soort vrouwenmode te zijn, want echt bescherming tegen vervuiling geeft het dingetje niet, en mij  valt op dat het bijna alleen ,maar vrouwen zijn, die dit vreemde gezichtsbedekkertje  dragen.

Onder: Een veelvoorkomend gezicht. Deze voorbij snellende vrouw die met een juk over haar schouders haar marktwaar verplaatst.

Onder: Zittend op een dakterras kiekte ik deze “weggebruikers”. Zo zien wij ze in Nederland niet vaak voorbijkomen

Onder: Tot slot van deze aflevering groet ik jullie hartelijk vanuit het warme Hanoi, mede namens deze twee Vietnamese dames. Tot over een dag of twee.