Vanaf de ferry  – een belevenis op zich – uit Khong eiland reden we noordwaarts naar het Bolaven Plateau waar we twee nachten logeerden in het Tad Fane Resort midden in de Jungle. Toen volgde een fantastische rondreis over en rondom het Bolaven Plateau, bekend van de koffieplantages.

We zijn net vanmorgen weer terug gereden naar Pakse , waar ik dit schrijf. Morgenochtend, zaterdagochtend, zullen we naar het Cambodjaanse Siem Reap vliegen.

Laos heeft een onvergetelijk indruk op ons gemaakt. Het is adembenemend mooi, maar echt heel arm en primitief. Het verschil tussen de (paar) steden, waar iets meer beschaving is, en het platteland is groot.  Ruim 80 % van de Laotianen woont echter op het platteland in voor ons onvoorstelbare omstandigheden.

Met de enige staatsinkomsten uit export van steenkool, waterkrachtenergie, koffie, textiel en uit het nog zeer kleinschalige toerisme, is de regering niet bij machte om te zorgen voor een acceptabele infrastructuur, en humane sociale en andere collectieve voorzieningen. Vooral het wegennet is erbarmelijk slecht, en dat is voor een zich ontwikkelende economie fnuikend.

Onder: De route tot nog toe ! We zijn nu net weer in Pakse aangekomen, vanwaar we morgenochtend naar Siem Reap in Cambodja zullen  vliegen.

Onder: S’ morgens vroeg vanuit Vientiane met het vliegtuig naar Pakse, waar we in het voormalig paleis van de laatste Laotiaanse koning logeerden. – Rechtsonder –

Onder: Hier konden we vanuit ons hotel op vertoon van ons rijbewijs gratis gebruik maken van een van de mini toek toekjes van het hotel. Hoewel er in Pakse niets bijzonders te zien is, scheurden we er toch vrolijk op los. 
 

Onder: We stopten meteen al bij de eerst de beste hoek, waar we een bruidspaartje vastlegden.

Onder: Met onze nieuwe gids Pho one en Mister T  de chauffeur bezochten we onderweg naar Khone Island de beroemde tempel Wat Phu. De paraplu is tegen de brandende zonnehitte; het is hier de hele week al bloedheet overdag. S’ nachts koelt het flink af, vooral op het hoger gelegen Bolaven Plateau.

Onder: Het uit de 14de eeuw stammende Wat Phu tempelcomplex na een uurtje trappen klimmen. Het is in Westelijke richting tegen een heuvel aangebouwd, en moest de reizigers vanuit het oosten al vanuit de verte imponeren.

Onder: Boven bij de Boeddha tempel zagen we dit offerblok waar door de vroegere Boeddhisten mensen werden geofferd. Ze moesten daartoe in deze voorgevormde steen gaan liggen en werden vervolgens met keien in elkaar getimmerd. Ik paste er – gelukkig – niet goed in.

Onder: Op een van de vele treden naar de tempel poseerde deze schone Laotiaanse even voor mijn lens.

Onder: Onze zwarte stippel route vanuit Pakse naar het 4000 eilanden gebied in de Mekong rivier delta, met Khone en Khong Eiland, Daarna reden we weer noordwaarts naar het Bolaven Plateau. Laos is befaamd om de vele werkelijk spectaculaire watervallen, – op onderstaande kaart de blauwe golfjes –  de ene nog mooier dan de andere.

Onder: We bezochten de Papheng Falls, een van de grootste watervallen van Laos in het uiterste zuiden van Laos.

Onder: De vertrekhaven naar Khone Eiland, een behoorlijk rommeltje daar.

Onder: Maar als je dan de andere kant opkijkt zie je weer exotische taferelen, het lijkt allemaal wel bij elkaar te horen.

Onder: Deze “vakantie hippies” vergaderen staande naast ons vertrekkende bootje op het strand, over de prijs die voor de overtocht betaald moest worden: 1,5 dollar, dus ruim  1 euro p/p. Ze kwamen bij ons nog vragen wat wij er nou voor betaald hadden, en besloten op een goedkopere kans te wachten.

Onder: Het ritje in de overigens ongemakkelijk zittende houten boot duurde ondanks dat toch veel te kort. De ene na de andere fotografische highlight kwam voor de lens.

Onder: Het was fantastisch, maar het mooiste moest nog komen.

Onder: En het mooiste was het eiland Khone zelf, en vooral vanaf het terras van ons Lodge restaurant. Dit kleuren spektakel duurde wel twee uur lang, we vergaten bijna om te eten.

Onder: Toen de zon al ruim een uur onder was, konden we nog van dit prachtige uitzicht van de sunset op de Mekong River vanaf het terras genieten.

Onder: Het terras, later op de avond, waar onze gids ons nog even opzocht.

Onder: In de de rechtse lodge sliepen we. Wat een sfeer. We zaten nog laat op ons balkonnetje aan een wijntje van dit moment te genieten.

Onder: Bij het ontbijt hoorden we van hetzelfde terras “was geluiden”. Dames die zich wassen in de Mekong Rivier. De telelens deed de rest.

Onder: Met Pho One onze gids reden we per fiets naar het andere einde van het eiland.

Onder: Ergens tijdens onze fietstocht zagen we een huisje dat ik van de bewoner, een 70 jarige man, mocht fotograferen. Let wel vrienden, dit is geen toeristen huisje – wij hebben amper een verdwaalde toerist gezien- ; het is echt en bewoond. Het rieten deel onder de keuken is het nachtverblijf voor de eenden en de kippen. Voor de varkens is een apart hok buiten het huis. Het merendeel van de Laotiaanse bevolking, ruim 80 % woont in deze en nog veel primitievere huisjes.

Onder: De living, met op de achtergrond de slaapkamer, en rechts om de hoek de keuken.

Onder: Toen we er later op de terugweg nog eens langs reden, was de man met zijn vrouw aan het eten. Vissoep, bamboestengeltjes, vis, chilisaus en kleefrijst. Alles wordt met de vingers gegeten. Op de bovenstaande foto hangt de vis aan de lijn nog te drogen.

Onder: De keuken waar bovenstaand maal werd bereid.

Onder: Vrouwen vangen kikkers en visjes langs de kant van de weg, in speciale schepmanden, die ze zelf vlechten.

Onder: Bij de Li Phi Falls op Khone Island

Onder: Zo maar twee langskomende Laotianen. Zwart wit geeft nog meer kracht aan de gelaatsuitdrukking, vandaar.

Onder: Kapitein tijdens onze dolfijnen watch; de dame op onderstaande foto zette ons af bij een paar uit de Mekong omhoog stekende  rotsen, om daar van af de dolfijnen te kunnen bekijken. Wat een wereld. Mary zit nog op haar plekje in de boot; er moeten bijna halsbrekende toeren uitgehaald worden om in of uit de boot te komen.

Onder: We zetten alvast voet op vaste wal in Cambodja.

Onder: Het vertrek vanuit Khone Eiland naar Khong Island, de bagage ligt weer voorin. Je komt onderweg – twee uur lang varen – van alles tegen en ogen te kort. Dit bootje was heel wat comfortabeler dan het bootje naar Khone; je zit er weliswaar in op de bodem, maar deze is daarbij voorzien van twee “rugleuning plankjes”.

Onder: Vanuit ons hotel op Khong Island maakten we een anderhalf uur durende tocht per olifant. Het was best wel benauwd af en toe onderweg. Vooral als Jumbo trek kreeg in een sugar cane stengel in een van de belendende bosjes of struiken. Hij ontwortelde daartoe bijna hele struiken en bomen allemaal aan de rand van steile hellingen en diepe afgronden…. met ons op de rug. De Mahoet, de drijver, loopt voor ons uit. Hopelijk gaat de olifant steeds achter hem aan…..

Onder:  Hier reden we bijvoorbeeld met onze olifant naar toe en ook langs.

Onder: Vanaf het hotelbalkon op Khong Island maakte ik voor het slapen gaan nog snel deze foto van de Mekong Rivier bij volle maan. Daar wou ik het nu even bij laten; we zijn door onze gids uitgenodigd om met zijn familie te gaan uit eten ergens in Pakse. Als dat maar geen gefrituurde spinnen worden. Ik laat het jullie snel weten, we vliegen morgen van Pakse naar de hoofdstad van Cambodja Siem Reap, waar we 4 dagen in een luxe hotel zullen verblijven. Er is dan weer internet gelegenheid en tijd genoeg om het reisverslag bij te houden. 
 

Waar zijn we nu?

Deze rit, dwars door het fascinerende Karst gebergte duurde 7 uur, (paarse routedeel) maar was tevens de mooiste bergroute die we tot nu toe reden.

Het weer is perfect, de temperaturen varieren hier overdag tussen de 25 en 30 graden Celsius, waar we bang voor waren, dat het te warm zou zijn, is gelukkig niet het geval.

Onder: Naarmate de uren vorderen, en we verder komen, worden de uit kalksteen bestaande bergtoppen om ons heen steeds grilliger.

Onder: Onderweg maak je van alles mee op de hoofdweg van Laos, let wel de belangrijkste verbinding van noord naar zuid. Linksboven hebben boeren een boom omgehakt die ter plekke tot brandhout wordt gezaagd, nou ja het verkeer moet gewoon maar even wachten dan. Rechtsboven is net voor ons een grote vrachtwagen in een dorpje gekanteld; de gehele bevolking loopt uit en klimt erop. Linksonder, deze mannen hebben een veilig staan plaatsje in de pick up. Rechtsonder wordt onverwachts de weg geblokkeerd, als er door land slide weer ergens een berg op de hoofdweg is terechtgekomen.

Voor het opvijzelen van het thuis- imago, hangen deze “vakantie hippies” dan ook nog vaak even zelf de monnik uit in dit thuisland van Boeddha, ( wat hebben we geestelijke diepgang, en wat zijn we vreedzaam bezig). Al is dat niet meer dan een enkel tempelbezoek, en het op blote voeten eten in restaurantjes met lage tafels zonder stoelen in de onmogelijke Boeddha hurk houding – zie de foto hiernaast. De Laotianen doen dit al niet meer vanwege de spierblessures en gescheurde kniebanden die ze ervan krijgen.

De enige echte reden van het Laosbezoek achter deze facade van flauwekul, is natuurlijk dat het in Laos spot, – en spot goedkoop is, je kan hier bijna voor niets leven. Het mes snijdt dan aan twee kanten; een (bijna) gratis vakantie, en je bent lekker bezig met je imago.

Overigens is die vreedzame uitstraling van het Boeddhisme voor mij aan het wankelen, nadat ik in een van de grootste tempels hier een aantal levensgrote afbeeldingen zag met daarop de straffen afgebeeld die men als Boeddhist kan verwachten voor het overtreden van om in onze termen te spreken: ” hun tien geboden” De volgende beelden zijn niet geschikt voor al te jeugdige kijkers.

Onder: Gulzigheid wordt in het Boeddhisme bestraft door in het hiernamaals, je eigen vlees op te moeten eten – zie links -. Oplichterij levert de slangenkuil op – zie midden -, en na het bezeren van medemensen wordt je in het hiernamaals aan lange “BBQ  pennen” geregen – rechts -.

Ik denk dat, dit allemaal gelezen hebbend, de Katholieken in Nederland niet slecht af zijn met hun bestemming na een zondig leven, want in de hel wordt door de duivel alleen maar een groot heet vuur gestookt, waarin zondaars snel uit hun lijden verlost zijn.
 
Onder: Door dit werkelijk schitterende Karst gebergte rijdend, met louter haarspeldbochten, diepe ravijnen en adembenemende vergezichten, waanden we ons in het decor van de film Lord of the Rings.

Onder: Commentaar overbodig; we zijn bofkonten dat we dit live mogen aanschouwen.

Onder: Ergens langs de weg kiekte ik dit vrolijke reizende Laotiaanse gezinnetje. Moe zit met haar zoon gezellig in de laadbak. Vader bood me na het maken van de foto een zoete aardappel aan uit het assortiment in zijn laadbak.

Onder: In het Karst Gebergte wordt als overal elke vierkante meter vlakke grond gebruikt voor de aanleg van rijstveldjes.

Onder: Ook hier, in het Karst gebergte baant de Main Road zich slingerend een weg door de kleine kampongdorpjes.

Onder: Twee Laotiaanse schonen. Ze zijn net als de Vietnamezen heel klein – bij ons vergeleken – maar wel fijn. De dame in het rode vest is een verkoopster op een lokale markt, en de dame rechts kiekte ik in de stad. Ik heb gemerkt dat de vrouwen het hier wel leuk vinden als ik ze aanspreek en vraag even voor me te poseren.

Onder: We komen in de buurt van Vang Vieng, het landschap wordt vlakker, maar niet minder mooi, en wat hebben we deze dag genoten.

Onder: Vanaf ons hotelterras in Vang Vieng, kiekte ik de Mekong rivier, met op de achtergrond een Eco Resort. Let eens op de bijzondere lichtval tussen de huisjes en de bergen; de zon staat geheel links en vrij laag; het zonlicht vult zo die lege ruimte op, waardoor dit mystieke effect ontstaat.

Onder: Net voor de zon ondergaat besluiten we nog even te zwemmen in het hotelzwembad in Vang Vieng.

Onder: Afzien manneeeee… riepen we op zulke momenten dan bij BZN altijd.

Onder: In Ventiane – de hoofdstad van Laos, met 850.00 mensen- bezochten we tijdens een city tour diverse Tempelcomplexen, waaronder deze beroemde gouden Stupa. Overigens vind je er bijna op elke hoek van de straat wel een, en veel van de tempels zien er verwaarloosd en verpauperd uit. Zo ook deze. De regering heeft geen geld voor opknapbeurten volgens onze gids. Als Dick Toles ( vrienden van ons, een Volendamse huisschilder) hier met twee man en een paar potten goudverf heengaat, ziet ie er in twee dagen weer gelikt uit, antwoordde ik hem.

Onder: Het is met al die religies toch ook overal hetzelfde, links het peperdure congresgebouw van de Boeddha beweging in Vientiane, dat een paar keer per jaar door monniken gebruikt wordt voor Boeddha congressen, waarin gelijkheid van mensen op aarde centraal staat, en rechts, in een dorpje onder de rook van Vientiane een local market in – daarmee vergeleken- erbarmelijke omstandigheden.
 –

Onder: Overal in Laos rijden de Toek Toek’s, een soort motorbakfiets waarmee personen vervoerd worden. Als ze geen werk hebben slapen de chauffeurs in een hang matje in hun eigen Toek Toek; je moet dan even aan het karretje schudden om ze te wekken. In Luang Prabang kostte deze Toek Toek voor een ritje van 35 km heen en weer 35 km terug terug plus twee uur wachten nog geen 5 euro. Rechtsonder: Laos kent niet ons alfabet; moeten we nou rechtsaf of linksaf ?

Onder: Mary en ik fietsten op onze hotelfietsen de hele stad Vientiane door; hier staan we op de Laotiaanse Arc de Triomf

Onder: Vanuit de top van bovenstaande Arc kiekte ik dit stadsoverzicht van Vientiane

Onder: Heel opvallend in Vientiane zijn de patserig geschilderde en over de top uitgeruste toeringcars, waar de Laotianen mee rijden. Van binnen is het helemaal een circus; alleen de open haard ontbreekt.

Onder: Het hotel waar we in Laos verblijven is heel luxe. In een arm land als Laos verwacht je dat toch bijna niet. S’ avonds worden zelfs de waxine lichtjes om de pool, een voor een aangestoken. Uiteraard zwommen we er na aankomst in Vientiane meteen even in; het was weer heel warm vandaag.

Onder: Zaterdagmorgen 10 december besluiten we voor we door de stad gaan fietsen, eerst weer eventjes gebruik te maken van de pool die geheel in tropische sferen is aangelegd. Het doet me hier denken aan al die luxe paradijzen waar we met BZN ooit waren.