ALLEREERST, ZITTEND NAAST EEN CAMBODJAANSE KERSTBOOM:

Vreemd kerstgevoel

Het is toch een beetje een alternatieve Kerst voor ons dit jaar, zonder de kerstetalages, kou, regen, hagel of sneeuw. En….zonder de oliebollen uit het kraampje bij ons thuis op het Europaplein. Op het platteland merk je hier in Cambodja helemaal niets van Kerst, en slechts hier en daar in de steden Siem Reap en Phnom Penh zie je voor de grotere internationale hotels, om de buitenlandse gasten te plezieren, een arreslee voor de deur staan, met een daarop een in het bekende dikke rood-witte kerstpak gestoken kerstman. Wat zal ie zweten de brave borst met dat dikke pak in die hitte van overdag nu soms wel 35 graden. En ook s’ avonds koelt het hier bijna niet meer af. Wij varen morgen over de Mekong River naar het Vietnamese Chau Doc net over de Cambodjaans/Vietnamese grens om in een super deluxe hotel het Kerstdiner te gebruiken. Vandaag zijn we nog in Cambodja.

Onder: Een kerstgewoonte die we wel in ere hebben gehouden was een bezoek aan de kapper vanmorgen (vrijdagmorgen). Een hele bijzondere ervaring hier in Phnom Penh. Het “knippen” bestond uit massage van de nek, schouders en delen van het hoofd, toen kwam het knippen en daarna de wasserij – rechtsonder – dit wassen duurde ongeveer 25 minuten; we lagen daarbij met een leren band om de nek vastgebonden in een soort “bevallingsstoel”. Daarna werd er nog uitgebreid geföhnd. Het hele programma duurde ongeveer een uur. Even ter info: de kosten bedroegen voor twee personen samen 8 US dollar = 6 euro inclusief een flesje mineraal water voor beiden.  

In Cambodja

Een land 2,5 keer zo groot als de Benelux, met 14 miljoen inwoners waarvan er in de steden Siem Reap 1 miljoen, en hoofdstad Phnom Penh 2 miljoen –    , wonen; het is financieel voornamelijk afhankelijk van kredieten en donaties van rijke landen; tot 1960 was Cambodja een van de belangrijkste rijstexporteurs van de wereld, maar na de grootste catastrofe die het land ooit getroffen heeft, het schrikbewind van Pol Pot, – om landbouwcommunisme door te drukken, daarover later meer – raakte Cambodja compleet in verval, en werd een van de hulp behoevendste landen ter wereld.

De gemiddelde Cambodjaan verdient per jaar slechts een paar honderd US dollar. Er is een slechte infrastructuur en geen trein verbindingen. De bevolking van Cambodja is voor bijna 80 % analfabeet. Net als in Laos is het verschil in leefomstandigheden tussen de steden en het platteland groot. Zo’n 80 % van de bevolking woont net als in Laos in zeer primitieve omstandigheden in bamboe,- en/of paalhutten in kampongdorpjes langs de snelwegen. Met onze gids trokken we afgelopen week vanuit Siem Reap het platteland op.

Onder: Eerst nog deze twee onderstaande foto’s van de door de jungle bijna geheel overwoekerde en “teruggevorderde” Ta Prohm tempel bij Siem Reap. De natuur op zijn sterkst.

Onder: Alsof het een goed geslaagde decoratie is in het Sprookjesbos in de Efteling. Maar het is echt, en allemaal te zien op het Ta Pram tempelcomplex bij Siem Reap. Ik vraag me af of ze deze “natuurkunst nu zijn gang laten gaan, of toch de tempel nog proberen te redden uit handen van de gulzige boomwortels.

Naar het platteland in de omgeving van Siem Reap in Cambodja

Onder: Door onze gids werden we samen met nog twee andere Nederlandse toeristen, de fam Broersma uit Heemskerk, van ons hotel op gehaald voor een countryride op de fiets en per ossenwagen in de omgeving van zijn ouderlijk huis, waar hij ons met het oog op de fooi, eerst kennis liet maken met zijn  dochtertje. In zijn kampongdorpje zagen we de illegale goedkope bromfiets meng olie in whiskey flessen – kinderen drinken geen whiskey dus kunnen ze niet in de war raken – Een voor ons hilarisch moment ontstond toen de fam Broersma – ex scheepvaart kapitein uit Heemskerk – aangaf niet op de fiets te willen. Er kwamen toen namelijk twee vriendjes van de gids elk op een gammel brommertje aan sjezen; de toch al wat oudere Broersma’s werden geacht hierbij achterop te springen. Als dat maar goed gaat…Linksonder staat de ex kapitein zijn vrouw nog te fotograferen, maar weldra zou hij (78) ook achterop springen. Petje af hoor… Er is nog hoop vrienden!

Onder: Wederom maakten we een fietstocht door een voor ons nieuw gebied. Het platteland van Cambodja. Boeiend.

Onder; We kwamen bij een krokodillenfarm, waar de zes jaar oude beesten worden geslacht voor de leerindustrie, langs een whiskey stokerij en linksonder zagen we het dikste varken van Cambodja. Het is van de monniken en mag niet geslacht worden.

Onder: Rijstvelden, met overal grote aantallen mensen die er in werken, een beeld  dat wij bij ons niet meer kennen.

Onder; Rijstvelden, gefotografeerd vanuit de luchtballon bij Angkor Wat. Zo is goed te zien wat voor een enorme arbeidsintensieve klus het is om die rijstvelden aan te leggen en te onderhouden.

Onder: Een huisje ergens midden in het land, ik vroeg de vrolijk lachende bewoonster om het even van binnen te mogen bekijken. Linksonder de living, met zakken vol rijst. Rechtsonder de keuken.

Onder: Net zoals in Laos zie je ook hier in Cambodja dit soort huisjes overal. Zo’n 80 % van de bevolking woont op deze wijze…

Onder: We kwamen langs een schooltje, waar de jeugd van het dorp naar toe gaat ( zou moeten gaan) Rechtsonder de drinkwatervoorziening. Een kind dat wil drinken moet eerst pompen, vervolgens het bekertje water in een van de filters onder het deksel legen, en daarna het gefilterde water onder het tuitje weer opvangen.

Onder: En toen moesten we er aan geloven. De plattelandsrit werd vervolgd in het meest gebruikte vervoersmiddel hier: de ossenwagen, en dat viel niet mee vrienden. De wegen zijn hier niet zoals bij ons namelijk.

Onder: Voor de lunch reden per ossenwagen naar de woning van de ouders van onze gids. Linksboven het huisje, rechtsboven de keuken, met links beneden onze mede passagiere die de bereiding op hygiëne checkt, en het resultaat.

Onder: En daar zitten we dan op de grond ( 275 jaar bij elkaar) met mevr. en mr Broersma (78) uit Nederland. We eten hier de door onze gids in de keuken van zijn ouders bereidde maaltijd. Het was even wennen voor de spieren, maar het eten was lekker!

Met boot naar Floating Village (drijvend dorp)

Onder; We hadden al eerder zo’n drijvend dorp gezien in het Vietnamese Halong Bay, maar hier in een straal van 25 km rondom Siem reap bevinden zich er ook zo’n stuk of 10. We bezochten er een waarbij het volgens onze gids pas sinds kort is toegestaan om er met toeristen langs te varen, en keken echt onze ogen uit; er is echt nergens een vaste verbinding met de wal, al het vervoer geschiedt met hele kleine bootjes. De kinderen moeten genoegen nemen met een paar vierkante meter speelruimte. Om gek van te worden.

Onder; Het hele leven van deze extreem arme mensen speelt zich af in dit soort ruimtes. Sommige huisjes hebben dan binnen ook nog een groente tuintje. De meesten mannen vissen s’ nachts om een 5 a 6 dollar per dag te kunnen verdienen. De verse vis wordt elke dag met een bootje naar de markten in Siem Reap gevaren.

Onder; Er zijn meer jonge jongens dan meiden in het drijvende dorp. De meiden zien het hier vaak niet meer zitten, en gaan naar de stad om te werken in restaurants etc. Als ze mooi zijn – aldus onze gids – worden ze daar door jongens opgepikt, maar de vissers jongens uit het dorp hebben die kans niet. Ze kunnen alleen weg door Engels of iets anders te te gaan studeren, maar daar hebben ze geen geld voor. Bovendien zijn ze bijna allemaal analfabeet: kansloos dus! Dat dit meisje nog niet naar de stad is vertrokken zullen de achtergebleven jongens vast niet erg vinden.

Onder: Niet alleen tuintjes , maar ook varkens worden er in de drijvende huisjes op na gehouden.Let eens op de moeder en haar kind. Je wiegje zal er maar gestaan hebben.

Onder: Een pijnlijk moment voor het kind op de foto, maar ook voor ons. Het kind wordt door de moeder vrij heftig met een bamboestengel geslagen. Mevr Broersma , naast ons begon naar het mens te schreeuwen.

Onder: Dat schreeuwen haalde weinig uit; het kind ging natuurlijk vreselijk te keer, maar de moeder wist van geen ophouden

Onder: Even later zagen we de moeder met een ander kind het huisje verlaten.

Onder: Kinderen uit de Floating Village halen elkaar met een bootje op om naar de drijvende school te gaan, sommigen hebben hun huiswerk nog niet af, zo te zien.

Onder: De drijvende school die door een internationale charitatieve instelling wordt gesponsord. Als door het zakkende of stijgende water het dorp zich moet verplaatsen, zo’n 3 a 4 keer per jaar, trekken ze de school mee.

Onder: Het leven in een Floating Village heeft ook voordelen. De WC is wel wat ruimer en beter geventileerd dan de onze, en je kan het hele proces in een grote spiegel gadeslaan.

Onder: Onze gids, die enkele families in dit dorp zei te kennen, vertelde dat hier een gezin met 4 kinderen in woont. We kunnen het bijna niet geloven, maar het is echt zo.

Onder: Terwijl in het linkse huisje de hele familie zit te kaarten, komt de parlevinker – in het bootje met parasol -, langs.

Onder: Een paar straten vanaf ons hotel bezochten een show met muziek en Cambodjaanse dans, en daarbij werd een gratis diner aangeboden. Bij nader inzien was het meer een etentje met een gratis show. Maar wel heel leuk allemaal. Let eens op de vingertjes van dit danseresje. Zijn die nou voor dit doel gebroken of kan zo’n afwijking door training bewerkstelligd worden?

Onder: Hier werd al dansend uitgebeeld hoe de Cambodjaanse vissers de vissersmeisjes het hof maken. Dat komt ons wel bekend voor.

Onder: Als dit niet mooi is.

Phnom Peng met 2 miljoen inwoners de hoofdstad van Cambodja

Onder: De boulevard langs de rivier, met daaraan gelegen (rechts) de Foreign Correspondents Club Cambodia afgekort FCCC. De bar waar tijdens de Vietnam oorlog alle buitenlandse verslaggevers elkaar opzochten en veel van hun nieuwsreportages maakten.

Onder: Vanuit het achterraam van deze FCCC is bij sunset dit silhout van het Royal Palace te zien.

Onder: Lopend van het FCCC naar het hotel merk je dat er heel weinig straatverlichting is in Phnom Pengh dit is een tijdopname van het Royal Palace dat eigenlijk s’ avonds bijna geheel in het duister gehuld is.

Onder: Ook hier de bijzondere transporten op de brommer. Bij ons zou je er toch bijna de gevangenis voor in draaien.

Onder: Met de Tuk Tuk bezochten we onder leiding van onze gids het Royal Palace, een lust voor het oog. Nog geen tweehonderd meter van een sloppenwijk, dat wel.

Onder: Het is hier echt alleen maar goud dat blinkt !

Killing Fields, waar 2 miljoen Cambodjanen door Pol Pot en Rode Khmer werden afgeslacht

Toen op 17 april 1975, na 5 jaar oorlog voeren met het leger van de door de Amerikanen en de Chinezen gesteunde generaal Lon Nol, de Rode Khmer troepen van Pol Pot de hoofdstad Phnom Penh binnen marcheerden, stonden veel inwoners ze toe te juichen. Maar die pret was snel voorbij toen nog geen 48 uur later Pol Pot iedereen beval onmiddellijk de stad – door hem als een bolwerk van Lon Nol beschouwd, –  te verlaten en lopend naar het platteland te vertrekken, om daar te werken in de rijstvelden. Phnom Peng werd een grauwe spookstad, leeg en verlaten, kapot geschoten en anderszins vernield en overwoekerd door bomen en andere begroeiing.Om de communistische grondgedachte “iedereen gelijk” in de praktijk te brengen, besloot Pol Pot het hele bovenkader, de intellectuelen, zoals doktoren, rechters, leraren, ingenieurs, apothekers, advocaten, welgestelden en en later ook opstandige Khmer soldaten en gewone burgers uit het hele land te vermoorden. Ze werden in gevangenissen ondervraagd en gefolterd, op de meest gruwelijke wijze afgeslacht op ruim 350 massagraven, Killing Fields genaamd, die de slachtoffers eerst zelf moesten uitspitten. Na drie jaar, 8 maanden en 20 dagen kwam er een einde aan de Pol Pot nachtmerrie, toen de Vietnamezen het land binnenvielen. Niets was meer hetzelfde; wegen en rijstvelden, fabrieken en alle machines en auto’s waren verwoest, 2 miljoen Cambodjanen vermoord, en er was geen kader meer om het land op te bouwen. zo hadden slechts 19 artsen de slachting overleefd.

Onder: De gevangenissen werden door Pol Pot aangeduid met nummers. Berucht is onderstaande S 21 in een verlaten schoolgebouw in Phnom Penh. De gruwelen die hier werden uitgehaald met onschuldige medemensen zijn onbeschrijflijk. Links boven een v/d schoolgebouwen, met rechts daarvan een van de cellen. Het vierkante doosje was de WC. Rechtsonder wordt een man ondervraagd, als hij niet zegt wat ze willen, wordt ie met z’n kop in een ketel geduwd waar ze de net de WC doosjes in geleegd hebben.Linksonder wordt een vrouw met een nijptang van een van haar tepels ontdaan, waarna er schorpioenen op de wond worden losgelaten. De originele werktuigen staan hier opgesteld. Je gelooft je eigen ogen soms niet !

Onder: Alle gevangenen uit S21 – van hierboven – worden wekelijks geblinddoekt naar een 17 km ten westen van Phnom Penh liggend verlaten jungle terrein gebracht, waar ze worden doodgeslagen met zware bamboestokken of worden onthoofd. Baby’s werden met hun hoofd tegen een boom geslagen -rechtsonder – en samen met de moeders in een kuil ernaast gesmeten. Linksboven een paar van de tientallen door de slachtoffers zelf gegraven kuilen waar ze dan later dood in neer werden geslagen. Rechtsboven een paar van de 17.000 schedels van slachtoffers die hier in dit massagraf liggen. Linksonder is de bodem waar we overheen liepen bezaaid met stukjes van botten en kledingstukken van slachtoffers. Het wordt regelmatig opgeruimd , maar na zware regenbuien komen er weer nieuwe stukken bot en kleding bloot te liggen. Als je dit allemaal gezien hebt ga je muisstil naar je hotel terug. 

 

 

Geen gefrituurde spinnen

In de vorige editie meldde ik al dat we door onze gids in Pakse bij ons afscheid van Laos waren uitgenodigd voor een BBQ. Waar we bang voor waren, gefrituurde spinnen, slangen of kikkers; ze bleven gelukkig achterwege. Het werd een leuk etentje met gegrild varkensvlees, samen met hem, zijn vrouw en kinderen ergens in een lokaal restaurant in het centrum van Pakse. Op ons eigen houtje waren we hier nooit in terecht gekomen.

Onder: Met onze gids, zijn vrouw en kinderen genoten we in een restaurant in Pakse van een Laotiaanse BBQ .

Onder: Centraal bij dit etentje ( door de gids als BBQ bestempeld ) was een gat in de tafel met daarin een aardewerk pot gevuld met gloeiende kooltjes. Daarop werd een metalen schaal gezet, voorzien van een binnen bobbel en een gootje, waarin bouillon werd gekieperd. Daarin ging de groente, en op de hete bobbel het vlees. Tussen de gleuven zie je de kooltjes gloeien. Zodoende werd het een combinatie van bakken en koken. Het was heerlijk allemaal. Ter info: deze complete schranspartij met 4 volwassenen en 2 kids inclusief meerdere halve liter flessen bier en frisdrank kostte euro 15,50  

Vervolg op reisverslag in vorige editie

In ons vorige reisverslag waren we nog niet terug in Pakse, maar vanuit Khong Island op weg naar het hoger gelegen Bolaven Plateau ten oosten van Pakse, om te verblijven in het Tad Fane Resort. Een soort op palen staande afgelegen Eco Lodges midden in de jungle tegen een berg gebouwd. Het uitzicht was fantastisch. Tegenover ons vanaf het balkon was een diep ravijn met aan de andere kant twee 200 meter hoge watervallen te zien ( en te horen) Er was een restaurant bij de lodges gebouwd.     

Onder”: Mary op het balkon van onze lodge in Tad Fane; het was er door de hoogte wel vrij koel, vooral s’ nachts. We hadden extra dekens nodig. 

Onder: We arriveerden in de namiddag, en nadat we de situatie verkend hadden – linksboven het uitzicht van ons balkon rechtsboven de lodges tegen de bergwand, – en in het restaurant linksonder plaats namen, viel de stroom uit. Het werd echt pikkedonker, zo zwart dat je je eigen hand niet meer zag. Zo’n weggetje naar je lodge wordt dan een enge gebeurtenis. Er kwamen kaarsen en een gaslamp op de proppen, en niemand – geen enkele Laotiaan – maakte er enige ophef van ( behalve wij) De Laotianen zijn gewend aan powercuts, na een uur of twee is het meestal weer opgelost. Zo ook nu; de beheerder van de lodges ging op de motor naar een 12 km verderop gelegen dorp om een electra mannetje te halen.

Onder: Vanuit Tad Fane trokken we de volgende ochtend het Bolaven Plateau op waar veel etnische stammen wonen. Hier komen we aan in het stadje Sedong bij een lokale ochtendmarkt van een van die stammen. Ze spreken een andere taal, onze gids kon ze niet verstaan. Er mag wel eens een bezempje doorheen zo te zien. Ook te zien is dat bijna alle Laotianen een brommer hebben, levensbehoefte nr 1, gevolgd door het mobieltje met prepaid card

Onder: Markt koopvrouwen van een etnische bergstam op de ochtendmarkt.

Onder; We hebben nu op veel van die markten rondgesnuffeld; het is werkelijk te gek voor (onze) woorden wat deze mensen allemaal verhandelen. Je weet niet wat je ziet ( en ruikt)  Hieronder een kleine greep uit het sate-assortement bij een van de kraampjes.

Onder: Dit zijn repen buffelhuid. Dit is een zeer gewilde lekkernij bij de Laotianen. Ze grillen dit en gebruiken het dan als soort snack. “Wat doen jullie met de buffelharen die er nog aan zitten”, vroeg ik de gids. Die verbranden bij het grillen, daar hoef je niets aan te doen. zei hij enigszins verbaasd van mijn vraag.

Zomaar een dorpje onderweg; Kuk Phung

Onder; Onderweg op het Bolaven Plateau naar de Tad Lo watervallen stopte de gids bij het dorpje Kuk Phung, niets bijzonders zei hij, maar hier krijg je misschien een goed beeld van het plattelandsleven van de stammen, zoals de “Laven”, waarin veel analfabetisme voorkomt. Zoals in alle dorpjes waar we doorheen kwamen zijn we ons echt ook hier een bult geschrokken zeg, wat leven die mensen op een minimaal niveau, beter gezegd helemaal geen niveau. Tussen de varkens, kippen, eenden, honden, katten, geiten en de stront die deze dieren allemaal achterlaten. Zonder enige voorziening. Behalve dan een mobieltje en een TV met schotel. Omdat naast de adembenemend mooie natuur en landschappen dit primitieve dorpsleven ons beeld van de Laotiaanse bevolking heeft bepaald besloot ik hier deze keer wat extra foto’s van te plaatsen.  

Onder: Overal, stront , dieren, vuilnis en rode modder. In de regentijd moet dit echt een modderpoel zijn. Ook dat nog.

Onder: We hadden het nog over onze eigen kinderen en kleinkinderen, hoe luxe die toch eigenlijk leven als je dat met deze kansloze stumperds vergelijkt; let eens op het “speelgoed”, waar ze mee spelen.

Onder; Ergens midden in Kuk Phung een hutje met deze uitgeholde boomstammen, dat volgens onze gids de voorraad doodskisten betrof.

Onder: In de regentijd stroomt het water hier met volle kracht tussendoor naar beneden

Onder: Het kind rechts heeft de borst losgelaten, en wordt tot de orde geroepen.  

Onder: Maar…. stroom is er wel hier, zoals te zien is, en dat is lang niet in alle dorpjes in Laos het geval. Let eens op de onvoorstelbare chaos en troep die de mensen hier maken.

Onder: Een uniek tafereel, de dorpssmid, die een mes aan het smeden is . Het mes ligt in het vuur dat door het vrouwtje door te draaien aan een machientje wordt aangewakkerd. Met een spons is de man het houten lemmet aan het nat houden. Toch hebben wij dit vroeger ook gekend.

Onder: Een groot deel van hun tijd besteden deze etnische minderheden aan het in stand houden van hun stam. Tussen de beesten door krioelt het van de kinderen.

Onder: Vrouwen met baby’s die op de grond zitten te keuvelen. Het levensgeluk straalt er niet echt vanaf, maar ze zijn toch happy, op hun manier.

Onder; Jongens die met katapulten spelen, ook zagen we onze ouderwetse tol door kinderen gebruikt worden.

Onder: Van deze groep op de grond zittende noten pellende vrouwen – overal lagen hopen varkensstront om hun heen – kochten we een zakje nootjes. (om uit te delen aan de kinderen)

Onder; Tegen het middaguur bereikten we de Tad Lo watervallen

Onder; Vanaf het terras van het restaurant waar we lunchten zagen we dit prachtige tafereel met de Tad Lo Falls op de achtergrond

Onder: Langs de weg kiekte ik deze vrouw die haar afwas doet in de rivier. De was mand met kleren – linksonder – komt ook nog aan de beurt.

Onder: Het hele dorp is zichzelf of de was aan het wassen, of de afwas aan het doen in de rivier.

Onder: Een vrouw doet samen met haar kind de was.

Onder: De werkelijk schitterende Phasuam watervallen; hier had ik nog wel uren willen blijven. Het liep echter een beetje stroef, want onderweg hadden we onze tour guide in een hospitaal achter moeten laten; hij dacht dat hij een hartaanval had gekregen, later haalden we hem daar weer op. Hij kreeg een paar injecties en was er weer klaar voor.

Onder: Een heel waggelend bamboe hangbruggetje bij de Phasuam Falls; er stond geen maximaal toegestane belasting op aangegeven.

Onder: Toen we uiteindelijk Pakse weer binnenreden liepen we toch nog even door de lokale markt, niet om wat te kopen, maar om te genieten van de de vele bijzondere zaken en mensen die je er ziet.

Onder: Het lijkt wel of de tijd hier heeft stil gestaan. Vroeger zagen we dit soort ambulante handel ook bij ons. Weliswaar met een iets grotere kar, maar ik zie Bart Smit – maar dan zonder monddoekje – nog zo bij ons door de straten lopen.

Onder: Vrouwen dragen hun baby’s op hun rug en lopen daarmee hele grote afstanden langs de “snelweg” , van de markt naar het bergdorp etc.

Onder: Weer terug in ons hotel in Pakse – het voormalige koninklijke paleis –  zagen we zittend in de lobby een slangetje over de vloer kronkelen. Het beest werd door de receptioniste rustig op een schep geschoven en in de tuin uit gelaten.

Onder: De volgende dag, na het BBQ etentje met onze gids vlogen we van Pakse in Laos, naar Siem Reap in Cambodja.

Onder: Siem Reap in Cambodja in de ochtendzon vanuit ons vliegtuig; let eens op de vele rijstveldjes.

Onder: In Siem Reap, waar we vier dagen en nachten zouden verblijven kwamen we in een heel luxueus hotel terecht; we zorgden eerst even voor verfrissing met een duik in het zwembad; het is hier overdag zo’n 32 graden Celsius, maar de prachtige pool is er goed voor. Een oase van luxe en genot; dit hotel. Het is wel bijna genant, in zo’n armoedig land.     

Onder: Ook s’ avonds als we in een van de 5 restaurants van dit hotel op het zwembad terras dineren, is het een waar genoegen om hier te vertoeven. Afzien manneeeeee……

Onder: Weer effe lekker bijkomen na al die jungle avonturen. De luxe service die we hier in dit hotel ervaren is bij ons in het Westen bijna niet meer te vinden.Maar ja, het personeel is hier dan ook wel wat goedkoper (nog).  

Onder: Vanuit het hotel reden we met onze gids de volgende dag in de tuk tuk naar de grote attractie van Cambodja. Het Angkor Wat Tempel complex. De tuk tuk heeft hier overigens weer een andere vorm dan in Laos, het zijn hier karretjes die achter de brommer gespannen zijn, maar het zit heerlijk en het is lekker fris, en beter voor het en route fotograferen.

Onder: Vanuit een luchtballon maakte ik – overigens later op de dag – deze foto van de Angkor Wat die tussen de 8ste en 13 eeuw door de Khmer gebouwd is. 

Onder: Deze foto maakte ik van de achterkant van de Angkor Wat

Onder: De tempel is een heel indrukwekkend bouwwerk, met vele beeldhouwwerken en beeldende sculpturen, zoals deze hof danseres die een spiegel gebruikt ( In het jaar 1115 dus al )

Onder: De tweede tempel die we bezochten; de Ta Prohm die overwoekerd wordt door de bomen, maakte op ons een nog grotere indruk dan de Angkor Wat. De makers van het Sprookjesbos in de Efteling kunnen hier nog wat leren. De tempel uit het jaar 1200 wordt op veel plaatsen bijna geheel overwoekerd en als het ware verzwolgen door het bos en de bomen er omheen….. De natuur is veel sterker dan alles wat de mens maken kan; dat heb ik al vaker gezegd en hier is het bewijs.

Onder: Alsof grote grijparmen de gehele tempel elk moment zullen optillen.Daar word je toch stil van !! Hier heb ik vele mooie plaatjes van gemaakt, waarvan ik er de volgende keer nog enkele zal laten zien.

Onder: Vanaf het koninklijke terras van de Angkor Thom tempel zagen we deze file van Tuk Tuk’s 

Onder: De Angkor Thom tempel heeft vele zuilen met aan elk van de vier kanten een gezicht. Het werd hier tussen al die opgewarmde stenen in de brandende zon heel erg warm, net zoals het hier nu is op het zwembad terras. Ik duik het water in.

Hier vanuit Siem Reap maakten we daags na ons bezoek aan de Angkor Wat een tocht door het platteland per fiets , en per ossewagen. Ook voeren we per boot naar een Floating Village – drijvend dorp – 22kilometer buiten Siem Reap  een boeiende en zeldzame ervaring. Hier heb ik zeer exotische opnames van gemaakt, maar ze moeten nu even wachten. Het zwembad wacht.

Morgenochtend rijden we van Siem Reap naar Pnhom Penh de hoofdstad van Cambodja; een rit van 6 uur.