Wat hebben we een fantastische reis door deze drie landen gemaakt. Onvergetelijk, een waar avontuur. Deze door reisbureau “Van Verre” uit Monnickendam perfect naar onze wensen in elkaar gezette rondreis met prive vervoer door Indochina, komt bij ons in de top tien van alle reizen die we tot nu toe maakten binnen op nr 3.

Onder: Hier zitten Mary en ik (die deze foto even maakt) op het dakterras van het befaamde Rex Hotel in het hartje centrum van Saigon in Zuid Vietnam. De verkeersdrukte en chaos is hier nog velen malen groter dan in Hanoi, in Noord Vietnam. Iedereen rommelt maar door elkaar.

Onder: Voor de aardigheid heb ik van deze verkeerschaos onderstaande tijd opame gemaakt en een ND filter voor de lens gezet, en daarbij ISO waarde 50 gekozen. De sluitertijd werd in dit geval zo’n 10 seconden. Alles wat geen licht afgeeft en beweegt komt dus niet op de foto. Alleen verlichting en in het licht stilstaande objecten worden belicht. 

Onder: Deze foto die ik op klaarlichte dag maakte midden in het centrum van Saigon geeft goed het gevoel weer wat wij over hielden aan Indochina. Niets moet, maar alles mag !! Wel leuk van deze slapende heer is dat hij zijn schoenen netjes heeft uitgetrokken voor ie naar z’n bedje ging.

Onder: We namen afscheid van Saigon na daar vier fantastische dagen beleefd te hebben, en togen naar het vliegveld voor een kleine 10 uur durende rechtstreekse vlucht naar Sydney in Zuidoost Australie.  

NYE ( New Years Eve) in Sydney, de grootste stad van Australie. Wat een enorm spektakel !!

Voordat we de campervan in Sydney ophaalden, besloten we eerst drie dagen in Sydney een hotel aan de Darling Harbour,- het uitgaanscentrum van Sydney,- te boeken. We kwamen op 30 december aan in Sydney, en konden zo rustig naar HET grote jaarlijkse feest van Sydney: NYE 2011 (New Years Eve 2011 ) toeleven, en het ook samen met de Australiers beleven, nl in de haven varend onder het vuurwerk. Nou ja, niet alleen Australiers, ook drommen buitenlanders uit de gehele wereld komen naar Sydney om dit grote gebeuren live te beleven. We hadden via internet al maanden geleden tickets gekocht voor een NYE party aan boord van een van de luxe rondvaartboten die elk jaar tijdens NYE in de Sydney Harbour onder het beroemde vuurwerk doorvaren. De enige vraag was nog of dat geen oplichterij zou blijken te zijn.

Onder: Vermaak voor groot en klein; vele tienduizenden bezoekers van jong tot oud flaneren er de gehele dag. Wij brachten hier een paar gezellige dagen door tijdens de jaarwisseling. 

Onder: De Darling Harbour in Sydney, is vooral s’ avonds spectaculair om te zien. De prijzen ook trouwens !!!! Dit is absoluut geen oord voor backpackers; die zie je hier dan ook niet. Australie is sowieso voor buitenlanders toch al het duurste land in de wereld om in te verblijven, maar Darling Harbour doet daar nog een reuzen schepje bovenop. Een klein voorbeeldje. Twee hamburgers met een bier en een cola kosten hier in een “gewone snackbar” 75 Australische dollars ( 60 euro) 

Onder: Een foto van 30 december om 11:30 s’ avonds, het is er nog steeds druk. Sydney maakt zich op !!

Onder: Op 31 december is het dagelijkse leven in Sydney de gehele dag compleet ontregeld; de gehele binnenstad inclusief alle havens worden voor het verkeer afgesloten. Honderd duizenden tot een miljoen bezoekers van jong tot zeer oud zoekt dan al vanaf s’ morgens vroeg een plekje in de buurt van een van de havens, om het vuurwerk gezamenlijk te zien. Het liefst op een plek waar alcohol gebruikt mag worden. Het is hier volop zomer, en het is snikheet in de brandende zon, dus schuilen velen onder paraplu’s en meegenomen tentjes. 

Onder: Op alle mogelijk plekken zitten en liggen de NYE enthousiastelingen te wachten op het jaarlijkse vuurwerkspektakel dat vaak elders in de wereld wordt uitgezonden omdat Sydney een van de eerste plaatsen is waar het nieuwe jaar zich aandient. De Sydney Harbour Bridge speelt een centrale rol in het hele gebeuren. Zoals aan de man rechtsonder te zien is wordt een deel van het vuurwerk vanaf deze brug afgestoken. 

Onder: Naast het Opera House de Trots van Sydney: The Sydney Harbour Bridge.

Onder: Tegen betaling van 250 dollar (200 euro) kan je boven langs over de brug lopen, je bent vastgehaakt, en mag niets meenemen, dus ook geen camera. Het is een enorme kick, maar omdat je er dagen van te voren voor moet boeken en vanwege die camera, is het er niet van gekomen.  

Onder: S’avonds om 7 uur stonden we met nog vele andere potentiële feestgangers aan de kade, 110 meter vanaf ons hotel, en konden we aan boord. Het gelukkig geen oplichting, maar heel professioneel opgezet, er was een perfect buffet diner aan boord en alle mogelijke drankjes inclusief goede wijnen. Vanaf de partyboot maakte ik oudejaarsavond om kw over 11 deze foto van het schitterende Opera House, waar tienduizenden mensen samengedromd waren om het vuurwerk te zien, maar ook een popconcert bij te wonen.

Onder: Toen we er wat dichterbij langs voeren kon ik deze foto maken waarop duidelijk de aanwezige mensenmassa en het popconcert te zien is.

Onder: The Harbour Bridge waar we een half uur voor het begin van het vuurwerk nog onder door voeren. Alles staat op scherp.

Onder: Ook een foto die ik maakte vanaf een partyboot in de haven van Sydney. Dit is een paar minuten na 12 uur, dus net in 2012 . Vanaf de Harbour Bridge, maar ook van veel andere plaatsen wordt een fenomenaal vuurwerk afgestoken. Horen en zien vergaan je hierbij. Links naast de Harbour Bridge is de Opera House onder het vuurwerk te zien. 

VREEMDE VOGELS IN SYDNEY

Onder: In zo’n wereldstad als Sydney kom je allerlei “rare vogels” tegen. Rechtsonder eentje die maar niet op wil stijgen en die linksonder zal hoogstens zweven.

Onder: Wat te denken van deze “vreemde vogels” staande tegen het Opera House in Sydney. Sommige moslim mannen melden dat ze hun vrouwen de boerka laten dragen uit respect voor haar. Er zijn daarentegen ook moslim criticasters die melden dat de moslim mannen zo jaloers zijn dat andere mannen geen vierkante cm van hun vrouw mogen zien. Deze moslimvrouw ziet geen hand voor de ogen meer, en lijkt behoorlijk in de war.

Onder: Deze foto maakte ik toen we op de Hop On Hop Off bus stonden te wachten na ons bezoek aan het Opera House in Sydney op nieuwjaarsdag. Ja lezers, jullie zien het goed, het is een boerka met zonnebril, want ja deze mensen willen hun ook hun ogen beschermen natuurlijk. En dat een vrouw er zo uitziet vanwege het respect van haar man. Tja, wat moet je daar nou van zeggen? Ik zeg maar niks….

Onder: Ook in Phnom Penh vrachtvervoer per brommer. Links 30 levende kippen, en rechts een handig truukje om van een duo-seat een trio-seat te maken.

Onder: Een vrolijk lachend Cambodjaans echtpaartje

Onder: Wat geen boerka? Intussen begrepen we dat deze doekjes ook dienen omdat de dames in Indochina niet bruin willen worden. Ze willen er zo blank mogelijk – lees westers, volgens onze gids, – uit blijven zien.

Onder: Deze “platenzaak” kiekte ik al eerder onderweg.

Onder: Met een priveboot vertrokken we vanaf de kade van Phnom Penh naar het in Vietnam gelegen Chau Doc. Deze vaart duurde 4,5 uur inclusief een half uur oponthoud bij de grens. Een dorpje onderweg.

Onder: Hier het Cambodjaanse grensstation ergens midden op de route over de Mekong rivier. We moesten uitstappen en aan wal komen. Een levensgevaarlijk stationnetje overigens, met veel beambten in dure pakken (in hangmatten schommelend; ik mocht ze niet fotograferen). Een kwartier later moesten we opnieuw aanmeren en uitstappen bij het Vietnamese grensstation. Daar had men zo’n 20 minuten nodig om onze vias te controleren. Ook daar in veel in dure pakken gestoken ambtenaren die niets deden.

Onder: Bij het grensstation wachtend, kiekte ik deze vissende vrouw. Ze ving waar ik bij stond nog een leuk visje ook.

Onder: Verder varend kijk je je ogen uit naar de oevers van de Mekong, waar heel van het plattelands leven zich afspeelt.

Onder: Wat een tegenstellingen. In het schitterende aan de Mekong gelegen Victoria hotel in Chau Doc vierden we ons kerstfeest. Er was door het hotel een grote kerstparty georganiseerd. Hier worden aan de pool alle voorbereidingen getroffen.

Onder: Voor het hotel werd een “Lion-dance gehouden, en kwam er een muziekkorps in actie. De stad liep uit.  Aan de pool werd daarna tijdens een cocktailparty door heel veel lokale schoolkinderen en hotelpersoneel opgetreden.

Onder; Hier de bedienende staf van het hotel, bij de bar aan de pool.

Onder; Afzien manne….. aan de pool tijdens de cocktail party met het uitzicht op de Mekong River.

Onder; Omdat we de laatste tijd zoveel “humbug” van lokale markten hebben laten zien; nu weer even wat andere koek ! Delen van ons fantastische kerstdiner.

Onder: Het vervolg …

Onder: En dan…. het kon voor ons niet op!  Mary wint hier in een kerst tombola de hoofdprijs. Een heerlijke fles Australische wijn die door de enige echte Kerstman ( een Vietnamees met bril en snor) werd overhandigd aan het eind van het gezellige diner. 

Onder: Vanuit Chau Doc bezochten we s’ morgens vroeg op de 1ste Kerstdag per boot nog even een drijvend dorp in Chau Doc vlakbij ons hotel, voordat we naar Can Tho reden. Ook gingen we in dit dorpje via wat bootjes en een steiger even aan de wal. Let eens op de bootjes rechtsboven, waarin vrouwen al roeiend ontbijtjes aan de bewoners van het drijvende dorp verkopen.

Onder; Zie hier een van de ontbijtjes die grif van de hand gingen. Ook onze kapitein kocht een ontbijtje van haar. (25 eurocent)

Onder: Aan wal zagen we dit wonderlijke steiger bouwwerk.De palen zijn noodzakelijk, waarom is op de volgende foto te zien.

Onder: Deze inwoner van Chau Doc heeft de hoogste waterstanden van de laatste jaren genoteerd op de palen onder zijn woning. Zo te zien is 2011 ( twee maanden geleden) een slecht jaar geweest.

Onder: Onderweg zagen we weinig “kerstgedachten oproepende” zaken. Deze dames, die we net voor onze aankomst in Can Tho  zagen, allen in de leeftijd van tussen de 50 en 65 jaar, werken gewoon door in het rijst veld. Kerst of geen kerst !

Onder; Deze vrouwen staan de gehele dag gebukt; hetgeen ze later vaak moeten bekopen met een kapotte rug, volgens onze gids.

Onder: Ze verdienen met dit beestenwerk slechts 5 a 6 dollar per dag; geld voor de tandarts is er dus niet bij.

Onder: Ananas verkopers; let ook hier eens op de ontbijt verkopende dames in de kleine roeibootjes linksonder. 

Onder: Kopers kijken in het rond naar de bamboestokken, en wat daar in hangt natuurlijk.

Onder: Overal, maar dan ook echt overal in Zuid Vietnam zagen we dit soort coffeeshops met hangmatten langs de weg; hangmatten om je koffie in te drinken. Heel opvallend, in Noord Vietnam hebben we dit verschijnsel niet gezien.

Onder: Saigon, verreweg de grootste stad van Vietnam met 10 miljoen inwoners, 6 miljoen brommertjes en een enorme verkeerschaos, is een echte metropool, met hier en daar zelfs New York en Las Vegas achtige allure. Veel lichtreclames, waaronder een hele dure van onze eigen Heineken brouwerij (linksonder). 

Onder: Het centrum, met ons Hotel Rex, gedurende de Vietnam oorlog het uitgaanscentrum van heel veel Amerikaanse militairen. Het was toen het hoogste gebouw van Saigon. Het mooie open dakterras met fantastisch uitzicht is er nog steeds; over een uurtje zullen we daar weer gaan dineren. En het is hier steeds boven de 30 graden Celsius, ook s’ avonds, dus buiten zitten is nu heerlijk.

Onder: Gisteren waren we op bezoek bij de Cu Chi tunnels, een stelsel van onderaardse door de Vietcong gegraven tunnels (250 knm) met bunkers en allerlei gevaarlijke traps in de buurt van het plaatsje Cu Chi, 35 km ten noordwesten van Saigon, waar de Amerikanen maar geen vat op konden krijgen. Uiteindelijk hebben ze er scheepsladingen ontbladeringsvergif overheen gedropt. Linksboven zien we een gids nog net door een gat naar een tunnel glippen. Rechts komt ondergetekende er uit na 20 angstige meters, terwijl dat stukje tunnel voor ons westerlingen al breder gemaakt is.

Onder; De Cao Dai tempel in Tay Ninh. Cao Dai, met als symbool het ene linkeroog dat alles ziet, een geloof dat een mix is van verschillende religies o.a Boeddhisme, Katholicisme, etc etc en alleen maar in Vietnam voorkomt. De tempel is opvallend goed afgewerkt en heel kleurrijk, net als het interieur trouwens.

Onder: Elke dag bidden de gelovigen 4 keer (om de zes uur) wij waren er s’ middags om 12 uur bij aanwezig.

Onder: Dit zijn geen priesters of monniken, maar gelovigen. Ze maken de pakken thuis; is dit niets voor ons in Nederland, om de kerkgang er weer een beetje in te krijgen ?

Als nu, 35 jaar na de Vietnam oorlog, nog steeds 80% van de bevolking bestaat uit arme boeren, analfabeten, die leven van de opbrengst van hun eigen tuintje, dan moet deze gemeenschap in de 60,- en 70- er jaren nog primitiever geweest zijn. De mensen hebben waarschijnlijk niet eens begrepen waar het allemaal om ging. Bovendien werd dit boerenvolk reeds 100 jaar onderdrukt door Franse kolonialisten, ook een land aan de andere kant van de wereld.

Onder: Gevallen van verminking van tijdens of na de oorlog geboren Vietnamese kinderen, waarvan door DNA onderzoek is vast komen te staan dat ze ontstaan zijn door “Orange Agent” het beruchte ontbladeringsgif van de Amerikanen. Als je hier zo rondloopt ben je blij dat je geen Amerikaan bent; ik zou me kapot schamen ! De nieuwe generatie Vietnamezen heeft de Amerikanen echter vergeven. Ik hoorde dat nu al van vele van onze gidsen. Het Vietnamese bandje op het dakterras van ons hotel speelt louter super Amerikaanse liedjes; ” Anybody there from California?” wordt naar het publiek geroepen.En dan: “we bring you back to the seventies” (einde oorlog 1975)  waarna de eerste klanken van Hotel California van The Eagles volgen. “We moeten niet meer naar het verleden kijken,” zegt de Vietnamese jeugd. “Onze toekomst is belangrijk; we moeten zaken doen met de Amerikanen”.