Onder: De wat minder mooie weersomstandigheden afgelopen zondag, gaven toch ook weer aanleiding tot het maken van onderstaand soort plaatjes, zoals deze net na het passeren van Thredbo. En daar genieten wij dan weer wel van.

Onder: Lake Hume bij Tallangatta; het dorpje dat in 1950 verhuisd is. Vooral in de regen bood dit meertje een troosteloze aanblik met al die verzopen bomen die nog steeds rechtop staan.

Onder: De route door de Snowy Mountains vanaf het skidorpje Bright naar het aan zee gelegen Lakes Entrance, zoals ik die fotografeerde op bord langs de weg.

Onder: In het begin weet je even niet waar dit over gaat, als je het ziet. Dit is toch wel een heel vreemd gezicht, met al die witte staken. Realiseer daarbij dat je dit overal om je heen ziet, honderden kilometers lang; het gaat maar door.

Onder: Vele tienduizenden vierkante kilometers bosgebied in de Snowy Mountains verbrandden compleet tijdens de grote bosbrand van 2003, de zilvergrijze vlakken geven aan waar nog de dode ontvelde boomstammen staan. Het is een bizar gezicht.

Onder: Het lijken door de zilveren vlakken toch net besneeuwde Alpentoppen

Onder: Het skidorpje Hotham op zo’n 1200 mtr hoogte, waar we een bakje koffie en een broodje nuttigden. Het was er compleet uitgestorven. dat idee krijgen we trouwens vaak hier in Australie. We vragen ons dan soms af waar de mensen zijn, tot we ons realiseren dat dat er gewoon niet zo veel zijn.

Onder: Het lijkt toch net een “spookbos” op een schilderij !

Onder: Hier staan we dan met onze campervan net voorbij het plaatsje Hotham, hoog in The Snowy Mountains

Onder: Ik kon er geen genoeg van krijgen; wat een uitzonderlijk gezicht is dit.

Onder: Commentaar overbodig, denk ik zo…

Onder: En dan te bedenken dat dit er over een paar jaar niet meer is. De natuur ruimt dit gewoon zelf weer op. Eigenlijk ook wel een beetje jammer, het is wel heel bijzonder.

Onder: Om nu eens een indruk te geven; een willekeurig Australisch landschap gefotografeerd door het voorruit van onze campervan tijdens het rijden.

Onder: Blaarkoppen in het Australische landschap, dat door de aanwezige koeien soms toch een Hollands tintje heeft.

Onder: We hadden ze nog niet veel gezien op deze route, maar hier zijn ze dan: schapen.

Onder: Het prachtige landschap net voor het bereiken van het stadje Lakes Entrance.

Onder: Op het caravanpark in Lakes Entrance aan de Australische zuidoost kust, wordt op een grasveld s’ avonds door de jeugd en enkele ouderen, naar films gekeken, die worden geprojecteerd op een groot scherm.

Onder: Gisteren kwamen we vanuit Lakes Entrance in Melbourne aan; we hebben de Campervan er in een suburb op 20 km afstand op een caravanpark neergezet, om er 2 keer te overnachten, zo’n groot object is in zo’n grote stad namelijk bijna niet te parkeren. Met het openbaar vervoer, bus en trein –  zie Mary op het treinstation in Oakleigh – gingen we naar het centrum voor een eerste verkenning. Het is een bijzondere bruisende stad met 4 miljoen inwoners en veel markante kleurige gebouwen, en een opvallende waterfront esplanade, genaamd “The Docklands”. We komen hier nog uitgebreid op terug.

Onder: Met deze foto wou ik vandaag besluiten; een bijzondere foto van een Australische dame die gistermorgen naast mij voor het stoplicht in Melbourne stond te wachten. Op de racefiets met zo’n rok aan, dat vergt lef vrienden; om maar nog niet te spreken van de rest. Het zijn eilandbewoners; ze zijn op zichzelf aangewezen en daardoor misschien wel een beetje eigenzinnig. Daar hou ik wel van. Ze sprong, nadat ik deze foto van haar nam, zo op dat hoge zadel, om vervolgens snel weg te fietsen.

Onder: Op onze eerste stop met de net opgehaalde campervan in de Blue Mountains, smaakte een Heineken pilsje opperbest!

Onder: Op onderstaande kaart is de route te zien van het centrum van Sydney naar het plaatsje Blackheath in The Blue Mountains. Ook is het begin van onze route vanuit Blackheath naar Batesman Bay aan de oostkust te zien. Dit is een terrein kaartje van Google dat we zelf tijdens het rijden gebruiken. 

Onder: Een luchtfoto die ik maakte van de oostelijk begrenzing van de Blue Mountains, net noordwestelijk van Sydney.

Onder: Met de campervan bezochten we eerst Govets Leap, niet ver van Blackheath. Het “The Blue Mountains” gebergte ontleent zijn naam aan de blauwe gloed die er in ontstaat door een stof die door de overal aanwezige Eucalyptus bomen verspreid wordt.

Onder: Vanaf Govets Leap – vanwaar deze foto genomen is – wandelt men – met minimaal een liter water op zak – naar de links van het midden liggende Evans Lookout. Ook wordt dan de waterval op de foto rechts daarvan gepasseerd. Een heel warm klusje vrienden….

Onder: Wat wordt een mens klein bij het zien van zo’n majestueuze bergmassa.

Onder: In die hitte en droogte toch overal van deze kleine stromende beekjes langs de wandelroute. Wat zal dit te keer gaan als het echt nat wordt.

Onder: Overal uitheemse verkeersborden, met waarschuwingen voor overstekende typische Australische dieren, die je helaas vaak dood op de weg ziet liggen. De hitte – zie rechtsonder de thermometer in het dashboard van onze campervan – maakt dat de kadavers snel weer weg zijn.

Onder: Een uitzicht tijdens onze tocht door de Blue Mountains. Dit gebergte is 250 miljoen jaar oud. Bedenk dat de mens pas 200.000 jaar op de aarde is.

Onder: Een groene wereld; wat een contrast met het ruige Outback landschap, dat we vorig jaar in West Australie zagen. Het uitzicht over het noordelijke deel van de Blue Mountains.

Onder: De vallei waar het bedrijf “Scenic World” vanuit Katoomba, met een steil treintje en een kabelbaan in de vallei afdaalt en omhoog komt,  en met een “Skyway” voorzien van glasbodem, overheen zweeft.

Onder: Met de trein of de kabelbaan hier op de foto, kan men naar de vallei waar een wandeling naar keuze gemaakt kan worden.

Onder: Dat maakten wij mee in de Skyway van Scenic World, toen we bij het naar binnen stappen plotseling naast de Volendamse Jessica Bien en haar vriend Clemens, – die op een vier weken durende vakantie naar o.a Australie waren, – bleken te staan. Jessica is een ex vriendin van onze zoon Kees; we hebben nog steeds hele goede banden met haar. Frappant…. we konden alle vier onze ogen bijna  niet geloven, en hebben er later toen we samen nog wat dronken, onze verwondering over uitgesproken. Wat een leuk moment tijdens zo’n trip. 

Onder: De Katoomba Falls gefotografeerd uit de kabelbaan.

Onder: De beroemde Three Sisters ( naam door de Aboriginals gegeven) in Katoomba. Let eens op het gat naast de linker “Sister”

Onder: Jawel beste journaallezers, in het “gat naast de linker Sister” is een loopbruggetje gemaakt waarover je in de linker Sister kan komen. Vanwege de extreme hitte op dat moment hebben wij deze unieke kans laten liggen.

Onder: Op onderstaand kaartje is onze geplande route van Sydney naar Melbourne te zien. Bij Batesman Bay zijn we hier vanaf geweken, en door gereden naar Bega en vandaar naar Jindabyne

Onder: Foto van de Mystery Bay voor Bega

Onder: Moruya Beach aan de Australische oostkust, waar we enige verkoeling zochten. Het is opvallend hoe weinig mensen je er op die ellenlange stranden ziet; nota bene midden in de vakantietijd. Dat is nou net het mooie van Australie vrienden. Er is veel ruimte voor iedereen, want er zijn natuurlijk relatief maar heel weinig bewoners (22 miljoen) voor zo’n groot land (180 x de oppervlakte van Nederland).  

Onder; Tuross Head, alweer zo’n paradijsje aan de Oostkust. 

Onder: Foto’s van de partyboot op New Years Eve. Veel gezellige mensen, en overal heerlijke drankjes. Ook kwamen er steeds lekkere hapjes (linksonder) voorbij

Onder: Vanaf onze boot zagen we overal aan de kades grote mensenmassa’s staan en zitten, wachtend op het grote vuurwerk.

Onder: Een foto van de Sydney Harbour net voor het fenomenale vuurwerk losbarstte.Wat een sfeertje; we moesten ons toch wel een paar keer in de armen knijpen om te beseffen dat het echt was en geen schilderij, wat we allemaal zagen.

Onder: Zoals ik in de vorige journaalbijdrage al meldde vormden de diverse kades aan de Darling Harbour een waar flaneer paradijs, vooral s’ avonds 

Onder: Bruggen, kades en boten; Darling Harbour Sydney.

Onder: Op nieuwjaarsdag gingen we nog even terug naar het Operahouse ; wat een fenomenaal gebouw is dit toch eigenlijk; wat een visionair is de ontwerper geweest en wat heeft het gemeentebestuur hiermee in de roos gescoord. Een van de meest markante gebouwen ter wereld. Elke toerist die in Australie komt en zeker in Sydney, moet en wil dit gezien hebben. Een ongehoorde publiekstrekker. Het gebouw is s’ avonds mystiek en overdag niet veel minder. Maar steeds dichterbij komend wordt dit effect sterker.

Onder: Ook vanaf het water heeft het gebouw iets magisch, het silhouet verandert elk moment dat je verder vaart drastisch, maar zelfs als je het en front bekijkt zoals hier heeft het iets bijzonders. Iedereen die hier ook maar een glimp van opvangt weet onmiddellijk dat het om het Opera House in Sydney gaat. !! Zie dat als ontwerper maar eens voor elkaar te krijgen.