BZN manager Jacques Hetsen vandaag precies 5 jaar geleden overleden op 4 mei 2007

Vandaag gedenken we dat precies 5 jaar geleden, in de aanloop naar de finale van het BZN bestaan, zo’n 6 weken voor het definitieve afscheidsconcert in Ahoy,  een van onze twee managers van het eerste uur, Jacques Hetsen uit Wognum plotseling overleed aan een hersenbloeding. Hij kreeg deze fatale aandoening onderweg in de buurt van Breda in zijn auto, nadat hij deze nog aan de kant vd weg kon zetten. Jacques vormde samen met Dick de Boer vanaf het prille begin in 1965/1966 het management van BZN. Het was een onvoorstelbare klap voor zijn familie maar ook voor BZN in een toch al emotionele periode. Jacques was niet alleen onze BZN manager, maar door de jaren heen inmiddels ook een hele goede vriend van ons geworden. Een hele slimme zakenman die voor BZN van groot belangrijk is geweest, maar ook een fantastisch mens, waar we onvoorstelbaar veel plezier mee hebben gehad. Het was een moeilijke beslissing om na zijn dood direct de draad weer op te pakken en na overleg met zijn naasten, alle BZN afscheidsconcerten door te laten gaan.

Afscheidskadootje van Jacques en Tiny Hetsen

Onder: Terwijl Dick een BZN foto uit zijn tas zoekt voor de mevrouw met bril, danst Jacques midden op het pleintje met de begeleider van het ezeltje.

Onder: Ook in Griekenland, Jacques duwt de kar hier niet gewoon voort, maar geeft het ding een rotvaart om het vervolgens ergens tegenaan te laten knallen. Wij kwamen bij dit soort uit de hand lopende wildemans praktijken niet meer bij van het lachen.

ING Voetbal clinic met kleinzoons Jan en Kees

Vorige week werd ik door mijn account manager bij de ING bank, Jetty van Dorp,  uitgenodigd om met m’n kleinzoons Jan en Kees een voetbal clinic bij te wonen in het FC Volendam Stadion. Bij nader inzien bleek ik de enige opa te zijn. Alle andere deelnemers waren met hun zoons.

Onder: Onze kleinzoons Jan(L) en Kees – nu 9 jaar oud – in het FC Volendam stadion; hier hopen ze over een jaar of 7 ook in te kunnen voetballen, maar dan als betaalde profs

Naar Oostenrijjk

Het verwachte weer voor volgende week in de Alpen lijkt nog niet mee te willen werken, maar dat kan natuurlijk nog alle kanten op. We hebben er echt veel zin in. Uiteraard zal ik zo snel mogelijk wat foto’s van onze Alpentrip proberen te plaatsen.  

Concert van Piet Veerman en kleindochter Melanie.

Het zaterdagavond concert van Piet Veerman en zijn kleindochter Melanie in de Volendamse zaal De Buhne vanavond 28 april, was binnen no time uitverkocht; gelukkig konden we nog op tijd een paar kaartjes voor het extra concert op de vrijdagavond bemachtigen. In de uitverkochte sfeervol verlichte zaal kwam gisteravond eerst de “oude” meester zelf in actie. Het werd “eerbiedig” stil in de zaal toen Piet ,- met z’n 68 jaren feitelijk een levende legende – , het podium betrad. Daar stond ie dan, het boegbeeld van de Volendamse muziekscene. Een nog niet door de tand des tijds aangevreten eretitel, bleek meteen al tijdens het het door Nico “Waf” aangekondigde eerste bedrijf, waarin Piet op meer dan vitale wijze, solo een paar van zijn successen zong. De zaal werd laaiend. Maar de Buhne kwam helemaal op stoom toen na de pauze de voortreffelijk spelende band met Piet en Melanie de ene na de andere kraker uit de muzikale hoed toverden. En ach, dat Piet tijdens het eerste deel van zijn optreden met de band nogal opzichtig met de afstelling van zijn monitor in de weer was, nam helemaal niemand hem kwalijk. Per slot van rekening doet ie dit ook niet elke dag, en het was de eerste van twee avonden.

Onder: Door de i-phone vanaf ons tafeltje gezien. Het tweede bedrijf zoals Nico Waf het noemde. Met in de achtergrond begeleiding vlnr: Sebastiaan Mol keyboards, Enno Veerman gitaar, Klaas Kappie percussie, Anne Veerman op viool en good old collega Dick Plat op toetsen, die overigens een fantastische saxofoonsolo speelde. Op de voorgrond Piet en Melanie. Waar waren de bladen en  de diverse ” TV Shownieuws-zen”, nu er zich eindelijk eens iets vermeldenswaardigs voordeed in de Volendamse muziekscene?

De zaal was in verrukking; de emotie en de nostalgie gierden om je oren. Vooral Piet en zijn kleindochter Melanie die samen de sterren van de hemel zongen, zorgden voor vele betraande ogen in de zaal. Opvallend vond ik hoe Piet z’n stem nu anders klonk dan voor de pauze toen hij met een tape optrad, en ik er al van onder de indruk was. Op zo’n transparante live begeleiding ademt de stem nog veel meer, is nog indringender en nog dynamischer.

Hoewel het best aandoenlijk klonk om Melanie tegen zanglegende Piet Veerman, te horen zeggen: “nou kenne we dan Bap ? ” , kwamen diegenen die dachten dat deze avond  door dit soort leuke  “opa/kleindochter” effecten gedragen zou gaan worden bedrogen uit. De nog maar 18 lentes tellende jonge Melanie ontpopte zich voor velen als de relevatie van de avond, vooral toen zij op de gitaar spelend samen met de band, solo , – zonder haar bap – een paar nummers zong, waarvan iedereen in de zaal steil achterover sloeg. Wat een onvoorstelbaar talent is dit. Die genen van Piet moeten toch wel raketkracht hebben om twee generaties verder nog zo huis te kunnen houden. Zelden heb ik iemand op die jonge leeftijd zo doorleefd en tegelijkertijd loepzuiver horen zingen, werkelijk sensationeel. Een prachtige stem met een vleugje Janis Joplin en de uitstraling van Anouk. Gelukkig is Melanie in goede handen bij haar bap.  Daar zullen we nog heel veel van horen.