Lijsttrekkers ziekte
Het grote “RTL debat”, het nieuwsuur debat, het grote “Radio 1” lijsttrekkersdebat; het “Knevel en v/d Brink” debat; het “Een Vandaag” lijsttrekkersdebat, en nog veel veel meer, en het eind is voorlopig ook nog niet in zicht.
Ik weet niet hoe het jullie vergaat maar ik ben spuugzat van al die grote lijsttrekkers debatten; ik kan geen lijsttrekker meer zien of horen. Ik ben gewoon lijsttrekkers ziek !
Elke dag dezelfde stemmen uit dezelfde koppen, en dezelfde ingestudeerde riedeltjes; dezelfde vragen en dezelfde antwoorden, dezelfde gespeelde verontwaardigingen en dezelfde populistische holle frasen. Een woorden strijd die al maandenlang in een patstelling verkeert, en waaraan helemaal niets verandert. Nou ja niets ? Alleen de peilingen dan, en dat is nou juist nog het meest kwalijke van het hele spelletje. Terwijl er toch echt niets aan al die riedeltjes verandert, wijzigt zich de zetelverdeling op significante wijze. Zoals nu bv met de PVDA en de SP. Zomaar, door een foute stropdas of een geslaagde grap van een v/d lijsttrekkers. Het is toch ridicuul dat de samenstelling van de nieuwe landsregering afhangt van een verspreking of een geslaagde brilkeuze van de lijsttrekker ?
DOORBRAAK —- DOORBRAAK —- DOORBRAAK —-
Zojuist vernam ik via het journaal het heuglijke nieuws dat in de provincie Noordholland geen windmolens meer mogen worden geplaatst. “Nog meer windmolens passen niet het landschap”, aldus gedeputeerde Jaap Bond die klimaat en duurzame energie in zijn portefeuille heeft.
Een van de eerste tekenen van gezond verstand in het bestuurlijke apparaat van de BV Nederland, betreffende dit item. Dat het uitgerekend een Volendammer is – Jaap Bond (CDA) – die hiervan blijk geeft, stemt mij als palingboer uiteraard tot grote trots. Ha ha !! Al is het jammer dat Bond niet toegeeft dat de bestaande windmolens er ook niet hadden moeten komen. Elke windmolen is er een te veel; deze politieke afvalproducten draaien niet op wind , maar op zuurverdiend belastinggeld. Ik zal jullie niet vermoeien met vele artikelen van onafhankelijke (dus niet politiek gestuurde/betaalde) wetenschappers die dit laatste al jaren met technisch eenvoudige rendementsberekeningen aantonen en roepen. Als geïnteresseerde techneut weet ik dat de wetenschap/techniek kiest voor kerncentrales, en zonnecollectoren in de Sahara, als onze nieuwe energiebron !
Weliswaar geeft Bond aan met de windmolen stop gewoon het coalitieakkoord uit te voeren, en dat er balans moet blijven tussen windmolenparken en ons mooie landschap, maar toch zie ik overal elders in Nederland deze nutteloze en lelijke obstakels nog steeds als paddenstoelen uit de grond verrijzen. Jammer, jammer, want over een jaar of tien moeten ze allemaal weer gesloopt worden, als de milieubeweging weer wat nieuws bedacht heeft, en politici dààr dan weer mee kunnen scoren….
Een driewerf hoera voor Bond en het CDA; beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald zeggen we dan maar; ik ga hier met de komende kermis een borrel op drinken.
Onder: Een dag na het nieuws over de Noordhollandsche windmolen stop, dit alarmerende wind energie bericht in de Telegraaf. Deze keer van iemand zonder technische achtergrond; van een hoogleraar economie en klimaat economie – niet de minste – die niet spreekt vanuit een politiek of commercieel gekleurde agenda. Per jaar gaat 4 miljard euro verloren aan subsidies voor deze landschap verknoeiers.
Groen Links loopt met molentjes
Onder: De leden van de Amsterdamse Groen Links fractie “lopen met molentjes” als protest tegen de door de provincie afgekondigde windmolen stop, zij willen er nog veeeeeeel meer. Tja eigenlijk wel logisch, de windmolen mag dan technisch/economisch een waardeloos apparaat zijn; het is toevallig wel hun politieke speeltje, hun electorale lokvogel. En daar gaat het toch om?
Kermis in Volendam
We hadden er er toch al even over: het komende weekend is het weer kermis in Volendam. Wij lopen er niet zo warm meer voor; en ik hoor dat steeds vaker om mij heen. Enerzijds worden we natuurlijk ouder, en wordt zo’n 4 dagen durend feest fysiek relatief steeds zwaarder, maar ook verandert alles, dus ook de manier van kermisvieren, het zij zo. Toch vind ik het jammer dat de jeugd van tegenwoordig niet het kermis vieren meemaakt, zoals wij dat tot voor 10 a 15 jaar terug nog ervaren hebben. Er is in die laatse 10 a 15 jaren namelijk wel heeeeeel veel veranderd aan de Volendamse Kermis. Het werd drukker en drukker, Volendam staat nou eenmaal al een halve eeuw in de picture. Maar na de palingsoaps, en vooral na de komst van het Marinapark Volendam – verblijfstoerisme – werd het echt pas megadruk. De kermis is verworden tot een kluwen van duizenden samengeperste vreemdelingen op een klein stukje dijk. Feestvieren is er al helemaal niet meer bij, de meeste mensen staan zwijgend tegen elkaar aan gedrukt, en vanwege het gebrek aan bekenden is de communicatie nihil, terwijl een biertje bemachtigen een fysiek hoogstandje geworden is. Nee, voor ons hoeft t niet meer zo.
Onder: Ik was 17 jaar oud, toen deze foto gemaakt werd. Het was tijdens de Volendamse kermis in 1965 toen wij met onze vriendenploeg door de St Jozefstraat liepen. Van links naar rechts Gerrit Woestenburg, de eerste BZN drummer, Coen Wulterkunst, helaas te vroeg overleden, daarnaast BZN er van het eerste uur Cees Tol, die momenteel revalideert na een beroerte die hem afgelopen zomer tijdens zijn vakantie trof, dan ikke en daarnaast mede BZN oprichter Evert Woestenburg, de eerste BZN zanger Jan Kies, linksonder de latere wethouder Wim Visscher Barn, en buurjongen en vriend Sam Pen.
Unieke foto – voor mij –
Onder: Samen met m’n vader op Schiphol in 1955 toen ik 7 jaar oud was. Hoewel we een mooie jeugd beleefden hadden we het vroeger bij ons thuis niet zo breed, niet gek natuurlijk voor een gezin met 11 kinderen waarvan ik de oudste ben; op vakantie gaan was er bijvoorbeeld niet bij. Wel ging ik èèn keer per jaar – in de grote vakantie – met m’n vader op de fiets vanuit Volendam naar Schiphol. M’n vader wist dat ik toen al super enthousiast was van alles wat vliegt en met vliegen te maken had. Toen ik afgelopen week werd ge-interviewed voor het luchtvaartblad All Clear van de KNVvl leverde ik op verzoek van de redacteur deze voor mij bijzondere foto in ter illustratie bij het artikel.
Onder: Wat schetste mijn verbazing toen die redacteur Henk van Rooyen mij meldde dat hij onderstaande foto in zijn ansichtkaartverzameling had, met dezelfde Auster, op dezelfde plek waar ik met mijn vader stond en samen met hem op de foto ben gegaan nu 57 jaar geleden. Ik moest toch even slikken…
Luchtfoto’s Volendam
Onder: De bouw van de nieuwe woningen aan de Julianaweg van de Woningbouwvereniging schiet al aardig op. Nu eens een foto vanuit het oosten, dus hangend boven het St Nicolaashof.
Onder: Er is de laatste maanden keihard gewerkt aan een nieuwe vleugel – in het midden- voor het St Nicolaashof, waar onze bejaarden uitrusten na hun arbeidzame leven.
Onder: De St Nicolaashof – met nieuwe vleugel – vanaf de andere kant gezien….
Luchtfoto’s van Volendammer kwakken
Vereninging tot behoud Volendammer botters
Een tijdje geleden sprak ik Hein Molenaar van de Stichting Zuiderzee Cultuur over het werk van de Vereniging tot behoud van de Volendammer botters die “hangt”” onder de Stichting . Dit gesprek had tot gevolg dat ik mij als vrijwilliger fotograaf voor deze vereniging heb aangemeld. Na een paar zeiltochtjes om de nodige foto’s vanuit de kwakken te maken, was t afgelopen week tijd voor luchtfoto’s. Het moet voor het maken van luchtfoto’s vliegbaar zijn – gewoon goed weer – , en het zicht moet minimaal 20 a 30 km voor de fotografie zijn, dat was vorige week het geval. De bedoeling is dat ik nog een keer mee zal varen in een lage sloep als er wind is, om wat spektakel vast te leggen. Alle foto’s en kleine filmpjes zal ik dan in een slideshow/video monteren die op de website vertoond gaat worden. Alle informatie over de kwakken is te vinden op www.volendammerbotters.nl
Volendammer Kwak
De sterk aan de botter verwante ‘Volendammer Kwak’ is het resultaat van een ontwikkeling vanaf de Middeleeuwen tot aan het einde van de vorige eeuw. De ‘Volendammer Kwak’ is een stuk groter dan een klassieke botter. Het schip, 16 meter lang en 4,5 meter breed, is uitermate geschikt is voor een specifiek doel: de zeilende visserij op de Zuiderzee en Noordzee, en dan met name voor een bepaalde vismethode, de zogenaamde kwakkuil visserij. Bij deze manier van vissen wordt het net achter het schip aan twee bomen over de zeebodem gesleept, terwijl er pal voor de wind wordt gevaren.
Vereniging Behoud de Volendammer Botters restaureert, beheert, behoudt en exploiteert van de Volendammer kwakken VD241, VD 84, VD17 en VD172. U kunt in deze editie van dit journaal luchtfoto’s zien van de verschillende schepen. De VD84 met zijn bijzondere bemanning en als leerwerkplek, de VD172 met zijn ouderwetse katoenen zeildoek en wedstrijdmentaliteit, de VD241 als pas weer in de vaart is gekomen en tot slot de VD17 die net terug is uit het Caribische gebied.
Onder: De vaste aanlegplaats voor de 4 Volendamse kwakken tegenover Restaurant De Pompadour. Een fraaie aanwinst voor het aangezicht van de Volendamse Haven.
Onder: Voor deze gelegenheid gaan de kwakken met gehesen zeilen de haven uit. Normaliter is dat door de havenmeester verboden.
Onder: Wat zijn ze eigenlijk groot die kwakken, vooral als je ze op deze foto vergelijkt met de 3 spekbakken die tussen de 2 kwakken in aan de havenkade liggen afgemeerd. Onvoorstelbaar dat er rond 1890 zo’n 270 van deze kwakken in de haven lagen. Je kon toen van de ene kant over de kwakken naar de andere kant van de haven lopen.
Onder: Het vertrek van dit ongewone konvooi trok veel aandacht.
Onder: Als eendjes achter elkaar verlaten ze de Volendammer haven
Onder: Als vliegenier genoot ik buitengewoon van dit wonderlijke uitzicht.
Onder: De zeilende exodus.
Onder: Het was voor de schippers niet makkelijk de 4 kwakken zeilend bij elkaar te houden.
Onder: De VD 17 en de VD 84 in een laat avondzonnetje.
Onder: Dezelfde kwakken als hierboven, maar nu in het lage tegenlicht. Tegenlichtfoto’s zijn altijd spannender als voorlicht foto’s; er wordt wel ietsjes meer van je apparatuur en van jou als fotograaf gevraagd.
Onder: Er was net genoeg wind om de zeilen geheel te bollen. Voor de foto natuurlijk een absolute must. Maar dan krijg je wel deze fantastische plaatjes te zien.
Onder: De VD 241 en de VD 172 .
Onder: De VD 17 die afgelopen winter nog in de Volendammer haven gezonken was, en de VD 241, let eens op de fraaie tekening van de kluivers.
Onder: De VD 172 is nu de andere twee kwakken genaderd, het zijn toch net zeilende klompjes op het water.
Onder: Met z’n vieren in de aanval !
Onder: Mooi in formatie gezeild; dit duurde maar heel even, dus moesten de rondjes steeds heel snel gevlogen worden, om er nog een foto van te kunnen maken.
Onder: Een iets andere formatie .
Onder: Tja wat moet je hier nou van zeggen; alsof ze in het vloeibare goud drijven, genieten maar……..
Onder: In een klassieke ruitformatie.
Onder: Ook een mooie moment opname van de 4 kwakken
Onder: Zo ziet nooit iemand zeilende schepen, behalve wij dan natuurlijk in de PH-BZN.
Onder: Alle kwakken in vol ornaat, wat een mooie plaat is dit, wat een nostalgisch gevoel roept dit op !
Onder: In het tegenlicht langs de Volendammer haven, oude tijden herleven
Onder: Drie kwakken in het tegenlicht, alsof het water goud geschilderd is.
Onder: Het kostte de bemanning moeite om deze posities vast te houden, zo dicht bij elkaar.
Onder: Vanaf de andere kant gezien, met voorlicht.
Onder: De VD 241 was de pikhaak kwijtgeraakt, – links boven op de foto – deze moest natuurlijk weer worden opgevist; de man op het bovendek wijst continue naar de pikhaak of eventueel drenkeling, zodat de schipper alleen op hem hoeft te letten.
Onder:VD17 in actie
Onder: VD 84 in actie
Onder: VD 84 schuin van achteren
Onder: VD 84 nu schuin van voren
Onder: We kijken even in de VD 241. Let wel we vliegen er op 150 meter boven met een snelheid van zo’n 200 km per uur. Kwestie van een goede lens.
Onder: VD 241 iets uitgezoomd
Onder: VD 241
Onder: De VD 84 vaart voor de gouden Volendammer haven langs. Dit licht is er maar een paar minuten, je moet ook een beetje geluk hebben dus.
Onder: VD 172 in vol ornaat.
Onder: De kwakken zeilen huiswaarts, dit is dus echt “Sailing Home”.
Onder: Het laatste shot dat ik maakte, de kwakken zouden hierna naar rechts afbuigen en nog een uurtje door zeilen; wij vlogen snel naar Lelystad terug. Het was prachtig, dat fotograferen van die kwakken.
in Oostenrijk bij een skilift tijdens een gezamenlijke BZN wintersport vakantie eind 80- er jaren. “Ha ha die Joop”, riepen wij BZN-ers spottend in koor, “en nu heb je geen camera bij je”. Met een grote smile toverde hij toen schaterend een ultra klein cameraatje uit z’n borstzakje, waarmee hij ons meteen fotografeerde.
