Is er nou helemaal niets mis met die Chinezen?
Tot nu toe was ik op dit journaal een en al bewondering voor China en de 1,5 miljard Chinezen. Zij er dan geen minpuntjes? Jazeker wel !! De Chinezen mogen zich dan de laatste jaren in veel opzichten snel ontwikkeld hebben; veel bij ons algemeen geaccepteerde omgangsvormen kennen ze nog niet. S’ nachts lopen ze extreem hard te schreeuwen in de gangen van de hotels, geen rekening houdend met slapende gasten. Aan het einde van een theatervoorstelling beginnen ze 10 minuten voor het einde al hinderlijk op te staan en massaal weg te lopen. Ze dringen ernstig voor in wachtrijen, rochelen en spugen in het openbaar, en zo zijn het bijvoorbeeld absoluut nog geen buffet eters. We hadden dat al eerder gezien, tijdens de ontbijten, maar op de Jangtze cruise boot, waar ook de lunch en het diner in de buffetvorm werd opgediend, werd het ons helemaal duidelijk. De Chinezen springen er na de opening massaal op af en roven dan in no time alle schalen leeg. Van een rij maken en op hun beurt wachten hebben ze nog nooit gehoord.
Ze verlaten het strijdperk met genant propvolle borden. Sommigen nemen zelfs brutaalweg het hele schaaltje met worsten of kippenbouten mee naar hun tafel.Het lijken soms wel Russen. Wij nuchtere Nederlanders onttrokken ons aan deze worsteling, en vonden dan daarna steeds een leeg buffet en dus de hond in de pot. Ons zielige lot was de directie van de boot ook al opgevallen, en op verzoek van reisleider Wieb kregen we daarom vanaf dag 2 extra vlees en visgerechten op onze tafels geserveerd. Het eten aan boord was overigens duidelijk van mindere kwaliteit als wat we inmiddels in de hotels gewend waren .
Onder: Het buffet wordt geopend; de Chinezen vallen onmiddellijk massaal aan, ze nemen volle borden en soms zelfs de gehele buffet schalen mee naar hun tafel; na een paar minuten graaien blijft er voor ons bijna niets meer over.
Taalproblemen tijdens eten, winkelen en reizen.
Er zijn bijna geen Chinezen die Engels spreken, China is anders dan andere Aziatische landen nooit bezet door anders sprekende mogendheden, en dus zeker taalkundig altijd vrij geïsoleerd geweest. Zonder Chinese gids die als tolk optreedt ben je hier echt aan de haaien overgeleverd. Op straat, in de winkels, hotels en restaurants. Soms, als de Chinese gids naar huis is, kan dat een groot probleem worden bij allerhande zaken zoals bv het bestellen van voedsel, je weet soms echt niet wat je aan het eten bent, laat staan dat je op tafel krijgt wat je wilt eten.
We hadden bv met veel moeite een fles witte wijn besteld, maar kregen rode wijn; het was bijna onmogelijk om de obers duidelijk te maken dat we de witte variant wilden hebben. We hebben al vaak varkens, koeien en kippengeluiden gemaakt om aan te duiden wat we willen eten. Soms moeten we Chinese gids thuis bellen om onze wensen te laten vertalen, bv in de bus onderweg, als we zonder Chinese gids reizen, en naar het toilet willen of wat willen eten. Onze Wieb belt dan met de Chinese gids, en geeft de telefoon dan aan de chauffeur die niets snapt van ons Engels, of onze bedoelingen. Soms hebben ze in winkels het vertaalprogramma van Google op de pc aanstaan, en kan je in het Engels je wensen in typen. Zij typen daarop in het Chinees weer het antwoord dat door de computer dan voor ons in het Engels vertaald wordt. Het gaat allemaal heel moeizaam.
Chinese kwelgeesten
Onder: Ze zien er aardig uit, maar het zijn echte asociale folteraars, deze Chinese vrouwelijke gidsen. Ze lopen voor grote groepen Chinese toeristen uit, gewapend met microfoon, versterker en tetterende luidsprekers en braken daarbij allemaal tegelijkertijd een oorverdovende kakafonie van harde en schelle geluiden uit. Ook in hele kleine ruimtes. Wij kunnen elkaar en onze gids niet meer verstaan. Er is grote weerzin van de niet Chinese toeristen en hun reisleiders tegen de asociale praktijken van deze schreeuw-monsters, maar ze doen net of ze gek zijn.
Onder: We vervolgen onze cruise en gaan tijdelijk van boord om met een andere boot een zijtak van de Jangtze, de zogenaamde Shennong Stream op te varen. Het is genieten in die hitte met een vaarwindje op het boven dek….
Onder: Na een uurtje op de Shennong opgevaren te hebben, stappen we over in kleine bootjes om samen met een paar andere toeristen verder de “Shennong Stream” op te varen tussen indrukwekkende kloven door. De roeiers zijn de ex-boeren uit deze vroegere vallei, die nu onder water staat. Ze werden werkeloos toen ze hun werk en huizen moesten opgeven omdat die door de nieuwe stuwdam onder water verdwenen.
Onder: We worden aanvankelijk ter demonstratie door Chinezen aan de kant voortgetrokken. Zoals het vroeger ging. De boeren lieten hier toenmaals de kleine bootjes door jongens met een touw vanaf de kant door de smalle slootjes trekken. Ze deden dit naakt; we zagen er foto’s van. Een gek gezicht voor de inzittenden.
Onder: We varen door prachtige kloven; de roeiers zweten als dijkwerkers….
Onder: Weer zien we hier die prachtige reflecties op het water.
Onder: En nog eentje…
Onder: Onder leiding van de stuurman achterop worden de roeiers echt afgemat; ze worden daarbij door de toeristen ook nog opgezweept om sneller dan de andere boten te gaan. Maar ze vinden het zo te zien en horen geweldig.
Onder: En wij maar rustig genieten; hier nog twee prachtige spiegelingen….
Onder: Nummer twee… het is echt heel sereen hier. Dit verwacht je toch niet in China? Het lijkt Oostenrijk wel.
Onder: De laatste dan !!
Onder: De cruise is een boeiende afwisseling van prachtige natuur, en kleine en heel grote steden, maar altijd zijn er in die steden die hoge flatgebouwen
Onder: Dan vertelt onze eigen gids met veel bombarie, dat we nu een echte in de rotsen verstopte doodskist passeren, een echte, die wel 300 jaar oud is. Ik geloof er geen sikkepit van. Zo’n houten kist blijft daar geen 300 jaar staan.
Onder: Het onvermijdelijke moest gebeuren. Er was op 1 van de 4 avonden aan boord een songfestival georganiseerd; er waren buiten ons groepje alleen maar Chinezen aan boord dus ik dacht nog dat deze vertoning onze deur wel voorbij zou gaan, maar reisleider Wieb kwam met A4-tjes met daarop de tekst van “Het Kleine Cafe aan de Haven” aan, er was geen weg meer terug. De Chinezen raakten niet uitgeklapt na ons optreden, al snapten ze er helemaal niets van, temeer omdat we op aangeven van Wieb aan het eind van het lied nog met elkaar begonnen te walsen op het podium.
Onder: In Fengdu gaan we van boord om de Gosthtown te bezoeken. Dit is geen spookstad, maar een tempelcomplex dat 1 km lang tegen een berg omhoog is aan gebouwd. We lopen hier vanaf ons schip de wal op, op weg naar de tempel; een warme klus, maar het heetste deel van deze trip moest nog komen.
Onder: Net als bij elke cruise ook hier meteen op de kade die souvenir tentjes, waar wij altijd snel doorheen lopen, maar hier bleven we toch even kijken. Er werden hier gebakken varkenssnuitjes, gerookte koeientongen en andere geprepareerde ingewanden van allerlei soorten ons onbekende dieren aan de man gebracht.
Onder: Op een luchtfoto bij de ingang kregen we even een idee wat ons te wachten stond. We moesten lopend en klimmend naar de top van deze heuvel, zoals boedhisten dat deden en nog doen.
Onder: Men komt hier via verschillende tussen stations – tempeltjes -aan de weet of men naar de hemel of naar de hel gaat. Wij rusten hier even uit aan het begin van onze zweterige voet tocht.
Onder: Dit zijn discipelen van Boedha die je onderweg in een van de tempels aansporen om toch maar precies te vertellen hoe je geleefd heb, goed of kwaad. Zodat er een juist oordeel over je geveld kan worden.
Onder: Aan het eind van de route, na vele tempeltjes; je bent dan doorweekt van het zweet, ga je een bruggetje over. Ben je hier eenmaal overheen kan je niet meer terug. Als je de zaak niet vertrouwt, en tooch nog twijfelt aan je hemelse bestemming, kan je voor het bruggetje nog terug gaan en het opnieuw proberen te leven zoals Boedha dat wil.
Onder: In deze tempel op de top van de heuvel, oordeelt Boedha in al zijn verschijningsvormen over je definitieve bestemming: hemel of hel 
Onder: Op de terugweg langs de vele tempels naar beneden, die vele stumperds in het verleden voor mij al gelopen hebben met het hemel of hel gevoel, zag ik op een andere heuvel ook nog een pagode en een kop van de toenmalige Keizer, die altijd aan iedereen zijn macht wilde laten zien. Hij heeft hier zijn vierkante “pet” op waarmee hij een wet uitvaardigt die geldt zonder aanziens des persoons.
Onder: We naderen de miljoenen stad Chongqin, aan de oevers van de Jangtze rivier zien we nu overal, vele tientallen kilometers lang dit soort industriebeelden; het betreft vooral veel chemische bedrijven, die hier gevestigd zijn, omdat ze hier hun afval makkelijk konden lozen; die tijd is ook hier in China nu voorbij.
Onder: Het afscheidsdiner. Op de laatste avond van onze 4 daagse cruise op de rivier de Jangtze, werd een afscheidsdiner met “Table Service” geserveerd, dus geen buffet ! Waar we tot nu toe werkelijk heel enthousiast over het Chinese eten in de hotels waren, moet we vaststellen dat dit afscheidsdiner net als het eten de andere dagen op de boot, gewoon ver beneden de maat was.
Onder: Dan arriveren we in CHONGQIN, de GROOTSTE STAD TER WERELD !! Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit van deze onvoorstelbare grote stad gehoord had, en er wonen hier in een aaneengesloten bebouwing met een doorsnede van op sommige plaatsten 400 kilometer maar liefst 32 miljoen mensen !!!! Ongelofelijk, wat een bizarre wereld is dit……..
Onder: In alle Chinese steden ( er zijn maar liefst 174 Chinese steden met meer dan een miljoen inwoners !!!!! ) hadden we al de hoge woonflats gezien, maar hier in Chongqin worden alle records gebroken. Overal waar je kijkt hoge flats, hoge futuristische bruggen en kranen boven nieuwbouw bouwprojecten, want Chongqin is “still booming”, en groeit als kool. Het is bijna niet voor te stellen wat in deze grootste stad ter wereld op gebied van woningbouw en infrastructuur in rap tempo allemaal gerealiseerd wordt. We zijn perplex!! 
Onder: Het is wel even een gekke overgang, maar nou juist in Chongqin bezochten we s’morgens voor het uitbreken van de bloedhitte (42 gr) de gigantische maar zeer fraai aangelegde dierentuin om een paar van de 2000 nog levende pandabeertjes in de wereld te kunnen zien. Buiten China komen de zwart wit gekleurde Reuzenpanda’s niet voor…een buitenkansje dus .
Onder: De Panda beer eet een speciaal soort boomtakken en bladeren die alleen hier voorkomen.
Onder: Ook de rode Panda was aanwezig in de fraaie dierentuin van Chongqin; dit exemplaar keek me wel heel erg lief aan.
Onder: We zagen er een paar die ook over boomstammen klommen. Let eens op de klauwen, dan zie je waarom dit dier een beer genoemd wordt. Overigens komen deze rode Panda’s ook elders voor en zijn ze niet aan het uitsterven.
Onder: Oud en nieuw samen op één plaatje. Met veel trots bracht onze Chinese gids ons naar het enige nog overgebleven deel van de “Old City van Chongqin”, de enige plek waar nog de sfeer van het oude China te proeven is. Ook dit wijkje wordt binnen niet al te lange tijd afgebroken, om plaats te maken voor nieuwbouw
Onder: We maakten een wandeling door deze nostalgische wijk. Hier staan nog de originele oude Chinese rieten huisjes die nog steeds door oudere Chinezen bewoond worden
Onder: De Chinese restaurantjes hier zijn voor ons vooral leuk om te fotograferen; er eten is bloedlink, in verband met de bacteriën, waar onze westerse lijven geen raad mee weten.
Onder: Tijdens de wandeling in het nog overgebleven stukje van de Old City van Chonqin, keken we onze ogen uit. Zoals hieronder een kruiden dokter die gewoon in de straat zijn patiënten onderzoekt en behandelt.
Onder: Even verderop was een vrouw bezig met een verfbrander holle bamboepijpjes te verwarmen, en die vervolgens op iemands rug te drukken. Door de afkoeling vd lucht in de pijpjes zuigen deze zich vast op de huid van de slachtoffers, die geloven dat ze hier beter van worden.
Onder: Deze twee zwaar toegetakelde slachtoffers zijn net klaar met hun behandeling, ze zitten onder de zware bloeduitstortingen, en betalen de vrouw met de brander hier ook nog relatief veel geld voor. Zij weet zogenaamd namelijk precies waar de bamboepijpen geplaatst moeten worden. Zo heeft elk land zijn eigen kwakzalvers, en slachtoffers die erin geloven.
Onder: De kapper, in een obscuur tentje. Ik zou er mijn snor nog niet laten verven.
Onder: We togen naar het hyper moderne vliegveld van Chongqin, om vandaar een kleine 1000 km naar het zuiden te vliegen, naar Lijiang 
Lijiang, een koele verrassing !!
Tot ieders grote opluchting hoorden we in het vliegtuig tijdens de nadering van Lijiang al van de piloot dat het 25 graden was op Lijiang Airport. Na de echt verlammende hitte van Chongqin – boven 42 gr – was dit even een welkome verfrissing. Wat is hier aan de hand; Lijiang ligt op 2400 meter hoog- n.b de hoogte van de hoogste skiplek van Europa: Val Thorens – het is op deze hoogte 16 graden koeler als op zeeniveau. Wat een aangenaam genoegen was deze tijdelijke daling van de temperatuur.
Onder: Lijiang is een stad met 1 miljoen inwoners, die omringd wordt door de uitlopers van het Himalaya gebergte. Er komen veel toeristen, voornamelijk voor de historische autovrije binnenstad, waarin ons hotel zich bevindt, op een gezellig pleintje, met vele terrasjes. Het gele gebouw links is ons hotel, waar we in het begin van de avond arriveren. De verlichting in de Old City is zoals gebruikelijk in China: Over The Top…
Onder: Elke dag halverwege de middag breekt hier het massa toerisme uit; vele duizenden toeristen bevolken dan de straten en pleintjes – hieronder – in de binnenstad.
Onder: Het valt op dat de Chinezen veelrond lopen, paraderen, en weinig van de terrassen gebruik maken; hier begint ons ook op te vallen dat ze graag met ons – westerse toeristen- op de foto willen; zijn wij zulke knappe lieden of is er wat anders aan de hand? Ik kom hier nog uitgebreid op terug!!
Onder: Een fotogeniek plekje in Lijiang; het Water Wheel
Onder: Op het pleintje voor ons hotel zien we in de loop v/d middag de koks verschillende ons onbekende dieren grillen.
Onder: In de vele nauwe straatjes, waar het loei druk wordt tegen de avond, krioelt het van de winkeltjes, bars, discotheken en theatertjes, waar overal live muzikanten in optreden.
Onder: Omdat de ruimte in de oude binnenstad beperkt is, heeft men elke vierkante cm benut; soms zijn bars of terrasjes maar een of twee meter breed, en overal klinkt harde moderne westerse muziek met Chinese teksten
Onder: In deze bar waren we net getuige van een uitgebreide jamsession. Hoewel muziekmakende Chinezen vaak hard en lelijk bleren, klonk dit niet slecht vrienden !!
Onder: Mieke, Marian, en Liesbeth schrikken van een onverwacht gat in de straat. Overal in Lijiang lopen kanalen door de straten waarin het bergwater uit de Himalaya, dat op de stad afkomt, wordt afgevoerd. In verband hiermee zijn er veel gaten en geulen in de straten zoals hieronder. Deze gaten worden in China niet met hekjes afgeschermd. Daar verdient namelijk niemand wat aan, dus hoeft het niet. Het draait in China altijd om geld, veel geld…. Gevolg is dat vele toeristen zich daar vooral s’ nachts , als het pikdonker is in de straatjes van Lijiang, met een borrel op te pletter in vallen aldus onze Chinese gids. 
Onder: In de oude binnenstad lopen nog vele bewoners net zoals in Volendam vroeger in het traditionele costuum. Deze ouder Chinese dames zijn getrouwd; de witte band op hun borst is via een knoop gekruist;bij ongetrouwde dames is deze knoop niet aanwezig.
Onder: Wat zullen deze bejaarde Chinezen toch allemaal meegemaakt hebben. In elk geval de opkomst en ondergang van Mao en veel honger en armoede. Ik zou wel eens in die koppies willen kijken.
Onder: Deze Chinese meiden uit Lijiang dragen hun klederdracht met verve, en zo hoort dat
Onder: We bezoeken de prachtige Black Dragon Pool, bij Lijiang, waar momenteel weinig water in staat, zoals hieronder te zien is….
Onder: Tijdens ons bezoek aan dit meertje maakte onze gids deze groepsfoto: vlnr : Henk, Mieke, Hetty,Liesbeth, Mary, Jan, reisleider Wieb, Marian, en Hans
Onder: Tot onze grote verbazing zagen we milieu demonstranten in het park van de Black Dragon Pool, als bewijs dat wij nu weten dat er dus wèl gedemonstreerd mag worden in China, ging reisgenoot Hans er even tussen staan.
Onder: Tijdens een van onze wandelingen door de oude binnenstad van Lijiang kwamen we deze Nederlandse fluitist tegen; Wiebren Kuipers, een gedreven man met een muzikale missie.
