Vandaag zijn we de hele dag bezig om het repertoire voor de final tour te bespreken. Met de hele band zitten we aan tafel, met een bak koffie en een paar kladblokken. Elke BZN CD wordt door ons beluisterd en elk liedje waarvan iemand vindt dat het in aanmerking komt gaat op een lijst. Zonder discussie. In een later stadium gaan we om tafel, om over deze lijst te discussieren. Ook hebben we de lijstjes die we van tientallen fans uit het land hebben gekregen erbij betrokken.

Het is eigenlijk best wel emotioneel om dit vreemde proces mee te maken, dit keer zonder TV of andere media erbij. Het gekst van alles is dat wij allemaal zo’n beetje de helft van de liedjes niet meer herkennen. Vooral de liedjes die niet in een TV special of clip gezeten hebben komen heel  “vreemd” over. De CD  Round the Fire springt er door de gezellige sfeer uit vonden de meesten van ons. Dat komt natuurlijk ook doordat we deze CD live opgenomen hebben. Best wel boeiend zo’n dag, want elk liedje heeft zijn eigen verhaal, en eigen herinneringen. Hoe de opnames verliepen, vaak tot diep in de nacht,  maar vooral ook waar en hoe de videoclips tot stand gekomen zijn. Tot in de verste uithoeken van de aarde hebben we daarmee de gekste dingen meegemaakt. Zoals met de clip opnames van de CD Pearls in een door bosbranden rokerig en mistig Maleisie, waar we met mondkapjes rondliepen, en het idee dat we de eerste twee maanden niet meer naar huis terug zouden kunnen. Ook hebben we het natuurlijk over Dirk gehad, onze sypathieke en altijd vrolijke collega-vriend met zijn onnavolgbare humor en aanstekelijke lach, maar ook over Roy Beltman, onze overleden producer. We draaiden nog het liedje Nadja van een van de begin CD’s s waar Roy het gesproken middenstukje voor zijn rekening nam. Het werd toch even stil aan tafel toen dat voorbijkwam. Vervlogen is die mooie tijd.