Mijn vader overleed eind juli 1984, hij werd zoals gisteren al door mij gezegd niet ouder dan 57 jaar. Het gebeurde toen ik thuis kwam van de fotoshoot voor de hoes van de CD Reflections in s’ Graveland. Het was heel warm die dag. Met de BZN auto was ik meteen na de fotosessie naar hem toegereden, hij zat alleen thuis wat muziek voor de naderende kermis op te nemen op zijn Revox bandrecorder. Net nadat ik weer naar mijn eigen huis was gereden werd ik door de buurman gebeld dat hij mijn vader levensloos op de grond gevonden had. Hij was aan zijn derde hartinfarct overleden. De dokter heeft nog van alles geprobeerd, defibrilatie, adrenaline injecties in zijn hart etc, het mocht niet meer baten.

Ik was toen 36 jaar oud; het overlijden van mijn vader heeft een onuitwisbare indruk op mij achtergelaten, hij was een van de meest bepalende personen uit mijn leven. Hij was nog meer dan een vader ook een vriend en in die tijd de allergrootste BZN fan. Vanaf die dag heb ik ook aan mijn 58ste verjaardag gedacht, zal ik ouder worden dan mijn vader, zal ik die verjaardag ooit halen. Het zat toch altijd in mijn achterhoofd. Onbewust of bewust ben ik daarna in een proces terechtgekomen dat mij uiteindelijk aanzette tot stoppen met roken en waardoor ik ook ben gaan joggen. Zeker 5 dagen per week ren ik zo’n 5 a 7 km per keer. Vandaag is dan de dag; ik ben nu in leeftijd ouder dan mijn vader geworden. Zoals in het lied “Vader” van onze laatste CD zou ik willen zeggen: “Stiekem denk ik toch even aan jou vader”, vandaag.