We hebben het repertoire nu een keer helemaal doorgespeeld, het begint lekker te lopen. Tijdens de ze repetitie kwam nog een fotograaf van het NHD een kiekje maken voor de krant. Het laatste lied met de daarbij behorende beelden zijn ook zojuist onze revu gepasseerd. Wordt wel emotioneel, dat is niet te vermijden. We denken nu ook vaak aan Dirk die afgelopen 22 september al weer 2 jaar geleden overleed. De troubadour, zijn lied,  doen we natuurlijk ook, met een aantal mooie fotoherrinneringen daarbij op het videoscherm achter ons. Er is een foto bij waarop Dirk v d Horst  en Roy Beltman onze vorig jaar overleden producer met z’n tweeen aan een tafel zittend aan het schranzen zijn. Dat konden ze allebei als geen ander, ik was wel eens jaloers op Dirk dat ie zoveel kon eten zonder “aan” te komen. Hij was ook altijd de rust zelve. Gekscherend zeiden we vaak: Dirk jij wordt vast 100 jaar oud, maar hoe ongelijk kregen we. Jammer genoeg. Ik zag ook beelden uit Nice en Parijs waar we onze eerste special maakten voor de CD Making a name. We waren met een piper Chieftain waar 8 personen in konden naar Nice gevlogen om in Monaco l Adieu te verfilmen op het zeiljacht van de Nederlandse ambassadeur. Ik weet nog dat de kabelman, het hulpje van de cameraman die de kabels steeds versleept zich aan ons voorstelde. Een beetje beroerd en verkreukeld voelde hij zich, want hij had na een zwoele benevelde avond zoals hij zei, de nacht wat oncomfortabel doorgebracht in het vooronder van de zeilboot. Het was John de Mol de media tycoon van nu. Ik gaf op dat moment geen dubbeltje voor de shabby ogende de Mol. Maar uiteindelijk heeft hij het zakelijk gezien veel verder geschopt dan wij met z’n allen bij elkaar. Zo zie je maar weer. Achter elke zwerver kan zo maar een miljardair schuilen.

Op weg van Parijs naar Nice maakten we ook wat leuks in het vliegtuig mee. Daarover morgen.