Vannacht op de terugweg van het concert in Oranjewoud stonden Jack en ik ontspannen naast elkaar te wildplassen op de afsluitdijk. We hadden het toen nog over een hachelijk voorvalletje met Jack dat bij de band voor veel hilariteit heeft gezorgd. Het gebeurde een paar jaar geleden na een TV opname van een muziekprogramma met vele artiesten op locatie in Vlissingen. We zaten gezellig op een terras aan een pilsje toen Gerard Joling bij ons aanschoof. Gerard, een man van uitersten, liet tot ieders vermaak een paar flessen champagne aanrukken. Weliswaar moesten we nog aan het werk, maar met zo’n play-back programma kan het ook op de  automatische piloot, dus werd het heel gezellig.

Na afloop op de terugweg werd inval-chauffeur manager Jacques Hetsen gedwongen een sanitaire stop te maken. Het was pikkedonker en we stonden naast elkaar te wateren bovenop een hoog talud. Jack was met Jacques voor iets meer privacy wat verder door gelopen. Hij was uit ons zicht verdwenen. Plosteling hoorden we een grote plons en een luide schreeuw van Jacques Hetsen:

“Veerman ligt te water”  klonk het paniekerig.  Dichterbij gekomen zagen we onder aan het talud, zeker 2,5 meter lager, Jack Veerman spartelen in een smerige moddersloot.

Hij was kennelijk al plassende voorover getuimeld.

Met 2 man zijn we naar beneden gekropen om Jack uit zijn benarde situatie te helpen. Als een bewegende modderpop kwam hij weer in de wagen. Ondanks de rioollucht in de met modder bevuilde auto hebben we ons rot gelachen op weg naar huis. Vooral bij de gedachte hoe Jack Veerman dit zijn vrouw uit zou gaan leggen.

Vandaag even geen muziek, we gaan met de kleinkinderen naar het Aviodrome op vliegveld Lelystad. Je kan die kinderen niet jong genoeg enthousiast maken voor de vliegerij. Hoe jonger ze er aan beginnen hoe meer plezier ze er aan kunnen  beleven. Daar komt nog bij dat ik natuurlijk hoop dat ik als instructeur al onze kleinkinderen nog kan leren vliegen. Misschien, we hebben het niet gepland, gaan we ook wel even de lucht in.