Afgelopen nacht had ik de primeur van ons afscheidsconcert. In mijn dromen beleefde ik het van seconde tot seconde. Ik kan jullie melden dat het goed verliep tot aan de laatste noot. Tot de laatste noot… zeg ik,  want de laatste noot ging voor mij de mist in. Door alle emoties en alle mediadrukte om ons heen vergat ik de laatste noot neer te leggen met die eerbied en aandacht die past op zo’n gedenkwaardig moment. Pats… voor ik het wist was mijn vinger van de snaar en hing mijn hand al weer slap naar beneden. Wat een deceptie, opnieuw de noot aanslaan kon niet meer, dat zou heiligschennis zijn. Hoe deze voor mij moeilijke situatie afliep kom ik pas 16 juni aan de weet, want plotseling werd ik zwetend wakker.

Vandaag zijn wij hier bezig met de voorbereidingen voor onze wintersportvakantie, auto inladen, spike spiders laten monteren, koffers versjouwen , en het huis voorbereiden op onze afwezigheid en de aanwezigheid van onze kennissen die er tijdelijk in wonen als wij weg zijn..