DE POLITIE IS JE BESTE KAMERAAD (NIET)

In de nacht van 11 op 12 sept  2006, mijn vrouw en ik waren nog niet thuis, belde om 2 uur onze buurvrouw de politie: “Er lopen hier twee verdacht uitziende personen rond die hier niets te zoeken hebben” “Lopen ze op de openbare weg ? Antwoordde de politie. “Ja”, sprak onze buurvrouw. “Doen ze iets wat niet mag?”  “Nee nog niet, maar zo te zien gaan ze inbreken”, vervolgde onze buurvrouw. “Mevrouw wij hebben het te druk om op zoiets vaags af te gaan, dan kunnen we wel aan de gang blijven.” Klonk het aan de andere kant van de lijn.

Toen wij 4 uur later wakker werden in een compleet overhoop gehaalde woning en in complete paniek onmiddellijk de politie belden, duurde het bijna drie kwartier voor er een politiewagen de straat in reed. Die drie kwartier leek wel een jaar te duren; het gespuis had nog wel bij ons op de zolder kunnen zijn. De buurvrouw herkende op de bewakingsbeelden van mijn buurman overigens de daders later als de personen voor wie ze een paar uur eerder de politie had gewaarschuwd. De politie had helaas geen tijd.

Tijdens een brutale gewapende roofoverval op klaarlichte dag bij een  juwelier hier in Volendam twee weken geleden, kon een van de employees de alarmknop indrukken. Het duurde vervolgens ruim een half uur voor de politie ter plekke was.

De familieleden van de moordenaar van de 12 jarige Susanne, zo lees ik net op teletekst,  hebben wel 10 keer aangifte gedaan van gewelddadig optreden van deze beestachtige gek. De politie heeft deze waardevolle waarschuwing weggewuifd, helaas geen tijd voor.

In Rotterdam liet de politie 70 kg heroïne door, omdat ze tijdgebrek hadden. Zo kan ik nog wel even doorgaan! De media staan bol van dit soort berichten.

“Waar is die politie dan zo druk mee bezig”, is een overal gehoorde vraag vandaag de dag, waar al evenzo vaak enigszins schertsend  op wordt geantwoord: ” met fietsachterlampjes  en gordelcontroles. Dat is ongevaarlijk en het levert nog geld op ook”.!

Gisteren bleek mij hoe deze ogenschijnlijk ongenuanceerde kritiek juist kan zijn.

Naar een rotonde in ons dorp toerijdend zag ik op zo’n  20 meter afstand een politiewagen van rechts de rotonde naderen. De bestuurder en bijrijder waren druk aan het werk, want in hun scoringsdrang drukten ze hun hoofden bijna door het voorruit om te kunnen zien of ik mijn gordel droeg. Over het bevorderen van de verkeersveilgheid gesproken !! Hoewel ze uit die hoek onmogelijk iets van mijn gordel konden zien, en ik mijn gordel op dat moment omhad, zag ik toch aan hun houding dat ze dachten beet te hebben. Nog luttele seconden, en een foute Nederlander zou zijn verdiende loon krijgen. Rustig en oplettend rijdend, als prooi voor een bekeurlustige hermandad die achter mij aanreed, reed ik verder een straat in om mijn auto even te parkeren bij het huis van mijn broer die zijn voorpui aan het verbouwen was.

Jawel hoor, en daar stopte ook de politiewagen. Op patriarchale toon sprak de, zo te zien net van de politieschool afkomstige agent: “U had uw gordels niet om, ik ga u bekeuren”. Toen ik dat te vuur en te  zwaard bestreed, en ik zei het twijfelachtig te vinden dat zij e.e.a  vanuit hun positie, n.b een rijdende auto, konden constateren, gaven de bekeurders  ten langen leste toe, oke dat is dan een punt van discussie, daar ga ik u dan geen bekeuring voor geven, maar dan ga ik ga u ergens anders voor bekeuren. WAT? riep ik verbaasd. “U heeft even verderop een vrouw met een hond niet over laten steken.”  “Ik heb geen vrouw met een hond gezien””, riep ik verbouwereerd. “Althans niet een vrouw met een hond die over wilde steken, laat staan een vrouw met een hond die zich al op het zebrapad bevond.  Pertinent niet. Ik stop consequent altijd ruim op tijd voor alles wat beweegt en een zebrapad over wil steken, en dat zou ik nu ook gedaan hebben,” sprak ik inmiddels op kookpunt beland.

“Wees blij dat ik de bekeuring voor de gordel laat lopen, ik vind dat u met de oversteekbekeuring van 130 euro voor vandaag wel genoeg betaald hebt, meer hoeft van mij nu even niet”, sprak verbalisant nr 0499 in de stoel van opperrechter plaatsnemend. Gezien het feit dat ik ook nog eens mijn rijbewijs niet bij me had, – ik heb onmiddellijk aangeboden het thuis te gaan halen, – moest ik ze eigenlijk dankbaar zijn dat ik met zo’n lullig bedragje van mijn “misdaad” afkwam.

Over de geldboete kom ik wel heen, en aan het idee dat ik ten onrechte bekeurd ben wen ik wel, maar wat mij het meest stoorde van alles is de niet aflatende inzet en het misplaatste fanatisme waarmee de politie dit soort relatief onschuldige overtredingen aanpakt, terwijl de inzet t.a.v  het echte werk heel veel te wensen over laat, en in elk geval aan brede landelijke kritiek onderhevig is.

Let wel, ik pleit hier niet voor politioneel gedooggedrag, maar vind de wijze waarop agenten binnen hun taak prioriteiten stellen bepaald niet bijdragen aan een beter begrip tussen burgers en de politie. In plaats van  het bevorderen van  stabiliteit en veiligheid in onze samenleving jaagt men de burgers tegen zich in het harnas door telkens met grof geschut slechts op muggen te schieten.

Ik heb ter plekke mijn mening over dit tweetal bekeurders dan ook  niet onder stoelen of banken gestoken en ze o.a nadrukkelijk geadviseerd eens echt aan het werk te gaan, boeven vangen in plaats van op kosten van de belastingbetalers nota bene deze zelfde belastingbetalers het leven zuur te maken De adviezen werden me overigens niet in dank afgenomen.

Ik voel me bestolen door twee egotrippende ambtenaren die zich door mijn tegenspraak in hun eer voelden aangetast en mij er toen maar inluisden voor een bijna twee keer zo hoge bekeuring nota bene voor iets waar ik me absoluut NIET schuldig aan gemaakt heb. Ik heb dat ook door hen in de administratie laten vastleggen, maar ja eigenlijk is dat zinloos, een rechter geeft ze gelijk, het uniform staat daar garant voor.

Zo kan in onze rechtsstaat onrecht zich verschuilen achter een uniform, zonder dat je je er tegen kan verdedigen. Op klaarlichte dag beroofd van 130 euro door de politie, genaaid door twee beginnelingen die als opgezwollen puber ego’s door een porseleinen samenleving denderen, daarbij gedekt door hun camouflage. Het politiepak.