Het was gezellig gisteravond in de feesttent in Zundert. Rondom de tent was een modderpoel, zodat wij met een auto van de kleedkamer de tent in moesten worden gereden. De kleedkamer, was een onderdeel van het schiethuis. Een gebouwtje van waaruit de doelen voor de kruisboog schieterij  naar buiten worden geschoven op staaldraden.

Je maakt van alles mee.

Vanavond vertrekt het BZN circus voor de laatste maal naar de Vereniging in Nijmegen. Dit is sowieso een van de mooiste concertzalen van Nederland. Voor on s heeft Nijmegen en deze zaal een bijzondere betekenis. Anny Schilder trad daar voor de laatste keer met BZN op. Ik kan me die emotionele avond nog goed herinneren. Het sympathiek Nijmeegse publiek is altijd top. Ook kregen we een eremedaille van de gemeente Nijmegen, die nog steeds trots in onze prijzenkast in het Palingsound museum hangt. Jaap Mooy, de bekende Nijmeegse juwelier bracht altijd Marikenbrood voor ons mee, waar onze familieleden al op wachtten als we thuiskwamen uit Nijmegen.

Nog even wat administratie verwerken en aan het bellen voor zonwering die we willen hebben rond ons nieuwe pand, en dan vertrekken.

Ik vond in de soap het filmpje van de puppies en de fam Meijer wel leuk. De pup is nu thuis bij John en zijn naam is Dobbie. Hier de eerste foto van Dobbie.

Zoals beloofd nu een bijdrage van Gerrit Woestenburg, de allerleerste BZN drummer.

Herinneringen van Gerrit Woestenburg aan zijn BZN tijd  

Het is vandaag 2 dagen na de begrafenis van Jacques Hetsen. Hoewel Jacques en ik elkaar de laatste tijd nog maar weinig tegenkwamen, heeft zijn overlijden mij diep geraakt. Toen Jacques bij BZN kwam, had ik de band al verlaten. Ikzelf heb Jacques leren kennen als student aan de Universiteit van Amsterdam! Jacques, Evert Woestenburg en ik hebben daar namelijk in het studiejaar 1967/1968 samen economie gestudeerd. In de jaren van het eerste, zij het nog wat bescheiden landelijk succes van BZN waren wij dus studiemaatjes. Jacques en Evert hadden het toen al druk met BZN, en moesten nog wel eens een college laten lopen. In gedachten zag ik mij daarom weer hannesen met carbonpapier tijdens die colleges om doorslagjes van mijn aantekeningen voor ze te maken. Het ga je goed, Jacques. Rust in vrede…

Als ik denk aan mijn tijd met BZN, denk ik vooral aan onze reis door het repertoire van The Shadows. Deze gitaarband had in 1965 en in 1966 twee albums uit, die we met groot enthousiasme en veel plezier van voor naar achteren uitgeplozen hebben. Tijdens mijn contacten met alle bandleden uit die begintijd blijkt steeds weer, dat ons hart daar nog steeds een beetje ligt, en dat we daardoor als muzikanten technisch min of meer gevormd zijn. Tot twee jaar terug hoorde ik Kees Tol nog regelmatig stukjes van The Shadows spelen voorafgaand aan zijn optredens. Hoewel de overgang naar het rockrepertoire in die tijd ons meer commercieel succes bracht, kijk ik daar nog altijd met gemengde gevoelens op terug.

In de eerste bijdrage van Evert Woestenburg kom ik de naam van Klaas Puul tegen. Via die naam kom ik in gedachten bij ons eerste optreden buiten Volendam, in café Bos aan de Koemarkt in Purmerend. We speelden daar op een feest van een studentenvereniging, die La Siësta heette. Klaas Puul werd gevraagd en bereid gevonden de instrumenten en de installatie naar Purmerend te vervoeren in een open vrachtwagen. Het café waarin we speelden, was met de achterliggende huiskamer verbonden door twee openslaande deuren. Tussen die open deuren was met bierkratjes en gebruikte deuren een drumpodium gebouwd, dat ver tot in de huiskamer reikte. Naast het plezier dat we van ons spel, ons publiek en van ons succes in de zaal hadden, had ik daardoor ook het genoegen, dat ik tijdens het spelen samen met de familie Bos TV kon kijken. Iets dat ik sindsdien nooit meer heb meegemaakt, en in de toekomst waarschijnlijk ook nooit meer zal meemaken.

Voorlopig tot zover.

Met vriendelijke groet,

Gerrit Woestenburg