Vandaag een beetje aparte dag, in de namiddag zijn we nog een keer met de ex-BZN-ers bij elkaar. Ik zie er wel naar uit. Tijdens een diner bij restaurant van den Hogen , bij ons om de hoek op de Volendamse dijk zullen we edelmetaal uitgereikt krijgen voor de DVD/CD van “Adieu BZN – The last Concert” Natuurlijk ook een gelegenheid om even gezellig bij te kletsen, Carola nog te feliciteren met haar verjaardag, en te vernemen hoe het iedereen vergaat. Elke dag word ik nog door vele mensen aangesproken die vragen hoe het leven zonder BZN is. Het antwoord daarop is eigenlijk voor mij nog niet aan de orde. BZN zou nu nog vakantie hebben gehad, voor mij als “pensionado” is dus alles tot nu toe nog hetzelfde. Voor mijn ex-collega’s die de muzikale draad weken geleden al weer hebben opgepikt hebben ligt dit wellicht anders. Ik zal het vanavond horen.
Dit zijn wel tijden waarin ik vaak terug denk aan het beschermde maar uiterst turbulente en boeiende leventje dat hoorde bij BZN. Zo blader ik af en toe eens door mijn digitale fotoalbums. Achter elke foto zit wel een leuk verhaal. Ik zal proberen op dit journaal af en toe eens een foto met bijbehorend verhaaltje te plaatsen.
De volgende foto’s zijn nog maar pas geleden genomen in 2005. We waren in Curaçao, voor opnames van een Tros programma. De producers huurden een vliegtuig en bedachten dat Corrie Konings daarin met mij mee zou vliegen om opnames te maken voor haar clip. Zogezegd maar niet meteen zo gedaan. Het is over de gehele wereld
wetgeving dat je vliegtuigen mag besturen met een brevet dat is afgegeven in hetzelfde land als waarin het vliegtuig is ingeschreven. Als je dus met je brevet in een ander land wil vliegen moet er middels allerlei administratieve rompslomp en soms door het afleggen van een examentje een zogenaamde gelijkstelling op het Nederlandse brevet afgegeven worden. Dat ging in Curaçao wel heel gemakkelijk. We gingen even naar het Ministerie van Luchtvaart en na een babbel van 5 minuten en betaling van f100,- was ik 3 weken lang Antilliaans beroepsvlieger.
links het ingescande bewijs van mijn Antilliaans beroepsbrevet
Toen ik vroeg aan de verhuurder om vlieg navigatiekaarten zei hij verbaasd: “Die hebben we hier niet, neem maar een autokaart mee”. Waarop hijzelf een soort vliegkaartje tekende met daarop twee rondjes;” de bank en de gevangenis, daar moet je vandaan blijven”, zei hij. Daar heb ik trouwens nog vaak over nagedacht. Het was fantastisch om boven het felgekleurde Curaçao te vliegen. Corrie en ik genoten er met volle teugen van.
Hieronder de foto die ik tijdens de vlucht met Corrie maakte boven hotel Lions Dive waarin de artiesten verbleven. De rode pijl geeft aan waar wij ons privestrandje hadden.
Op de plaats van de pijl zijn rustten we elke dag uit van het vele werk dat weer verzet is. Dat kon niet onbeperkt want even daarna moesten we alweer dineren in het buitenrestaurant bij het zwembad van het hotel. Het lijkt wel vakantie?