Vanmorgen weer eens een uurtje op mijn akkoestische basgitaar gespeeld hier op mijn kantoor. Ik had een CD op staan van Remos, een bekende Griekse zanger. Vrij onbekende muziek, maar het voelde wel weer goed aan; ik heb niet het gevoel dat je de “feel” snel zal verleren, ook al speel je een hele tijd niet. Met schaatsen heb je dat ook. Na een paar jaar niet geschaatst te hebben went het weer heel snel, ook al kan je de eerste minuten even niet op je schaatsen rechtop blijven staan.
Over muziek gesproken. Vanmorgen lag ik in bed de krant te lezen toen de voorman en vrouw van de groep”Epica” een Nederlandse zogenaamde “Gothic Metal” band live in het ontbijt programma op TV optraden. Waardoor het kwam weet ik niet maar de zangeres klonk zo vals als een aap. Ik rolde er bijna van uit mijn bed. Als excuus mag gelden dat het vroeg was; het is moeilijk om in de kille ambiance van zo’n TV studio, gespannen en niet “warm” gedraaid, live goed te presteren. Dat heb ik vaak zelf aan den lijve ondervonden.
Alleen de allerbesten hebben hier geen last van. Zoals de Zangeres van Krezip – Jacqueline – . Vorige week zong zij op indrukwekkende wijze, live in het avond TV programma van Pauw en Witteman het door haarzelf gecomponeerde “All my Life” met begeleiding van haar band. Kippenvellen bezorgde het mij. Zij deed mij deed denken aan Eddy Reader, – de female lead van Fairground Attraction,- niet zomaar even de eerste de beste. Een paar jaar geleden had ik nog veel kritiek op haar live performance, maar nu moet ik bekennen dat ik Jacqueline als componiste en zangeres als een van de grootsten beschouw in de Nederlandse showbusiness.
De fotosessie van een aantal schilderijen van Hotel Spaander die ik vanmiddag in de open lucht zou maken op verzoek van de conservatrice van de kunstcollectie moest ik al snel afbreken. Er was te weinig licht. Volgende week ga ik er verder mee. Over Hotel Spaander gesproken. Ik moest vanmiddag lopend door het hotel even denken aan 25 maart in 1971 toen Mary en ik in dit toen al pittoreske hotel onze trouwbruiloft vierden. Ook de BZN leden waren toen uitgenodigd. Op het altaar in de kerk werden door mijn collega’s van toen enige liedjes gespeeld. We hadden toen nog geen zangeres.
Door mijn archief struinend vond ik zojuist foto’s van die trouwerij van ruim 36 jaar geleden. Op de bruiloft in Hotel Spaander zaten hier naast elkaar onze helaas te vroeg overleden manager Jacques Hetsen, die toen nog niet met zijn Tiny was, en daarnaast de toen nog 22 jarige Jan Keizer met zijn vrouw Marie.
