Toen ik gisteren op de fiets bij paviljoen Smit Bokkum arriveerde voor de uitreiking van de nieuwe Jan Keizer CD , zag ik van buiten al de flitslichten en de lampen van het hele “narcistencircus” dat ik zo goed ken, op volle toeren draaien. Het “showbizcircus” waarin de hoofdrolspelers hun collega’s slechts zien als spiegel waarin ze zichzelf bekijken; hoe reageert hij of zij op mij? De wereld van macho’s en superego’s en dubbele agenda’s, waarin iedereen maar een interesse heeft: “ik”. Bij binnenkomst voelde ik gelijk weer de kleffe sfeer van publiciteitsgeilheid, competativiteit en onechtheid om me heen; de bouwstenen van de showbusiness. Alleen succes telt, wie geen succes heeft is onbelangrijk en volstrekt overbodig. Als BZN ers hebben we ons nooit in dit klimaat thuisgevoeld.Ook al waren wij met ons succes vaak het middelpunt van de belangstelling. In plaats van te “netwerken”, zochten we elkaar altijd op, zo ook nu.
Carola zag er opmerkelijk monter uit, maar dat zou wel eens door haar wat donkerder haar kunnen komen zei ze zelf. Wat Carola vooral mist nu, en daar kan ik me wel bij aansluiten, is de gezelligheid die we met BZN tijdens de repetities en ook de eerste serie concerten in deze tijd altijd met elkaar hadden. Zie onderstaande foto
Het gezellige sfeertje dat Carola en ik toch wel missen. De kleedkamer Martini Plaza Groningen tijdens de final tour oktober vorig jaar. Op deze foto nog vol in actie Jacques en Tiny Hetsen. Op de voorgrond Tiny Bijvoet, de vrouw van kapper Aart. 
We hadden elkaar dan een tijd niet gezien dus had iedereen wel wat nieuws te melden. Het leek soms wel eens een ouwe wijven club.
Overigens vertelde Carola dat zij en haar begeleiders Dick Plat en Jack Stroek in november gaan starten met de opnames van de nieuwe Carola CD. Jack Veerman vertelde over een van zijn prive-vrienden waarbij een ernstige ziekte is geconstateerd. Dit grijpt je ook als vriend behoorlijk aan. Jan Keizer zei me dat hij een duet met zijn dochter Nelly, dat ook op zijn nieuwe CD staat, niet als single heeft gekozen, omdat hij “net naast Carola vandaan komt”, en dan niet wil starten met een weer een zangeres. John heeft het gelukkig druk met zijn multimedia bedrijfje, waarvoor hij sinds kort zelf een prachtige website heeft gemaakt. www.studiojohnmeijer.com Voor de toekomst van John ben ik niet bang, John redt zich wel.
Dick Plat zei veel plezier te beleven met zijn hobby-band The Swing Fellas. Dat kan ik me indenken, want zei Dick: “de Fellas maken muziek om het muziekmaken”. Ik antwoordde Dick dat ik me daar wel iets bij voor kan stellen. Puur voor de lol op je zolder of je kantoor een middagje per week met gelijkgestemde pensionado’s pretentieloos repeteren. Niet om er op enigerlei wijze weer mee te moeten scoren. Na zo’n geweldige BZN carriere niet meer opnieuw starten met muziekuitgeverijen, platenmaatschappijen, marketingmanagers, fiscalisten en accountants, media, hitparades, artist & repertoiremanagers, opnamebudgetten, artiestenmanagers, boekingskantoren, kaartjesverkoop, vrachtwagens met dure apparatuur, theaterdirecteuren, zaaleigenaren, zoals we daar in de begintijd van BZN mee geworsteld hebben. Of zoals Gerrit Woestenburg, de allereerste BZN drummer, nu ook gepensioneerd, onlangs treffend tegen mij zei, “ik wil op deze leeftijd nog wel weer muziekmaken, maar nooit meer om er geld mee te verdienen”. Misschien een of twee keer per jaar in het buurtcafe met een vriendenbandje a la The Shadows “optreden”, zodat je de vaste fans ook nog eens ziet, in ruil voor een paar glazen bier. Bij dat gezellige streven sluit ik me aan.
Gisteravond hadden we een wijnproeverij in restaurant Pompadour op de dijk. Het waren voortreffelijke wijnen en het was bar gezellig. We waren er tot in de kleine uurtjes. Je ontmoet er oude vrienden, maar ook onbekenden die soms best interessante verhalen te vertellen hebben. Zoals gisteravond een duiker van de Amsterdamse Brandweer. Die mensen maken me ook nog wat mee zeg.
Soms kan je ook wel lachen met de TV, zoals vanmorgen op Goedemorgen Nederland, de ontbijtshow. Vanwege de bosbranden in Californie zagen we beelden van een kwelende gouverneur Arnold Schwarzenegger. Ik vind hem er nog beroerder uitzien dan zijn eigen karikatuur, en dan zijn stem, wat een nepvertoning. Zoiets kan alleen maar in de USA. Hij blijft voor mij de acteur, die het moest hebben van “special effects” Die opgezwollen manier van praten van hem, werkt op mijn lachspieren, net of hij een lullig tekstje opdreunt in een goedkope vechtfilm. Vanmorgen was hij samen met joker Bush bij de brandhaarden. Om Bush kan ik al niet eens meer lachen. Ik moest bij het zien van dit goocheme koppel even denken aan de “dikke en de dunne” nou ja,… de dikke en de dunne stelden echt wat voor.
Daarna kwam Ali B, onze rappende knuffel-marokkaan in het TV programma op de proppen. Ali gaat ons redden, hij gaat zich inzetten voor het klimaat. Na de klimaat-verzekeringen, groen stroom, klimaat-hypotheken, millieu auto’s, millieusjaaltjes, en andere klimaatgektes probeert ook zakenman Ali een graantje mee te pikken van deze nieuwste modegril. Hij viel meteen met de deur in huis, niet gehinderd door enige kennis van zaken: “Als ik het zo allemaal moet geloven wat ze zeggen, gaat er er slecht voor ons uitzien, met dat klimaat”. Aldus onze Ali letterlijk in plat Amsterdams. Daarom gaat Ali nu klimaatvoorlichting geven op scholen. Ja ja je leest het goed, hij zei het echt. Natuurlijk doet ie het mbv zijn raps, want ja, ook bij Ali moet de pijp blijven roken, nietwaar? Ali doet er prive ook al van alles aan om de wereld van de ondergang te behoeden; zo gebruikt hij al spaarlampen, en zet de TV uit in plaats van op Standby. Leve Ali! De doorzichtigheid van dit commercieel opzetje van heer B doorziet zelfs een klein kind, en werd nog pijnlijk benadrukt door de vraag van de reporter of het ook niet een beetje voor Ali zijn eigen PR was.