Vanmiddag vieren we pakjesmiddag met de kleinkinderen en vanavond pakjesavond met onze kinderen in onze Weinstube. Dat kan gezellig worden. Hopelijk zal de buikgriep waar Mary en ik gisteren allebei ten prooi aan vielen geen spelbreker zijn. De hele nacht waren we er mee bezig, van slapen kwam niets meer. Van geen enkel symptoom van deze vervelende ziekte bleven we verstoken.

De Sint was zo juist bij ons aan de deur, om alvast de kadootjes uit te laden. Vrachtwagentjes vol. We kunnen er net aan zelf nog bij in de Stube. Wat een verschil met vroeger, toen mochten wij thuis, de 11 kinderen waar ik de oudste van was, op de avond van 5 december een stoel in een hoek van de kamer zetten. Ieder had z’n eigen stoel en zijn eigen plekkie. Een paar uur later, soms al om 6 uur s’morgens, stormden we naar beneden naar de stoelen om te kijken wat er op stond en misschien of er ook nog iets onder lag. Maar al was het weinig, en soms door mijn vader zelf gemaakt speelgoed, wat waren we er ongelooflijk blij mee. Nou ja tijden veranderen.

Gisteren kreeg ik het droeve bericht dat Koos Nulkes, de warmhartige bollenboer uit de bollenstreek overleden is. Alle BZN fans kennen Koos van de mooie bossen bloemen die hij vaak meenam voor Carola. Ze waren altijd indrukwekkend, maar ja wat wil je , als tuinder had ie die natuurlijk voor het uitzoeken. Als hij de bloemen dan op de buhne aan Carola gaf en haar beet pakte voor een zoen, riepen Jan Keizer of ik steevast keihard in de microfoon: ” Ouwe Snoeper”. De zaal lachte er altijd om en Koos genoot er van. Met medewerking van John en Alie de Lyzer uit Lisse hebben we hem in de laatste tour nog een keer in het zonnetje kunnen zetten en zijn we allemaal nog met Koos, die inmiddels in een rolstoel zat, voor het laatst op de foto gegaan. Koos, rust zacht goede vriend !