Met een glimlach las ik als kersverse pensionado vanmorgen op de voorpagina van de Telegraaf het hieronderstaande artikel:
Het eerste dat mij natuurlijk onmiddellijk opviel, is de foto van een kalende collega-pensionado die als een vrije vogel door het zwerk suist. Dat komt mij wel héél bekend voor, al ben ik deze koene brave borst tijdens al mijn vlieg-escapades nog nooit tegengekomen, en heb ik al mijn haren nog. Verder valt mij op,- als het artikel juist is, – dat ik met de invulling van mijn “ná BZN-se” vrije tijd, de dromen waar maak, die 9 van de 10 Nederlanders blijken te hebben, zoals het maken van reizen, en extra tijd voor hobbies en familie. Het “leuke financiële zakcentje” dat de Nederlander hierbij volgens het onderzoek onontbeerlijk vindt, heb ik te danken aan good old BZN. Dan blijk ik in mijn pensionele gedrag nog meer raakvlakken te hebben met de meeste Nederlanders. Want in de praktijk kiest de Nederlander vlgs bovenstaand onderzoek, ná zijn carriere ook écht voor een andere koers, om meer te genieten van minder werkdruk, en meer tijd te besteden aan leuke dingen in zijn nog resterende leven. Die Nederlanders zijn zo gek nog niet, neem het maar van mij aan; ik spreek inmiddels uit ervaring.
Uit de serie “foto’s van BZN onderscheidingen”, vandaag onze allereerste gouden plaat voor de single Mon Amour (11 weken op nr 1) , die we uit handen kregen van Ted de Clerck, de toenmalige directeur van platen maatschappij NEGRAM. Ik herinner mij nog het waanzinnige euforische gevoel dat we die middag hadden bij die eerste gouden rakker. De pret werd (toen al) enigszins vergald omdat Ted tijdens de uitreiking wél de namen van Jan en Annie noemde, maar niet de moeite genomen had de namen van de rest van de band aan de weet te komen of te noemen. Het feest was er niet minder om; het duurde weken voor we weer bij onze postieven kwamen en ons realiseerden dat er een nieuwe single en een langspeelplaat gemaakt moest worden. Als iemand mij toen verteld had dat er nog eens 87 gouden en platina langspeelplaten en CD’s zouden volgen had ik hem wegens gekte laten opsluiten.
