Sinds ik in de vliegerij actief ben zijn meteorologie (weerkunde) en geofysica (kennis van het aardoppervlak en de atmosfeer) disciplines waarin ik buitengewoon geïnteresseerd ben, en veel over lees. Zo ben ik van plan om volgend jaar een studie te maken ván,- en een bezoek te brengen áán Antartica, om er uitgebreid rond te kijken en te fotograferen. Nu ik niet meer gebonden ben aan de BZN agenda, heb ik op dit gebied onbegrensde mogelijkheden gekregen. Ik ben dan ook echt van plan om al die mogelijkheden in de toekomst te benutten.  

Zo kon ik een tijdje geleden vanaf een schip in Alaska binnen de poolcirkel een geweldig natuurfenomeen fotograferen. Van dikke uit gletschers bestaande ijsplateaus afbrekende, in het water stortende ijsmassa’s. Een buitengewoon fascinerend gebeuren dat met explosief donderend geweld en veel lawaai gepaard gaat. Een proces dat onafgebroken doorgaat, en al zo lang duurt als de aarde bestaat. Op de ene plek breken de gletschers af, zoals op de foto’s hieronder, en op de andere plaats ontstaan weer nieuwe ijsvelden. Soms neemt de omvang van het poolijs gemiddeld genomen enkele tienduizenden jaren achter elkaar toe, om dan weer eens een periode van enkele duizenden jaren gemiddeld af te nemen. Een en ander heeft volgens – niet door de politieke agenda geregeerde -, maar onafhankelijke wetenschappers o.a te maken met het zich steeds wijzigende “azimuth” van de aardas. De denkbeeldige as waarom de aarde draait staat onder een hoek met de invallende zonnestralen, maar schommelt een beetje, waardoor de invalshoek van het zonlicht van jaar tot jaar verandert. Het duurt ongeveer 26.000 jaar voor de as van de ene naar de ander uiterste schommelstand is gedraaid. Dit heeft invloed op de instralingshoek van het zonlicht op aarde, en mede daardoor verandert het klimaat op aarde steeds.

De foto’s hieronder heb ik gemaakt met behulp van de telelens en de motordrive op mijn fotocamera. Ze zijn van boven naar beneden enkele tienden van seconden ná elkaar genomen. De hoogte van de twee puntvormige afgescheurde ijsblokken op de bovenste foto is ongeveer 70 meter. Door naar beneden te scrollen zie je de vallende ijsmassa’s als het ware het water in plonzen. De afstand van het schip tot de ijswand bedroeg ongeveer 2 a 3 kilometer .