De kleinkinderen hebben voorjaarsvakantie dus leek het ons een leuk idee om vandaag met ze naar Walibi World in de Flevo polder te gaan. Ik had eerst vanmorgen nog een vliegles te geven vanaf vliegveld Lelystad, maar per slot van rekening is dat niet zo ver van Walibi. Een mooie combinatie dus. Kleindochter Sophie is nog wat te klein voor de meeste attracties daar, volgens haar vader Vincent, dus gingen alleen Jan Kees en Tim mee, en ook hun moeder Tamara. Het bleek dat Vincent gelijk had, en dat zelfs Jan en Kees voor de meeste attracties in Walibi World ook nog te klein zijn. Ze moeten eerst onder een lat van 1,2 mtr doorlopen; als ze die niet raken is het huilen geblazen, want ze hadden er dan al wel op gerekend natuurlijk. Daarom besloten we maar naar het onderdeel Walibi Land te gaan, voor de kleinere bezoekers. 

Het was een groot succes, het is een heel mooi park met echt heel veel uiteenlopende attracties, de boys waren heel tevreden, en wij ook, al liepen we aan het eind van de dag strompelend naar de auto. Zo’n dagje drentelen staat qua inspanning gelijk aan twee dagen lang onafgebroken bepakt en bezakt door een Oostenrijkse Klamm klimmen en afdalen. Maar de voldoening is er niet minder groot om ! Die lachende kinderbekkies maken het meer dan de moeite waard.

Hieronder wat leuke momentopnames.

Linksboven: De hele meute arriveert; rechtsboven Jan en Kees vliegen zelf                               

Linksonder: Tim toont zich een onverschrokken klimmer. Rechtsonder: We lachen nog; maar in dit ongevaarlijk uitziende apparaat werden we een paar seconden na het nemen van deze foto de lucht in “geschoten”.    

Het was een dag zonder minpuntjes. Die rare lucht in de auto, tijdens het laatste stuk op de heenweg, en dat Tamara op de parkeerplaats Tim daarom even een schoon luiertje moest geven mag natuurlijk geen naam hebben, zie foto hieronder.