En dat is drie, kopte de Telegraaf vanmorgen na de overwinning van Oranje op Roemenië gisteravond. We bekeken de wedstrijd bij ons thuis, samen met vrienden, die oranjebitter hadden meegenomen. Na elk doelpunt dronken we er eentje. Wat een feest! Onze vrienden overwegen zelfs om zaterdag even snel naar Basel op en neer te wippen, zonder kaartjes en wellicht ook zonder overnachtingsadres. Dat gaat mij toch wel wat ver, hoewel ik enthousiaste verhalen hoor van oranjefreaks die in Bern “het grootste carnavalsfeest van hun leven” meemaakten, en zich zelfs menen te herinneren op het plein de wedstrijd gezien te hebben op een videoscherm. Het is ongekend hoe ver dit alles gaat. Zijn we nu écht allemaal zulke voetbalfanaten geworden? We waren het met onze vrienden eens dat deze fenomenale Oranjekoorts” niet alleen is ontstaan uit liefde voor de voetbalsport. Het is zeker ook een soort van oprispend euforisch nationalisme, een prettig gevoel van trots en verbondenheid dat door de commercie en de media op ongekende wijze bij ons is  aangezwengeld. Bovendien houden wij wel van een volksfeest; daar willen we wel wakker voor gemaakt worden. Maar ach, dit soort overpeinzingen zijn toch eigenlijk onbelangrijk; laten we er maar gewoon van genieten.

Overigens krijg ik nog steeds veel mails en post over de “BZN en fans Reunie dag” van afgelopen zondag. De deelnemers die mij schrijven zijn allemaal zeer enthousiast; ook omdat zij elkaar weer eens ontmoet hebben. Uiteindelijk is de grote schare hardcore BZN fans ook een hecht vrienden team geweest. En na het BZN afscheid, hebben in die grote groep ook velen afscheid van elkaar genomen. Nogmaals dus: wat was het een mooie dag, afgelopen zondag.

Gisteren vloog ik weer heerlijk over de het wijde open en diepgroene Nederlandse landschap; het was helder en heel rustig vliegweer, wat een genot om je dan tussen de echte gevederde vrienden in te begeven. Soms knikken ze begrijpend als ze voorbij scheren,en lijkt het wel alsof ze je groeten! Over het Nederlandse landschap gesproken; de onderstaande foto maakt ik een dezer dagen langs de Zeddeweg aan de rand van Volendam.

Bij deze prachtige molen start ik elke morgen mijn duurloopje. Is het geen beauty?