Op weg naar de aanlegsteiger van de boot naar Marken zaterdagmorgen j.l waren we onverwachts getuige van voor de omstanders een komisch, maar voor de betrokkene pijnlijk voorval. We liepen midden op de dijk rustig achter de vuilnisophaaldienst, die daar aan het werk was, toen iemand in een auto achter ons met gierende remmen tot stilstand kwam. De chauffeur rende er in paniek uit op weg naar de vuilniswagen. Met veel arm, en beenbewegingen en luide stem maande hij de mensen op deze wagen het werk te staken, want er waren kennelijk niet voor de vuilnishoop bestemde goederen van hem in de wagen terecht gekomen. 

De man was zeer ontdaan, en ondanks de hevig geëmotioneerde staat waarin hij verkeerde, maakte hij duidelijk dat een toeleverancier een aantal kartonnen dozen met kostbare goederen bij hem voor de deur had afgeleverd en deze tussen de voor de ophaaldienst bestemde dozen in had neergezet. Een paar minuten later lagen al deze dozen samengeperst in de vuilniswagen.

De man sprong gelijk de vuilniswagen in zoekt beteuterd naar zijn spullen. Hij begroef zich daarbij tussen het samengeperste vuil om nog te redden wat er te redden viel.

Toen de hevig teleurgestelde pechvogel op deze manier niets van zijn spullen terug kon vinden waren de mensen van de wagen zo sportief om de inhoud ervan zolang even op de dijk leeg te kieperen. Het was een buitengewoon gek gezicht, een vuilniswagen die op zaterdagmorgen even geleegd wordt op de dijk.

Dankzij de welwillendhheid van de mensen van de gemeentelijke vuilophaaldienst en zijn eigen doortastendheid kon de kandidaat/gedupeerde al zijn dozen weer terugvinden,-zie foto hieronder,- ze waren wel een beetje vies, maar dat was alleen aan de buitenkant. Omdat ik de fotocamera van Tamara bij me had kon ik wat foto’s van dit ludieke voorval maken; al kon de man in kwestie dat op dat moment niet echt waarderen. Ik hoop dat ie er nu zelf ook om kan lachen. Want vreemd is het, dat staat vast.