Zag net in een Olympisch journaal Pieter van den Hoogenband verliezen in zijn laatste Olympische kunstje, de finale op de 100 mtr vrije slag. Hij had zich drie jaar lang te pletter getraind om hiervoor nog een keer voor goud te gaan. Pieter is niet alleen een van de grootste sporters die ons land ooit gekend heeft, maar ook de grootste promotor ooit, voor de zwemsport in Nederland. Hij deed vier keer mee aan de Olympische Spelen, en pakte drie keer goud. Het getuigt van een grootse mentaliteit en sportiviteit om na deze zegereeks ondanks zijn door de tand des tijds aangevreten onderrug, de strijd nog één keer aan te gaan; met inmiddels veel jongere opponenten. Gisteren zwom hij nog een persoonlijk en nationaal record in de halve finale, dat geeft enigszins aan hoe waanzinnig hij zich heeft voorbereid. Maar vandaag goud in de finale? Zijn vroegere rivaal Popov gisteren: Dat is fysiek bijna onmogelijk! Vandaag bleek dat Popov gelijk kreeg, jammer genoeg, dat vond ie trouwens zelf ook.
Luttele seconden na afloop van zijn onttroning als Olympisch kampioen werd Pieter meteen op het hakblok gelegd. De aasgieren tussen het sportjournaille hadden al maandenlang boven zijn hoofd gecirkeld. In de eerste momenten van het ingrijpende verwerkingsproces waar zijn hersenen mee gegeseld werden moest hij meteen met de billen bloot. “Géén goud, dat was het dan hé Pieter ? ” was de “killing quote” die hem door een vertegenwoordiger van het immer doorhollende media circus als het ware in zijn ziel geboord werd. Hij bleef rustig, relativerend, en bleef de bedenker van deze niet ter zake doende en onder deze omstandigheden bijna beledigende opmerking netjes te woord staan. Wat een sportman, wat een mentaliteit en hoe professioneel en bedachtzaam bleef ie zijn woorden vinden: “Ik zou een waardeloze sportman zijn als ik hier nu, – net uit het water – , met een glimlach zou rondlopen”. En enkele ogenblikken later: ” Het was een mooi een mooi avontuur, ik heb er van genoten, maar nu is het mooi geweest”. Hulde voor een “groot” kampioen en mens: Pieter van den Hoogenband!
Even over Volendam vandaag. Niet alleen met de Volendamse kermis, de Volendammer dag, of tijdens alle andere feestdagen is het bij ons op de dijk heel druk. Ook gedurende de vakantietijd is dit altijd het geval. De laatste weken was het echter een heksenketel. Vele duizenden Nederlandse en buitenlandse bezoekers begaven zich dagelijks op onze inmiddels beroemde boulevard. Er was bijna geen doorkomen meer aan. Tot nu toe was daarna vanaf 6 uur ’s avonds de dijk voor óns, voor de Volendammers, want de bezoekers van buiten waren dan vertrokken. Een typisch kenmerk van dagtoerisme. Maar nu is dat anders. Het gaat nu gewoon ook na zessen door!
De Volendamse dijk, gezien vanaf het havendijkje aan de overkant, meerdere foto’s heb ik hiervoor gestiched
De horecamensen zijn het er over eens : de komst van het Marinapark Volendam heeft daar verandering in gebracht. DE hele dag door, ook ’s avonds zie je stromen bewoners van het park richting de Volendamse dijk gaan, en later weer vertrekken. De horeca is maar wat blij met deze drukte, die verspreid is over de gehele dijk. maar… het moet gezegd: het meest in trek, het drukste stukje dijk is het deel ter hoogte van de visafslag. Daarom vandaag even een zeer recente luchtfoto van dit stukje “Walk of Fame”.
Een luchtfoto die ik onlangs maakte van het drukste stukje Volendamse dijk. Bovenop de dijk, aan de haven, een aantal restaurants waar wij vaak “buiten de deur eten”. Helmaal op de voorgrond de “Visafslag” Van mijn 2de tot mijn 7de jaar was dit mijn speeldomein; wij woonden toen op de plek waar op de foto nu de drie witte kassen naast elkaar staan
