In de wachtruimte net voor de vlucht naar Chios gistermorgen vroeg, kwamen de Captain en de First Officer aanlopen om het vliegtuig in te gaan, toen ik tot mijn grote verbazing hoorde en zag dat dat de gezagvoerder mijn naam noemde. Dichterbij gekomen zag ik dat het Henry Palsrok was, een hele goede bekende van mij. We spraken elkaar heel vluchtig even, want hij ging meteen het vliegtuig in. Henry had me vele jaren geleden tot vlieginstructeur opgeleid, en vloog destijds bij Transavia. De laatste jaren echter, wist niemand meer waar hij uithing. Tijdens de vlucht liet hij ons middels een stewardess even naar voren komen, zodat we bij de cockpit een praatje konden maken. Hij bleek als 737 gezagvoerder gestationeerd te zijn geweest op de Seychellen, waar hij een huis op het strand had, en was nu weer terug op zijn oude stek bij Transavia. Wat een leuk toeval aan het begin van onze Chios reis. Henry had al iemand mee op de jumpseat in de cockpit , want anders had ik de landing daar even mee kunnen maken. De landing is precisiewerk op Chios want de baan is maar 1300 meter lang, dan moet je de kist dus écht op de goede plek met de goede snelheid neerzetten, anders heb je een go/around aan je broek, aldus Henry. Na de landing zorgden ondanks die precisie uiterste remkracht en volop thrustreversers ervoor dat we op tijd stilstonden. En de prettige verassingen waren nog niet op. Toen we de aankomsthal in Chios betraden stond daar mijn broer Kees met zijn vrouw Christien ons op te wachten en ons zelfs te filmen. Zij gingen met het vliegtuig waarmee wij gekomen waren aan het einde van hun vakantie weer terug naar huis. Maar niet nadat ze ons even uitgelegd hadden dat ze Chios zo mooi vonden dat ze nu al besloten hebben om er volgend jaar weer heen te gaan, en natuurlijk ook waar de beste tavernes zijn op het eiland. Daar heeft mijn broertje wel verstand van.
We hebben ons gisteren niet echt druk gemaakt, en aan de rand van het zwembad het slaaptekort,- opgelopen tijdens de Volendammer kermis,- ingehaald. We bezochten Chios stad en gisteravond zaten we nog aan een ouzo’tje bij het zwembad van ons hotel in Karfas, waar ik de onderstaande foto maakte. Onze laatste Giekenlandreis een paar weken geleden was op het vasteland, de avonden zijn dan door uitstraling aan de koele kant; een landklimaarkenmerk. Op zo´n Grieks eiland maakt echter de uitstraling van de warme watermassa overal om je heen dat het s ávonds praktisch niet afkoelt. We zitten weer helemaal in onze knollentuin!! Vandaag toerden we met ons open jeepje door zuidwest Chios, maar daarover morgen meer. We spoeden ons nu naar de tuin van het hotel waar we aan een BBQ mee zullen doen. Afzien manneeeeee… zouden we bij BZN onder zulke omstandigheden in koor geroepen hebben.
Een foto die ik gisteravond laat nog maakte, nippend aan een koele ouzo met ijs
