Op een Grieks eiland met elke dag mooi weer, prachtige natuur, meeslepende muziek, goede wijn , lekker eten , de vrijheid, en een jeep; wat moet een mens nog meer? Eergisteravond zaten we op een ”Griekse avond”, door het hotel georganiseerd op het terras aan de rand v/h zwembad van ons hotel. Vaak zijn die bijeenkomsten in Griekse dorpjes op het plein heel toeristisch met nepmuzikanten en petroleum-wijn, maar het tegenovergestelde was dit keer het geval. Hele goede live-muziek, exquise eten en klasse wijnen! Strofilia en Rafsani, wijnen die we met BZN ook altijd dronken als we in deze regio waren.
Een bruin getint biggetje kwam op elke tafel eergisteravond, de kop hebben we uit respect voor het lekkere dier heel gelaten
We raakten tijdens bovenstaande eetpartij in contact met leuke Castricumse gasten uit het aangrenzende hotel die de Griekse avond in ons hotel even meepakten, en ons wisten te melden dat er de volgende avond, een zelfde soort schranspartij bij hun in het hotel georganiseerd werd. Ook daaraan hebben we tot ons groot genoegen meegedaan.
Grieken en Turken hebben het nooit goed met elkaar kunnen vinden. Zoals zo vaak stonden ook hier verschillende religieuze opvattingen aan de basis van de strijd tussen de twee buurlanden. Het gaat nu een stuk beter, zelfs op Cyprus lijkt de strijdbijl begraven te worden. Maar dat is in de 18de en begin 19de eeuw wel eens anders geweest. Chios dat zo’n 15 kilometer van de Turkse kust af ligt werd vaak bezocht door plunderende Turkse piraten. Heel veel dorpjes zijn daarom als vestingstadjes boven op steile bergtoppen gebouwd, de ruimte tussen de buitenste huizen werd met muren dichtgebouwd en de straatjes als een doolhof gestructureerd om de Turkse aanvallers tegen te houden en te verwarren.
Eergisteren waren we in een van die nog bewoonde vestingstadjes Mesta, in zuidwest Chios. Na vijf minuten waren we volkomen verdwaald in een waanzinnig labyrint van steegjes en straatjes.
Onder: Een van de straatjes van het als doolhof aangelegde dorp Mesta op Chios
Op de hieronder afgebeelde foto het spookdorpje Annavatos, dat meerdere keren door Turkse piraten was geplunderd, maar door de bewoners steeds weer werd opgebouwd. Toen in 1822 de mannelijk bevolking van Annavotos grotendeels was vermoord, sprongen alle vrouwen uit angst om weer verkracht te worden, in doodsangst massaal met hun kinderen van de steile rotsen. Het dorp is sindsdien volkomen onbewoond en verlaten, precies zoals wij het gisteren aantroffen, na een hete klauterpartij. Het was indrukwekkend om daar, waar de tijd tweehonderd jaar stil heeft gestaan in die eenzame straatjes rond te lopen.
Onder: Het boven op een bergtop gelegen spookdorp Annavatos, onbewoond met een dramatische geschiedenis
Onder: Er worden nu met 2,5 miljoen euro van de Europesie unie herstelwerkzaamheden verricht. Dat gaat wel op zijn Grieks Wij zagen in de nauwe straatjes van Annavatos een muilezel een trappetje op en af strompelen, waarmee telkens twee kleine zakjes cement naar boven werden gebracht.
Onder: Groeten uit Lithi . Tussendoor laven we ons hier en daar aan een mooi strandje, waarvan we er velen tjdens onze tochten over het eiland tegenkomen, zoals gisteren in Lithi. Deze foto maakte ik daar van de enige andere zonnende badgasten, die daar waren.
