Als ik overdag op mijn kantoor bezig ben met mijn foto’s of administratie, heb ik op de achtergrond vaak RTL 7 aan staan om op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen in de financiële wereld. Deze gekke gewoonte heb ik nog overgehouden aan de tijd dat ik veel in aandelen deed. Vaak worden op deze TV zender ook door bedrijven gesponserde programma’s uitgezonden; daar is natuurlijk helemaal niets mis mee. Dat wordt anders als deze programma’s gaan over spin offs van politiek geladen onderwerpen als CO2 verbruik en alternatieve energievormen als windmolens zonnepanelen etc. en sommige van deze “uitgebreide sterspots” zo gemaakt worden dat het lijkt of het hier om redactionele programma’s gaat die door onafhankelijke presentatoren of zelfs wetenschappers worden gepresenteerd. De kijker wordt zodoende gemanipuleerd en een rad voor de ogen gedraaid; het zijn n.l de sponserende bedrijven die de inhoud van het programma bepalen. Daar mogen we dus per definitie geen objectieve oordelen van verwachten.

Zo werd gistermorgen in een door Aldi Supermarkt gesponserd programma door de waarschijnlijk voor véél geld ingehuurde weervrouw Helga van Leur gesteld dat de mens als hij een kilometer loopt 40 mg CO2 produceert. Wat erg allemaal! Kunnen we dan niet beter stoppen met ademen, gehoor gevend aan de oproep van Al Gore. Neen zei Helga; dan kunnen we bijvoorbeeld beter met 3 personen gezamenlijk in 1 Hybride auto de boodschappen doen, die stoot minder 120 mg CO2 per kilometer uit. Het gaat heel ver allemaal. Maar Helga, dacht ik nog: “je vergeet die mensen in die auto, die ademen toch óók door ” ? Helga hoorde mij niet; ze vervolgde: “in de praktijk geeft dit echter geen voordeel, want het is gebleken dat die Hybride auto na het starten zo veel CO2 produceert, dat het voordeel verloren gaat”.  Wat nu Helga? Toen kwam de aap uit de CO2 mouw of liever gezegd, uit de Aldi koker. Aldi heeft namelijk sinds kort een internet boodschappen dienst, waarbij je naast prijsbewust ook “duurzaambewust” kunt shoppen. Op een website met speciale software, kan je namelijk zien of er bij jou in de straat al iets besteld is, er wordt dan een vakje groen, je bestelling wordt millieuvriendelijker naarmate méér boodschappen in één bestelling worden afgeleverd. Soms kan je om het broeikaseffect tegen te gaan een product dus beter wat eerder of later bestellen, in elk geval gezamenlijk met je buren.

Het ergste van dit flauwekul verhaal vind ik eigenlijk nog dat velen er kritiekloos aan mee werken, en dat veel TV kijkers het eigenlijk al niet eens meer gek, laat staan idioot vinden. 

Ex-president Clinton, – huisvriend van Al Gore, de aanstichter van dit soort moderne zwendel, – zei het al toen hij vorig jaar in Nederland was om zijn nieuwe Clinton- stichting te verkopen: “Climatchange will be the engine of the new economy”; het bewijs hiervan werd gistermorgen o.a door Aldi geleverd.

Oude BZN foto’s

Onder: In aug/sept 1980 waren we in Schotland op verschillende lokaties, waaronder in Kyle of Lochals in het Lochals hotel. We logeerden daar toen we o.a “Yellow Rose” en “Rocking the Trolls” in de buurt opnamen. Rechts staan we in een groepje bij elkaar met links in het groepje Dick de Boer en rechts Jacques Hetsen. In het midden Rob Huyskens die een foto maakt, en links maakt cameraman Jan Huyskens opnames van een in Schotse Kilt geklede man. Staand naast Jan Huyskens de regisseur Laurens van Leeuwenberg 

Onder: Hier zitten we met de band en de regisseur in hotel Lochals  aan de borrel na een dag heel hard werken, vlnr Cees Tol, Thomas Tol, Jan Keizer, Jacques Hetsen; Annie Schilder;Laurens v Leeuwenberg; Jack Veerman: Dick de Boer; op mijn plaatsje mijn lege cameratas, want ik ben de foto aan het maken.  

Onder: In het Gairloch Hotel aan het strand, waar we ook een paar dagen logeerden hadden we – nu 28 jaar geleden – met het hele team een afscheidsfeestje. In de kilt tussen Thomas Tol en Jan Huyskens staat onze Schotse chauffeur Andy, die de gehele tijd dat ie ons reed antieke spookverhalen in Schots dialect vertelde. Wij verstonden er geen bal van, maar door zijn unieke voordracht klonk het vreselijk spannend, dus gaven we hem steeds een applaus, hetgeen weer een nieuw verhaal uitlokte. In Gairloch was het óók dat wijlen de Telegraaf journalist Jip Goldstein bij ons op bezoek kwam, met een doordringende vraag. Hij wilde weten wie Lady Mc Corey – uit een van onze hits – was. Maar daarover morgen méér.