Vervolg Zaterdag 14 feb 2009
Nog maar net bekomen van de fantaschische vlucht naar Milford wachtte ons weer een nieuw natuurspektakel. Het vliegveldje van Milford waar we net op geland waren ligt naast de aanlegsteiger van de boot waarmee we een cruise door het gelijknamige fjord zouden maken. De sfeer van het fenomeen Milford Sound is moeilijk in foto’s te vatten, dat was mij al eerder opgevallen in de reisfolders en boeken er over. Er in varen geeft je een gevoel van nietigheid, maar ook serene rust in een kolossale ruimte, en dwingt respect af voor de natuur. Niet in het minst door de steile rotswanden op vele plaatsen om je heen, de hoogste hiervan rijst 1650 meter boven het water uit. Het is heel indrukwekkend!
Onder: Hier passeerden we exact dezelfde boot als die waar wij in zaten, afgelopen zaterdagmorgen op de beroemde 12 kilometer lange Milford Sound; de hoogte van de omringende bergen is af te lezen aan de eeuwige sneeuw die er er op de toppen ligt.
Onder: Op deze foto is voor mijn gevoel enigszins de magnitude en ruimtelijkheid van de Milford Sound waar te nemen; vooral door de steeds verder vervagende bergen aan de linkerkant v/d foto ervaar je de diepte een beetje. Maar ook door het kleine stipje – een cruiseboot – tegen de meest rechtse berg op de foto, krijg je een idee van de grootsheid van dit machtige fjord
Onder: Tijdens de daalvlucht, net voor de landing, door de Milford Sound maakte ik deze luchtfoto van dit natuurspektakel
Onder: Het was heel warm en mooi helder weer. Als het regent zeggen de touroperators hier echter, heeft de Milford Sound ook zijn bekoringen, want dan zijn overal tegen alle wanden watervallen te zien. Die waren er nu ook; waarvan onderstaande foto getuige moge zijn. Onze boot ging met de boeg in het watergweld, zodat iedereen naar binnen stoof. Ja, je raakt er aan gewend: moeder aarde heeft het hier voor het zeggen!
Onder: Meteen na de bootcruise vlogen we in de Cessa 207 met pilote Beth van Milford naar Glenorchy via een noordelijker route; wederom spectaculair; niet in het minst door het mooie heldere weer; ik schat het vliegzicht tijdens deze vlucht op ruim 100 kilometer; voor onze begrippen ongekend! Hieronder passeerden we de hoogste waterval van Nieuw Zeeland.
Onder: Toppen van bijna 3000 mtr hoog. Tekst overbodig
Onder: Juist voor het aanvliegen van Glenorchy dat rechts net nog niet op de foto staat, een view op de Dart River, recht vooruit waarop ons avontuur vervolgd werd.
Onder: Rechts midden op de foto boven de rij bomen het landingsbaantje van Glenorchy, dat zoals te zien behoorlijk naar boven op liep. In de linkeronderhoek het aanlegsteigertje voor de Dart River Jetboot.
Onder: Met speciale geconstrueerde wendbare boten die op snelheid ( 80 km/uur) maar 10 centimeter water nodig hebben scheurden we over de rivier. De Jetboot piloot zoekt daarbij steeds naar plekken met water, want de rivier is op veel plaatsen bijna drooggevallen. Zoals te zien moesten we in de toch al zinderende hitte ook nog eens zwarte splash pakken en rode reddingsvesten aan. Het valt niet altijd mee vrienden!
Onder Tijdens de ongelooflijke scheurpartij over het dunne water van de rivier de Dart, waarbij de piloot ook af en toe 360-ers maakt – full speed een volledige draai van 360 graden binnen een seconde – , maakte ik deze foto; wat een decor!
Onder: Hier lijkt het alsof de boot over het zand scheurt; af en toe voel je dat ook duidelijk.Maar snelheid maakt alles goed.
Onder: Hier het deel van de Dart River, waarop wij een uur lang stroomopwaarts met grote snelheid door de prachtige natuur voeren. De combinatie van mooie natuur en snelheid lijkt gek, maar was wel heel boeiend. Deze luchtfoto maakte ik tijdens het aanvliegen van Glenorchy
Onder: Gekiekt vanuit de Jetboot met een snelheid van 80 kilometer per uur. In dit gebied werden veel opnames voor de film Lord Of The Rings gemaakt. We zaten ruim een uur in de Jetboot maar toen we uitstapten leek het maar 5 minuten geduurd te hebben. Wat een sensatie.
Onder: We werden afgezet midden in een gebied dat op de kaart staat vermeld als “Paradise” Hier maakten we een bushwandeling door een ongerept woud onder leiding van een Maori gids.
Onder: De dag kon niet meer kapot; s’ avonds dineerden we in Queenstown op een openluchtterras van een restaurant aan het Waterfront. Het was een mooie afsluiting van een voor ons gedenkwaardige dag. We zullen 14 feb 2009 nooit meer vergeten. Op onderstaande foto wat sfeerbeelden die ik in Queenstown en directe omgeving heb gemaakt. Queenstown heeft het helemaal! We waren van plan om er twee dagen te blijven, maar dat werden er vier!.
