Zondag 22 feb 2009
We wilden echt heel graag de Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland, tijdens deze reis live bij goed zicht omvliegen en van dichtbij zien, daarom bleven we ook zondag nog in Fairlie, dichtbij deze bergreus. Omdat het weer nog geen vlucht toeliet, boekten we voor de zondagochtend een rit met een 4WD langs de Tasman Gletsjer met Alan, een 81 jarige !! bergveteraan en geoloog. Hij bestuurde zelf de 4WD door het gaandeweg steeds ruiger wordende maanlandschap, waarmee deze gletsjer omgeven is.
Onder: De 81 jarige berggids en geoloog Alan in zijn 4WD Landcruiser aan het vertellen over de historie van de Abel Tasman gletsjer. Hij werkt hier zo’n 9 maanden per jaar, en weet werkelijk alles van dit gebied. Een lust om hem in die 9 maanden mee te maken. De rest van zijn tijd brengt hij door met skieen in de bergen, jawel vrienden!
Onder: Ik moest steeds aan mijn rustig in haar stoel uitrustende moeder (84) denken, toen hij ons af en toe liet uitstappen omdat hij het draaien op gevaarlijke nauwe rots-tracks boven afgronden met de landcruiser liever als enige inzittende uitvoerde. Rechts op onderstaande foto staat de landcruiser naast de Abel Tasman Gletsjer op een smal rotspaadje waar hij bijna van afviel, en niet verder kon. Hierop draaide hij het vehikel met onvervalste lef en stuurmanskunst.
De oude maar vitale man wist enorm veel over de historie van de gletsjers en hun ruige omgeving te vertellen. Onder andere, dat de natuur altijd in beweging is, en is geweest, en dat hij het paniekverhaal van Al Gore over de menselijke oorzaak van de inmiddels al bijna achterhaalde opwarming van de aarde naar het rijk der fabelen verwees. Koren op mijn molen dus.
Onder: Een eer voor mij om met zo’n fantastisch mens op een foto te mogen.
Zelfs de regen kon niet verhinderen dat we een interessant maar vermoeid dagje beleefden.Niet in het minst door de overvloedige wijn van de avond ervoor i.v.m de verjaardag van Petra. Toen we in Fairlie terugkwamen was het daar weer zonnig en bloedheet. Dat Nieuw Zeelandse klimaat is ondoorgrondelijk, daar kwamen we steeds meer achter.
Maandag 23 feb 2009
Het weerbericht had ook voor deze dag niet veel goeds in petto; het regende nu ook in Fairlie weer. We besloten om op de dinsdag te gokken voor de Mount Cook vlucht, en bleven dus ook maandag in Fairlie. Mary maakte van deze “pas op de plaats”, gebruik, om weer eens alles te wassen, en ik kon mijn inmiddels grote Nieuw Zeelandse fotoarchief eens bijwerken. Een heerlijk rustig dagje in de campervan. We aten s’avonds gezellig in het Library Restaurant in Fairlie, en bespraken daarbij wat we zoal meegemaakt hebben op deze reis. En dat was niet gering concludeerden we.
Dinsdag 24 feb 2009
Het bleef maar regenen in Fairlie, terwijl de weersberichten aangaven dat het in de directe omgeving van Mount Cook nu snel aan het verbeteren was. Onze laatste Mount Cook kans doemt nu op, want woensdagmiddag om half 5 ( morgen dus ) moeten we onze campervan inleveren in Christchurch. We belden daarom een vliegbedrijf in Lake Tekapo ( 50 km van Fairlie) aan de voet van de Mount Cook om te informeren naar de vliegmogelijkheden. Ze waren daar standby; het kon elk moment goed genoeg zijn, dus reden we in afwachting daarvan naar Lake Tekapo, waar het heel mooi weer was. Maar we zagen ook meteen dat de Mount Cook nog steeds enigszins in de wolken gehuld was. We besloten om in Lake Tekapo te blijven overnachten, om eventueel s’ middags nog, en als laatste mogelijkheid woensdagochtend een helivlucht te maken. In afwachting daarvan maakten we een tochtje rond het prachtige meer Lake Tekapo.
Onder: We zijn al verwend in Nieuw Zeeland, maar we hebben wederom genoten van de Lake Tekapo omgeving
Ook bezochten we het grootste Sterren Observatorium van Nieuw Zeeland op Mount John (Berg Jan, ha ha) net buiten Lake Tekapo. We kregen een prive rondleiding die buitengewoon interessant was; men verricht hier onderzoek naar de aanwezigheid van planeten in andere melkwegstelsels. Hierbij wordt gebruik gemaakt van het gegeven dat licht afbuigt naar grote objecten in de ruimte. Als in deze “afbuiging” storingen optreden, kan hieruit worden afgeleid dat er een planeet om dit object rondcirkelt, zonder dat men die planeet gezien heeft.
Onder: Links de hoofdkoepel van buiten die momenteel door Japanse wetenschappers bemand wordt, en rechts de telescoop binnen de koepel. Voor de liefhebbers de volgende info: diafragma 2,9 en brandpuntsafstand 6 meter
We bleven op afroep beschikbaar voor een heli flight naar de Mount Cook, maar hoewel we een prachtige dag beleefden kwam het Mount Cook avontuur er niet van; voor de afwisseling aten we s’avonds in het uitstekende Chinese restaurant van de township Lake Tekapo. Onze laatste Mount Cook hoop is gevestigd op morgenochtend.