We waren na onze maandenlange afwezigheid prettig verrast door de frisse en nagelnieuwe aanblik van het “Sanitair en Keukenhuis” van onze oudste zoon Sander en zijn compagnon Menno in Heerhugowaard. Een geheel nieuwe collectie badkamers en keukens is op een hele fraaie en overzichtelijke wijze in de winkel als het ware ingebouwd en opgesteld. We zijn heel trots op onze Sander en Menno die maandenlang als paarden hebben gezwoegd om hun bedrijf een volledige metamorfose te geven; een zware klus, maar de moeite dubbel en dwars waard.
Onder: Onze zoon Sander bij de nieuwe receptie counter in het “Sanitair en Keukenhuis” dat hij samen met zijn compagnon Menno drijft
Onder: Hier de fraaie nieuwe entree van het Sanitair en Keukenhuis in Heerhugowaard. De afgelopen week heb ik de gehele nieuwe collectie badkamers en keukens in de winkel gefotografeerd en bewerkt. Deze foto’s zullen eind deze week op de website van het bedrijf te zien zijn. www.sanitairenkeukenhuis.nl
Onder: Toen ik vanavond bij Sander en Tamara thuis was zag ik onderstaande 2 “pas binnengekomen” foto’s die door een onderwater-fotograaf gemaakt werden in zwembad de Waterdam in Volendam tijdens het laatste zwemexamen van tweeling Jan en Kees , waarvan ik de “bovenwater” opnames gemaakt heb. Dit is toch prachtig; twee van die 6 jarige jochies die met hun ogen open en hun mond stijf dicht haastig hun weg door het gat moeten zien te vinden, en daarbij door de camera betrapt worden.
Na zo’n reis ligt er altijd heel veel post op je te wachten. Het duurde deze keer wel drie a vier dagen om de dozen met post leeg te krijgen. Dan nog twee dagen E-mails doorworstelen en de draad van het normale leven kan weer een beetje opgepakt worden. Nou ja, de normale draad? Kan dat wel in deze barre tijden ? Het gaat alleen maar over malaise op de beurs en in het bedrijfsleven.
Inmiddels valt mij toch wel de verbetenheid op waarmee de media hier met de crisis bezig zijn. Hoewel de ineenstorting van het wereldwijde financiele systeem de eerste crisis van de laatste jaren is, die ik heel serieus neem, kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat net zoals met het Aids probleem, en recenter de zogenaamde milieu, – en energiecrisis, de media door de enorme overexposure, – alles met nieuwswaarde is big business-, het probleem eerder aanzwengelt dan oplost. Bedenk dat dit vooral een vertrouwenscrisis is; het extreme vergrootglas van de media kweekt onrust, en zal daarbij op z’n zachtst gezegd niet als heelmeester werken. Het gaat slecht, dat weet nu iedereen; maar 24 uur per dag de meest gruwelijke doemscenario’s de huiskamers injagen, is dat niet een beetje overdreven, is dat wel nodig; er zijn toch ook nog wel een paar positieve dingetjes in het leven, waar we het voor de verandering even over kunnen hebben? De consument, de investeerders en de banken moeten een beetje geloof in de toekomst krijgen, zodat het geld weer gaat rollen.
Maar niet getreurd, want onze regering gaat de crisis gaat nu aanpakken; ze zijn er zelfs dag en nacht mee bezig. Minister Donner wil de lonen drie jaar bevriezen; om de credietcrisis te bezweren, dus de consument te bewegen meer geld uit te geven? Is ie nou helemaal van de pot geplukt, in deze tijd ? Dan houdt de consument de hand toch nog stijver op de knip? En wat te denken van het verhogen van de AOW gerechtigde leeftijd van 65 naar 67 jaar. Dit schept nog grotere onzekerheid in de samenleving, waarbij de oorzaak van de crisis aangewakkerd wordt, maar is bovendien in alle opzichten een absurde maatregel. Ik kon mij volledig vinden in de mening van een professor (naam even kwijt) die daar gisteren 24 mrt een interessante mening over ventileerde in het Noordhollands Dagblad.
Overigens is het maar de vraag of het de overheid is die ons uit deze financiele malaise kan redden, los van een paar directe zekerheden zoals bank,- en pensioen garanties die ze ons kan verschaffen. De economie zal zich voor een groot deel zelf op moeten schonen. Zonder een belangrijke maatschappelijke mentaliteitsverandering lossen we dit niet structureel op. Obama sprak daarover gisteravond m.i hele wijze woorden: ” We moeten niet terug willen naar een economie van hoogte en dieptepunten, die gebaseerd is op roekeloze speculatie, opgeblazen huizenprijzen en uitgeknepen creditcards. We dienen daarmee slechts een schijnwelvaart “.