De vele toeristen die Volendam bezoeken zullen tevergeefs op zoek gaan naar de Volendammer klederdracht. Mijn moeder is een van de weinigen die nog dag en dagelijks hierin rondlopen, maar die kunnen alleen wij zien, haar kinderen en kleinkinderen. Er zijn echter nog steeds liefhebbers die er alles aan doen om de aanwezige costuums te conserveren, te repareren en te exposeren. Deze klederdracht ambassadeurs reizen stad en land af om op allerlei manifestaties hun culturele erfgoed te laten bewonderen. Een van de grondleggers van BZN  – Evert Woestenburg – en zijn vrouw Liesbeth zijn daar bij. Van Evert, die ik deze week weer eens op straat tegenkwam kreeg ik deze leuke recente foto van zijn groep klederdracht liefhebbers. De foto is genomen op het Volendamse Zuideinde, waar Evert woont en waar ook wij een pand hebben gekocht. Het op dit moment in Volendam veelbesproken Zuideinde dat door een gemeenteraadsbeslissing binnenkort – met de auto-  alleen nog maar te bereiken is door de bewoners en neringdoenden.

Onder: Hier als tegemoetkoming aan de toeristen die de prachtige Volendamse klederdracht moeten missen de groep met mede BZN oprichter Evert Woestenburg en zijn vrouw Liesbeth, zij staan bovenaan 2de en 3de van rechts.

Het was guur, koud en nat afgelopen vrijdag, en daarom zochten we met kleinzoons Jan, Kees en Tim naar indoorrecreatie. We hebben inmiddels alle Ballenbakken,- en aanverwante kinderspeelhallen van Amsterdam tot Hoorn en Heerhugowaard met de kleinkids bezocht, dus tijd voor wat nieuws. Na een tip van kennissen togen we daarom deze keer eens naar recreatiepark De Goudvis in St Maartenszee. Gelegen aan de duinen tussen Alkmaar en Den Helder; zo’n 45 minuten rijden bij ons vandaan. Het werd een rustig ritje. Al rijdend denk ik dan vaak terug aan vroeger toen we zo met onze eigen jongens achterin op vakantie gingen en het er achterin wel eens heel ruig aan toe ging, zo erg dat wij soms zelfs moesten stoppen om ze uit elkaar te halen en om onze defibrilator bij dreigende hartinfarcten uit de bagage te halen. Jan en Kees hebben echter tegenwoordig tijdens dit soort ritten hun DS spelcomputers mee, leuk voor hun, maar zeker ook beter voor onze gezondheid.

Onder: Links een van de drie hallen van recreatiepark De Goudvis in St Maartenszee, met speelwerktuigen versnaperingen en snoep. De kids vonden het fantastisch en het ziet er allemaal heel veilig uit, en dat laatste is waar we nu met onze kleinkids nog meer op letten als vroeger. Uiteindelijk heb je wel iemand anders kinderen mee. Rechtsonder vlnr: Jan Tim en Kees

Het moet gezegd, een leuk uitstapje, er zijn binnen drie hallen met allerhande speelwerktuigen voor kleintjes en de wat groteren, maar ook buiten, waar een paar speeltuinen zijn aangelegd is het er leuk vertoeven. Ondanks alles is het voor ons vrij vermoeiend, we worden namelijk geacht actief mee te spelen, uren achter elkaar zonder pauze. De opa’s en oma’s die dit lezen zullen dat zeker herkennen.Je moet dus o.a in allerlei standen springen, klimmen, glijden en kruipen. Het botten en spierenstelsel van grootouders is daar eigenlijk niet zo geschikt meer voor, maar de kleinkids hebben geen enkele clementie, en zo hoort het ook. Uiteindelijk hebben we een top dag gehad, samen met de kids. 

Onder: Wij worden geacht actief met de kids mee te spelen; dat brengt je soms in benarde posities zoals in klimrekken, op steile glijbanen, opgepakt in botsautootjes of ineengedoken in (veel)te kleine helicoptertjes linksonder.  De trampoline buiten gaf enige verlichting, maar ook s’avonds nog zeebenen.

Ik had het al over de snoepfascinatie van onze kleinzoon Tim, die ik daarom wel eens lachend het “koekjensmonster” noem. Hopelijk roept deze naam geen verkeerde associaties op, want Tim is tegelijkertijd een van de liefste en aanhankelijkste mannetjes van de hele wereld. Toen ik s’ avonds na het dagje Goudvis in Maartenszee thuis de foto’s zag, viel me op dat op bijna elke foto Tim aan het snoepen is. Hij krijgt wel eens wat van ons maar weet het ook overal op tafels of bij zijn broers etc vandaan te vinden en te graaien.

Onder: Ik heb Tim tijdens zijn verblijf in de ballenbak vanaf een afstandje met mijn telelens eens een kwartiertje in de gaten gehouden en gekeken hoe e.e.a. in zijn werk gaat. Op foto 1 krijgt ie trek, en heeft een plekje uitgekozen. Als ie denkt dat niemand kijkt – foto 2 –  gaat z’n hand in zijn zak. Op foto 3 wordt het spul uitgepakt, en seconden later, op foto 4 wordt het zakje in zijn geheel naar binnen gewerkt. Op foto 5 ligt meneer professioneel “uit te buiken”, deze fase duurt wel 5 minuten. Overigens, het moet gezegd: Tim heeft later op de avond toen we met het gezelschap aten bij de Italiaan in Volendam, z’n bordje macaronie helemaal leeg gegeten. 

Onder: Hier nog even een blijk van de sportiviteit van de Tuijpijaanse nazaten; Jan, Tim en Kees sprongen wel 1 meter hoog boven de trampoline uit.

De moeder van dit sportieve drietal, onze zingende schoondochter Tamara, heeft veel lovende reacties gekregen op haar TV optreden in het Muziekfeest op het Plein afgelopen vrijdagavond bij de Tros; ook wij werden door vele bekenden hierop positief aangesproken. Omdat ik nooit voor TV zit, en al helemaal nooit naar amusements TV programma’s kijk, heb ik het zelf niet gezien, maar  Tamara zal mij wel een opgenomen DVD van haar TV act laten zien,  ik ben benieuwd.

DE PARABEL VAN HET BANGE MANNETJE    dit Elsevier artikel zouden alle klimaatgeinteresseerden moeten lezen

De laatste tijd verschijnen er steed meer publicaties waarin het broeikaseffect en vooral de door El Gore gepredikte “antropological cause” ervan, – in goed Nederlands – : “de mens is de oorzaak” in twijfel wordt getrokken. Het blad Elsevier is een van de weinige Nederlandse media dia al vanaf het begin sceptisch waren over de klimaathype. Er verscheen vorige week een speciale editie bij Elsevier, genaamd KLIMAAT. Het is de moeite waard om dit blad met zeer interessante info over de vooral bij “jong hip en beroemd” in zwang zijnde klimaat,- en energiecrisis, aan te schaffen, al was het alleen maar om te zien hoeveel gerennomeerde wetenschappers niet geloven in het doemscenario van El Gore.

Een van de medewerkers aan deze uitgave is de wellicht grootste deskundige die wij in Nederland op dit gebied hebben: Prof. dr. Salomon Kroonenberg; hij is hoogleraar toegepaste geologie aan de TU te Delft,  waar overigens ook ondergetekende studeerde. Hij schreef in deze speciale editie een artikel dat mijn hart gestolen heeft; ik  wil jullie dit graag laten lezen. ” Het klimaat warmt niet op zegt Kroonenberg, en menselijk gedrag beinvloedt ons klimaat niet. “Stel je voor dat de mensheid er van het ene op het andere moment niet meer zou zijn, hoe lang zou het dan duren voor al onze sporen zijn uitgewist”? “Op zijn hoogst een paar eeuwen of zelfs veel korter zegt hij met veel onderbouwing”!  Ik ben het hartgrondig met dit artikel eens; zegt het voort zegt het voort.