Gisteren – dinsdag 21 juli – was een bijzondere dag voor de Tuijpjes. De kinderen van onze zoon Vincent en zijn Brenda, Sophie (4 jr ) en Thijs (2 jr) waren vandaag aan de beurt voor hun luchtdoop van ” hun Bap” – ik dus- in de PH-BZN. We waren heel benieuwd hoe ze zouden reageren op motorgeronk na het het starten, dit gaf in het verleden met kleine kinderen wel eens problemen. Geen enkel probleem dus! Hier herken je de latere vliegtoppers al, vliegeniers dus in de dop!
Onder: Voor we naar buiten gingen lieten we de kids net als in de professionele vliegerij in de hangaar eerst even wennen aan de cockpit. Dit doet elke piloot in een voor hem nieuw toestel ook; dat kan soms wel een kwartier duren, we noemen dit “cockpittime”, al kijkend naar het instrumentenpaneel leren zijn ogen dan waar de belangrijke knoppen en wijzers zitten. Je kan als “VliegBap” met je kleinkinderen natuurlijk niet vroeg genoeg met dit soort zinnige rituelen starten.
Onder: Tijdens de start en de landing zaten Sophie en Thijs heel bedeesd achterin op hun autostoeltjes – foto linksboven -. Moeder Brenda zat voorin – foto rechtsboven – Tijdens de vlucht – de foto linksonder maakte ik boven het IJsselmeer – mochten de kids uit de touwen en keken ze hun ogen uit. Sophie herkende veel lokaties in Volendam waar we natuurlijk ook even heen vlogen. Ze zag zelfs net buiten de Volendamse haven de slipper nog in het water liggen die Thijs daar gisteren tijdens een wandeling per ongeluk ingeschopt had. Na de vlucht -rechtsonder – hadden de kids praatjes voor tien.
Onder: Na deze – ook voor mij – geweldige ervaring stond zoon Vincent te trappelen voor zijn rondje. De laatste keer hadden wij hem en Brenda in de PH-BNK naar Le Bourget in Parijs gevlogen, voor een bezoek aan Eurodisney, maar dat is al weer een tijd geleden. Vincent heb ik geheel zelf laten vliegen, en dat ging hem goed af. Boven Volendam maakte ik nog wat luchtfoto’s terwijl hij het vliegtuig bestuurde.
Onder: Na deze bijzondere, maar vooral leuke vluchten namen we nog een familie foto op het platform. Ik hoor vaak dat mijn zoon Vincent uiterlijk op mij lijkt. Is dat nou zo? Of lijk ik op hem?
Op een gezellig vliegveldterras met uitzicht op de startbaan, aten en dronken we gezamenlijk nog wat. Daarna reden Vincent en zijn gezinnetje huiswaarts, en bleef ik op het vliegveld achter om vliegles te geven. Dat doe ik graag, want het is echt mooi om anderen te enthousiasmeren voor jouw liefhebberij. Dat eist je volledige concentratie op, maar toch dacht ik tijdens die vliegles gistermiddag even terug aan die blije en enthousiaste koppies van die kleine Sophie en Thijs tijdens hun eerste vliegervaring. Wat ben ik toch een bevoorrecht mens; eerst mocht ik mijn eigen zoon Kees al opleiden tot vliegenier en nu dan mijn eigen kleinkinderen Sophie en Thijs en eerder al Jan en Kees hun luchtdoop geven. Ik hoop echt dat ik lang genoeg gezond en capabel blijf om ook de andere kleinkids hun luchtdoop te kunnen geven. En misschien sommigen wel hun eerste vliegles ??? Kom kom Jan, een mens kan niet alles hebben.
Onder: Tijdens de vlucht met zoon Vincent maakte ik nog wat luchtfoto’s boven Volendam. Zoals deze van de Mariakerk, die in het bestaan van BZN zo’n cruciale rol heeft gespeeld. We traden er vaak op tijdens kerstnachtdiensten en t.b.v de school waar we in repeteerden recht er tegenover, waar nu de flatjes zijn met de oranje zonneschermen. De weg rechts boven het midden is de Julianaweg. Bij het blauwe busje – het huis met de witte pijl- de ouderlijke woning van Dick Plat. Zijn moeder woont hier nog steeds.
