We zijn inmiddels op weg naar Montevideo in Uruquay. Vanmorgen werd een frühschoppen party – ochtend-apresski – op het lidodek van de boot georganiseerd. Een merkwaardige maar heel gezellige happening. Midden op de Atlantische Oceaan met passende live muziek van het bootorkest onder een blauwe  hemel aan de bier en broodjes leverkaas, jawel vrienden, helemaal in de wintersport sfeer.

Onder: Een apresski sfeertje s morgens op het bootdek midden op de Atlantic vlnr: Rob Sjaak, Jan, Mary, Annemiek en Marian

Is er dan helemaal niets mis hier? Jazeker, Annemiek uit Venlo heeft bij de directie geklaagd over de muziek in de skybar, die een te hoog houtzaagmachine gehalte heeft. Vanmorgen kwam de cruise chef naar ons toe met de mededeling dat er vanavond speciaal voor ons alleen Schlagermuziek gespeeld wordt. Dank je Annemiek, dat wordt weer gezellig.

We kijken nu uit over water en nog eens water. Maar in de buurt van de zuidpool zien we eerst nog steeds veel ijsbergen , zoals deze  tafelijsberg die ik fotografeerde toen  er een boot voor langs voer Nu is goed te zien hoé immens groot deze ijskolossen kunnen zijn.

Onder: Een toevallige samenkomst: Een tafelijsberg en een voorbijvarend schip in elkaars lijn, mooi voor de foto. Bedenk dat 90% van de ijsberg onder water ligt. Als een groot schip hier mee in aanvaring komt is het gebeurd met de koopman.

Het bevalt ons uitstekend op onze Antarctica cruise- expeditie
Het leven aan boord gaat zijn gangetje. Het bevalt ons prima. Uitgebreide culinaire eetpartijen, gezellige zitjes, boeiende aanlandingen met de zodiacs,interessante lezingen over het gebied wisselen elkaar af. Om het luie lijf in conditie te houden joggen we af en toe rondjes op het schip. Antarctica met zijn fascinerende flora en fauna heeft op iedereen diepe indruk gemaakt. Vooral het sprookjesachtige Paradise Bay met de vele bultrugwalvissen ,orka´s, zee olifanten en robben is overweldigend, en was het gesprek van de dag. Het spiegelgladde wateroppervlak en het kristalheldere water bezaaid met ijsschotsen en ijsbergen – waar ons schip in ligt-, stralen een serene rust en ongerepte schoonheid uit. Drijvend in de nietige zodiacs, midden in dit formidabele decor bekruipt je het gevoel indringer te zijn in een onwerkelijke wonderlijke wereld, die tot nu toe alleen toegankelijk was voor een handjevol bevoorrechte wetenschappers, ontdekkingsreizigers en zeelui. Hoewel nog steeds zeer kleinschalig, is de laatste jaren het toerisme naar Antarctica sterk toegenomen. Van 5000 in 1992 tot 32.000 bezoekers in 2008. Er komt een steeds luidere roep vanuit de Amerikaanse democratische partij om Antarctica voor toerisme te sluiten.

Onder: Een foto die ik maakte vanuit de zodiac. Ons cruiseschip de ms Delphin in het zuidpoolijs

Onder; Vanaf ons schip fotografeerde ik dit imponerende halo-effect dat via zonnestraling door ijskristallen veroorzaakt wordt.

Onder; Een foto genomen vanaf het boatdek van het schip in Paradise Bay. Hier word je toch stil van!

Onder: Tijdens de vaart door het Lemaire Channel  tegen zonsondergang, zagen  we onder het genot  van een wodkaatje (s) tegen de kou, dit spektakel.

Onder; Ook dit is gefotografeerd tijdens de vermaarde Lemaire Channel passage

Onder: Een van de weinige door de ijsbergen heen laverende schepen die we tegenkwamen in Paradise Bay

South Georgia

Door de harde wind konden we niet op Half Moon Island en Deception island aanlanden met de zodiacs. De aanvankelijke teleurstelling hierover bij de passagiers, werd door kapitein Aye in de kiem gesmoord met de mededeling dat we nu een dag langer bij het 1200 kilometer noordelijker gelegen eiland South Georgia zouden verblijven. Hij beschreef dit eiland waarop vele aanlandingen gepland stonden, met zijn vele tientallen soorten dieren, waaronder 450.000 paren koningspinguins , als een van de mooiste plekken op aarde. Het ligt volkomen afgelegen en onbewoond in de Atlantische Oceaan tussen de zuidpunt van Zuid- Amerika en de zuidpunt van Zuid-Afrika op duizenden km afstand daarvan. Vanaf 1900 tot 1964 woonden er in de zomermaanden 400 Noorse walvisvaarders. Ze hadden er wat haventjes en verwerkingsfabriekjes voor walvisproducten. Soms werden er wel 30 grote walvissen per dag aangevoerd. De nederzettingen zijn er nog steeds, volkomen verpauperd, dat wel, We bezochten 2 van deze verlaten stations. Het zijn geen watjes geweest , deze Noren die hier woonden en werkten.

Onder: In een rustige baai het in 1904 door Noorse walvisvaarders aangelegde plekje Grytviken. Het is sinds 1964 toen de walvisvangst verboden werd, geheel verlaten. Grytviken is nu een paradijs voor allerlei diersoorten zoals zeeleopards zee-olifanten, robben, pinguins en vele vogelsoorten zoals de skua.

Onder: De Nederlanders aan boord poseerden  bij het aan land gaan van South Georgia, met deze groep wereldreizigers – op de cruise boot ” Die Schwarze Gruppe” vanwege de zwarte labeltjes die wij kregen als groep- hebben we blijvend contact gehouden…..

Onder: Op deze door Wim Welman gemaakte foto staat ondergetekende bij  de in 1928 in dienst genomen Noorse walvisvaarder Petrel. Hij staat er nog zoals hij in 1964 , toen de walvisvangst hier verboden werd , door de Noren achtergelaten is

Onder: Op Fortune Bay zagen we een groep van 7000 paren pinguins. Een onvergetelijk schouwspel.

Onder: Pinguins zijn de meest monogame soort op aarde, ze blijven hun leven lang bij een en dezelfde partner. dat mag een wonder heten als je deze foto ziet . Hoe houden ze elkander in Godsnaam uit elkaar? Tijdens een van de lezingen hoorden we dat de partners elkaar herkennen aan het voor elk dier uniek geluid dat ze produceren. Je zal maar doofstom raken! Dan ben je als pinguin alles kwijt!