Herinneringen aan Antarctica
We praten nog steeds elke dag over ons bezoek aan het betoverende Antarctica. Ik ben nu druk bezig om de vele foto’s te selecteren en waar nodig te bewerken. Dat is genieten geblazen, maar ook moeilijk kiezen. Wat moet je in Godsnaam weggooien? Door de foto’s beleven we het allemaal weer opnieuw. Wellicht zal ik de komende tijd nog wat van deze exotische plaatjes op dit journaal publiceren. Binnenkort ga we eens op zoek naar een uitgever om te praten over een boek met onze reisverhalen en foto’ s, inclusief die van de komende reis naar Australië. 

Onder: Hier varen we in Paradise Bay in onze nietige zodiac’s langs de voet van een megagrote gletsjer. Af en toe breken hier (hele) grote stukken van af; dit worden dan de ijsbergen waarvan we er veel zagen. Als je hier in serene rust langs vaart met af en toe een spuitende walvis links of rechts krijg je een buitengewoon ontzag voor moeder natuur. Onder deze immens grote ijsmassa’s door varend, was de mogelijkheid dat er juist nú een stuk af zou breken hét gesprek in onze zodiac. 

Onder: Om aan te geven waar South Georgie op de aarde ligt, – het van Google Earth geleende – plaatje, met daarop Ushuaia in het zuidpuntje van Argentinie, het Antarctisch gebied dat we bezochten en het onbewoonde Engelse eiland South Georgie. Links boven het pijltje dat naar Ushuaia wijst liggen de Falkland Islands

Onder: Stromness bay op het eiland South Georgië. Wat deze foto tot een vreemde foto voor een eiland in de diepzuidelijke oceaan maakt, zijn de rendieren tussen de robben en pinguïns, die hier overal om je heen lopen. De rendieren zijn van 1904 tot 1964 uit Skandinavië meegenomen door de Noorse walvisvaarders, die hier toen hun tenten opsloegen en sinds 1964 voorgoed verdwenen. Er komen nu nog steeds meer rendieren bij; daarbij hebben ze geen natuurlijke vijanden.

Zelf weer achter de stuurknuppel

Hoewel we de laatste weken vele vlieguren maakten naar het andere einde van de wereld, was het heel prettig om vanmiddag de stuurknuppel zelf weer eens ter hand te nemen. Ik vloog in onze beide kisten; in de PH-BZN voor een vliegles, waarna we de PH-BNK uit de hangaar trokken voor een rondje tussen de “fluffy clouds” door. Wat een genoegen allemaal! Het was helder vliegweer en de zon deed zijn best. Een geplande fotovlucht moest wegens omstandigheden uitgesteld worden tot later deze week. Jammer want het was geschikt fotoweer vandaag.

Ik ben gevraagd door het kerkbestuur van de Volendamse Vincentiuskerk om als fotograaf aan het binnenkort te verschijnen jubileumboek over de kerk mee te werken. Uiteraard zal ik mij met volle toewijding op dit vrijwilligersklusje storten. Binnenkort zal ik daartoe starten met het maken van luchtfoto’s van de kerk. Historicus en oud-Volendam expert Dick Brinkkemper zal mij daarbij terzijde staan. Ook zal hij tijdens die fotovluchten optreden als piloot. Uiteraard zullen we ook een uitgebreide fotosessie van het interieur van deze kerk maken.

Onder: We zijn hier zojuist met onze zodiac’s aangeland in Grytviken, een van de verlaten walvisvaart stations op het onbewoonde eiland South Georgie, 1200 km noordelijk van Antarctica. Overal liggen hier dieren. Allerlei soorten robben, pinguins etc etc. Je moet er echt over heen stappen. In het begin denk je nog even dat ze er voor de toeristen neergelegd zijn, maar als snel besef je dat dit het dierenrijk is. Hier komen ook bijna nooit toeristen; het ligt zelfs voor cruises te ver afgelegen.Ons veilige warme schip ligt wederom geduldig op ons te wachten

Onder: Fortuna Bay op het eiland South Georgie, waar we in regenachtige omstandigheden een lange wandeling maakten. De regenpakken kwamen hier, waar grote kolonies koningspinguins zich verzamelden, goed van pas. Het is nu zomer in South Georgie. Over twee maanden zal dit landschap ook in een ijsparadijs omgetoverd zijn.

Onder: Ook Fortuna Bay op South Georgie. De pinguins staan in verschillende groepen/kolonies bij elkaar. Deze kleine groep vertoont vele exemplaren die nog in de rui zijn.

Onder: Een kolonie van maar liefst 50.000 konings pinguins. Deze foto nam ik met mijn 300 mm objectief vanaf ons cruiseschip toen het in Noordwestelijke richting langs de noordkust van South Georgie koerste. 

Onder: Op deze foto die genomen is door Sjaak v Gerven uit Venlo, zien we dat de rubberlaarzen af en toe goed van pas komen. De rest van onze groep is rechts op de achtergrond al bij de aanlandingsplaats op Stromness bay om in de zodiac terug te varen naar het cruiseschip 

Naar de film
 
Het leven begint z’n gewone gangetje weer te gaan. We zijn de laatste dagen met kleinkinderen Jan, Kees en Tim naar de bioscoop in Purmerend geweest, voor de film “Iep”. De boys waren niet onder de indruk van het gebodene. Ik moet ze gelijk geven; Mary en ik vonden het ook een beetje vreemde en saaie film. De ijsjes, de rit en het andere snoepgoed maakten de voorstelling gelukkig nog de moeite ward voor ze. Morgen gaan we met kleinkinderen Sophie en Thijs naar de Purmerendse bios om ” De Prinses en de Kikker” te zien. Voor Sophie lijkt de titel al garant voor een mooie middag. Ze is wild op alles over prinsessen en prinsen, we zullen zien.

Skiweer in de Alpen

We kijken elke dag op de weersites van de Alpen of er een periode met zonnig weer aankomt. Zodra dat in zicht komt vertrekken we om een weekje de lange latten onder te binden. Waar we naar toe gaan laten we ook afhangen van de zon. Wel hebben we een duidelijke voorkeur voor Oostenrijk, in verband met de gezelligheid, het lekkere eten en de wijn. Graag was ik net als twee jaar geleden met m’n drie zoons voor een paar “tussendoor ski-dagen” naar de sneeuw afgereisd, maar ze konden in verband met hun werk geen gezamenlijke datum vrijmaken. Ik hoop dat we dit gezellige uitje volgend jaar wel kunnen maken. Ik zal daartoe op tijd het voorstel indienen.

SCHOKKEND !!

En dat is nog voorzichtig uitgedrukt.

Soms kloppen spreekwoorden helemaal.. Zoals dezer dagen voor veel Nederlanders: “Haal eerst de balk maar uit je eigen oog voordat je aan de splinter bij een ander begint. Hoe dat zit ? Een paar jaar geleden hebben we ons tijdens een Nijlcruise in Egypte kapot geërgerd aan de Egyptische gids Mosje. Het was op het bovendek van een Nijlboot, waarop we in Luxor aan de kade gelegen, met een paar Nederlanders nog een gezellig pilsje dronken. De gids die bij ons aanschoof, en nota bene al jaren in Nederland werkte en woonde, gaf ons tijdens dat zitje ongevraagd zijn mening over de uitwassen in onze westerse samenleving. Onze monden vielen open van verbazing, tevens ontzetting, toen hij doodleuk, maar overtuigd stelde dat homo’s in de gevangenis thuishoren, zoals in zijn thuisland. We waren ontdaan, piswoedend, en in staat om hem het water in te flikkeren. Het heeft mijn meningsvorming omtrent de Islam heel negatief beïnvloed, en ik betrek dit walgelijke voorval nog vaak in allerlei discussies.

Deze week stelde de Nederlandse Bisschop Hurkmans – zie foto links – uit den Bosch dat lieden die voortdurend fout gedrag blijven vertonen, – zoals homo’s -,  geen communie mogen ontvangen. Dit is niet minder misselijk makend! Wat Islam ? Dit zijn geen woorden van Mosje! Dit is een Nederlandse opperpriester ! En maak ons niet wijs dat het gaat om wél of niét de communie; de Kerkvorst mag, zoals hij ter verdediging aanvoert inderdaad zelf weten wie hij wel of niet de communie wil geven. Nee, het gaat hier om zijn verwerpelijke opmerking, gedragen door de kerkbrede roomskatholieke visie, dat homo’s fout zijn !! Schande, nota bene uit de mond van een hoge vertegenwoordiger van een in ons land alom gerespecteerde kerkelijke beweging als het Katholicisme. Wat een hypocrisie. Terecht is er m.i bij velen verontwaardiging over de onverdraagzaamheid jegens andersdenkenden binnen de Islam. Maar waar blijven al die criticasters van de Islam nu ? Moet de protest trom niet veel harder klinken? Terwijl aan de ene kant wereldwijd aan de lopende band katholieke priesters en (n.b Nederlandse ) paters zich schuldig blijken te maken aan sexuele misdrijven, worden door leiders van diezelfde katholieke kerk medemensen met homosexuele geaardheid van fout gedrag beticht. De wereld op z’n kop, en wat een achterlijk inzicht. En dan hebben we het nog niet eens over die talloze homosexuele priesters, wat wil de kerk daar dan mee?  

Het wordt tijd voor introspectie binnen de hoogste leiding van de katholieke kerk, dan kan met nog meer achterlijke inzichten – zoals het celibaat – afgerekend worden. Wellicht zullen dan minder priesters en paters zich aan de hen toevertrouwde jongeren hoeven te vergrijpen. Laat de Rooms Katholieke Kerk homo’s aub met rust laten, daar is namelijk niets mis mee.