KERMIS in VOLENDAM
Onder: Deze tijd opname – zonder statief gemaakt – kreeg ik toegestuurd van mijn fotomaatje Jan Kiek; het is wat wij in Volendam al eeuwenlang “De Spin” noemen; een mooie foto die het kermis gevoel goed weergeeft. Ik wil deze foto opdragen aan mijn moeder die gisteren, maandag, 86 jaar geworden is. Ze is geestelijk en lichamelijk nog heel gezond, dus hebben we er goede hoop op dat ze nog vele jaren bij ons mag blijven!
Eindelijk weer Kermis
Het was weer zover, het absolute feest hoogtepunt van het jaar bij ons in Volendam. KERMIS ! Waar iedereen al weken van te voren over praat, ten behoeve waarvan heel veel ouders van jonge gezinnen al maanden lang op zoek zijn naar oppas, waarvan velen zelfs lang van te voren de vlinders in hun buik voelen. Waar je als kleine jongen tijdens het opbouwen doorheen fietste om een glimp van de fel gekleurde kermis- attributen op te vangen, of om te mogen helpen met opbouwen, dat was helemaal de limit. Ja, ik herken al deze verschijnselen maar al te goed van vroeger. Nu beleven we dat allemaal anders natuurlijk. Dit jaar zeker, want we waren er met ons hoofd toch niet echt helemaal bij. Onze aanstaande 4,5 maand durende wereldreis waarvoor we komende vrijdagmiddag vertrekken heeft ons behoorlijk in de greep; en ook speelt natuurlijk het afscheid van de kids en de kleinkids a.s donderdag middag en avond voortdurend door onze gedachten.
Onder: Vrijdagmiddag waren we met onze kleinkinderen Sophie, Thijs, Jip, Nico en Mary naar de kermis. Vincent en Brenda, de ouders van Sophie, Thijs en Jip waren ook mee. Zaterdagmiddag hadden we Jan, Kees en Tim mee op pad. Wat is dat toch leuk om die kids zo waanzinnig enthousiast te zien. Linksboven zoon Vincent met zijn Sophie en Thijs in de Splash. Thijs was bij het afremmen in het water door zijn vader geplet en had een behoorlijk schaafwond op zijn voorhoofd. Op de foto voelt Thijs de pijn al en weet Vincent nog nergens van. Rechtsboven De met bont gekleurde haardossen getooide Sophie en Thijs in de zweef. Linksonder bemoedert Sophie haar nichtje Mary, en rechtsonder: Mary , Sophie, Nico en Thijs in de draaimolen
Onder: Zaterdagmiddag met kleinzoon Kees in de botsauto’s; uiteraard moest er ook nog gebotst worden met Jan en Tim, die links al ongeduldig staan te wachten. Ik was toch wel een beetje bang om nu kort voor de reis nog geblesseerd te raken, want het gaat er bepaald niet zachtzinnig aan toe in die botswagentjes. De kids die mochten sturen, knallen namelijk het liefst in volle vaart op een tegenligger. Rechts Jan Kees en Tim stoer voor de zweef.
Spetterend optreden van Carola met Get Back Live op de Volendamse Dijk !
Zaterdagmiddag genoten we van een wervelend echt live optreden van de “feel good music” makende Volendamse band Get Back Live waarin naast Aletta Carola als zangeres optreedt. Een band die door alle leden ervan als hobby band beschouwd wordt. Het gaat louter om de lol, en dat straalt alles ook uit. We hadden de band al eerder aan het werk gezien, en net als toen spatten ook nu op de overdekte beun tegen de dijk, de plezier vonken er weer vanaf, wat zichtbaar aanstekelijk werkt op het enthousiaste publiek. Door technische voorzieningen klonk het concert binnen in de horecagelegenheden ook als een klok, zodat je geen noot hoefde te missen als je even voor een biertje op pad moest.
Na het optreden van Carola volgde een live optreden van de band van haar zoon Cornel, de eerste noten hiervan hoorde ik in de kroeg; ik dacht even dat The Stones zelf naar de Volendamse Kermis waren gekomen. Pas buiten aangekomen zag ik Cornel op zijn eigen rustige wijze achter het keyboard swingen. Leuk allemaal.
Vandaag in dit journaal kermis foto’s vanuit de lucht. Das weer eens wat anders . Met Sander Schokker vloog ik afgelopen week over Noordholland en uiteraard deden we ook Volendam even aan.
Onder: Een panorama van Volendam, waar vanuit de verte alleen de beunen op de dijk, en het reuzenrad de aanwezigheid van de Kermis 2010 verraden. Onder de van wit zeildoek gemaakte overkappingen naast de Visafslag aan de haven trad Get Back Live met Carola afgelopen zaterdagmiddag op.
Onder: De Kermis op het Amvo terrein, in de Zeestraat en in de Conijnstraat. Is dat nou alles? Ja dat is het helemaal. Valt eigenlijk wel een beetje tegen. Misschien komt dat omdat in de Jozefstraat geen kermiskramen meer mogen staan in verband met de openbare veiligheid.
Onder: De Kermis op het Amvoterrein en in de Zeestraat, heel dichtbij onze woning.
Onder: Sophie , Thijs en rechts Nico op de echte levende paardjes; vooral Nico die de vorige week nog weinig durfde was heel trots op zijn eerste rit te paard. Hij had zichzelf hiermee overwonnen
Onder: Jan, Kees en Tim in de Splash boot; rechtsboven in de ballengooi-kraam met hun neus op de kleurige prijzen en daaronder in de draaimolen en in de zweef.
Onder: Hier vlnr: Nico en Thijs met hun op de kermis gewonnen prijzen; ze lijken nogal oorlogszuchtig ingesteld te zijn , maar ik kan jullie verzekeren dat ze echt heel vredelievend zijn. Heel lief zelfs !!
Onder: ” De Tent ” op het Volendamse Slobbeland is inmiddels een begrip in ons dorp. Deze aanvankelijk door de plaatselijke horeca bekritiseerde feestbestemming voorziet kennelijk in een grote behoefte. Vele honderden zo niet duizenden Volendammers vieren hier in groepen aan lange tafels hun kermis. Sommigen zijn hier zelfs de volle vier kermis dagen onderdak. Het is tijdens de kermis onvoorstelbaar druk op de dijk, je moet er toch niet aan denken dat al die feestgangers uit de tent daar ook nog eens bij zouden komen.
Onder: Een close up van de feesttent op het Slobbeland, gemaakt vanaf de andere kant.
Onder: Het kermisterrein op de Parkeerplaats achter Restaurant Amvo afgelopen donderdag
Onder: De kermis-attracties achter de Edammer weg; ook zien we rechtsonder een aantal kramen in de Conijnstraat. Het “draaimolentje” op de voorgrond is niet zo onschuldig als het lijkt waarde vrienden. Vorig jaar hebben Mary en ik het na een dodemansrit in dit martelwerktuig met kleinzoons Jan en Kees zwaar moeten bekopen. Dit jaar hebben we ons er niet meer aan gewaagd. Let wel: ik zie niet op tegen een kwartiertje Aerobatics vliegen in de PH-BZN en dan gebeurt er toch wel wat met je. Maar dit ding draait zo hard in het rond dat als het ware je darmen zich een uitweg naar buiten proberen te verschaffen. Daarbij beweegt het geheel zich ook nog eens razend snel op en neer. En het ergst van alles is nog dat er geen einde aan de rit lijkt te komen, zo lang duurt het. Nou ja de kids vonden het fantastisch, en wilden dit absoluut jaar weer. We hebben ze heel meelijwekkend en bezorgd aangekeken, na lang praten wilden ze het dan dit jaar wel overslaan.