Kleinkind nummer 9 in aantocht !
Bij ons thuis gaat al het “werk” gewoon door. Van onze jongste zoon Kees kregen we een mailtje dat zijn vrouw Sylvia een derde kind verwacht. Ons 9de kleinkind; toe maar ! Kees en Sylvia hebben al Nico en Mary. We feliciteren Kees en Sylvia natuurlijk van harte met dit blijde nieuws.
Waar zijn we nu ?
Op het kaartje hieronder met de rode pijlen onze route tot nu toe. We zijn aangekomen in het tropische en exotische Broome, waar ik ook de foto’s van de kamelen in de sunset maakte, die in de nieuwe leader verwerkt is. In Broome stond de kilometerteller op 2800 km, en we hebben echt niet veel omgereden. Dat wetend, en kijkend naar het kaartje besef je opnieuw hoe onwaarschijnlijk groot dit land is.
Onder: Zoals beloofd eerst nog de foto’s van de vlucht naar de Bungle Bungles. Hier vliegen we over het ruige en onbewoonde landschap van de Kimberleys in West Australie op weg naar het beroemde natuur fenomeen.
Onder: Na een vlucht van een uur zijn we boven de befaamde Bungles. Wat hebben honderden miljoenen jaren erosie onder uiteenlopende klimaatomstandigheden hier een bijzondere uitwerking gehad op het rotslandschap.
Onder: Bungle Bungles
Onder: Bungle Bungles; het is fascinerend, die felle kleuren in het dorre landschap
Onder: Bungle Bungles
Onder: Deze kloof ( gorge) van zo’n 100 meter diep is waarschijnlijk 300 miljoen jaar geleden door een meteoorinslag in het uitgestrekte Bungles gebied ontstaan.
Onder: Wij kozen voor een vlucht naar de Bungles, maar per 4WD ( four wheel drive ) is ook mogelijk, in een 4 uur durende rit over moeilijk begaanbare “wegen”. Men kan ook per georganiseerde excursie in een 4WD busje. Hier komen die busjes aan en verzamelen zich. Denk er aan dat het hier heet is, zeeeeeeer heet.
The Gibb River Road.
Beroemd en berucht, deze oude Beef route. Een 700 km lange track door de ruige en onbewoonde wildernis van de Kimberleys. In een bloedhitte van tussen 40 en 45 graden Celsius, afgelegen, onbewoond, geen mobiele telefoon en slechts om de 250 km een roadhouse met service. De Australiers – 2 jonge stellen – die wij spraken hadden hem net gereden; allebei hadden ze twee kapotte banden opgelopen. If you don’t have two spares (reserve – wielen) don’t go, was hun advies. Wij hadden helaas geen plaats voor een extra reserve wiel, dus werd het al tobben; wel of niet. Je moet op sommige stukken de banden iets laten leeglopen. (hoeveel??) en daarna met een compressor weer oppompen – wij hebben geen compressor mee. Dat wordt wat !! “De Gibb River Road is goed te doen in juni/juli/aug, het is dan koeler en daardoor ook drukker; waardoor de risico’s bij pech – en dat krijg je zeker – minder groot zijn” ; aldus de Australiers, die wij erover spraken. We hebben wel een noodzender mee; maar die mag je alleen gebruiken als je in levensgevaar bent; bijvoorbeeld na een slangenbeet in de outback.
Onder: Het begin van de Gibb River Road in The Kimberleys, we hebben er duidelijk volop zin in.
Dan de grote makke…. de conditie van de tracks; er zijn slechte stukken, vergelijk rijden over een puin stort, met scherpe stukken die de banden splijten, en de betere delen, zoals hieronder. De gravel roads. Maar… deze gravel roads – kijk maar eens goed op de onderstaande foto – hebben een zogenaamd “golfplaat profiel” dwars op de rijrichting. Als je er met 40 km per uur – de absolute limiet- op rijdt, ontstaat onder een snerpend geraas ( tandartsboor) een angstaanjagende vibratie. Alles wat los kan aan de auto gaat los. Maar ook voor de mens is het vreselijk afzien. Na 5 minuten begin je door de hevige trilling al een beetje wazig te kijken, en na een kwartier willen je darmen en nieren spontaan je lichaam verlaten. Na 150 km in deze omstandigheden besloten wij het hierbij te laten.
Onder: De “goede” delen van de Gibb River Road: de gravel roads die echter wel voorzien zijn van een zogenaamd golfplaat profiel dwars op de rijrichting; de auto en inhoud komt daardoor in een angstaanjagende vibratie 
Onder: We besloten naar pleisterplaats El Questro op de Gibb River Road te rijden, en vandaar uit de omgeving te verkennen.
Onder: Een 4 WD is onontbeerlijk in dit gebied.
Onder: De receptie van het mooie exotische El Questro, waar we besloten een bungalow te huren voor een paar nachten.
Onder: De bungalow zag er aan de buitenkant – links- een beetje sjofel uit, maar het interieur maakte dat helemaal goed. Een goed gekoelde prachtige kamer met douche, toilet en veranda, met uitzicht op de jungle, wat moet een mens nog meer.
Onder: Vanaf onze veranda zagen we s’ morgens deze mooie vogels een heel ritueel bij het nest opvoeren
Onder: We zochten nog even de zwemgelegenheid waarover we gelezen hadden; dat bleek de rivier te zijn. Heel helder en fris, dat wel !
Onder: Wij hebben vroeger vaak met de kinderen gekampeerd. Dat doen we nu niet meer. We ontbijten alleen in onze camper of campervan, maar voor de rest eten we altijd in restaurants. We kozen voor een campervan, en niet voor een auto met hotels, omdat we niet elke dag uit onze koffer willen leven. De keuze voor de bush camper op ons eerste traject in West Australie werd ingegeven door de verwachte moeilijke terrein omstandigheden Ook slapen doen we als het met de camper te moeilijk wordt of omdat ergens geen stroom is, in een hotel of andere accomodatie. Koken en bakken laten we sowieso aan koks over, zoals die van El Questro, dat een buitengewoon goed restaurant heeft, waar we genoten van de heerlijke maaltijden.
Onder: In de buurt van El Questro maakten we veel uitstapjes naar Gorges etc. Op veel plaatsen op de tracks zijn puddles – poeltjes- ontstaan waar je dan doorheen moet. Niet overmoedig worden nu he !
Onder: We maakten s’ morgens vroeg een prachtige wandeling door de Emma Gorge , volgens kenners een van de mooiste Gorges in the Kimberleys. Hier werden we gewaarschuwd voor een nieuw gevaar: slangen. Je moet steeds goed uitkijken er niet op eentje te stappen. We zagen er overigens geen een ! Althans ; dat denken we , slangen hebben een perfecte schutkleur.
Onder: Vanuit El Questro reden we Saddleback Ridge 4 WD track. Op de top maakten we deze foto met statief. Een 4 WD track die bij nader inzien alleen geschikt bleek te zijn voor ervaren 4 WD rijders. Dat merkten we heel goed, dat waren wij namelijk nog niet. Maar dat is inmiddels wel veranderd.
Onder: Deze foto zag ik net nog in mijn computer, wat een beauty, deze Saltie, die ook nog eens behoorlijk gehavend blijkt te zijn. Je ziet toch duidelijk een deel van zijn neusweefsel blootkomen !
Onder: Australiers zwemmen echt overal, zoals hier in de Katherine Gorge
Onder: Wij vervolgen onze weg naar Broome een ritje van 612 kilometer. We probeerden bij Tunnelcreek nog even het laatste stuk Gibb River Road, naar Windjana Gorge, maar ook daar gaven we het maar op. Het was te warm, te verlaten en er waren te slechte road condities. 
Onder: Broome, een tropisch paradijsje aan de Australische westkust, waar we verbleven in het Cable Beach Resort. Hier, aan het strand, genoten we 2 avonden achter elkaar op een terras, samen met honderden Australiers urenlang van de spectaculaire Broome sunset , waar ik hele mooie plaatjes van maakte. Hier alvast een voorproefje. De zon is hier net achter de Indische Oceaan verdwenen.
