Nieuwe CD Mon Amour – BZN Tribute Band –
Afgelopen donderdag 19 april kwam de nieuw CD van de Mon Amour Band uit, genoemd naar de titelsong “Sing me a Song” welke ook op single verschenen is. Jack Veerman nodigde me uit om s’ avonds een kleine presentatie voor een aantal fans bij te wonen, helaas konden we daar niet bij zijn, maar wel heb ik met veel plezier de CD die ik van Jack kreeg al een paar keer gedraaid. Een vakkundig geproduceerde plaat met een hoog “BZN gehalte” in het repertoire. Door de meeslepende melodieën maar vooral door de arrangementen (bv Sicilian nights / La France) die Jack Veerman als ex BZN er natuurlijk van haver tot gort kent.
Een echte uitschieter is voor mij “Once in a Lifetime”, een kippenvel nummer dat heel gevoelig en met de juiste touch gezongen wordt door de nieuwe zanger Peter de Haan, en waar tweestemmig heel mooi samen, met Linda Schilder. Dit is voor mij het beste dat Mon Amour tot nu toe opgenomen heeft, en het had natuurlijk ook de single moeten zijn. Het zangduo Linda Schilder en Peter de Haan is buitengewoon goed op dreef op Sing me a Song. Vooral de inleving en timing van de tekst is m.i opvallend goed. Linda Schilder is niet alleen een podiumdier, maar ook een zangeres met internationale allure, zoals ze bijvoorbeeld zingt op de een na laatste track van deze CD Leaning on the everlasting arms. Wat een zangtechniek, timing en emotie komt er uit die strot. Echte top klasse. Ik wens de band van Jack veel succes met deze plaat, en zal hem in de auto nog vaak opzetten. 
Droom in duigen
Deze week werd mijn aandacht getrokken door een kranten artikel in de Telegraaf, een cruise schip ” De Plancius” op weg naar Antarctica krijgt motorpech, moet terug en uitwijken naar de baai van de sinds 1964 verlaten walvisvaarders nederzetting Grytviken op het eiland South Georgie. Hun lang gekoesterde droom valt in duigen. Omdat wij deze reis zelf ook gemaakt hebben, weet je bij het het lezen van het zo’n krantenbericht dan precies in welke omstandigheden die mensen daar op dat schip verkeren. Bij de voorbereiding van onze reis in 2010 hebben wij ook dit “ongelukkige” schip ” De Plancius” nog in beeld gehad, maar het werd uiteindelijk de Duitse m/s Delphin. Daar hebben we geen berouw van gehad, integendeel ! Wij hebben er een werkelijk fantastische droomreis mee gemaakt, vanuit Ushuaia (zuidelijkste puntje van Argentinie) naar Antarctica, en ook voeren we op de terugreis uit Antarctica naar Buenos Aires nog naar het voormalige in South Georgie, – twee dagen varen uit Antarctica -. Niet om uit te wijken , zoals de Plancius nu, maar omdat dit bezoek aan dit onbewoonde dierenparadijs gepland was in onze reis.
Onder: Op onderstaande kaart vormen de witte pijlen de route die wij tijdens onze Antarctica expeditie cruise hebben afgelegd. Vanuit Ushuaia zijn de ongelukkige passagiers vaan boord an De Plancius met hun niet ver van Antarctica gestrande schip ook zo gevaren. Waar wij na ons spectaculaire Antarctische uitstapje South Georgie op onze reguliere route vonden, hebben zij met de Plancius in het zicht van de haven uit moeten wijken naar dit eiland South Georgie, dat trouwens net als de The Falklands onder Brits bestuur valt.
Mooiste reis tot nu toe
De expeditie cruise naar Antarctica en South Georgie beschouwen wij als de mooiste reiservaring die we tot nu toe beleefd hebben. Toegegeven, we waren samen met een leuk stel Nederlanders aan boord waar we ’t een paar weken ontzettend gezellig mee hebben gehad. Maar wat was het mooi, en wat hebben de ongelukkige passagiers op de Plancius gemist. Wat zullen ze balen dat ze Antarctica niet gezien hebben. Door het kranten artikel beleefden we al pratend erover de hele reis weer opnieuw… en dat is beslist geen straf. Ik ben zelfs weer eens in mijn fotoarchief geklommen en kan niet nalaten nog eens wat exotische plaatjes te laten zien. Wellicht hebben enkele van de foto’s al eens op deze site gestaan hebben. Zelf kunnen wij er steeds opnieuw weer van genieten, vandaar dat ik dat dan maar riskeer.
Naar het Noordpoolijs in Groenland
Daar komt nog bij dat we met dezelfde groep als waarmee we in feb 2010 de Antarctica expeditie cruise deden, over twee maanden een expeditie reis gaan maken naar het Noordpool ijs in Groenland. Dat wordt als alles meezit ( het weer etc) ook weer een reuzen spektakel, waar we enorm naar uitzien. Door de foto’s van het zuidpool gebied komen we alvast in de sfeer. Hierover binnenkort meer.
Onder: Bij het lezen van onderstaand bericht afgelopen week, gingen onze gedachten terug naar jan 2010 toen wij ook deze reis maakten; wij kwamen echter wél aan in Antarctica, en we voeren daarna gepland naar South Georgie. De baai van Grytviken, waar het schip nu vast zit, en wij wij ook waren, is trouwens een hele rustige en spectaculair mooie plek aan de oostkust van het onbewoonde eiland South Georgie.
Onder: Ushuaia, de plaats van vertrek op het zuidelijkste puntje van Argentinie in het betoverende Alpen gebied van Patagonie, waar we ook een excursie maakten, voordat we inscheepten voor de reis naar het zuidpoolgebied.
Onder; Op het achterdek van de m/s Delphin in de haven van Ushuaia net voor vertrek.
Onder: Na twee woelige etmalen varen door de onstuimige Drake Passage, bereikten we het Zuidpool ijs.
Onder: Het was heel onrustig geweest onderweg, maar toen we na twee dagen varen s’ morgens vroeg wakker werden, en naar het bovendek liepen werden we aan de reling staande overmand door een serene diepe rust, en was dit het eerste Antarctische beeld dat op ons netvlies kwam, we waren diep onder de indruk, en dat zou nog vele, vele dagen duren.
Onder: Een paar pinguins op een ijsberg. Al snel wisten we niet meer waar te kijken, de camera bleef maar doorklikken, terwijl het schip heel rustig maar zeker tussen de enorme ijsbergen door navigeerde.
Onder: De ene ijsberg is nog mooier dan de andere.
Onder: Ook deze tunnel is een werkstuk van moeder natuur, dit is haar domein, hier komen slechts sporadisch mensen.
Onder: Bij deze ijsberg moest ik denken aan een drijvende Egyptische Farao Mummie.
Onder: Zo’n drie keer per dag maakten we een aanlanding met een van de negen zodiac’s aan boord, een hele klus om alle uitrusting aan en uit te trekken, maar na een paar keer went het wel.
Onder: Overal om je heen een betoverend landschap van puur wit en blauw.
Onder: We zijn hier op Petermans Island waar veel pinguin kolonies huizen, het schip ligt als veilige haven op de achtergrond op ons te wachten. Wat een ongerepte ruige wereld.
Onder: We werden aangeraden niet op de pinguin paden te lopen, en een beetje afstand te houden, het is per slot van rekening hun terrein.
Onder: Tussen de aanlandingen door samen met de Nederlanders op het dek aan een neutje; dat moest wel, om een beetje warm te blijven.
Onder: Ons schip gefotografeerd vanuit de zodiac op weg naar een aanlanding. Links van het schip vaart nog een van onze zodiacs.
Onder: Om een indruk te geven van de enorme grootte van de ijsbergen maakte ik deze plaat van een van de zodiac’s. En dan te bedenken dat slechts 10 % van de ijsberg boven water uitkomt. Er komt veel stuurmanskunst aan te pas om hier veilig tussen door te navigeren, daarbij nog in aanmerking nemend, dat deze kolossen niet op de kaart staan; ze “varen”.
Onder: Met deze foto die ik instuurde voor een fotowedstrijd won ik een eervolle vermelding.
Onder; S’ avonds voor de aanlandingen werden in de grote zaal briefings door een ervaren “IJskapitein” aan boord gegeven, hij bediende zich hierbij van onderstaande kaarten waarop met rode vlaggetjes afhankelijk van de ijs en weersomstandigheden de aanlandingsplaatsen voor de volgende dag vermeld waren.
Onder: Op een van de aanlandingsplaatsen lag dit karkas van een enorme bultrug walvis die hier aan zijn eenzame eindje kwam.
Onder: Tijdens de briefings werden we gewaarschuwd voor deze Sea Leopard; tijdens een van de expeditie cruises van een paar jaar geleden was een Duitse toeriste haar hand afgerukt, toen zij aanstalten maakte om het lief en aardig uitziende beest vanuit de zodiac te aaien. Men liet hier zelfs tijdens de briefing gruwelijke foto’s van zien, om iedereen van de ernst te overtuigen.
Onder: Hier deze gevaarlijk rakker twee meter van ons af, net naast de zodiac. We hielden onze handen angstvallig aan boord.
Onder: Een van de weinige schepen die we tegenkwamen
Onder: Een halo in Paradise Bay vanaf het bovendek van het schip, in de Antarctische midzomer nachtzon De foto waar ik tot nu toe de hoogste score mee haalde in een fotowedstrijd. Een van de vijf nominatie’s voor de hoofdprijs in de Nat Geographic fotocompetitie waar 7000 fotografen uit Nederland en Belgie aan meededen en waarin 21000 foto’s werden ingezonden. Daar was ik best trots op; onze zoons hebben de oorkonde in ontvangst genomen, toen wij in Australie waren.
Onder: Het Lemaire Channel tijdens middernacht zon, die – de naam zegt het al – niet geheel onder gaat; een betoverend schouwspel. Bijna alle passagiers waren aan dek en keken geëmotioneerd naar dit fascinerende kleuren en licht spektakel.
Onder: Met de camera vanuit dezelfde positie iets naar links gedraaid, maakte ik deze unieke plaat, in de verte het bekende pool cruise schip de FRAM een Noorsw boot die ons juist gepasseerd was Een van de drie schepen die we in het zuidpool ijs tegenkwamen.
Onder: S’ avonds was het echt heel gezellig, samen met de andere Nederlanders; er waren lezingen, filmvoorstellingen, over de zuidpool, en de dieren , maar ook wervelende shows met artiesten. Wij verkozen na en vd lezingen vaak dit bruine cafe.
Onder: Een foto van onze hut, die redelijk comfortabel was voor een Antarctisch cruiseschip.
Onder: Deze foto heb ik al eens eerder geplaatst; het is een van mijn favoriete tegenlicht platen; dit is toch het paradijs voor fotografen ?
Onder: Deze jonge pinguins zijn nog maar net een paar weken oud.
Onder: IJs…..overal ijs, kraakhelder water en maagdelijke sneeuw.
Onder: Een van de wetenschappelijke bases die we bezochten. Deze is van de Engelsen, die er met een drietal wetenschappers een heel jaar wonen. Slechts drie maanden per jaar is het station echter bereikbaar, in de winter die er nu aankomt wordt het er min 90 graden.
Onder: Een van de drie schepen die we tegenkwamen, de passagiers staan op het bovendek naar ons te zwaaien; wij zwaaien terug.
Onder: Op weg naar South Georgie werd op het bovendek “fruhschoppen” georganiseerd; een soort carnavalsfeestje met Oostenrijkse muziek in de open lucht. Het was per slot van rekening wel een Duits schip natuurlijk.
Onder: De Zwitserse kok aan boord was voortreffelijk. Denk je eens in, na zo’n avontuurlijke dag in het pool ijs, met kou en inspanning wordt je verrast met deze hapjes: eendenlever met koolselderij, kwartel met truffels in groentekoolblad, diverse soorten gerookte zalm en als een van de toetjes dit chocolade achtig soort van paasei, met venkelijs en sinaasappel ijs.
Onder: Na twee dagen lekker eten, drinken, uitrusten en fotograferen van walvissen etc varen gingen de zodiac’s weer van boord; we waren bij Grytviken in South Georgie aangekomen. De baai waarin het Nederlandse schip De Plancius nu op hulp ligt te wachten.
Onder: In de zodiac vanuit de baai op weg naar de voormalige Noorse walvisvaarders nederzetting Grytviken
Onder: De Noorse walvisvaarders waren hier van 1900 tot 1964 toen de walvisvangst verboden werd. Ze kwamen drie maanden per jaar, maar na het vangstverbod kwamen ze niet meer terug, en lieten het hele dorp met alles er op en er aan verlaten achter.
Onder: South Georgie is een complete dierentuin, overal liggen en schuifelen allerlei soorten zeeleeuwen en robben en staan pinguins te staan.
Onder: Een collage van de wegroestende resten van wat eens een goedlopende walvis verwerkings fabriek was , en het complete dorp dat er bij hoorde.
Onder: Deze ouwe jongens kijken je van alle kanten aan, ze doen niets dan blazen en liggen; zo af en toe glijden ze het water in voor een visje. Wat een leven….
Onder: Na een aanlanding en wandeling in de baai loopt onze groep Nederlanders terug naar het schip. Het is een adembenemende belevenis om hier rond te wandelen en te kijken.
Onder: Robben en pinguins, waar je maar kijkt of loopt. Soms komt er een kleine rob achter je aan, en probeert in je benen te happen.
Onder: Het lijkt toch wel of ze het erom doen, of is dit nou een schilderij ?
Onder: Een walvisjager in ruste, de Petrel (Stormvogel) ligt weg te roesten, de harpoenen zijn nog in positie. De Noren zitten al 48 jaar lang 16.000 km noordelijker thuis.
Onder: Dit in aanbouw zijnd schip is niet eens afgebouwd, zo plotseling kwam het walvisvangst verbod in de zuidelijk Atlantische Oceaan kennelijk.
Onder: Robben en roest…..
Onder: Robben, robben robben…vele deelnemers van antarctische historische expedities van o.a Shackleton en Scott konden door het eten van deze eiwit bonken in leven blijven.
Onder: Waar zie je dit nog meer dan op South Georgie en Antarctica ???
Onder: Ook een heel uniek gezicht. De Noren namen rendieren – die hier normaal niet voorkomen – mee naar South Georgie; terwijl de Noren vertrokken konden deze rendieren ongestoord doorleven en zich vermenigvuldigen zonder natuurlijk vijand. Het wemelt er dan ook van de rendieren zoals op deze foto te zien is.
Onder: In Fortuna Bay stonden 7000 pinguin paren ons aan te staren. Wij hebben er praktisch niet eentje zien bewegen. Zo af en toe duiken ze even het water in om een visje te verschalken volgens onze gidsen.
Onder: Zouden deze pinguins ook op ons schip staan te wachten?
Onder: Een Albatros met een spanwijdte van zo’n 3 meter, die op de wind met ons schip mee zweeft. Het is een genot om deze magistrale dieren te zien vliegen. Ze fladderen niet maar zweven, en kunnen wel weken lang in de lucht blijven en mogelijk jaren niet aan land komen. We gingen vanuit South Georgie op weg naar Montevideo in Uruguay en naar Buenos Aires in Argentinie, dat betekende 4 a 5 dagen op de oceaan varen. We hadden alle tijd om walvissen, albatrossen en andere bijzondere vogels te fotograferen. Deze albatros vloog zo dichtbij dat ik hem zelfs kon in flitsen.
