Eeuwige roem voor Epke Zonderland
Zeven augustus 2012 om 4 minuten over 5 gebeurde waar alle OS media over de gehele wereld van explodeerden, en in de brand stonden. Nooit eerder raakte ik door het kijken naar een sportprestatie zo overmand door emoties als in die minuut tijdens de OS live uitzending van de rekstok oefening van Epke Zonderland. Acrobatiek van de aller 
hoogste moeilijkheidsgraad. Een nog nooit eerder vertoonde verpletterende circusact tijdens een Olympische turn finale. Alle experts stonden sprakeloos. Nooit eerder pakte een Nederlandse turner een gouden plak op een individueel nummer op de OS. Het Engelse publiek in de Arena ging compleet uit z’n dak, net als iedereen in de huiskamers.
Deze explosie van ongekend enthousiasme kan niet alleen maar ontstaan door acrobatiek. Daar komt het verhaal van Epke bij, die tijdens de vorige Olympische Spelen tijdens dit nummer van de stok was gevallen; en via gerechtelijke procedures en extra kwalificatierondes zijn ticket voor London moest bemachtigen. De super atleet die bijna slachtoffer werd van ergerlijke bureaucratie. En dan nog de persoon Epke, wat een sympathieke kanjer en krachtpatser, deze Friesche reus, die het fysiek onmogelijke mogelijk maakte. Het passende euforische commentaar bij deze historische sportgebeurtenis van TV verslaggever Hans v Zetten maakte de voorstelling onvergetelijk. Wij, maar ook onze nazaten zullen dit fascinerende 1 minuut durende sportspektakel nog tot in lengte van dagen op de TV met kippenvel moeten aanschouwen.
Vanmorgen sprak ik een aantal joggers die ook de tranen de vrije loop hadden gelaten, en ook Carola Smit die ik net tegen kwam, had een brok in haar keel van Epke zei ze me. Wie niet?
Volendams laatste eerbetoon aan Wim Westendorp indrukwekkend.
Tussen alle emoties en intens verdriet tijdens de afscheidsdienst voor Wim Westendorp, zaterdag j.l. voelde ik veel bewondering voor die 18 jarige knul die vanuit Friesland in 1984 met zijn ouders verhuisde naar het voor hem vreemde Edam/Volendam, en daar nu slechts 28 jaar later, bij zijn dood, zo’n indrukwekkend eerbetoon ten deel viel. Luisterend naar alle mooie woorden, dacht ik terug aan 1984, aan de 1ste ontmoeting met de toen 18 jarige burgemeesterszoon Wim. Samen met Leo Tholens filmden we voor een actualiteitenprogramma van de Lokale Omroep Love in de buurt van de burgemeesters woning een item over een verkeerscontrole, toen Wim vlak bij zijn ouderlijke woning, met z’n handen in de zakken, aan kwam slenteren. Heel verlegen stelde hij zich voor, en vroeg en passant bedeesd of ie ook niet bij de lokale omroep kon komen. We lieten hem gelijk maar de statieven en camera’s sjouwen, en daarmee was Wim bij de LOVE ingelijfd..
Nu, 28 jaar later…..wat kan een mens klaarspelen in zo’n betrekkelijk korte tijd, waarin de familie Westendorp verhuisde van Edam naar Volendam……
Alle Volendamse nieuws sites stonden bol van het plotselinge overlijden van Wim Westendorp(46) ; zijn dood was een schok voor ons allemaal, het dorp was in rep en roer. Elke Volendammer kende Wim of “Sibbele”, en sprak met veel waardering en sympathie over hem. De Vincentius kerk zat bomvol, afgelopen zaterdagochtend, bij de afscheidsdienst, onvoorstelbaar, want het is immers bouwvak, en dan zijn Volendammers massaal op vakantie. ” Hoe had dit met de drukte gemoeten als het nu eens geen bouwvak was geweest”, was een terechte opmerking van Vincent Veerman een van de vrienden van Wim na afloop v/d dienst. Aan de rij bloemendragers kwam geen einde en ook niet aan de diverse sprekers die allen met warmte en ontzag over Wim spraken.
De foto links werd gemaakt door Mariët Tol tijdens een na-zitje in haar woning – de ijsjes boerderij van Honingh – ,na het piratenfeest in Volendam; Wim ten voeten uit met zijn gitaar en een biertje.
Ontroerende woorden in de kerk van zijn zussen, maar ook lofzang van vertegenwoordigers van de “Lokale Omroep Love”, waar Wim al 28 jaar lang een zeer prominente en gewaardeerde programmamaker en medewerker van was (vanaf 1984 onafgebroken dus). Van de organisatie van de Sint Nikolaas Shows voor de Volendamse jeugd, waarvan Wim als vrijwilliger deel uit maakte. Van de FC Volendam, waarvoor hij inmiddels al 16 jaar lang als voortreffelijke “Stadionspeaker met humor” optrad. Van de Scholengemeenschap Don Bosco, waarvan directeur Dekkers luid de loftrompet over docent Wim stak – hoe moeten we verder zonder jou bezieling Wim ? – en Cees de Wit, die het prachtige karakter van Wim als belangrijke vrijwilliger bij de jaarlijkse aankomst van Sint Nicolaas in de Volendamse Haven als geen ander schetste. Van een schoolklas waarvan Wim de mentor was.
Ook brachten vele coryfeëen uit de Volendamse muziekwereld , een laatste groet aan Wim, waaronder Piet Veerman, Jan Smit en vele anderen. De muzikale Wim had als zanger/gitarist/componist/tekstschrijver Sibbele inmiddels met zijn band Alive en zijn ex bands ook zijn succes plekje in de Volendamse muziek scene veroverd. Niet in het minst daarnaast ook nog eens als animator en producer van de zeer succesvolle jaarlijkse Volendamse Kermis CD’s. Vooral voor alle deelnemers hieraan was Wim een begrip in de Volendamse muziekwereld geworden.
Achter de schermen was het leven echter niet alleen maar een feest voor Wim; zo bleek mij in de vele gesprekken die ik door de jaren heen met hem voerde. Een gebroken liefde heeft daarbij een belangrijke – negatieve – rol gespeeld; in zijn woorden en ogen bespeurde ik vaak de blijvende schade die vooral de nasleep van deze “love affaire” bij hem had aangericht. Zijn zus Theresia verwoordde het mooi in de Kerk. Als Wim thuis kwam in zijn gezellige huisje in Volendam, miste hij een arm om hem heen.
Er zijn niet veel “jassen” – niet Volendammers – die bij vertrek voor hun “laatste reis” zo’n groots en oprecht eerbetoon van Volendammers hebben gekregen als Wim Westendorp. En terecht !! Daarvan kan ik als geboren en getogen Volendammer getuigen. Dan moet je hier toch wel je bakens hebben gezet, en veel betekend hebben. Dan is je aardse tijd hier nuttig besteed, en heb je niet voor niets geleefd, ook al was het veel te kort. Hopelijk is dat een troost voor zijn moeder en zussen.
Onder: De achterkant van het boekje zoals dit in de kerk werd uitgedeeld met daarin de teksten van de dienst. Ik ben zo vrij om dit – zonder er toestemming voor gevraagd te hebben, hier te plaatsen. Ik sluit me voor de volle 100% aan bij de inhoud van deze mooie woorden over Wim. 
Uitbarsting Mount Tongariro in New Zeeland
Onder: Zojuist zag ik op TV dat in New Zeeland de vulkaan Tongariro na 100 jaar weer is uitgebarsten; er was vooraf geen enkele extra seismische activiteit gemeten; de eruptie kwam volkomen onverwacht. Rond de jaarwisseling 2009/2010 waren wij bij deze vulkaan; ik maakte er toen deze prachtige foto van.
Windmills in “De Zaanse Schans”
Vorige week vlogen we ook over de Zaanse Schans. Een mooie gelegenheid om een paar prachtige houtzaag, – en andere molens te fotograferen. Uiteraard weet ik hoe al deze molens precies heten , maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien. Het gaat nu even om het oer Hollandse plaatje
Onder: Een tegenlicht opname van 5 mooie molens molens aan de Zaan; wat bezopen dat ik hier nog niet geweest ben, zo mooi en zo dicht bij huis.
Onder: Dezelfde serie molens , maar dan met voorlicht.
Onder: Molen met schuurtjes.
Onder: Groene molen Molen in de Zaanse Schans
Onder: Prachtige houtzaagmolen aan de Zaanse Schans
Onder: Twee houtzaagmolens aan de Zaanse Schans; diverse boomstammen liggen klaar om verzaagd te worden.
Onder: Kleine mini molen aan de Zaanse Schans
Luchtfoto’s van Volendamse lokaties
Er is een compleet nieuw parkeerplan voor de oude kom van Volendam door ons gemeentebestuur gerealiseerd. Hiertoe moesten het Europa plein en de Amvo parkeerplaats en enige andere plaatsen opnieuw bestraat worden. Ik maakte er wat luchtfoto’s van.
Onder: Het nieuwe parkeerterrein op het Amvo terrein aan de Volendamse Julianaweg
Onder: Het nieuw aangelegde autoluwe Europaplein in het centrum van Volendam…. in de vorige editie van dit journaal plaatste ik er al een luchtfoto van , maar deze wilde ik jullie niet onthouden, zo heeft nog nooit een Volendammer dit plein gezien; ik moest er wel even voor “op m’n kant”.
Onder: Update van de bouwactiviteiten op de Volendamse nieuwbouwwijk Broeckgouw. Momenteel ligt de bouw stil natuurlijk.
Onder: Broeckgouw vanuit het zuiden gezien.
Even gluren vrienden
Onder: We kijken even in de achtertuintjes van een aantal strandhuisjes in Bergen aan Zee.
Onder: Hier een luchtfoto van Camperduin aan de Noordhollandse Noordzeekust. De foto is van twee weken terug, toen de zomer van 2012 even in ons land was.
Raadsel van de onderwater bouwwerken bij Marken gedeeltelijk opgelost
Ik schreef in de vorige bijlage over raadselachtige bouwwerken en een dam onder de waterlijn zuid van het schiereiland Marken in het IJsselmeer, en dat ik die nu na 24 jaar er over heen gevlogen te zijn, door het heldere water van tegenwoordig voor het eerst kon zien liggen.Ik heb me suf gegoogeld en experts geraadpleegd. Helaas is Dick Brinkkemper mijn vaste vraagbaak voor dit soort vragen niet meer onder ons, maar gelukkig is er nog een handjevol Volendammers die geraadpleegd kunnen worden, waaronder Piet Koning. Hij mailde mij het antwoord zoals te zien onder onderstaande foto.
Onder: Zie hier de onderwaterdammen en dijkjes
Beste Jan,
Schitterende en boeiende foto’s vol historie.
Ik vertel er nu heel summier over, omdat ik in het staartje van een julimaand vol vader- en bap-activiteiten zit, maar de rust keert weer grotendeels terug vanaf 5 augustus en dan kunnen we er samen grondiger en uitvoeriger naar kijken.
Nu dus summier vanuit mijn geheugen.
Na de watersnood van 1825 was de politiek weer rijp voor het afsluiten van het IJ, voor dijken en droogleggingen (ten koste van de vissers, de handel en de landbouw gingen voor)). Koning Willem 1 besloot tot het zogenaamde Goudriaankanaal vanaf Durgerdam (Ydoorn) door oost-Waterland, door de Gouwzee en door Marken. Het werk werd in 1826 begonnen en ….in 1828 gestopt omdat het onbetaalbaar werd, want de architect had een rede bij Marken en het uitdiepen van het Enkhuizer Zand niet meegerekend.
Resten ervan zijn nog te zien en (met netten of een botterzwaard) nog te voelen: een sloot door heel Marken en ook de resten van de fundamenten van een kribdam, de Rijzendam vanaf Marken naar de Noord van Katwoude. Daarvan heb je de loop met een witte lijn ingetekend. De dijk is na 1850 grotendeels afgebroken, maar de vissers wisten natuurlijk precies waar hij lag en waren er voorzichtig om de netten niet aan de fundamenten te scheuren. De dijk (dam) wordt ook genoemd in het liedje van de Garnkwak (let op de toelichting qua ligging en tijd, die ze er daar bij geven,is niet juist).
De betonnen markering bij Marken maakte deel uit van een tijdelijke doorgang in de Rijzendam, totdat het gehele complex van het kanaal door Marken en de sluizen gereed zouden zijn.
Ik hoop dat je het hiermee voorlopig voldoende kunt duiden. Later de rest. Ook hoop ik dat je op een zeer heldere dag ook iets ziet in de buurt van het Noordeinde. Het zou prachtig zijn als je daar nog iets van het dijkje van het verdwenen buitendijkse land zou vinden.
Tot binnenkort
Piet Koning.
Onder: In het antwoord van Piet Koning lezen we dat in het oud Volendamse lied “De Garrenkwak” gesproken wordt van ” de Rijzendam tot het hoekie van de Nes”, het liedje dat bekend werd door Folkgroep Fungus nota bene geproduceerd door onze producer Roy Beltman. Vissers wisten en weten waar deze dam van Marken door de Gouwzee naar de Noord van Katwoude precies loopt, ze moesten om geen averij op te lopen, hun botter zwaarden inhalen of de dam ontwijken. Wij hebben deze “beroemde Rijzendam dus nu voor het eerst gezien en zelfs gefotografeerd. Hieronder de tekst van het oer Volendamse lied De Garrnekwak ter info: Gerritje is een parlevinker – een winkelier op het water. Let wel; toendertijd was de afsluitdijk – gebouwd in 1932 – er nog niet. Het IJsselmeerwater was nog zout met eb en vloed. Er werd destijds kennelijk op garnalen gevist.
Tweeling Evert en Kees; kleinkinderen van mijn broer Kees en Christien
Onder: Dit wil ik jullie graag laten zien. Wat een enorm plezier straalt deze foto uit ! Echt een top plaatje! Hij werd me toegestuurd door de trotse opa en oma, mijn broer Kees en zijn Chris die in Edam wonen; het is de tweeling Evert en Kees van dochter Joyce en Peter. De kids zijn vernoemd naar de respectievelijke vaders van Peter en Joyce. Ik vraag me af of ze het brood nog opgegeten hebben. Wat een vrolijke kanjers.
