Waarde vrienden,
In Rio Dulce, een klein eilandje in Guatamala, waar we laat aankwamen, stapten we de volgende morgen vroeg in een bootje om vandaar uit naar het stadje Livingston te varen.
Vanuit Rio Dulce over de rivier naar Livingston
Vanuit Flores vertrokken we met een snelle maar geriefelijke boot over de rivier naar het aan de Caraïbische Zee gelegen stadje Livingston, in het oosten van Guatemala. Gedurende de 30 km lange heen vaart konden we volop genieten van het leven op, – en aan de overs, van de rivier.
Zo zagen we al vroeg deze vissers in de rivier aan het werk
Hier passeren we een uitgebreid mangrove gebied; het mag duidelijk zijn dat hier volop allerlei diersoorten, vooral gevogelte te bewonderen zijn.
Hutjes van locals langs de rivieroevers
Dan komen we door een gebied met prachtige waterlelie velden.
En daar we we dan deze inheemse vogel op rond wandelen op zoek naar een maaltje natuurlijk
In het tegenlicht kun je soms de mooiste foto’s maken, zoals deze van de waterlelies
De was doe je hier voor de deur in de de rivier. Wasverzachters zijn hier niet nodig !
Een echte Guatemalaanse schone komt langs varen, dit zie je bij ons in de sloten en vaarten niet voorbij roeien, en daar moet natuurlijk op zeker een foto van gemaakt worden. Ook hier is het tegenlicht de (fotografische) smaakmaker…
Twee pelikanen op zoek naar een visje
In Livingston worden we tijdens de lunch verrast met een optreden van deze lokale band met danseressen. Het zijn allemaal familieleden van elkaar. De bevolking hier is zoals te zien vooral bekend om zijn ongewone mix van Garifuna-, Maya- en Ladino-cultuur. Vooral de Garifuna-cultuur overheerst er en ondanks de toeristen houdt de bevolking graag vast aan tradities. We konden dat in de voorstelling goed zien en horen
Toen ik de foto van de dansact maakte, zag ik deze twee dames – ook familieleden – er bij staan. Die moesten natuurlijk ook even op de kiek; ze gaven me een E-mail adres waar ik de foto naar toe kan sturen.
De grote wasserij van Livingston. Het was een komen en gaan van dames die hun was hier deden.
Tja, daar sta je dan, zo gaat dat als je thuis geen stromend water hebt.
Van Rio Dulce naar Flores (Guatamala)
Vanuit Rio Dulce in Guatemala liep onze route naar Flores, ook in Guatemala. We zaten daar in een hotel op het schiereiland met een terras dat uitkeek op het water. De hotels waarin we onderweg verbleven waren over het algemeen voldoende goed te noemen. Zoals vaker dineerden we – uiteraard vrij in de keuze – op aangeven van de reisleidster Christine in een goed restaurant in de buurt. Dit waren zeker geen ongezellige bijeenkomsten; we hadden n.l het geluk met een hele leuke groep mee te reizen. Mazzel dus.
Onderweg vanuit de rijdende bus gekiekt, op de route van Rio Dulce naar Flores. We hebben vele uren lang gereisd , maar ons geen moment verveeld, prachtige natuur, interessante dorpjes, en het complete dagelijkse leven speelt zich af voor de huisjes, buiten, en daar rijd je dan met de tele-lens in de hand langs wat moet je nog meer ???
Het natuurschoon waar we doorheen reden in Guatemala was zeer gevarieerd en exotisch
Zoals ik al zei, we verveelden ons geen moment, het mooiste natuurschoon kon ik vanuit de rijdende bus fotograferen en zelfs groeten
Vanuit Flores bezoeken we de ruïnes van Tikal
Heel vroeg in de ochtend vertrekken we vanuit Flores om de beroemde ruïnes van Tikal te bezoeken, het landschap ontwaakt, als de lage stratus bewolking optrekt…
Al snel is er geen wolkje meer aan de lucht, en wordt het zoals gebruikelijk weer zo’n ruime 30 graden heet.
Tijdens de busrit maak ik weer foto’s van het dagelijkse leven in Guatemala. Alles gebeurt voor of naast het huisje, zoals hier de was doen
In werkelijk elk dorpje of gehucht met niet meer dan plaggenhutten staat zo’n kerkje, dat dan weer wel !
Ook in dit overdekte winkelcomplex worden de etalages weer ingericht voor een nieuwe dag.
Tikal in het “Nationale Park Tikal” in Guatemala
Tikal was een van de grootste steden van de Maya’s. De stad werd bewoond van ongeveer 400 v.Chr. tot 1000 n.Chr. en kende haar hoogtepunt tussen 300 en 850 na Chr De eeuwenoude Maya nederzetting staat midden in de Guatemalteekse jungle. Tot op heden is slecht 20% van de stad uitgegraven omdat het uitgraven van de bouwwerken erg kostbaar is. Boomwortels zijn tussen tussen de stenen van de tempels en piramides ingegroeid en het is erg lastig om die te verwijderen zonder de gebouwen ernstig te beschadigen.
In het archeologische gebied van Tikal zien en vooral horen we links en rechts brulapen om ons heen. Wat schreeuwen die beesten.
De brulapen springen van tak naar tak, het is natuurlijk een kunst om een zwevende brulaap te kieken. Dat lukt me niet, elke keer was ik te laat, dus dan maar zo !
Hier is goed te zien dat de piramides en andere Maya bouwwerken onder een laag modder en bedolven liggen. Men schat dat ook hier nog maar 20% van de bouwwerken tevoorschijn zijn gekomen.
Dit soort piramides werd gebruikt bij allerlei plechtigheden en rituelen waar hoogwaardigheid bekleders bij betrokken waren.
Je staat hier dan oog in oog met een bouwwerk dat 1500 jaar geleden gebouwd is.
Ook op deze foto is goed te zien dat de diverse begroeide groene heuvels die in Tikal te zien zijn, Maya bouwwerken verscholen liggen.
Tikal is de grootste Maya stad; het centrum met het grote plein heet de “Akropolis van Tikal met op de foto rechts de hoofdtempel, en links de woningen voor de high society. In het midden staan de diverse Stela’s, de godsbeelden met altaar waarop geofferd kon worden
Hier nog eens tempel I de belangrijkste Maya tempel die we momenteel kennen. Tikal is UNESCO werelderfgoed.
Hier woonden de rijke Maya families van Tikal, pal hier tegenover in de dicht begroeide jungle staan de paleizen waar de koningen woonden
Onze aandacht wordt weer in beslag genomen door de schreeuwende brulapen die elkaar achterna zitten
Onze reisleidster Christine bij tempel I
S’avonds op het terras van het hotel in Flores zagen we deze mooie sunset voorbijkomen
Dwars door Belize, voorheen “Brits Honduras”
Vanuit Flores reden we door Belize naar Mexico.
Belize werd voor de komst van de Spanjaarden bewoond door Maya’s. In de 17e eeuw werd het gebied door Britse houthandelaren en piraten gekoloniseerd. Het werd als Brits-Honduras in 1840 formeel een Britse kolonie, ook al werd er aanspraak op gemaakt door Mexico en Guatemala. Op 21 september 1981, na vertragingen vanwege territoriale geschillen met Guatemala, werd Belize onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk.
Meteen na, de grens overgestoken te zijn zie je al dat Belize uit ander hout gesneden is. Het is schoner en netter als Guatemala en het is er Caraïbisch-er, met veel tropical colour. Het heeft een oppervlakte die de helft is van die van Nederland, met 350.000 bewoners.
Het is een tropisch kleurenspel dat aan je voorbij trekt in Belize rondrijdend
Maar, ook is het er armoede wat de klok slaat, al is hier wel sprake van een betonnen “nooduitgang”
Een gezellig onderonsje, voor de woning.
Dit schuurtje mag wel eens opgeknapt worden, en zeker het dak !
In alle arme landen in de hele wereld, – en dat is bijna de gehele wereld – die wij bezochten, van Azie tot Polynesie, de Indonesische eilanden, en zelfs de bush van Afrika: “een ding” is er altijd en overal: “De mobiele telefoon schotel antenne”. In elk dorpje staat ie. Ook tussen de plaggenhutten in “the bush”. Al die arme mensen ook hier hebben i phones en Facebook. Ze kijken via Facebook elke dag in het dagelijkse leven, en in de welstand van de best georganiseerde landen ter wereld: Skandinavie, Duitsland, Nederland en Canada. Wat zouden ze dan denken?
Een van de vele scholen die we zagen in Belize; het is bekend dat veel kinderen uit Guatemala en Mexico nabij de grens met Belize ook naar de goed geoutilleerde scholen van Belize gaan
Geüniformeerde schoolkinderen op weg naar hun school in Belize.
Huisje met open bijkeuken, lekker luchtig !
Deze mijnheer staat bonen te zeven in zijn werkplaats tussen zijn woonhuis en z’n winkel
Begraafplaats. Je bent langer dood dan dat je leeft zegt men hier; daarom worden er in deze landen altijd kleurige mausoleumpjes voor de doden gemaakt
Mooie inwoners van Belize, zomaar langs de straat
Tijdens een orkaan , en die zijn hier regelmatig, worden deze huisjes vele kilometers ver weg gesmeten
IJskoud cocos water te koop
Een typisch Caraïbisch huisje, met beneden een betonconstructie, dus aardbeving en orkaan bestendig, dan waait met storm alleen maar het dak weg
We passeren de centrale gevangenis van Belize, alle gevangenen zwaaiden naar ons
Suikerriet vervoer, dit zie je heel vaak op de weg; suikerriet verwerking is nog steeds een van de belangrijkste bronnen van inkomsten hier.
Playa del Carmen (Mexico)
Nadat we lopend de grens overstaken van Belize naar Mexico, en veel formulieren invulden en stempels ophaalden konden we weer in een andere bus naar Playa del Carmen rijden om een klein weekje uit te rusten van een mooie maar vermoeiende reis.
Playa Del Carmen is misschien wel het allergrootste badplaats circus ter wereld. Er zijn veel adembenemend luxe hotels en resorts, en er is één winkelstraat 1 – “de Fifth Avenue” die zijn weerga niet kent. Deze winkelstraat is in de laatste 10 jaar van 1,5 naar 5 kilometer lengte uitgegroeid. Alle top warenhuizen, bedrijven, eethuizen, en modehuizen uit de gehele wereld zijn in deze 5th Avenue met een of meerdere panden gevestigd. Maar met Mexico heeft het hier helemaal niets meer te maken.
Het strand in Playa del Carmen is vaak een bij het aangrenzende hotel behorend privé strand, en bestemd voor de professionele zonneaanbidders.
Een kijkje in de 5th Avenido van Playa del Carmen , alle wereldmerken zijn in deze 5 km lange winkelstraat vertegenwoordigd.
Door alle futuristische designs in de diverse winkels en warenhuizen vergeet je helemaal dat je in Mexico bent.
In een reuzen cosmetica zaak in de 5th Avenido met open voorpui, laten deze dames in de open lucht hier hun teennagels verzorgen
Een winkel met allerlei toeristische snuisterijen
We zaten door omstandigheden in twee verschillende top resorts; hier het eerste
Dit is ook nog het eerste resort waar we een paar dagen verbleven, er lagen veel bootjes in de Caraïbische Zee op ons te wachten. We hadden er geen tijd voor, we waren even met onze rust bezig.
Aan het strand waren natuurlijk alle bekende badplaats ingrediënten in overmaat voorhanden. Van para sailing tot de glass bottem boat
Dit vond ik wel een opmerkelijk tafereeltje in de branding, vooral de vrouw met de hoed roept vraagtekens bij mij op. Van de man met het grote kruis op z’n rug kijk ik na een paar uur Playa del Carmen al niet meer op.
Na een paar dagen verhuisden we naar dit resort; hier kon het helemaal niet op, bij het inchecken werd ons zelfs gevraagd welke geur we in de kamer wilden Muskus, Jasmijn of Citrus etc etc. Ik stink nu de hele dag door naar Jasmijn
Bij uitzondering, maar om toch een indruk te geven een kijkje in het interieur van ons kleine kamertje in dit hotelletje. Mary zit in de binnen jakouzi te bubbelen. Uiteraard was er ook nog een badkamertje, waar we ons konden douchen en een balkonnetje.
Ondanks het grote aantal gasten – vooral Amerikanen – in het hotel lijdt de kwaliteit van de service daar niet onder; zo zijn er o.a 7 top a la carte restaurants. Wachttijden zijn er niet !
Langs het strand wandelend kom je van alles tegen.
Gasten die liever niet tussen de massa zonnen, kunnen een kamertje nemen met een privé badje voor de deur.
Carnaval in Playa del Carmen
Of het al niet gek genoeg was , kwam er ook nog eens een heuse carnaval stoet voorbij
Een feestelijke optocht met veel muziek, tamtam en mooie mensen
Het kan niet gek genoeg !!
Er kwam bijna geen einde aan de vrolijke stoet….
We waanden ons heel even in Limburg
Er was ook een hele praalwagen vol travestieten, die zichzelf en het massaal toegestroomde publiek kostelijk vermaakten..
Ik heb het nog eens goed bekeken maar dit is zeker geen travestiet, die zo leuk naar de fotograaf lacht !
Naar het “Xcaret Mexic” historic park in Playa del Carmen
Er was in dit op een kwartier taxi rijden van Playa Del Carmen geschiedkundige pretpark een paarden show. Tijdens de repetities kon ik daar foto’s maken van deze amazones in schitterende Mexicaanse klederdracht
Wat een mooi plaatje, dat moet er in dat vroegere Mexico toch geweldig uit hebben gezien.
Terwijl ik dit schrijf beleven we onze laatste dagen hier in het bloedhete Playa Del Carmen, we gaan gauw de 5th Avenido op om er nog even van te genieten.