Waarde vrienden,
Vertrek uit Havanna.
We kwamen vanuit Varadero nog een dag terug in Havanna om vandaar naar Jamaica te vliegen. En wat was het weer genieten geblazen van de bruisende atmosfeer op straat en in de kroegjes. Dan komt daar zo ineens een ploeg muziekmakende stelten lopers aan waggelen, waar zie je dat ?
Kleurrijke en uitbundige mensen die Cubanen, laten we eerlijk zijn, dit is toch bv in ons land ondenkbaar, gewoon op een door de weekse dag
Dit orkest dat louter uit oudere mannen bestond hadden we al eerder gezien maar we bleven ook nu 2 uur lang aan onze stoelen gekluisterd. Echte muziek, gemaakt door echte vakmensen met echte instrumenten, geweldig !!! En … het swingt als een trein en het plezier spat er vanaf !
Nog een laatste foto vanaf het riante dakterras van ons hotel in Havanna van een paar van de vele adembenemend mooie koloniale gebouwen in Cuba, en we zijn klaar voor de vlucht naar Montego Bay in Jamaica
JAMAICA
Jamaica is een prachtig tropisch eiland in de Caribbean, bijna 4 x zo klein als Nederland met 3 miljoen mooie fotogenieke inwoners – zie foto hieronder -, waaronder van 1945 – 1980 reggae koning Bob Marley, die nog steeds – naast de stranden,- de belangrijkste toeristische trekpleister is van Jamaica.
Zoals ik hierboven meldde zijn de inwoners van Jamaica zeer mooi en fotogeniek, zoals uit deze foto mag blijken.
LINKS RIJDEN
Er wordt links gereden; Jamaica is sinds 1962 onafhankelijk maar het linkse rijden is een erfenis van de Engelse overheersing sinds 1655, toen ze de Spanjaarden er wegjaagden. Er is een parlementaire democratie en ruim 60 % van de bevolking is protestants.
Na aankomst op de airport van Montego Bay haalden we daar meteen de huurauto op; er wordt links gereden in Jamaica, wel weer even wennen hoor vrienden…
Wij maakten een rondreis in een huurauto over het gehele eiland. We hadden al veel gelezen over de roekeloze rijstijl van de Jamaicanen, maar het bleek nog erger. Dit in flagrante tegenspraak met het “don’t worry, be happy, relax man “ imago dat de Jamaicanen zichzelf – stoned van de Marihuana – graag opplakken.
Bijna alle Jamaicaanse chauffeurs vertonen asociaal, en levensgevaarlijk hufter gedrag; ze jakkeren als gekken, halen overal in, ook in bochten. Soms word je door twee auto’s tegelijk ingehaald ; vaak moet je op de rem tijdens zo’n kamikaze actie om een botsing met een tegenligger te voorkomen. En voortdurend wordt er agressief getoeterd en geschreeuwd. Jamaica staat bekend om het hoogste aantal dodelijke auto ongelukken per gereden km. Logisch dus !
Helaas, helaas, zijn de Jamaicanen heel erg slordig met hun mooie eiland, ze maken er een beestenbende van. Het is er smerig en er ligt veel vuilnis in straten, in de vrije natuur en op de stranden, doodzonde… om dit te demonstreren even de volgende twee foto’s
De 2 eerste onderstaande foto’s maakte ik vanaf dezelfde plek, op foto 1 zie hoe mooi Jamaica eigenlijk kan zijn. Op de foto 2 daaronder heb ik de camera zo’n 20 graden naar links gedraaid, dat hebben de Jamaicanen van deze mooie plek gemaakt…Foto 3 spreekt voor zich…
Foto 1 Het Jamaica van Moeder Natuur
Foto 2. Het Jamaica van de Jamaicanen
foto 3. Autowrakken gewoon op straat voor de deur
We reden door een groot deel van Jamaica, en vroegen ons af of er geen autokerkhof is op het eiland; overal wrakken voor de deur…
Wij weten heus wel dat overal waar toerisme is, souvenier verkopers en sjaggeraars etc rond lopen, we komen per slot van rekening uit Volendam. Maar zo extreem erg als in Jamaica zagen we het nog nooit eerder. Er kwamen best wel vriendelijke en hulpvaardige mensen op ons pad, maar helaas hadden de onvriendelijke en agressieve Jamaicanen verreweg de overhand.
Lopend op straat, of in een stilstaande auto, van alle kanten wordt er op je portemonnee “gejaagd”. Bedelaars, marihuana verslaafden, zo stoned als een garnaal, die vrij intimiderend om geld vragen, en volhardende verkopers van prullaria of marihuana, die veel geld van je willen. Vaak lopen of fietsen willekeurige lieden met je mee en wijzen je ongevraagd de weg. Je word gedwongen ze gewoon onbeschoft te negeren, want na enige oogcontact of conversatie met deze opdringerige lieden – vaak dronken of stoned – claimen ze het recht om je geld te vragen als gids. Afwijzingen monden helaas altijd uit in agressief verbaal gedrag. We zijn (nog net) niet fysiek aangevallen, hoewel in Kingston die sfeer wel dreigde…
Wij, en ook andere reizigers die we spraken, moesten constateren dat Jamaicanen toeristen slechts zien als vlees waar een portemonnee in zit. Men heeft het steeds over respect, respect yaaman, maar van enig respect van hun kant voor hun gasten is geen enkele sprake, integendeel. En het is er duur vrienden, echt peperduur, dat vonden niet alleen wij maar ook bijna alle andere toeristen die we er over spraken.
Met een camera rondlopen op straat is geen leuke bezigheid, iedereen houdt je in de gaten; zelfs mensen aan de overzijde van de straat die zien dat je je camera opheft en denken op een foto te komen, beginnen meteen al te schreeuwen en te vloeken, ze willen geld zien. Op de volgende foto is dit soort geschreeuw te zien. Het geven van een tip wordt overigens vaak beloond met een ontevreden gezicht en een afkeurend gebaar, de tip is te klein… “more more” roepen ze dan.
Met m’n camera los om m’n nek hangend liep ik dit straatje voorbij – Port Antonio – toen deze mannen begonnen te wijzen en te schreeuwen om geld. Uit verontwaardiging heb ik toen expres deze – verder waardeloze – foto genomen, en ben gewoon doorgelopen.
In sommige steden, zoals Port Antonio en zeker in Kingston in het downtown gedeelte voelden we ons absoluut niet op ons gemak, laat staan happy op straat. We reden daar heel rustig met een ervaren 71 jarige taxichauffeur doorheen in zijn taxi zonder ramen, met de camera om m’n nek, terwijl we van alle kanten door mannen en vrouwen uitgescholden werden. De oude man durfde niet eens met ons lopend de straten door…
Kortom, naast mountainbiken, horse riding, parasailing, glassbottem boats en snorkelen is er niet veel interessants te beleven op Jamaica, en het is allemaal extreem duur, al met al vinden wij Jamaica een sterke AFRADER…
JAMAICA
We begonnen onze Jamaica rondreis in Montego Bay, waar we in een prachtig resort zaten met alleen maar Amerikanen…
Er is in Montego Bay, – een plaatsnaam, die we met BZN en the Cats ook in songteksten gebruikten – niet veel te zien. Wel zijn er veel mooie Beach Resorts, in een waarvan we konden relaxen, nadat we onze nieuwe huurauto weer opgehaald hadden.
We hadden mazzel , s’ avonds werd er buiten op het terras gedineerd en werd er een wervelende show opgevoerd
Deze percussionisten voerden een uur lang durende ingestudeerde drumsolo op, die uit vele complexe delen en ingewikkelde breaks bestond. Virtuoos; het swingde als een gek, en er werd nergens een foutje gemaakt.
De dansers en danseressen dansten zo ongelofelijk ritmisch, dat ze ook wel drummers leken, maar dan met hun zwaaiende ledematen
Ze kwamen tijdens hun danspartij volledig in een soort van trans terecht, er werden hoge sprongen gemaakt, en dat in een bloedhitte
Deze dame raakte tijdens een van haar sprongen even een kledingstukje kwijt, gelukkig had ik de camera in de aanslag en kon ik dit onfortuinlijke moment vastleggen
Gelukkig zit hier alles weer op zijn plek; van deze show hier hebben we echt genoten
Vanuit Montego Bay reden we naar Ocho Rios, over de noordelijke kustwegen die goed te berijden zijn… Ocho Rios is het Benidorm van Jamaica met veel riante Beach Resorts
Het riante onderkomen in Ocho Rios waarin wij zaten, met louter Amerikanen. We hebben nu wel definitief vastgesteld dat er geen Amerikaanse vrouwen meer zijn zonder borstvergroting
Aan een lekkere Pina Colada in Ocho Rios
En de temperatuur schommelt hier altijd rond of tegen de 30 graden, dat is niet verkeerd vrienden.
De Amerikanen kijken naar de Super Bowl, daar moet ALLES voor wijken, hele delen van het strand worden er voor afgezet, en een groot TV scherm werd neergezet
Konoko Falls &Park
Vanuit Ocho Rios reden we naar de Konoko Falls & Park, waar we een vreemd verschijnsel zagen; de Jamaicanen beklommen de waterval, door het stromende water heen… nou ja door het water heen…
Vanuit Ocho Rios op excursie naar het geboortehuis en graf van Bob Marley
In ons hotel hadden we te horen gekregen dat de rit naar het geboortehuis en het Mausoleum te zwaar was om zelf te doen dus gingen we met een excursie mee. Heel duur trouwens, zoals elke excursie in Jamaica peperduur is.
Berouw komt na de zonde: we hadden het zelf moeten doen. Een uur lang met een waggelende bus gasten uit andere hotels ophalen, en tijdens de 1,5 uur durende rit door bergen naar Nine Mile, het geboortedorp van Bob M werden we door onze irritante reisleider en Rastafari aanhanger plat geluld over zijn Rastafaria geloof en de prijzen en de kwaliteit van de marihuana, space tea en marihuana cake die bij het geboorte huis van Bob M werden verkocht.
Nota bene door de zelfgenoegzame reisleider zelf, en over de T shirts en de Bob Marley kaarsen die je kon kopen om mee langs de graftombe van good old Bob M te lopen; alle Amerikanen trapten er in; kortom het was een hele commerciële operatie, over Bob hoorden we bijna niets..
Deze vuilniswagen heb ik onderweg maar gekiekt, dan hoefde ik niet naar die nare reisleider te luisteren
In het dorpje Nine Mile aangekomen – geboorteplek Bob M – zagen we een van de vele de glad gestreken kalkstenen bergen die dienen om het regenwater op te vangen dat dan naar een reservoir onder aan de helling stroomt. Vanuit dit reservoir loopt een leiding naar een huisje – rechts ervan – waar dorpsbewoners water halen. Naar dit huisje op de berg liep Bob M in zijn jeugdjaren elke dag naar boven voor een emmertje water. Op zijn 28 ste was Bob M multimiljonair en woonde toen in zijn dure huis in Kingston
De tour begint met en bezoek aan een luguber steegje, waar de reisleider zijn koopwaar aan ons probeert te slijten. “De enige echte Jamaicaanse space cake” liet hij ons trots zien; goedgekeurd door de nazaten van Bob M
Alle attributen om stoned te raken als een makreel : marihuana- space cake – space tea – etc liggen hier te kijk, en worden door de Amerikaanse deelnemers aan de excursie grif gekocht van de reisleider… links en rechts beginnen Amerikanen er ook aan te roken…
We betalen 75 euro voor de Bob M tour, die gaat vervolgens langs alle winkeltjes; waar van alles met BM er op te koop is. Bedenk het maar… “Light a Candle at Mount Zion and pay respect to the Legend” Met de brandende kaars liepen de Amerikanen plechtig langs de tombe. Als broodjes gingen de kaarsen van de hand. Met de brandende kaars in de hand liepen de Amerikanen plechtig langs de BM tombe. Het Mausoleum van Bob is gebouwd een honderd meter verderop op een heuvel genaamd Mount Zion, daarnaast heeft ie in een klein huisje samen met zijn moeder tot z’n 12de jaar gewoond
Hier sta ik dan even naast de gitaar van de legend. Hij is stevig opgeborgen achter een glaswand.
Deze mafketel “Captain Crazy”was onze officiële gids tijdens de BM tour; Hij was dronken of stoned of allebei. Ik denk van het laatste…
Dit is het huisje waar Bob Marley geboren is en nog een tijdje met zijn moeder woonde. Ma Marley heeft hier ook de laatste jaren van haar leven gewoond.
Het huis heeft de laatste 9 jaren na de dood van Ma Marley leeg gestaan. Pas 2 maanden geleden heeft de familie Marley dit huis opengesteld voor publiek; de poppen die ze zelf maakte staan in de kast achter glas
Buiten spelen de Waylers, de begeleidingsband van Bob M. Onze mafketel Captain Crazy gaat er bij staan te zingen…
Ouwe Wayler op de banjo
De mooiste van de Waylers; dit is het echte uiterlijk van de Rastafarianen, aanhangers van de Rastafaria; het “geloof” waar Bob M de uitvinder van was; geen vlees en geen operaties, dat soort zweverij…
Ook een echte Rastafariaan die later boos werd dat ik de foto gemaakt had, waar ie nota bene niet eens aan meegewerkt had
Na veel winkeltjes en een paar Bob M shots (van 10 euro per stuk ) betraden we de voet van de heuvel Mount ZIon.
Het Mausoleum waar Bob Marley ligt samen met zijn broer, die in de USA zomaar, zonder enige reden, door de politie op straat werd dood geschoten. Het was ten strengste verboden om in dit gebouwtje te filmen of fotograferen. Met die foto’s zouden anderen ook geld kunnen verdienen aan Bob, en dat kunnen de Jamaicanen nou net zelf wel even. Marihuana roken mocht wel, en de schoenen moesten uit; hoe gek wil je het hebben?
Bij een van de poorten van het terrein zagen we een unieke bedeltruc. Er stak een pennetje met een papieren zakje er aan door een kier langs het kozijn. “Give me one dollar” riep een krakende stem achetr de poort steeds, en velen – waaronder Mary voor de foto – gaven hier gehoor aan, sommige Amerikanen zag ik er biljetten van 5 dollar in stoppen
Naar Port Antonio
Vanuit Ocho Rios reden we door een prachtige natuur naar Port Antonio
In Port Antonio is niets te zien of te beleven, en de sfeer is er grimmig.
De mensen aan de andere kant van de straat op deze foto maakten afkeurende gebaren, en schreeuwden naar mij om geld, omdat ik aanstalten maakte een foto te maken. Uiteindelijk heb ik die natuurlijk toch gemaakt
Bij Port Antonio ligt de beroemde Blue Lagoon, waar we natuurlijk even een kijkje namen. Een rondje met deze bootjes van 1 uur lang kost 50 USD per persoon; wij zijn maar niet gegaan.
Niet ver van Porte Antonio op weg naar Kingston bezochten we even Frenchman’s Bay; het was nog vroeg er was nog maar 1 gaste
De route van Porte Antonio naar Kingston liep dwars door de bergen; het waren smalle en slechte wegen, we konden amper een of twee keer stoppen om een foto te maken. De natuur was schitterend.
Kingston downtown
We wisten dat we hier niet veilig zouden zijn, dat staat overal te lezen. Daarom gingen hier met een 71 jarige taxichauffeur langzaam rijdend doorheen. Hier twee verkoopsters bij een supermarkt in een luie stoel. Toen ze mijn camera zagen ontploften ze bijna. Haha..
De taxi had geen ramen meer, dat was wel prettig voor mij, hier gaan we langs een voor ons “lugubere” markt.
Wat een ellende wat een smerigheid; je zal maar de pech hebben dat je wieg hier stond. Ook hier zie je de ene vrouw afkeurende gebaren naar ons maken, en de andere houdt haar hand voor haar gezicht. Haha..
Dit is echt wel de onderkant van de samenleving vrienden, dit is regelrechte verpaupering
Dit geeft toch wel de ernst van de verpaupering weer. We hebben dit ooit een keer eerder gezien op straat in New Delhi in India. Midden in een vrij drukke straat staat deze wat oudere vrouw open en bloot op de stoep een plasje te doen tegen de muur.
De taxichauffeur liet ons in de beter buurt Beverley Hills van Kingston de woning zien van de prime minister van Jamaica
Hier rijden we het erf op van het huis van Bob M dat hij in Kingston kocht
Er staan grote straffen op het fotograferen van deze Bob M woning, de taxichauffeur hielp ons een handje…
Het vooraanzicht van de puissant rijk geworden Bob Marley dat nu door zijn familie geëxploiteerd wordt
In Kingston bezochten we het Devons House waar deze prachtige dames van een heerlijk ijsje zaten te genieten. Ik mocht deze foto van ze maken, en hoefde niets te betalen
Vanuit Kingston reden we naar Treasure Beach, waar het heel rustig en verlaten leek. Ook veel verpaupering hier van de resorts en ook het strand
Jamaicaanse schoonheid, is er zeker wel !!
In het resort maakte ik de onderstaande foto’s van twee werkelijk prachtige Jamaicaanse dames
Ook aan de foto van deze Jamaicaanse parel hoef ik toch niets meer toe te voegen…
Treasure Beach, waar we een lange strandwandeling maakten, we zagen en Jamaicanen die zich tegoed deden aan een dikke joint
Deze Rastafariaan probeert tijdens sunset op Treasure Beach een Amerikaanse duifje in de mood te brengen voor een ritje op zijn paard.
Op weg van Treasure Beach naar Negril stopten we even bij Black River, om er een tochtje te maken op een bootje. Echt spannend was het niet maar wel heel duur. Maar dan zie je wel een mooi mangrove bos natuurlijk
En een schildpad op een krokodil, de schildpad wordt niet door de krokodil gegeten omdat hij hem niet stuk bijten
Negril, en dat moet gezegd , met een fantastisch strand, vele kilometers lang gezelligheid
Honderden strandtentjes en prachtige resorts en de Caraïbische zee is heerlijk warm om in te zwemmen… en dan is er altijd nog de glass bottem boat
Deze foto werd gemaakt Bart een Sparndammer, die we er ook tegenkwamen
Tja en toen kon ik net op tijd mijn nieuwe lens ophalen; ik ben er weer helemaal klaar voor…
We zijn net naar Cancun in Mexico gevlogen waar we de nieuwe lens hebben opgehaald. De Mayatour door Mexico, Guatamala Honduras en Belize gaat morgen van start…..