Het klimaat op aarde verandert al 4500 miljoen jaar

Door Jan Tuijp

In de klimaat discussie gaat het NIET om het feit of het klimaat wel/niet verandert; daarover is consensus in de wetenschap, het klimaat verandert al 4500 miljoen jaar. De huidige klimaat discussie gaat erom of menselijk gedrag hiervan de oorzaak is. Dus, of wij er wat aan kunnen veranderen. Daarover is n.l GEEN consensus onder wetenschappers. Zorgen de honderden miljarden subsidie uit het klimaatakkoord van Parijs er voor dat de temperatuur op termijn 1 graad daalt, of zal het weggegooid geld blijken te zijn ?

Bedacht moet worden dat de mens eigenlijk pas een relatief korte tijd op aarde is; slechts 180.000 a 200.000 jaar, dus nog geen 0,2 miljoen jaar. Uit allerlei onderzoekingen is gebleken dat al ver vóór de mensheid, dus al duizenden miljoenen jaren lang , diverse ijstijden, en ook warmere periodes voor kwamen, met DEZELFDE temperatuur niveaus en schommelingen als nu. In de relatief minuscuul kleine periode dat de mens op aarde is, gingen dezelfde klimaatveranderingen – die zich uitstrekken over periodes van vele duizenden jaren -, gewoon door; de mensheid produceerde overigens al die tijd geen industriële CO2, dat gebeurt pas sinds – relatief gezien – korte tijd. Volgens de geoloog prof. dr. Salomon Kroonenberg stond  120.000 jaar geleden de zeespiegel zes meter hoger dan nu, en in de laatste ijstijd, 20.000 jaar geleden, zo’n 120 meter lager, en kon men door de drooggevallen Noordzee naar Engeland lopen.

Dit simpele statistische gegeven plaatst eigenlijk de hele klimaatdiscussie al in een twijfelachtig daglicht. Daarnaast is tot op de dag van vandaag door geen enkele wetenschapper op aarde het verband tussen menselijk gedrag en klimaatverandering mathematisch bewezen of echt aangetoond. Alle uitspraken en conclusies berusten op klimaatmodellen van het IPCC, die volgens veel klimaat sceptische wetenschappers niet kloppen. Politici, milieu defenders of journaal lezers roepen tegenwoordig maar al te gemakkelijk dat  klimaatverandering komt door de mens:  “want iedereen roept het , dan roep ik het ook maar”, en bovendien, als je het maar lang genoeg roept wordt ’t vanzelf wel waar ! 

Er zijn echter ook veel wetenschappers die menen dat de klimaatverandering ontstaat als gevolg van de verandering v/d frequentie van zonne-uitbarstingen. Op het internet zijn vele publicaties te vinden van wetenschappers die chronologische analogie ontdekten tussen de existentie van periodes met veel/weinig zonnevlekken en warmte/kou periodes op aarde.

Daarnaast zijn er nog klimaatveranderingen als gevolg van de periodieke en niet periodieke afwijkingen van het azimut van de aard-as. Deze hoek tussen de aardas waarom de aarde draait en de normaal is 23,4 graden zoals in de onderstaande fig te zien is . Door deze stand verandert de invalshoek van de zon door het jaar heen en hebben wij seizoenen op aarde

Maar…de aard-as draait in 25.800 jaar ook een rondje om de normaal, wat zeer ingrijpende gevolgen heeft voor de mensheid. Over ca. 13.000 jaar staat de poolster daardoor ca. 47 graden van de noordelijke hemelpool en niet er vlakbij zoals nu. Het wijzigen van deze hoek – het zogenaamde schommelen van de aardas -, heeft ook tot gevolg dat de instralingshoek van het zonlicht significant wijzigt, en daarmee het klimaat op aarde. Men noemt deze afwijking precessie, dit is, net als de minder belangrijke afwijking nutatie, een periodieke afwijking. Er zijn echter ook niet periodieke, spontane door binnenaardse bewegingen,- of door zonne-uitbarstingen geïnitieerde afwijkingen van het  azimut, zoals de Chandler Wobble. Ook deze veranderingen kunnen van invloed zijn op ons klimaat. Niemand weet het zeker….

Klimaat discussie is religie geworden

Het CO2 gerelateerde klimaatstandpunt in de discussie is echter een religie geworden, een zwaar beladen politiek correct item.  Zoals met alle door politieke correctheid gevormde “religies” is het “not done” om er in ’t openbaar tegen in te gaan. Wie momenteel niet gelooft in,- of nog twijfelt aan de menselijk geproduceerde CO2 als oorzaak voor klimaatverandering wordt door de “klimaat alarmisten” beschouwd als vernietiger van ons aardse bestaan.

Wie heeft de zogenaamde  “menselijke” oorzaak voor klimaat verandering bedacht?

El Gore, Amerikaans politicus van de democratische partij.

Hij bedacht samen met zijn politieke vrienden in het klimaat panel van de VN – het door linkse politieke agenda’s gestuurde IPCC, het bolwerk van de huidige klimaat fundamentalisten –  het angstbeeld, dat de aarde door toedoen van de mensheid ontoelaatbaar zou opwarmen. Natuurlijk zou stemmen op zijn politieke partij de wereld van dit probleem verlossen. Na het uitlekken van E-mails van het IPCC – – International Panel for Climate Change – – waaruit bleek dat uitkomsten en parameters in het Gore onderzoek massaal waren gemanipuleerd, ( Climate-gate ) werd hij later als bedrieger ontmaskerd. Overigens dacht Gore dat de term “opwarming” het meest tot de verbeelding zou spreken, al snel bleek dit echter helemaal niet te kloppen, het werd kouder, en werd door de politieke aanhangers van zijn doemscenario de naam veranderd in “klimaatverandering”

Wie hebben belang bij het in stand houden van de stelling dat de mens oorzaak is van de klimaatverandering ?

1. Milieubeweging – zij ontleent haar ontstaan, voortbestaan en geloofwaardigheid aan het angstbeeld van de ondergang van de aarde door toedoen van de mens.
   
2. Media – Elk geschreven artikel of gefilmd beeldverslag krijgt extra lading als er een moraliserende boodschap in verpakt zit; zo is elke natuurdocumentaire op TV  tegenwoordig een waarschuwing tegen de armageddon van onze planeet; een cadeautje voor de documentaire makers; ook nieuws programma’s hangen de verdiepende moraalridders uit met waarschuwingen tegen het grote doemscenario. En dit alles ter meerdere eer en glorie van de brengers van de alarmboodschap… en bedenk: “goed nieuws is geen nieuws, slecht nieuws is pas nieuws”
   
3. Politiek – Als u op onze partij stemt zorgen wij voor uw redding, maar dan moet er wel wat te redden zijn natuurlijk.
   
4. Bedrijfsleven – Hier is sprake van een stormachtige nieuwe ontwikkeling; de commercie heeft de klimaatdiscussie nu ook ontdekt en omarmd. De “zure regen” en “gat in de ozonlaag” discussie kon door het bedrijfsleven niet te gelde worden gemaakt; momenteel is echter elke verkochte balpen of schoenveter voorzien van een klimaat keurmerk; het bedrijfsleven verdient fors aan de klimaatdiscussie.
5. Multinationals; De multinationals kunnen het niet afwachten. Grote bedrijven als b.v  Shell staan in de rij,  graai-klaar bij het loket, waar binnenkort de – in het klimaatakkoord van Parijs – toegezegde 500 miljard klimaatsubsidie wordt verstrekt. Zij roepen nu alvast om de aanstelling van klimaatministers of top-ambtenaren die worden uitgerust met de sleutel van de subsidie-ruif, de sleutel van de kast waarin de miljarden klaar liggen..

Klimaatsceptici worden niet gehoord

Wetenschappers die beweren dat klimaatverandering NIET komt door menselijk geproduceerd CO2 of daaraan twijfelen, krijgen in ons politiek correcte media landschap GEEN podium, zij worden niet gehoord en worden in ons land niet in de discussies in de NPO TV programma’s betrokken; ze worden klimaatsceptici genoemd.  Op het internet staan echter talloze nationale en internationale publicaties en onderzoeks-resultaten van deze wetenschappers, hier een paar voorbeelden uit ons eigen land.

dhr. dr. B. (Bas) van Geel

Universitair Hoofddocent Paleo-ecologie,
Department of Paleoecology and Landscape Ecology,
Institute for Biodiversity and Ecosystem Dynamics,
Universiteit van Amsterdam,

De zon heeft een veel grotere invloed op het klimaat dan het klimaatpanel van de Verenigde Naties ons wil doen geloven. Dat stellen Bas van Geel van de Universiteit van Amsterdam en een internationaal team van onderzoekers in een artikel dat in 2012 in het toonaangevende blad Nature Geoscience verscheen.

Een aantal jaren geleden schreef een 14 -tal onafhankelijke wetenschappers een brief aan de Volkskrant waarin zij aangaven dat het menselijke aandeel in de opwarming van de aarde niet significant kán zijn, en dat het grootste deel van de opwarming aan natuurlijke oorzaken dient te worden toegeschreven, waarschijnlijk aan kleine variaties in de zonneactiviteit. De huidige opwarming houdt wellicht verband met een natuurlijke cyclus van 1500 jaar, die is gemeten in ijsboorkernen, oceaansedimenten, stalagmieten enz. – metingen die een periode van bijna een miljoen jaar bestrijken.

BRIEF VAN 14 WETENSCHAPPERS AAN DE VOLKSKRANT

Veel mensen denken dat klimaatverandering wordt veroorzaakt door menselijk toedoen, zoals de uitstoot van CO2. De opwarming heeft vooral natuurlijke oorzaken.

Hoe vaak wordt niet beweerd dat klimaatverandering wordt veroorzaakt door de mens? Dat was bijvoorbeeld de boodschap van de film An Inconvenient Truth van Al Gore. Maar de wetenschappelijke onderbouwing van deze film was zodanig dat An Inconvenient Fantasy een passender titel zou zijn geweest.

Deze bewering stond ook centraal in het debat tussen de geoloog Salle Kroonenberg en de milieukundige Frans Berkhout in Kennis van 23 december 2006. Ondergetekenden zijn echter van oordeel dat er geen onomstotelijk wetenschappelijk bewijs is voor een substantiële menselijke invloed op het klimaat. Integendeel, de waarnemingen zijn in strijd met de menselijke broeikashypothese.

Als ‘bewijs’ voor de waarheid van die hypothese wordt meestal aangevoerd dat er een wetenschappelijke consensus over bestaat. Maar er is nooit aan alle wetenschappers – klimatologen en beoefenaren van andere relevante wetenschappelijke disciplines – gevraagd hoe ze erover denken. Een kleinschaliger enquête onder 530 klimatologen uit 27 landen, die in 2003 werd uitgevoerd door prof. Dennis Bray van het Forschungszentrum Geesthacht, leverde een verdeeld beeld op: slechts 34,7% de ondervraagden was overtuigd van het bestaan van een menselijk broeikaseffect, terwijl 20,5% deze hypothese verwierp. De rest was min of meer onbeslist. Bepaald geen consensus.

Maar zelfs indien een ruime meerderheid van wetenschappers overtuigd zou zijn van het bestaan van een substantiële menselijke invloed op het klimaat, dan nog kan aan deze opvatting slechts beperkte betekenis worden toegekend. In de politieke besluitvorming in democratieën geeft de meerderheid inderdaad de doorslag. Maar zo werkt de wetenschap niet. Elke vooruitgang in de wetenschap is geïnitieerd door een kleine minderheid, die ontdekte dat de waarnemingen in strijd waren met de algemeen aanvaarde hypothese of theorie. Soms was daar maar één wetenschapper voor nodig. Denk maar aan Galileo en Einstein.

Een ander ‘bewijs’ is dat de gletsjers zich terugtrekken (overigens al sinds 1850) en dat het ijs op de Noordpool smelt. Maar beide zijn een gevolg van een warmer klimaat ter plaatse en zeggen niets over de oorzaak daarvan. Elke opwarming – of deze nu door de mens of door de natuur wordt veroorzaakt – zal het ijs doen smelten.

Vele klimatologen wijzen erop dat het klimaat thans warmer wordt en dat het niveau van kooldioxide (CO2) in de atmosfeer toeneemt. Dat is juist. Maar het samengaan van deze verschijnselen is geen voldoende bewijs voor een oorzakelijk verband. Bovendien is de gemiddelde wereldtemperatuur gedurende de periode 1940 en 1975 gedaald, terwijl in dezelfde periode de CO2-concentratie snel toenam.

En wat te denken van de bewering dat de klimaatmodellen opwarming voorspellen? Er zijn ruim twintig grote modellen, die allemaal verschillende uitkomsten opleveren, afhankelijk van wat men in de computer stopt. In de literatuur kan men verschillende schattingen aantreffen van de mogelijke temperatuurverhogingen als gevolg van een verdubbeling van de CO2-concentratie in de atmosfeer. Zij variëren van 1,4 graden – 11,5 graden.

Bovendien kunnen de modellen niet verklaren waarom de temperaturen in de periode tussen 1940 en 1975 daalden. De uitkomsten van modellen kunnen nooit als bewijs dienen; alleen waarnemingen zijn in dit verband relevant.

Wat we wèl weten is dat geen enkel klimaatmodel het waargenomen patroon van de huidige opwarming kan verklaren – de temperatuurtrends gemeten op verschillende breedtegraden en verschillende hoogten, zoals vastgesteld met behulp van radiosondes, opgehangen aan weerballonnen. Deze resultaten – voor het eerst wereldkundig werden gemaakt op een klimaatconferentie in Stockholm in september vorig jaar – leiden tot de conclusie dat het menselijke aandeel in de opwarming niet significant kán zijn, en dat het grootste deel van de opwarming aan natuurlijke oorzaken dient te worden toegeschreven, waarschijnlijk aan kleine variaties in de zonneactiviteit. De huidige opwarming houdt wellicht verband met een natuurlijke cyclus van 1500 jaar, die is gemeten in ijsboorkernen, oceaansedimenten, stalagmieten enz. – metingen die een periode van bijna een miljoen jaar bestrijken.

Fred Singer, atmosferisch natuurkundige, em. hoogleraar university of Virginia, voormalig directeur van de US Weather Satellite Service.
Peter Bloemers, hoogleraar biochemie, universiteit Nijmegen.
Adriaan Broere, ingenieur en geofysicus, werkte in satelliettechnologie, nu klimaatonderzoeker.
Bas van Geel, hoofddocent paleo-ecologie, universiteit van Amsterdam.
Albert Jacobs, geoloog, werkte in de olieindustrie in Canada.
Hub Jongen, elektrotechnisch ingenieur, zie www.vrijspreker.nl.
Rob Kouffeld, em. Hoogleraar energievoorziening, TU Delft.
Hans Labohm, econoom en ‘expert reviewer’ van het IPCC en met Dick Thoenes en Simon Rozendaal auteur van ‘Man-Made Global Warming: Unravelling a Dogma.’
Rob Meloen, hoogleraar. moleculaire herkenning, universiteit Utrecht
Jan Mulderink, chemisch technoloog, oud-directeur AKZO research Arnhem, oud-voorzitter Stichting Duurzame Chemische Technologie in Wageningen.
Harry Priem, em. hoogleraar planetaire- en isotopen-geologie, oud-directeur ZWO/NWO Instituut voor Isotopen-Geophysisch Onderzoek, oud-voorzitter Koninklijk Nederlands Geologisch en Mijnbouwkundig Genootschap.
Henk Schalke, voorzitter management team IUGS-UNESCO
Olaf Schuiling, em. hoogleraar geochemie, universiteit Utrecht.
Dick Thoenes, em. hoogleraar chemische proceskunde TU Eindhoven, oud-voorzitter Koninklijke Nederlandse Chemische Vereniging.
Jan Pieter van Wolfswinkel, oud-docent werktuigbouwkunde, TU Delft

             KLIMAATTOP Parijs (195 landen)

           Is er een verborgen politiek correcte agenda ?

gaat het misschien wel om heeeel veel geld ?

 Iedereen mag zijn eigen conclusies trekken

         De achterkant van het klimaatverdrag van Parijs: 

$ 500 miljard in 5 jaar van rijke naar arme landen 

In verschillende internationale publicaties was al te lezen dat in het kader van de financiering v/h klimaatverdrag van Parijs vanaf 2020 t/m 2025 in totaal 500 miljard $ door de ontwikkelde landen aan de arme landen moet worden betaald. Dat is 100 miljard per jaar. Na 2025 wordt de bijdrage verhoogd tot meer dan 100 miljard per jaar. In de recente onderstaande brief van onze staatssecretaris aan de 1ste kamer wordt e.e.a. verduidelijkt.

De Amerikanen draaien natuurlijk op voor een significant deel hiervan. Dat Trump, die de menselijk oorzaak voor klimaatverandering een leugen noemt, niet klaar staat om hier aan mee te doen, mag duidelijk zijn.

Hieronder een brief van onze staatssecretaris aan de 1ste kamer; als bewijs van echtheid van het bestaan ervan. De voor dit artikel van belang zijnde alinea’s zijn onder de brief afgebeeld.

Het onderstaande citaat komt uit bovenstaande brief van de staatssecretaris aan de 1ste Kamer…

Klimaatfinanciering  – door de staatssecretaris –

In het akkoord zijn afspraken voor na 2020 gemaakt die ontwikkelingslanden de zekerheid geven dat zij kunnen blijven rekenen op financiële ondersteuning bij het realiseren van hun klimaatdoelstellingen. In Parijs is afgesproken om voor de periode 2020–2025 USD 100 miljard per jaar aan klimaatfinanciering uit publieke en private middelen te mobiliseren. Ontwikkelde landen nemen het voortouw bij het mobiliseren van klimaatfinanciering. In het akkoord worden nu ook andere landen dan de «traditionele» donoren aangemoedigd om op vrijwillige basis bij te dragen. Hiermee is de strikte scheiding, de zogenaamde firewall, in de verantwoordelijkheid voor klimaatfinanciering tussen ontwikkelde landen en ontwikkelingslanden minder hard geworden.

Het akkoord benadrukt verder de balans tussen financiering voor mitigatie en adaptatie, met de focus op de allerarmste en meest kwetsbare landen. Door de erkenning van de rol van financiering in een transitie naar een klimaatbestendige wereld geeft het akkoord bovendien een belangrijk signaal aan de private sector. Voor 2025 zal een nieuwe financieringsdoelstelling worden gesteld, die hoger zal moeten zijn dan de 100 miljard USD per jaar. In 2018 zullen afspraken gemaakt moeten worden over hoe er over privaat gemobiliseerde klimaatfinanciering gerapporteerd zal worden.

Nederland blijft inzetten op steun aan de minst ontwikkelde landen en kwetsbare groepen met een nadruk op het versterken van de weerbaarheid en capaciteit voor implementatie van NDCs. Daarnaast is het van belang de energiebehoefte van ontwikkelingslanden te vergroenen.

In de discussie over transparantie zal Nederland zich in blijven zetten voor het vergroten van de transparantie van klimaatfinanciering, zowel ten aanzien van het inzicht in financiële stromen als het inzicht in de resultaten van klimaatfinanciering. Er is voor zowel verstrekkende landen als ontvangende landen een rol weggelegd voor het versterken van rapportages en het inzichtelijk maken van het efficiënt gebruik van financiering om hun verplichtingen na te komen.

einde citaat

Klimaatsubsidie; dure les ?

De verborgen agenda achter de klimaatdiscussie is dus slechts een paar minuten googelen van de openbaarheid verwijderd. Ondanks dat wordt in de media opvallend weinig gerept over de miljarden subsidie waarmee wij vanaf 2020 als Nederlandse belastingbetalers over de brug moeten komen, om ons aan het Klimaatakkoord van Parijs te conformeren. In welke mate de in de brief van de staatssecretaris genoemde private middelen aan bod komen is valt te raden. Of de kolossale subsidieverstrekking enige temperatuurdaling tot gevolg zal hebben en dus nut heeft, is en blijft echter voor iedereen de grote vraag.

Naar mijn mening is het onverantwoord en irrationeel om in dat onzekere perspectief zo’n mega bedrag belastinggeld te spenderen. Het zou toch niet mogelijk moeten zijn dat 200 landen samen 500 of 1000 miljard subsidie uitgeven om er achter te komen dat er geen correlatie is tussen menselijke CO2 productie en klimaatverandering. Terwijl een grote – niet gehoorde – groep wetenschappers dat nu al roept..dat zou een dure les zijn.

 

Hieronder het complete artikel over de lezing van Prof. dr. Salomon Kroonenberg een van de bekendste en in het buitenland gewaardeerde onderzoekers/wetenschappers.

ps: Ondergetekende gelooft zeker in vervanging van fossiele brandstoffen. Maar niet omdat daar het klimaat door verandert. Binnenkort raken onze huidige fossiele bronnen uitgeput en bovendien zijn schonere energievormen preferabel . Mijn voorkeur gaat uit naar veilige kerncentrales, met als alternatief: zonne-energie middels grote zonnepaneel velden in de Sahara, waar overigens een aantal grote Duitse bedrijven al enige jaren mee bezig zijn.