Namibie
Namibië is een land dat 20 x groter is dan Nederland. Zo’n 80 a 90 procent van de bevolking is Christen waarvan het grootste deel lid van de Lutherse gemeenschap. De rest is onderverdeeld in verschillende religies. Er zijn er slechts 2,3 miljoen inwoners, waarvan er 300.000 in de hoofdstad Windhoek wonen. In de eerste wereldoorlog veroverde Zuid Afrika Namibie op de Duitsers – het was eerst een Duitse kolonie- en in 1990 werd Namibië onafhankelijk. De officiële landstaal is Engels . Voor 1990 was dat Duits en Zuid-Afrikaans.
Onze Route
Na een verblijf van twee nachten in Windhoek, reden we in onze huurauto naar Lapa Lange, in de middle of nowhere ergens in de uitgestrekte Kalahari Woestijn waar we in een mooie Lodge verbleven. Door omstandigheden belandden onze mede reizigers in de bruidsvilla, waar we wel raad mee wisten. Ook daar logeerden we twee nachten. Van Lapa Lange reden we een kleine 400 km naar Fish River Lodge in de gelijknamige Canyon. Onderweg kom je hier tijdens een hele dag rijden bijna niets of niemand tegen. Alsof je alleen op de wereld bent.
Op dit kaartje is onze gehele route te zien. We zijn na de vlucht van Johannesburg naar Windhoek(A) en ons verblijf in Lapa Lange(B) nu in Fish River Lodge bij de groene letter (C)
Tijdens de vlucht van Johannesburg naar de Namibische hoofdstad Windhoek kregen we alvast een voorproefje van het Namibische woestijnlandschap onder ons.De witte strepen zijn de eindeloos lange wegen.
Zoals ik al eerder meldde zagen we op een lokale markt naast ons hotel in Windhoek een aantal markt vrouwen van de Himba stam die graag even voor ons poseerden.
De ene vrouw is nog kleurrijker dan de andere, en allemaal waren ze heel vriendelijk.
S’ avonds dineerden we in Joe’s Beer Bar in Windhoek, een geweldig gezellige en originele locatie waar je in een grote tuin aan tafel gaat, en absoluut geweest moet zijn. De prijzen zijn belachelijk laag.
Het centrum van Windhoek waar we de volgende dag even een grote supermarkt binnen liepen. Ook hier vielen ons de extreem lage prijzen op.
In de supermarkt heerste al een echte kerstsfeer
Er was zelfs een zwangere kerstman, met twee pikzwarte kerst Pieten
Vanuit het raam van onze hotelkamer gezien: links het beroemde Katholieke kerkje van Windhoek en rechts op de foto het futuristische gebouw met daarin het Nationaal Historisch museum
De conciërge van ons hotel reed als gids met ons mee door Windhoek en bracht ons allereerst naar dit Historisch Museum waar we dit imposante muur grote schilderij zagen voorstellende de slachting die het Zuidafrikaanse leger aanrichtte op Namibiaanse vrouwen en kinderen bij Cassinga op 4 mei 1978
Zo maar even een krekel die ik bij het volgende monument op een van de trappen zag, wat een indrukwekkende verschijning is dit!
Een foto door de conciërge Victor van ons hotel in Windhoek gemaakt bij het monument voor de gevallenen in de Namibiaanse vrijheidsstrijd. “Heroes Acre”. De huurauto stond in de weg dus hebben we die er ook maar op gezet.
Zo maar op straat gekiekt; dit stel vrolijke Namibische jongeren op een muurtje.
Met Victor reden we naar een lokale markt van een bepaalde stam in een township van Windhoek. Ik vond het er niet pluis uitzien.
Onze gids Victor werkte er evenwel heel snel een krantje met gegrild vlees weg. Je wordt hier als westerling met zo’n groot fototoestel vreemd bekeken.
We aten s’ avonds in de Stellenbosch Wine bar, in de open lucht op een binnenplaats van een grote haciënda in Windhoek
De dames van de bediening wilden allemaal heel graag met ons op de foto, Wim Welman gaf daar graag gehoor aan.
Twee Namibiaanse schonen poseerden op professionele manier voor de camera
Samen met Wim en Ria Welman in de Stellenbosch Wine Bar
Op het dak van ons hotel in Windhoek kon nog tot laat gezwommen worden en een drankje worden gebruikt aan de Sky Bar
Van Windhoek reden we 350 km naar het zuidelijker gelegen Lapa Lange in de Kalahari Woestijn Er zijn lange rechte asfaltwegen, maar soms ook gravel of dust roads ons aan West Australie denken. We hebben afgesproken dat we apart van elkaar rijden, dat geeft meer rust en veiligheid.
Voor deze kiek ben ik even uitgestapt en reed Mary. De door de hitte droge en stoffige wegen veroorzaken meestal een grote stofwolk achter de auto’s
Onze lodge in Lape Lange in de Kalahari Woestijn bij een meertje waar de dieren veelvuldig langskomen om te drinken.
Een neushoorn kwam net tegen sunset even zijn dorst lessen
Ook deze giraf en antilope kwamen voorbij om te drinken
In de tuin van de Lodge ligt Mary de bij het meertje voorbij komende dieren rustig te bekijken
Onze mede reizigers Wim en Ria Welman kregen wegens problemen met hun kamer deze bruids suite . Op het boven terras ervan konden we prachtige foto’s maken van de voorbij trekkende dieren.
Met een van de medewerkers van de Lodge gingen we op pad voor een safari door de Kalahari Dessert. Eerst moest deze gevangen zittende Lynx even gevoederd worden.
Een koppel struisvogels op de vlucht voor onze auto
Een giraffe en een eland onderweg op zoek naar voedsel
De volgende dag rijden we in een bloedhitte van Lape Lange naar de Fish River Canyon, weer zo’n 350 km naar het zuiden, Op verschillende plaatsen in het uitgestrekte en verlaten landschap moet hekken – voor de dieren – worden geopend en gesloten.
De gehele dag was het tussen 35 en 40 graden Celsius zoals hier de 38 graden die ik ter info maar even heb gefotografeerd.We hadden even een probleem met een van onze banden. Het kon met extra lucht worden opgelost. Als we maar geen lekke band krijgen dachten we nog. De bandenspanning moet eigenlijk steeds veranderd worden als de terreinomstandigheden daar om vragen.In West Australie zaten we ook met dit probleem. Toen een uur na ons onze reisgenoten arriveerden in Fish River Lodge bleken zij wel een lekke band te hebben opgelopen. De band moet vervangen worden en dat geeft nog veel problemen, de dichtst bijzijnde garage is 200 km ver weg
De laaste 20 km moesten afgelegd worden door zeer ruig terrein en over rotspaden langs steile hellingen. Een aanslag op onze banden. Dan arriveren we bij de fabelachtig mooie Canyon waaraan ook onze lodge gelegen is.
De Lodge met het zwembad en terras, dat vrij op de indrukwekkende Canyon uitkijkt.
Het overweldigende uitzicht vanaf het gezellige terras bij sunset. Op de voorgrond de kokerboom – met deels holle takken – die alleen hier voor komt.
De volgende morgen gaan we al vroeg op safari in het Canyongebied. We zijn met z’n vieren en worden gereden door gids Wilhelm. Het is een rit van zo’n 8 uur lang, die ons langs, over en tussen rotsen door naar de bodem van de Canyon brengt, waar het tussen de 40 en 50 graden heet is.
Wat een bizar, wild en ongerept landschap, gevormd door weer, wind en water. Wat voel je je hier klein en nietig, maar wat genieten we er mateloos van.
Veel kalk en zandstenen rotsformaties zien we onderweg, waar we af en toe even uitstappen, maar ook basalt en granieten rotsbrokken en platen. Je weet gewoon weg niet waar je moet kijken. Op de auto is het dak te zien dat ons tegen de koperen ploert beschermt.
Door de invloed van te weer en de hitte scheuren alle stenen en platen
Het valt ons op dat er ondanks de verdorrende hitte nog zoveel kleur in het landschap zit, een lust om naar te kijken…
Dan bereiken we de bodem van de Canyon die alleen per 4WD terreinwagen vanuit onze lodge bereikt kan worden. Onder een tentje van de lodge gebruiken we de meegenomen lunch. Zonder dit tentje hadden we hier niet kunnen blijven, de hitte is echt moordend. vlnr: Jan Wim Mary en Ria. Onze gids Wilhelm maakte de foto.
Deze drie “die hards” Ria Wim en Mary kunnen het niet langer volhouden en besluiten verkoeling in het Canyon water te zoeken, tussen de vissen waaronder grote exemplaren als de Catfish. Maar die laatste zagen we later pas toen ze er al weer uit waren.
We lopen weer terug naar de 150 meter hoger geparkeerde auto: het is net het landschap van een andere planeet dat we passeren.
We kijken nog even achterom, naar de bodem van de Canyon
Ook tijdens de 27 km lange terugweg hebben we ons geen seconde verveeld, al speelde de hitte wel steeds een grotere rol naarmate het later werd. Je bent een bofkont als je dit met je eigen ogen mag zien…..
Onderweg kwamen we vele dieren tegen, waaronder struisvogels, antilopes, giraffes, kudu’s baboons, gemsbokken, wilde paarden en deze zebra’s
Vanaf het terras bij het zwembad smaakt het koude bier best, vooral bij dit geweldige uitzicht vanaf het terras van de lodge
Mary besluit ook bij onze lodge nog even een duik te nemen; op de achtergrond de Canyon waar we net uit gekomen zijn. We zijn klaar voor reis naar Luderitz morgen…