Op zoek naar het aardse Paradijs
We zijn weer thuis, nog steeds onder de indruk van alles wat we de laatste 1,5 maand hebben meegemaakt, de Oceanië reis heeft onze verwachtingen overtroffen; een echte “Once in a Lifetime Experience”. We hebben er soms heel lang, en vooral veel voor gereisd; in terreinwagens, bussen, boten, kano’s en helikopters, en in grote en kleine vliegtuigen maar liefst 17 vluchten, maar het was de moeite meer dan waard, een complete verwennerij in alle opzichten. We bezochten achtereenvolgens de eilanden Oahu, Kauai, Maui, Big Island Hawai, Tahiti, Hiva Oa, Nuku Hiva, Tahiti 2de keer, Moorea, Huahine en Bora Bora
De buitendouche aan het lagoon strand op ’t resort waar wij verbleven in Bora Bora; zoveel luxe en decadentie als daar, vind je niet op veel andere plekken op deze planeet
De speciale 2 persoons-honeymoon schommel op de Beach Lounge van ons resort in Bora Bora . Hierin kunnen de vers getrouwde, nog maar nauwelijks aan elkaar gewende tortelduifjes naar hartenlust een uurtje of wat ” zachtjes heen en weer wiegend” met elkaar “kopkluiven”. Geliefd bij Japannertjes die over t algemeen zo dun zijn dat ze met z’n tweeën naast elkaar bij ons in een enkele broekspijp passen. De jonge Japanse maar ook Chinese bruidjes hebben een fragiel stemmetje dat op onze lachspieren werkt; het lijkt op het zachte getjilp van een piepend mini kuikentje; heel vermakelijk allemaal….
Een klein tegenvallertje …… wat hakte de jetlag er deze keer hard in. S’ avonds om 8 uur uitgeput naar bed, en s’ morgens vroeg om 4 uur al kakel fris. En dat duurt zeker 3 a 4 dagen… Ook op de heenreis hebben we in korte tijd de 12 uur tijdsverschil “gepakt” en waren de naweeën dagenlang voelbaar. Op onze vorige wereldreizen hebben die lange tijdsverschillen van 10 t/m 12 uur in 2 of zelfs 3 etappes overbrugd. Dan komt ie wat minder hard aan; daar gaan we de volgende trip weer over nadenken.
Wat hebben we nu als het tropische paradijs ervaren? Moeilijk te zeggen, het waren allemaal schitterende eilanden die je niet met elkaar kan vergelijken ….. de 4 Hawaï eilanden die we bezochten hebben ons heel positief verrast, vooral Kauai was van een adembenemende schoonheid. Maar ook de Marquesas eilanden, vooral Hiva Oa, en de atollen Huahine en Bora Bora komen wat ons betreft voor de “paradijs” kwalificatie in aanmerking. “Moorea” is prachtig, maar had er bij nader inzien van ons uit gekund. Hoewel Bora Bora de wellicht meest decadente en luxe resorts ter wereld herbergt, en de ligging ervan aan het lagoon werkelijk betoverend mooi is, en nergens anders op de wereld mee te vergelijken, vonden wij het eiland zelf minder paradijselijk als Huahine of Hiva Oa. We willen het voorlopig houden op Huahine, niet ver van Bora Bora.
Het Atol Huahine, niet ver van Bora Bora; de kenners hadden ons al ingeseind dat dit een unieke plek op aarde is waar de tijd bijna stilstond. Afgelegen in de Stille Oceaan, schitterende ongerepte groene natuur, veel bloemen, af en toe es een buitje maar t hele jaar door 30 graden, met regenwoud en bergen, geen industrie, geen vervuiling of vuilnis, geen brommertjes, geen files, weinig of geen toeristen, lieve vriendelijke bewoners, hele kleine pittoreske dorpjes, mooie witte stranden, en een waanzinnig mooi resort, dat alleen per boot bereikbaar is. We waren er diep van onder de indruk, tja wat wil je als je daarnaast ook nog es hier op deze plek in je eigen Beach Bungalow op deze riante wijze aan je blog kan werken
Huahine, waar de tijd heeft stil gestaan; wat een voorrecht om hier geweest te zijn…..we zijn geluksvogels !
Een van mijn luchtfoto’s op groot formaat in een Chinees Luchtvaartmagazine
Dit artikel stond vandaag in ons plaatselijke Volendamse blad de Nivo; het werd aangeleverd door Sjaak Brinkkemper de zoon van Dick Brinkkemper met wie ik een boek met luchtfoto’s over Volendam maakte
Het artikel dat vandaag in de Volendamse Nivo staat
SENSATIE !! Satelliet Rosetta bereikt de Komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko.
VOOR DE 1ste KEER DRAAIT EEN SATELLIET RONDJES OM EEN KOMEET
Op 2 maart 2004 werd de satelliet Rosetta gelanceerd op weg naar de voornoemde komeet. Hij heeft nu 6 miljard km afgelegd en is na 10 jaar door het heelal gesuisd te hebben bij de komeet 67P/Chury/Ger. aangekomen. In november zal er een landingsvaartuigje op de komeet worden neergelaten. Deze foto’s hieronder werden gemaakt door Rosetta’s OSIRIS narrow-angle camera.
Deze foto werd genomen vanaf 285 km hoogte boven de komeet die bijna 5 km breed is.
Opwindende close Up van een glad deel op de basis van de body sectie van de komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko. De foto werd vandaag 6 augustus 2014 genomen met de OSIRIS narrow-angle camera.. Er zijn duidelijke kenmerken te zien van rotsblokken, kraters en steile kliffen. De foto werd gemaakt vanaf een afstand van 130 km en het stuk meteoor dat we op deze foto zien is ongeveer 2,3 km breed. Het is toch onvoorstelbaar en van de gekke dat we dit hier gewoon kunnen zien ……….
Energie genoeg voor altijd en voor iedereen !!!
Terwijl wij hier geen balpen meer kunnen kopen zonder energie label, en s’ nachts de verlichting boven onze grote verkeersaders uitzetten vanwege onze angstcomplexen m.b.t het “opraken van energie”, waarmee we elke dag door de politiek, de milieubeweging en de media worden gehersenspoeld, bouwen een paar Duitse en Spaanse firma’s in de Sahara al enkele jaren lang rustig door aan een zonnecollectoren- energie park, waarmee over een paar jaar heel Europa, – en als het moet de gehele wereld, – van energie kan worden voorzien.
Het hele energieprobleem van de aarde is niet groter dan een oppervlakte van ruim 500 km x 500 km met zonnecollectoren, een stipje in de zandwoestijn van de Sahara, niet meer en niet minder!! Al jarenlang volg ik dit project; deze week stond er weer een publicatie over in de Telegraaf zie hieronder.. Waarom komt dit “positieve” project niet vaker ter sprake in de politieke discussies en in de media?
Er worden nu vele ingrijpende bestuurlijke beslissingen genomen op basis van kwalijke en onjuiste verkiezingsretoriek, zoals o.a de menselijke oorzaak voor klimaatverandering, het CO2 broeikas effect, en het opraken van de energie….
Een publicatie uit de Telegraaf van 4 augustus j.l
Desertec
Een studie van het Duitse Lucht- & Ruimtevaartcentrum heeft geconcludeerd dat slechts een klein deel van de Sahara nodig is voor de elektriciteitsopwekking. De drie vierkanten in de figuur geven respectievelijk de benodigde oppervlakte voor de wereld, de 25 EU-landen en Duitsland weer.
De vierkanten geven het gebied aan in de Sahara met zonnecollectoren aan dat volstaat voor het leveren van voldoende energie voor de gehele wereld, de 25 EU landen en Duitsland
Desertec of het The Desertec Industrial Initiative (DII) is een project opgericht door een consortium van banken, bedrijven en verzekeringsmaatschappijen, aanvankelijk van Duitse origine, inmiddels uitbreidend met deelnemers uit verschillende landen in Europa, het Midden-Oosten en Noord-Afrika verenigd in DII GmbH. Bedoeling is om in zonrijke gebieden, zoals de Sahara of het Midden-Oosten, gigantische zonthermische centrales, windparken of zonnepanelen te bouwen en zo te voorzien in een deel van de energiebehoefte van Europa. De meeste energie zou komen van de zonthermische centrales. Dit megaproject werd in juli 2009 voorgesteld in München.
Ambities
Bij de betrokken ondernemingen bevinden zich onder meer Deutsche Bank, de energiegroepen E.ON en RWE, Siemens AG, de herverzekeraar Munich Re, het Spaanse Abengoa Solar en het Algerijnse Cevital. Desertec hoopt tegen het jaar 2050 zo’n 15% van Europa’s elektriciteit te kunnen leveren.[1] Op de langere termijn is 100% van Europa’s elektriciteit leveren zeker haalbaar.
Om de plannen te realiseren wordt wel genoemd dat een investering van meer dan € 400 miljard in meer dan 40 jaar nodig zou zijn. Naast de realisatie van 130 km² aan zonnecentrales, komen er een of meerdere intercontinentale hoogspanningskabels op basis van gelijkstroom (de zogenoemde HVDC) waarvan de kosten worden geraamd op € 20 miljard.
Er is gekozen voor energieopwekking door middel van thermische zonne-energie. Hierbij vangt een netwerk van parabolische spiegels zonnestralen op die geconcentreerd worden op een buis met speciale olie, die door de zon tot 500°C wordt verwarmd. Deze oliebuizen geven hun warmte vervolgens af aan stoomturbines, waarmee elektriciteit wordt opgewekt. De inzet van PV technologie en windparken behoort tevens tot de mogelijkheden van het Desertec Industrial Initiative. Tussen de start van de werken (vanaf 2012) en de oplevering van de eerste stroom voorziet men 10 jaar.
Volgens het Duitse Siemens is een gebied van 300 bij 300 kilometer in de Sahara genoeg om de hele planeet te voorzien van energie.
Op 30 oktober 2009 is Paul van Son, een voormalige directeur bij Essent en Econcern, benoemd tot CEO van DII GmbH (het “Desertec Industrial Initiative”).