Toen ik vanmorgen de onderstaande cartoon zag in de VOLKSKRANT zag, kreeg ik spontaan braakneigingen. Wat een misselijk makende onbeschoftheid, dacht ik.

Het was nog vroeg, mijn hersenen sliepen nog half, maar gelukkig had ik toch nog op tijd door wat de echte bedoeling van de cartoonist was. Hij wilde natuurlijk het gedachtegoed van de personen in zijn cartoon eens flink aan de kaak stellen. Toen ik dat besefte kon ik de cartoon wel waarderen en mijn braakneiging onderdrukken…