Allereerst even een link naar een 1,5 minuut durend 4K filmpje dat ik maakte met een GoPro cameraatje dat ik voor de aardigheid eens onder mijn PH-BZN heb gemonteerd; het is een link naar dit fimpje op mijn You Tube kanaal, graag ook even abonneren !
Namibië en Instagram
Namibië; wat een geweldig mooi en gevarieerd Afrikaans land. Toen we hier vele jaren geleden met BZN waren om er live op te treden in de hoofdstad Windhoek, zagen we er natuurlijk niet veel van. Maar dat hebben we ruimschoots goedgemaakt tijdens de 4300 km lange rondreis in een privé auto die we alweer een tijdje geleden door dit wonderschone Afrikaanse land maakten..
Namibië is ruim 20 keer zo groot als Nederland en zeer dun bevolkt met nog geen 2,5 miljoen inwoners. Het is een voor bezoekers veilig land, met een goede infrastructuur, en weliswaar niet overal verharde, maar zelfs in de woestijnen matig tot goed berijdbare gravel wegen. Het is door de extreme variatie en door de exotische mix van karakteristieke landschappen, vegetatie, mens en dier een paradijs voor iedereen met een camera om zijn nek….
Ik wilde er een reportage over plaatsen op mijn nieuwe Instagram account, maar het hele door mij geüploade bericht waar uiteraard ook twee foto’s instonden van de prachtig versierde, maar half ontblote vrouwen van de Himbu stam, werd door Instagram verwijderd. Geen bloot !
Deze foto werd door Instagram verwijderd !
Deze en nog een foto werden nadat ik ze geplaatst had door Instagram verwijderd van mijn Instagram pagina ! Waar is onze in de 60-er jaren zwaar bevochten en veel geroemde nieuwe seksuele moraal gebleven; vrijheid om te gaan, te staan, te zien en te zeggen wat je wil? Jaren geleden vond iedereen dit mooi; nu ook nog natuurlijk, alleen mag je daar nu niet openlijk meer voor uit komen. Cartoonisten moeten bewaakt worden, en cabaretiers moeten hun woorden op goudschaaltjes wegen, staat onze vrijheid onder druk ?
Niet getreurd .. we gaan er in deze editie van dit journaal extra de aandacht op vestigen, met extra veel foto’s van de schitterende half blote Himbu dames, want hier is géén censuur en van waarheid verdoezelende politieke correctheid moet ik helemaal niets hebben. Maar natuurlijk besteden we in deze editie ook aandacht aan veel andere fotogeniek aspecten van dit schitterende land !
Wij kunnen een privé rondreis door dit fotogenieke en boeiende Namibië aanraden voor elke avontuurlijke reiziger die wat bijzonders zoekt; er is praktisch geen tijdsverschil met Nederland (dus geen jetlag) en het is niet echt duur. Om de schoonheid van dit land te demonstreren hieronder een paar van de vele foto’s die ik er maakte
De Bogenfells aan de Atlantische kust in Namibie, waar ik met onze reisvrienden even opgeklommen ben natuurlijk.
In Windhoek stonden veel vrouwen van de Himbu stam bij marktkraampjes in de hoofdstraat hun zelfgemaakte spulletjes te verkopen. Voor een kleine tip waren ze niet te beroerd om lachend voor mijn lens te poseren.
Ik heb geprobeerd aan de weet te komen wat voor spul ze in dat haar gesmeerd hebben, maar ik kon het niet verstaan; het leek me een soort klei. Wel begreep ik dat ze er s’ nachts ook mee slapen.
Een neushoorn in Lapa Lange die in een vijver even wat drinkt; ik kon hem samen met zijn spiegelbeeld vastleggen
Op weg naar de Fish River Canyon
In het zuiden van Namibië: De Fish River Canyon, een werkelijk schitterend landschap…
Als we de Atlantische kust naderen gaat de temperatuur naar beneden door de wind uit zee; hoe komt dit ? Met thermisch laag boven de kust streek (opstijgende lucht) en daar dus convectie, en boven het water subsidentie, ontstaat landinwaartse wind uit zee, waardoor woestijnzand uit de kuststreek ver het land waait en hier en daar zelfs op de wegen grote zandduinen ontstaan; grappig onder deze omstandigheden is het bordje met “Sand” alsof we dat nog niet gemerkt hadden…..
Als we in de Sossusvlei s’morgensvroeg met de ballon opstijgen komt de zon op boven de bergen in het oosten van Namibië; hetgeen een euforisch gevoel teweegbrengt….
Vanuit onze ballon zien we de andere ballon die net na ons opsteeg
Bij Dune 45 in de Sossusvlei liep ik na een slopende klim terug, toen ik achter me deze man ook naar beneden zag bewegen. De foto werd door National Geographic uitgekozen voor de Nat Geo Kalender van 2018. Mijn klauterpartij was dus extra de moeite waard geweest…
Bij Dune 45 wachtten we tot de zon onder ging, net daarvoor kon ik deze “tegenlichter” maken
Flameno’s in The Atlantic Ocean bij Swakopmund in Namibie
Bij Swakopmund reden we met quads door de woestijn, een geweldige avontuur !
In Etosha Ungoma lopen overal giraffes rond ; en al zie je dat niet aan deze foto, ze lopen met een bloedgang
Prachtige Namibiërs in de hoofdstad Windhoek. Het blauwe muurtje lijkt een professionele achtergrond en versterkt het gevoel dat ze geposeerd hebben , maar dat was absoluut niet het geval.
Een hyena stopte naast onze auto, zodat ik heel gemakkelijk deze close up kon maken. Je moet op zo’n moment wel in de auto blijven natuurlijk !
Ook in Etosha Onguma, deze prachtige Afrikaanse sunset.
Vrouwen en kinderen van de Himbu stam in Etosha Onguma
Deze Himbu vrouwen hadden we ook al in het centrum van de hoofdstad Windhoek gespot. Ze verkopen zelfgemaakte (?) prullaria en zijn vol behangen met allerlei kralenkettingen en halssnoeren
Let eens op de kunstzinnige haardracht van deze Himbu dame, die in een soort meelpapje zit te roeren…
De Himbu baby heeft er duidelijk trek in !
De Himbu vrouw ook trouwens, ze heeft zojuist de lolly die onze reisgenoot aan haar kindje had gegeven van hem/haar afgepakt om er zelf even aan te sabbelen
De giraffen lijken wel een kunstzinnige pose aan te nemen voor mijn lens…
En ze gingen nog even door, ik heb hier een hele serie van kunnen maken.
Steenbokjes, die met zeer grote snelheid voor ons langs springen, ze bereiken daarbij wel hoogtes van wel 2 a 3 mtr … als je dit ziet kan je er donder op zeggen dat er leeuwen gesignaleerd zijn, hetgeen wij achteraf zelf vaak konden constateren.
Heel rustig sjokken deze drie zebra’s netjes achter elkaar over de vlaktes in het noordwesten van Namibië
Bij Cape Cross konden we via AL onze zintuigen kennismaken met een kolonie van 250.000 robben; veel parende en barende robben, maar ook pasgeboren en dooie jonge robjes . Alles door elkaar heen, een lawaaierig kleur en geur spektakel !!
Onze auto, op zijn kop ! We waren na een klapband van de weg geraakt en 1,5 keer over de kop gegaan. De sporen van de slippartij zijn in het gravelwegdek nog een beetje te zien. De deurconstructie was geforceerd, we konden één deur, aan mijn zijde, vanuit een benarde positie met veel moeite na 10 minuten – die wel een uur leken – open krijgen en onszelf bevrijden.
Op deze foto die ik direct na de crash maakte in de richting van waaruit we kwamen, is heel duidelijk te zien hoe we vanaf de linker weghelft- in Namibië rijdt men links – naar de rechter weghelft slipten. We reden ongeveer met een snelheid van zo’n 75 km /h en dachten aan het eind van de slip wel tegen de richel te stoppen, maar de wagen dacht er anders over; hij kantelde tegen die richel en ging 1,5 keer over de kop !
Na een kwartier kwamen een paar woestijnnomaden op ons af lopen; Mary bleef bij de auto en ik liep met ze mee naar een 600 mtr van de weg af gelegen lemen hutje. Via een Walkie Talkie gevoed door een accu en een zonnecel konden we daar contact maken met een ranger, die de lodge waarschuwde waarnaar we op weg waren. We werden na 2 uur door de lodge eigenaar opgehaald.
Tja, en dan ben je in Namibië, in Afrika, 500 km vanaf Windhoek, waar de huurauto vandaan komt, maar stond er de volgende ochtend wél even een oplegger voor de deur met daarop een nieuwe auto, en de gecrashte auto waarvan hier een foto, die laat zien waarom de deuren bijna niet meer open te krijgen waren. Hulde aan “Sunny Cars” het autoverhuurbedrijf dat dit allemaal zo snel en kosteloos voor ons regelde…
Vanuit die lodge zagen we s’ avonds deze waanzinnig mooie sunset over Damaraland, een mooie manier om bij te komen van de schrik.
De lodge of zoals hier het tentenkamp, is net als op de meeste “haltes” op onze reis door Namibië prachtig gelegen en prima ingericht- zie hieronder –
Het interieur van de tent met rieten dak van de foto hierboven
De volgende morgen gingen we op zoek naar de woestijnolifant, die bekend staat om de grote hoeven, waardoor hij niet in het rulle zand wegzakt
Een paar km vóór Dune 45 in de Sossusvlei zagen we dit betoverende plaatje
Vaak sliepen we in dit soort luxe tenten zoals deze in Etosha Onguma
Een klein eindje verder in Botswana
Het leven begint pas na het verlaten van de comfort zone
Een colonne olifanten langs de Chobe River
Op de voorgrond nijlpaarden met op de achtergrond olifantjes, wat een mooie wereld
Een Lynx in Lapa Langa; hier moet je geen beet van krijgen
Angolese visserman bij Rundu Hakusemba die zojuist een paar vissen uit de ondiepe rivier aan zijn spiesen heeft geprikt
Nkasa Lupala- Gnoes kijken ons verbaasd aan, opmerkelijk, want dit zijn enorm schuwe dieren, die bij het minste geringste weg vluchten…
In het dorpje Divava dat uit niet meer bestaat dan een paar lemen hutjes, werden we door deze inwoners met zang en dans verrast. De vrouw in het midden is 94 jaar oud en volkomen blind. Dit is echt geen toeristisch ritueel vrienden, toeristen komen hier amper …
Zichtbare trots straalde ze uit, deze prachtige jongedame uit het dansgroepje van hierboven, in het dorpje Divava toen ik vroeg of ik een foto van haar mocht maken…
Mijn favoriete zebra foto; en dat heeft ook te maken met de dode boom ertussen
Een aardvarken (Puma uit de Lions King ) met een stel Pumbaatjes, die snel dribbelend achter hun moeder aanrennen, een komisch gezicht.