Het is geweldig om door Cuba te reizen. Geweldig klimaat, vriendelijke mooie mensen, en we voelen ons heel veilig hier. Je komt echt ogen tekort. Al moet je wel af en toe wel eens terug rijden, omdat de bewegwijzering (heel) vaak en zeker op cruciale plaatsen volkomen ontbreekt. Onze TomTom heeft geen kaarten voor Cuba, en de navigatie App “Pocket Earth” die we gedownload hebben werkt vaak maar ook niet optimaal of gebrekkig.
We leren intussen van onze gidsen/taxichauffeurs die we plaatselijk inhuren en van Cubanen veel over het land en over het leven in een communistische dictatuur die hier na 1959 is ingevoerd. De gidsen spreken altijd over de 2 oorlogen die de Cubanen meemaakten. De onafhankelijkheids– oorlog (bevrijd van de Spanjaarden in 1898) en de Fidel oorlog (bevrijd van de Amerikanen in 1959).
Deze foto van een levensgroot bord van wel 5 meter breed kiekte ik in een openbaar gebouw. Overal worden (door communistische partij ) verregaande uitingen van sympathie aan Fidel Castro opgehangen; vooral langs de wegen en op gebouwen krijg je af een toe het gevoel dat je met een heilige te maken hebt
Het is dan ook niet niks. Stel je voor wat hier in 1959 gebeurde. Een drietal jonge avontuurlijke net afgestudeerde studenten slaagde er in om het corrupte door de Amerikanen gesteunde regime van Batista met behulp van de boerenbevolking omver te werpen. De Cubanen hebben het dan na 460 jaar eindelijk zelf voor het zeggen. Het lukte Fidel Castro, zijn broer Raoul en de Boliviaan Che Guevara na jarenlange pogingen, samen met de bevolking de macht over te nemen. Terecht werden zij de helden van de natie. Maar…. wat deden ze met die vrijheid ?
In plaats van democratie, werd na de coupe onmiddellijk een communistische dictatuur ingevoerd die nu al 57 jaar lang duurt. Hiermee sleurde Fidel Castro zijn land en volk economisch uiteindelijk een heel diepe afgrond in. Alle privébezit werd onteigend. Fabrieken, hotels winkels, restaurants en woningen waren in een klap eigendom van de staat geworden. Industrie werd weggejaagd. De eigenaren van grote woningen werden het bos ingestuurd, en de kleine woningbezitters verloren het eigendoms- recht op hun woning al mochten ze erin blijven wonen; verkopen mochten ze het niet. Privébezit werd verboden. Investeringsklimaat en particulier initiatief, pijlers onder elke economie, werden compleet om zeep geholpen. Hoe ver kan het in de praktijk brengen van ideologische gekte uit een boekje gaan ???
Langs de wegen kom je overal sympathiebetuigingen jegens Fidel Castro tegen. Alsof je met een heilige van doen hebt.
De ideologie die nergens ter wereld werkte , werkte uiteraard ook hier niet, al 57 jaar lang niet; wij hebben dat met onze eigen ogen nu kunnen zien, en horen van de vele overwegend jonge gidsen waar we vele dagen mee zijn omgegaan.
Er werden door Fidel twee valuta’s ingevoerd CUP’s voor de Cubanen en CUC’s (1 euro) voor de buitenlanders. Een CUC is 25 CUP. Cubanen kunnen met de CUP’s uitsluitend in voor Cubanen toegankelijke winkels kopen. Maar daar is bijna niets dan rommel te koop.
Iedereen in staatsdienst (en dat betekent de gehele bevolking ) verdient 625 CUP per maand, dat lijkt heel wat, maar dat is dus nog geen 25 euro per maand. De administratie van de Cubanen is geheel in CUP’s opgesteld. Als gevolg hiervan ontstond bij de Cubanen dus een zwart CUC circuit dat zijn weerga niet kent. De laatste jaren, na de dood van Fidel verandert het systeem geleidelijk. Er wordt nu mondjesmaat kleinschalig privébezit en prive-activiteiten toegestaan, zoals oldtimers, kleine eethuisjes (Paradors), het verhuren van de eigen woning als Casa Particular a 35 CUC per nacht, en het exploiteren van tweede hands door de staat verschafte taxi’s. En…..mensen mogen nu hun huis verkopen…
De derde revolutie
Na de onafhankelijkheids- oorlog en de Fidel Castro revolutie staat Cuba binnenkort een nieuwe revolutie te wachten. Het effect van het pas ingevoerde internet op de nieuwe generatie Cubanen. Deze generatie is nu al compleet “verwesterd” zij willen bijvoorbeeld al niet meer voor 25 euro per maand voor de staat werken, en Raoul Castro heeft na de dood van Fidel al veel mensen uit overheidsdienst ontslagen. Hoezo werkloosheid ?
In sommige hoofdstraten en pleinen is internet. Waar deze internetontvangst is in Cuba hoef je niet te vragen, je ziet er de Cubaanse jeugd massaal op hun mobieltjes bezig.
Net zoals veel voortbrengselen van de moderne tijd is in Cuba ook internet nog een groot probleem. Pas 1,5 jaar geleden is dit hier ingevoerd maar het werkt alleen nog (ook voor de Cubanen) via WIFI in hotels (met omslachtige vervelende DURE kaartjes en veel getalsmatige ID’s en PW’s ) en alleen in sommige hotels en op bepaalde drukke pleinen (ook met die K kaartjes). Vaak kost het dan 3 tot 5 euro per uur en dan nog zonder garantie dat het werkt en recht van geld terug gave.
We gaan op pad! Op weg door Cuba
We haalden onze auto op in Havanna, verlieten deze prachtplek met pijn in het hart, en begonnen aan onze rondreis door Cuba. Het rijden met een huurauto door Cuba is een avontuurlijke bezigheid, bijna geen verkeersborden en richtingsborden, geen straatnaambordjes en fietspaden. Snelwegen en straten met diepe gaten leiden door dorpjes waar paardenwagens, fietsers en voetgangers op voortbewegen en vergaderen. Je weet vaak niet waar je bent tot je erachter komt dat je in een verkeerde plaats bent aangekomen, en om moet draaien. “Verkeerd gegokt” roepen we dan. Onze nav-systeem app “Pocket Earth” op de iphone werkt wel vaak, maar als je geen naamgeving op wegen en straten ziet schiet je er nog niet veel mee op.
Al snel kom je er achter dat het belangrijkste transportmiddel hier nog steeds de paardenwagen is. Voor personen vervoer maar ook voor agrarische toepassingen
Op de tweede plaats wat betreft de populairste vervoersmiddelen komt de fietstaxi, het wemelt in de straten en snelwegen van deze tergend langzaam rijdende objecten. Vaak rammelen ze echt bijna uit elkaar van ellende, maar dat kan je van dit exemplaar niet zeggen, alhoewel ik niet geloof dat deze echt door Audi ontworpen is….
We hebben op onze rondreis inmiddels een paar scooters gezien, en nu ook een paar motorrijders met zijspan
De meeste highways in Cuba zijn straatwegen. Op alle grote verbindingswegen in Cuba rijden paardenwagens-taxi’s, fietsers, fietstaxi’s en brommertjes, die steeds ingehaald moeten worden. Personenwagens komen bijna niet voor in Cuba. Dat zijn zoals op bovenstaande foto die ik al rijdend door m’n voorruit maakte meestal taxi’s of toeristen..
Een van de vele tientallen Fidel borden die je overal langs de wegen en starten tegen komt
Er zijn maar weinig tractors voor de landbouwbedrijven; meestal doen de ossen nog het werk….
Een beeld dat je ook vaak tegenkomt; oldtimers met de motorkap omhoog of zoals hier met afgelopen wiel….. ze zijn ten slotte wel 60 jaar oud
In een van de steden waar we op zondagmorgen een wandeling maakten net buiten het centrum zagen we deze paardenwagen staan. Plotseling kwam deze man door de deur naar buiten met een plastic emmer vol stront. Dat betekent dus dat deze huizen niet aangesloten zijn op het riool. Ook zagen we overal mensen emmers met water naar binnen dragen, er is dus ook geen stromend water….en dit was niet op het platteland vrienden.
Top vermaak in de hotels
Van dit ouwbollige vermaak in de hotels keken we toch wel een beetje op….maar, achteraf was het toch wel leuk, al was het alleen maar voor de gezellige foto’s
In de hotels worden soms fashion shows opgevoerd of, zoals in een van de hotels waterballet in het zwembad van het hotel.
Voor de dames dan eindelijk ook eens een leuk uitziende Cubaan. Dit lijkt me overigens geen eenvoudig klusje, hoewel……
Ook deze Cubaan mag er zijn dames ! En dit hielden ze samen wel twee minuten vol…
Het einde van de een half uur durende show; iedereen blij !! Uiteraard kwamen de dames en heren na het spektakel even met de pet langs..
Vinales
Vanuit Havanna waar we onze huurauto ophaalden rijden we richting westen naar Vignales, een leuk dorpje waar we veel tabaks plantages, boerderijen zagen
Ook zijn er in Vignales veel “Casa Particular” ’s zie bovenstaande foto. Een van de eerste mogelijkheden die de communistische staat burgers biedt om kleinschalige zakelijke prive activiteiten te ontplooien. Men kan dan voor 30 a 35 euro per nacht overnachten in de woning van een Cubaanse familie en heeft dan een kamer plus baadfaciliteiten.
Bij de rots Dos Hermanas heeft in 1967 heeft een Mexicaanse kunstenaar op een bergwand de evolutie geschilderd. Van heinde en verre komen mensen om dit immense tafereel te bewonderen. Let eens op de grootte van de mensen onderaan de foto. Hij heeft er vijf jaar aan gewerkt en 6000 liter verf gebruikt…
In de prachtige vallei bij Vignales bevinden zich nog steeds veel tabaksplantages en de kalkstenen rotsformaties die ook wel slapende olifanten genoemd worden.
Hier ziet men de boerderij met daarvoor het rieten tabakshuisje, waarin de bladeren gedroogd worden
In de tabakshuisjes worden de tabaksbladeren door de er doorheen stromende wind gedroogd
Hier zien we een tabakshuisje in het tabaksveld tussen de werkende boeren, waarin de bladeren meteen worden opgeslagen…
We maakten een boottochtje door de druipstenen grot “Cuevo del Indio bij Vignales, onze gids omzeilde de 1,5 uur wachtrij door de bootkapitein om te kopen. Overigens vonden wij dit geen 1,5 uur wachten waard.
Hanengevechten
De gids die we hier voor een dag inhuurden bracht ons aan het einde van de dag 2 km buiten het dorp Vignales via een kronkelweggetje naar de ingang van een bos, waar zich een echte mannenwereld afspeelde. “Cock fights” oftewel hanen gevechten. Er wordt gezopen gevloekt en gegokt, maar ook gezongen en gevreten. En….tussendoor worden hanen in deze arena losgelaten. De hanen hebben weerhaakje en scheermesjes in hun poten gemonteerd gekregen. Wat een ruige bende was dit…….
Hier zien we hoe de pootjes van de haan worden bijgezaagd om er de haken en mesjes in te kunnen naaien. De winnaar krijgt 10% van het geld dat ingezet is. De (zwarte) rest gaat naar de organisatie. Na afloop worden de dode hanen ter plekke direct door eigenaren begraven. Ik heb het niet af kunnen kijken, want hierbij stond ik al te kokhalzen….
Cienfuegos
De langste laan van het land, een Moors paleis, en een villawijk aan Zee en veel prachtige gebouwen uit de 19de eeuw. In 1819 legden Franse kolonisten in opdracht van de Spaanse gouverneur de eerste steen van de stad aan de ingang van een brede natuurlijke baai.
Cienfuegos werd in 1819 gesticht door Franse kolonisten in opdracht van de Spaanse gouverneur. De Franse bouwstijl is er nog goed te zien. Er ontstond een grote rijkdom door de suikerriet productie. De decadente suikerbaronnen bouwden er de mooiste paleizen, die nu als hotel, restaurant of museum dienst doen.
Dit voormalige paleis van een rijke suikerboer is nu een kleuterschool
Een karakteristieke foto van Cuba met al de fleurige kleuren. Een oldtimer bij een benzine station van Ogo Negro, te herkennen aan de geel zwarte kleuren. Dit is een van de twee soorten stations die Gasoline Speciaal in huis had. De brandstof die wij met onze huurauto uitsluiten mochten tanken ( 1 liter kost ongeveer 1 euro)
Tja, dit is zoals wij Cuba kennen. De statige huizen uit de koloniale tijd in Cienfuegas zijn er nog steeds. De ene bewoner maakte zijn huis nog patsender dan de andere, het kon toch niet op…..
Een Cienfuegas theater in de Art Deco stijl, net als veel ander gebouwen hier.
De oldtimers rijden af en aan in Cienfuegos, vaak als taxi.
Het paleis van een van de voormalige suikerbaronnen wordt nu als gemeentehuis gebruikt.
De avond valt in het Cubaanse Cienfuegos, wat een geweldig sfeertje dit
J. Tuijp in nieuwe band ?
Uiteraard mocht ik even meespelen met een van de vele bands die ook in het avond en nachtleven van Cienfuegas optraden. Het klonk als een klok, later heb ik ook nog even op de contrabas geacteerd, maar daar heeft Mary door de verbazing geen foto van gemaakt
Dit is naast ons hotel in Cienfuegas een voormalig koloniaal huis van een extreem rijke Spaanse suikerbaron die zijn paleis geheel volgen de stijl van het Alhambra in Granada liet bouwen. Adembenemend om te zien.
Ook in dit onvoorstelbaar mooie gebouw raakten wij niet uitgekeken. Het is nu een 5 sterren restaurant, wij hebben er niet gegeten, het was gesloten die dag…we maakten de foto de volgende morgen voor we vertrokken naar Trinidad.
In Cienfuegas maakte ik deze foto van een rij wachtenden voor de bank. Overal staan mensen voor openbare gebouwen in de rij. Er staat een wachter voor de deur, er mag pas weer iemand het gebouw in als de ander er uit komt. Er zijn nooit meer dan 2 mensen bij een balie binnen in het gebouw. Wij kwamen in deze ruimte buiten, net naast de rij dan met onze creditcard geld pinnen, en hoefden op niemand te wachten. Een gekke gewaarwording
TRINIDAD een van de highlights van onze trip
Trinidad is een klein zeer folkloristisch en schilderachtig stadje, dat geheel ongeschonden de tand des tijds vanaf 1514 heeft doorstaan. Veel koloniale huizen van de suikerboeren, met een adembenemend mooi dorpspleintje Plaza Mayor dat hier op deze foto, die ik uit een van de torengebouwtjes nam, te zien is.
Vanuit het zelfde torentje iets naar links gedraaid kwam deze foto tot stand.
Hier lopend in een heerlijke temperatuur tussen al die nog originele gekleurde gebouwtjes waan je je echt in een ander tijdperk
Het pleintje is van een ongekende schoonheid, en straalt een onwerkelijke rust uit, we hebben hier uren op een bankje gezeten. “Van ons leven genoten”, noemen wij dat dan…
Ook Trinidad, de waterwagen komt ook hier voor het drinkwater….
Omdat we tijdens het inlezen voor deze trip de indruk hadden gekregen dat de hotels in Cuba wat minder van kwaliteit zouden zijn namen we geen risico, en mede op advies van onze nicht Mariska voor de beste hotels van Cuba gekozen. Getuige hiervan moge dit schitterende hotel zijn in het centrum van Trinidad. Deze keuze is ons best bevallen De kwaliteit van de hotels waarin wij verbleven tot nu toe is van zeeeeeer hoog niveau…
Met deze peer als koetsier maakten wij een tochtje in de paardenwagen door Trinidad
We mochten van onze koetsier zelf ook even een rondje rijden, maar wat we ook deden het paard was niet in beweging te krijgen
Onderweg kwamen we deze oude locomotief nog tegen, wat een bizarre wereld
Soms denk je echt nog in de middel eeuwen te zijn
Wat een sfeerplaatje is dit. Een kleurenpracht die je alleen in Cuba ziet, en dan nog in Trinidad…
