We kwamen vanuit Varadero nog een dag terug in Havanna om vandaar naar Jamaica te vliegen. En wat was het weer genieten geblazen van de bruisende atmosfeer op straat en in de kroegjes. Dan komt daar zo ineens een ploeg muziekmakende stelten lopers aan waggelen, waar zie je dat ?

Kleurrijke en uitbundige mensen die Cubanen, laten we eerlijk zijn, dit is toch bv in ons land ondenkbaar, gewoon op een door de weekse dag

Dit orkest dat louter uit oudere mannen bestond hadden we al eerder gezien maar we bleven ook nu 2 uur lang aan onze stoelen gekluisterd. Echte muziek, gemaakt door echte vakmensen met echte instrumenten, geweldig !!! En … het swingt als een trein en het plezier spat er vanaf !

Nog een laatste foto vanaf het riante dakterras van ons hotel in Havanna van een paar van de vele adembenemend mooie koloniale gebouwen in Cuba, en we zijn klaar voor de vlucht naar Montego Bay in Jamaica

Zoals ik hierboven meldde zijn de inwoners van Jamaica zeer mooi en fotogeniek, zoals uit deze foto mag blijken.

Na aankomst op de airport van Montego Bay haalden we daar meteen de huurauto op; er wordt links gereden in Jamaica, wel weer even wennen hoor vrienden…

We reden door een groot deel van Jamaica, en vroegen ons af of er geen autokerkhof is op het eiland; overal wrakken voor de deur…

Met m’n camera los om m’n nek hangend liep ik dit straatje voorbij – Port Antonio – toen deze mannen begonnen te wijzen en te schreeuwen om geld. Uit verontwaardiging heb ik toen expres deze – verder waardeloze – foto genomen, en ben gewoon doorgelopen.

Er is in Montego Bay, – een plaatsnaam, die we met BZN en the Cats ook in songteksten gebruikten – niet veel te zien. Wel zijn er veel mooie Beach Resorts, in een waarvan we konden relaxen, nadat we onze nieuwe huurauto weer opgehaald hadden.

We hadden mazzel , s’ avonds werd er buiten op het terras gedineerd en werd er een wervelende show opgevoerd

Deze percussionisten voerden een uur lang durende ingestudeerde drumsolo op, die uit vele complexe delen en ingewikkelde breaks bestond. Virtuoos; het swingde als een gek, en er werd nergens een foutje gemaakt.

De dansers en danseressen dansten zo ongelofelijk ritmisch, dat ze ook wel drummers leken, maar dan met hun zwaaiende ledematen

Ze kwamen tijdens hun danspartij volledig in een soort van trans terecht, er werden hoge sprongen gemaakt, en dat in een bloedhitte

Deze dame raakte tijdens een van haar sprongen even een kledingstukje kwijt, gelukkig had ik de camera in de aanslag en kon ik dit onfortuinlijke moment vastleggen

Gelukkig zit hier alles weer op zijn plek; van deze show hier hebben we echt genoten

Vanuit Montego Bay reden we naar Ocho Rios, over de noordelijke kustwegen die goed te berijden zijn… Ocho Rios is het Benidorm van Jamaica met veel riante Beach Resorts

Het riante onderkomen in Ocho Rios waarin wij zaten, met louter Amerikanen. We hebben nu wel definitief vastgesteld dat er geen Amerikaanse vrouwen meer zijn zonder borstvergroting

Aan een lekkere Pina Colada in Ocho Rios

En de temperatuur schommelt hier altijd rond of tegen de 30 graden, dat is niet verkeerd vrienden.

De Amerikanen kijken naar de Super Bowl, daar moet ALLES voor wijken, hele delen van het strand worden er voor afgezet, en een groot TV scherm werd neergezet

Vanuit Ocho Rios reden we naar de Konoko Falls & Park, waar we een vreemd verschijnsel zagen; de Jamaicanen beklommen de waterval, door het stromende water heen… nou ja door het water heen…

Deze vuilniswagen heb ik onderweg maar gekiekt, dan hoefde ik niet naar die nare reisleider te luisteren

In het dorpje Nine Mile aangekomen – geboorteplek Bob M  – zagen we een van de vele de glad gestreken kalkstenen bergen die dienen om het regenwater op te vangen dat dan naar een reservoir onder aan de helling stroomt. Vanuit dit reservoir loopt een leiding naar een huisje – rechts ervan – waar dorpsbewoners water halen. Naar dit huisje op de berg liep Bob M in zijn jeugdjaren elke dag naar boven voor een emmertje water. Op zijn 28 ste was Bob M multimiljonair en woonde toen in zijn dure huis in Kingston

De tour begint met en bezoek aan een luguber steegje, waar de reisleider zijn koopwaar aan ons probeert te slijten. “De enige echte Jamaicaanse space cake” liet hij ons trots zien; goedgekeurd door de nazaten van Bob M

Alle attributen om stoned te raken als een makreel : marihuana- space cake – space tea – etc liggen hier te kijk, en worden door de Amerikaanse deelnemers aan de excursie grif gekocht van de reisleider… links en rechts beginnen Amerikanen er ook aan te roken…

We betalen 75 euro voor de Bob M tour, die gaat vervolgens langs alle winkeltjes; waar van alles met BM er op te koop is. Bedenk het maar… “Light a Candle at Mount Zion and pay respect to the Legend” Met de brandende kaars liepen de Amerikanen plechtig langs de tombe. Als broodjes gingen de kaarsen van de hand. Met de brandende kaars in de hand liepen de Amerikanen plechtig langs de BM tombe. Het Mausoleum van Bob is gebouwd een honderd meter verderop op een heuvel genaamd Mount Zion, daarnaast heeft ie in een klein huisje samen met zijn moeder tot z’n 12de jaar gewoond

Hier sta ik dan even naast de gitaar van de legend. Hij is stevig opgeborgen achter een glaswand.

Deze mafketel “Captain Crazy”was onze officiële  gids tijdens de BM tour; Hij was dronken of stoned of allebei. Ik denk van het laatste…

Dit is het huisje waar Bob Marley geboren is en nog een tijdje met zijn moeder woonde. Ma Marley heeft hier ook de laatste jaren van haar leven gewoond.

Het huis heeft de laatste 9 jaren na de dood van Ma Marley leeg gestaan. Pas 2 maanden geleden heeft de familie Marley dit huis opengesteld voor publiek; de poppen die ze zelf maakte staan in de kast achter glas

Buiten spelen de Waylers, de begeleidingsband van Bob M. Onze mafketel Captain Crazy gaat er bij staan te zingen…

Ouwe Wayler op de banjo

De mooiste van de Waylers; dit is het echte uiterlijk van de Rastafarianen, aanhangers van de Rastafaria; het “geloof” waar Bob M de uitvinder van was; geen vlees en geen operaties, dat soort zweverij…

Ook een echte Rastafariaan die later boos werd dat ik de foto gemaakt had, waar ie nota bene niet eens aan meegewerkt had

Na veel winkeltjes en een paar Bob M shots (van 10 euro per stuk ) betraden we de voet van de heuvel Mount ZIon.

Het Mausoleum waar Bob Marley ligt samen met zijn broer, die in de USA zomaar, zonder enige reden, door de politie op straat werd dood geschoten. Het was ten strengste verboden om in dit gebouwtje te filmen of fotograferen. Met die foto’s zouden anderen ook geld kunnen verdienen aan Bob, en dat kunnen de Jamaicanen nou net zelf wel even. Marihuana roken mocht wel, en de schoenen moesten uit; hoe gek wil je het hebben?

Bij een van de poorten van het terrein zagen we een unieke bedeltruc. Er stak een pennetje met een papieren zakje er aan door een kier langs het kozijn. “Give me one dollar” riep een krakende stem achetr de poort steeds, en velen – waaronder Mary voor de foto – gaven hier gehoor aan, sommige Amerikanen zag ik er biljetten van 5 dollar in stoppen

Vanuit Ocho Rios reden we door een prachtige natuur naar Port Antonio

In Port Antonio is niets te zien of te beleven, en de sfeer is er grimmig.

De mensen aan de andere kant van de straat op deze foto maakten afkeurende gebaren, en schreeuwden naar mij om geld, omdat ik aanstalten maakte een foto te maken. Uiteindelijk heb ik die natuurlijk toch gemaakt

Bij Port Antonio ligt de beroemde Blue Lagoon, waar we natuurlijk even een kijkje namen. Een rondje met deze bootjes van 1 uur lang kost 50 USD per persoon; wij zijn maar niet gegaan.

Niet ver van Porte Antonio op weg naar Kingston bezochten we even Frenchman’s Bay; het was nog vroeg er was nog maar 1 gaste

De route van Porte Antonio naar Kingston liep dwars door de bergen; het waren smalle en slechte wegen, we konden amper een of twee keer stoppen om een foto te maken. De natuur was schitterend.

We wisten dat we hier niet veilig zouden zijn, dat staat overal te lezen. Daarom gingen hier met een 71 jarige taxichauffeur langzaam rijdend doorheen. Hier twee verkoopsters bij een supermarkt in een luie stoel. Toen ze mijn camera zagen ontploften ze bijna. Haha..

De taxi had geen ramen meer, dat was wel prettig voor mij, hier gaan we langs een voor ons “lugubere” markt.

Wat een ellende wat een smerigheid; je zal maar de pech hebben dat je wieg hier stond. Ook hier zie je de ene vrouw afkeurende gebaren naar ons maken, en de andere houdt haar hand voor haar gezicht. Haha..

Dit is echt wel de onderkant van de samenleving vrienden, dit is regelrechte verpaupering

Dit geeft toch wel de ernst van de verpaupering weer. We hebben dit ooit een keer eerder gezien op straat in New Delhi in India. Midden in een vrij drukke straat staat deze wat oudere vrouw open en bloot op de stoep een plasje te doen tegen de muur.

De taxichauffeur liet ons in de beter buurt Beverley Hills van Kingston de woning zien van de prime minister van Jamaica

Hier rijden we het erf op van het huis van Bob M dat hij in Kingston kocht

Er staan grote straffen op het fotograferen van deze Bob M woning, de taxichauffeur hielp ons een handje…

Het vooraanzicht van de puissant rijk geworden Bob Marley dat nu door zijn familie geëxploiteerd wordt

In Kingston bezochten we het Devons House waar deze prachtige dames van een heerlijk ijsje zaten te genieten. Ik mocht deze foto van ze maken, en hoefde niets te betalen

Vanuit Kingston reden we naar Treasure Beach, waar het heel rustig en verlaten leek. Ook veel verpaupering hier van de resorts en ook het strand

In het resort maakte ik de onderstaande foto’s van twee werkelijk prachtige Jamaicaanse dames

Ook aan de foto van deze Jamaicaanse parel hoef ik toch niets meer toe te voegen…

Treasure Beach, waar we een lange strandwandeling maakten, we zagen en Jamaicanen die zich tegoed deden aan een dikke joint

Deze Rastafariaan probeert tijdens sunset op Treasure Beach een Amerikaanse duifje in de mood te brengen voor een ritje op zijn paard.

Op weg van Treasure Beach naar Negril stopten we even bij Black River, om er een tochtje te maken op een bootje. Echt spannend was het niet maar wel heel duur. Maar dan zie je wel een mooi mangrove bos natuurlijk

En een schildpad op een krokodil, de schildpad wordt niet door de krokodil gegeten omdat hij hem niet stuk bijten

Negril, en dat moet gezegd , met een fantastisch strand, vele kilometers lang gezelligheid

Honderden strandtentjes en prachtige resorts en de Caraïbische zee is heerlijk warm om in te zwemmen… en dan is er altijd nog de glass bottem boat

Deze foto werd gemaakt Bart een Sparndammer, die we er ook tegenkwamen

Tja en toen kon ik net op tijd mijn nieuwe lens ophalen; ik ben er weer helemaal klaar voor…

Onderweg van Camaguey naar Santiago de Cuba kwamen we halverwege de overblijfselen tegen van een Paleis dat bewoond werd door de steenrijke Spaanse suiker baronnen familie Manaca. Het is nu een restaurant. Op dit schilderij dat in het huis hangt, is de oorspronkelijke situatie van de plantage in de suikerrietvelden nog te zien. Deze familie had veel Afrikaanse slaven aan het werk. De uitkijktoren die door de slaven zelf werd gebouwd diende ervoor om de slaven in de gaten te kunnen houden. Als er een trachtte te ontsnappen werd er een met een grote bel geluid, zodat actie ondernomen kon worden.

Dit is de huidige situatie, met wat nog over is van de plantage en de uitkijktoren.

De zwarte slaven die in de suikerrietvelden werkten hadden het heel slecht, ze werkten vaak 18 uur per dag; vele stierven tijdens het werk. Ook dit schilderij hangt nog in het huis.

Overal in de suikerrietvelden in de plantage van de fam Manaca stonden suikermolens, waarin het suikerriet werd uitgeperst. Ze moesten door de slaven rondgedraaid worden, een helse en hete klus. Na de Fidel revolutie in 1959 zijn uit woede alle suikerrietmolens en plantages door de Cubanen verbrand, er is niets meer van terug te zien. Dit exemplaar staat nog steeds in de tuin van de fam Manaca…

In Camaguey zien we heel veel joekels van adhesiebetuigingen voor vrijheidsstrijder Che Guevarra. Op deze de tekst Che, Commandant, Vriend … Wij hebben trouwens de indruk dat de Boliviaan Che Guevara hier nog veel populairder is dan Fidel Castro

Op dit bord met foto van Che van tientallen meters breed “Tot de eeuwige Overwinning”

Maar ook Fidel ontbreekt hier natuurlijk niet in het straatbeeld; op deze de tekst: “Fidel voor Altijd” Ik ben benieuwd of dat uit zal komen…

In het restaurant van het staats-hotel waarin we verbleven in Camaguey speelde een strijk kwartetje. Ze speelden klassieke muziek maar ook bewerkingen van bekende songs. Heel mooi was dit; we zagen dit wel vaker in restaurants

Een paar km van Santiago komen we de in het plaatsje Cobre de “Santuario del Cobre” tegen. Een beroemde kerk die een bezoekje meer dan waard is.

Het interieur van deze kerk is oogverblindend mooi, door de gekleurde glas in lood ramen ontstaan prachtige kleuren op het witte marmer waaruit het gehele interieur en het altaar zijn opgebouwd

Een gelovige vrouw deed in deze kerk net toen wij er waren “haar geloofsbelofte” en kroop daartoe uit nederigheid met een bos bloemen van achteren helemaal naar het altaar. Een martelgang, dan moet je toch wel heel erg gelovig zijn vrienden….

Nog eentje dan vanaf de onderste treden van de brede trap opgang naar de kerk

Toen de Cubanen in 1898 de overwinning op de Spanjaarden in zicht hadden, kwamen de Amerikanen de Cubanen te “te hulp”. Die rakkers zagen natuurlijk wel brood in Cuba met al die suiker en tabak rijkdom. Op deze berg (Lomo San Juan) bij dit Spaanse fort werd de laatste veldslag geleverd tegen de Spanjaarden. Bij de overgave overhandigden de Spanjaarden de sleutel van Cuba aan………….. de Amerikanen, en die zouden er tot 1959 de lakens uitdelen….

Wie naar Cuba gaat MOET het graf van Fidel gezien hebben. Hij ligt begraven in Santiago op de algemene begraafplaats naast de tombe van Jose Marti ( het hoge mausoleum achter de kei van Fidel ) de grote Cubaanse schrijver en denker, die het Cubaanse volk verenigde voorafgaand aan hun vrijheidsstrijd

Het grote plein in het centrum van Santiago, inmiddels ook een revolutie relikwie geworden, omdat de jonge Fidel Castro na de overwinning op het door de Amerikanen gesteunde leger van Batista in 1959 op dit plein voor het eerst het massaal toegestroomde Cubaanse volk toesprak. Hij deed dit vanaf het op deze foto meest rechtse balkonnetje van wat nu het gemeentehuis is van Santiago

De schitterende Kathedraal van Santiago tegenover het gemeente huis op het plein van de foto hierboven

In deze Moncada Kazerne in het Centrum van Santiago zat het leger van Generaal Batista verschanst toen op 26 juli 1953 advocaat Fidel Castro met 128 aanhangers de kazerne trachtte te bestormen. De diverse kogelinslagen in de muur zijn nog goed te zien. Dit mislukte waarna Fidel voor 2 jaar naar de gevangenis ging en naar Mexico werd verbannen. Hier ontmoette hij Che Guevara Vanuit deze Mexicaanse ballingschap ging hij eind 1956 met 81 medestrijders aan boord van het kleine jacht Granma voor een 2de poging tot een staatsgreep. Maar slechts 12 van hen, onder wie Fidel, zijn broer Raoul Castro en Che Guevara bereikten de veilige bergen Sierra Maestra. Vandaar lukte het hen de bevolking te mobiliseren tegen Batista en op 1 januari 1959 was de overwinning een feit….

Aan deze baai van Santiago is tegen een berg aan, een zwaar Fort gebouwd – Castillio El Morro – om Santiago in de 17de eeuw tegen piraten te beschermen…. maar wie waren deze piraten ???

In het Fort El Morro hangt deze grote afbeelding met daarop de piraten die de baai van Santiago onveilig maakten, en waartegen het Fort dus diende. Linksboven staat onze bloedeigen Hein afgebeeld. Piet Hein die wij op de lagere school al bezongen als onze grote volksheld blijkt een ZEE-ROVER te zijn… Wat een ontgoocheling !

Mary tussen de dikke muren van het Fort. Hier kunnen 1000 opgejaagde stieren nog geen eurootje schade aanrichten. Maar toch…. in elke kamer zitten 2 of drie beambten in uniform die het fort nu bewaken ?? De meesten lagen overigens te slapen. “Werkverschaffing”, heet dat…

De oorspronkelijke kanonnen die dus op onze grote volksheld Piet Hein gericht zijn geweest en misschien zelfs wel afgeschoten

Rijdend door Santiago, zagen we ook hiervan het nieuwere gedeelte….zonder de statige en decadente koloniale gebouwen…

Dit is toch een stilleven ? En altijd maar lachen die Cubanen…

Deze borden komen bij ons niet zo vaak voor

Het openbare vervoer is slecht voor elkaar in Cuba. Cubanen hebben geen personen auto’s, dat was persoonlijk bezit en dus ook verboden. Nu mogen particulieren op kleine schaal taxi’s exploiteren, ze rijden in de door de staat verschafte tweede hands auto’s die door toeristen in Rental Cars bedrijven zijn gebruikt. Maar het is” take it or leave it”, ze hebben geen keuze in de soort taxi. Als ze zoals onze taxichauffeur 2de hands een minivan willen kopen moeten ze daarvoor 100.000 USD betalen. Het dubbele van de nieuwprijs; een ontmoedigingspremie….. Ook mogen nu veewagens en vrachtwagens in particulier bezit tot openbaar vervoer wagens omgebouwd worden. We hebben er hier heel veel van zien rijden.

Dit is ook mogelijk als legitiem openbaar vervoer

Hier twee veewagens die als openbaar vervoersmiddel  door particulieren worden geëxploiteerd

Zomaar ergens in het land zagen we dit oude treinstel…

Omdat het openbaar vervoer zo slecht geregeld is staan echt OVERAL honderden mensen langs de straten wegen en snelwegen, de meesten zwaaien met papiergeld om de autorijder over te halen om te stoppen

Ook worden langs de wegen van alle soorten etenswaren aangeboden, hier uien en kaas. Maar ook hebben zo we jongens gezien die zwaaiden met een spit vol gegrilde kippen. In een verzengende bloedhitte. Wie gaat dat kopen, denken wij dan….

Vaal staat een vrouw met het geld te zwaaien maar komen er als je stopt nog diverse familieleden aan vanachter de bomen en struiken vandaan…zoals hier de man achter de liftster en nog twee oudere vrouwen die niet op de foto staan

Eenvoudige plattelandswoningen waar de Cubanan in wonen, zoals we die veel zagen

Van Santiago ging onze route langs het plaatsje Sancti Spiritus, waar we in dit straatje in een tot hotel omgebouwd herenhuis van een koloniale Spaanse bankier overnachtten (Het blauwe gebouw). Wat een pracht en praal, wat een decadentie. In dit straatje stonden bankjes waar men kon internetten. Wel gek: in de aangrenzende -redelijk luxe – hotels geen internet

Op de binnenplaats van dit koloniale huis/hotel was nu een tuin met jakouzi aangelegd….

In het voorportaal bij onze kamer konden we in dit Spaanse hoekje genieten van onze rust, wat hebben die Spanjaarden het hier goed gehad

Deze door de staat geconfisqueerde woning van een ex suikerbaron dient nu als stadhuis van Sancti Spiritus

Deze stadsreiniger, zagen we om de paar minuten even een slok uit het flesje Bucanero bier nemen, dat uit zijn achterzak steekt. Het was dan ook wel heel erg warm hier.

We maakten een lange wandeling door Santi Spiritus; waar net als overal in Cuba de paardenwagens nog steeds het openbare transportmiddel zijn

Ook in Santi Spiritus. Een toch voor dit gebied vrij moderne nooduitgang in de vorm van een stalen draaitrap aan de buitengevel

Vanuit Sancti Spiritus naderen we Santa Clara, de plaats waar de grote vrijheidsstrijder en volksheld Che Guevara begraven ligt. De Boliviaanse vrijheidsstrijder die in Cuba nog wel populairder lijkt dan Fidel.

Als we de stad in rijden zien we meteen al een Memorial voor Che tegen een bergwand. De resten van Che Guevara zijn in 1997 vanuit Bolivia naar Santa Clara overgebracht, waar nu een groot Mausoleum en Museum voor hem zijn aangelegd en ingericht.

Ook in Santa Clara hebben nog weinig boeren een tractor. In de straten en op de wegen en snelwegen nabij Santa Clara wemelt het van deze langzaam voortkruipende karretjes

Deze “Zwarte Ruiter” die we langs de weg tegenkwamen kiekte ik speciaal voor de dames die ons journaal lezen. Is dit wat dames ? Kunnen jullie hier wat mee?

In Santa Clara overnachtten we in deze charmante boshutten, nou ja “hutten” ? Ze waren van alle gemakken voorzien

Op deze plek in Santa Clara langs de spoorlijn werd eind 1958 door een groep rebellen onder leiding van Che Guevara een gepantserde trein – Tren Blindado- met troepenversterkingen en wapens voor het regeringsleger met molotov cocktails opgeblazen. De trein ontspoorde; de soldaten werden gevangen genomen en met de in beslag genomen wapens werd Santa Clara, het laatste bolwerk van Batista ingenomen…

Overal in Cuba , maar helemaal hier in Santa Clara is de verkoop van Che Guevara artikelen een van de belangrijkste bronnen van inkomsten voor de staat

Er bekruipt je toch wel een vreemd gevoel lopend langs de resten van de hier tot stilstand gebrachte trein van het regeringsleger. Er is hier toch een stukje wereldgeschiedenis geschreven De wagons staan nog in hun oorspronkelijke stand na de ontsporing.

De groene bordjes duiden nog op de kogelinslagen op de trein afgevuurd door de rebellen onder leiding van Fidel en Che Guevara

Ook op andere plaatsen in Santa Clara overal winkels met Che Guevara spulletjes

In Santa Clara is een Mausoleum waarin de resten van Che Guevara worden bewaard. Onder dit Mausoleum is een groot Che Guevara museum aangelegd , met daarin veel wetenswaardigheden en persoonlijke zaken over en van deze Boliviaanse avonturier/vrijheidsstrijder/volksheld

Het bewijs, hier staan we bij het Che Guavarra Memorial in Santa Clara

Straatje in Santa Clara, gemaakt toen ik nog met m’n tele lens kon fotograferen

In het resort waar in Varadero maakte ik niet lang na aankomst al deze mooie sunset foto vanaf de pool, waar het heerlijk relaxen was…

Afzien manneeee…. riepen we dan bij BZN in koor als we in zulke omstandigheden kwamen….We maakten hier overigens iets bijzonders mee: s’ morgens vroeg, voor dag en dauw legden vele gasten al hun handdoeken op de zonnestoelen, waarmee ze eigenlijk al een plek voor de hele dag claimden. Wij hebben dit verschijnsel in onze jonge jeugd ook al eens gezien toen we nog naar de Spaanse stranden gingen, maar dat dit onzalige gedoe in deze moderne  tijd zelfs hier nog steeds bestaat wisten we niet..uiteraard hebben we hier bezwaar tegen gemaakt en het kwam in orde..

We hadden een prachtige suite in dit resort. (Er waren alleen maar suites) Hier onze buitendouche . Wel gek, door de airco binnen liep je dan naar buiten naar de douche en kwam je dan in de heerlijke ochtend warmte terecht….

Nadat we ons beklag hadden gedaan over de alreeds geclaimde stoelen met daarop de handdoeken, kregen we een eigen overdekt bed, waar later ook nog de zonnebedden voor werden neergezet….

Hier is ons pool-terras setje compleet met overdekt ligbed en zonnestoelen voor de dagen dat we hier waren. Overigens zijn wij geen zonneaanbidders, we liggen hier hooguit 1 a 2 uur aan het einde van de dag even op adem te komen. en gebruiken deze rustperiodes in de goed geoutilleerde hotels altijd om alle zaken weer even op orde te krijgen. Het journaal, FB, de E-mails, en administratie en ook laten we in dit soort oorden onze kleding weer eens wassen en strijken…