We hebben door omstandigheden onze voor juli/augustus geplande reis naar IJsland helaas moeten cancelen; hij is nu geboekt voor juli volgend jaar. Daardoor hebben we nu even tijd om wat zaken te regelen zoals een nieuwe website, die geconstrueerd is door Passe Partout uit Purmerend, het bedrijf dat in de toekomst met mijn foto’s aan het werk gaat.
Binnenkort verschijnt de nieuwe website met vooral mijn reisfoto’s. Ik ben momenteel druk bezig om de foto’s daarvoor te uploaden. Tijdens dat uploaden kom je weer van alles tegen, zoals de foto’s die ik in Australië maakte. Tussendoor worden er natuurlijk weer nieuwe foto’s gemaakt, van zoals deze week het oer Hollandse Appeltern. Dat zijn toch wel uitersten..
Op de bovenste van 2 foto’s hieronder een rustiek en rustig kerkdorpje aan de Maas bij Appeltern waar we vorige week weer een gezellige reünie met onze Antarctica reisvrienden beleefden, en daaronder Karijini National Park in het afgelegen West Australië. Allebei als eerste letter een A. Maar dat is dan ook het enige gemeenschappelijke, of toch niet? Want een grotere tegenstelling is bijna ondenkbaar. Het knusse oer Hollands plaatje naast de avontuurlijke hete Canyon vol met verborgen gevaren. Wat beide locaties echter gemeen hebben is dat het een belevenis is om ze te bezoeken….
Hieronder eerst een paar foto’s van onze reünie in Appeltern, en daarna wat foto’s die ik maakte van onze trip door Australië waar we in totaal in bijna 7 maanden 21.000 km doorheen reden. De foto’s die hieronder staan, zijn van het ruige en onbevolkte West Australie
Als laatste de eersten van een nieuwe serie familie foto’s die ik deze week hoop af te maken.
De tegenstelling…

Een oer Hollands tafereel; een rustig kerkdorpje langs de Maas in de buurt van Appeltern; deze foto maakte ik afgelopen week tijdens een vaartochtje op de Maas tijdens de reünie van onze Antarctica reisgroep Die Schwarze Gruppe; dit is toch van een schoonheid die zijn weerga niet kent…..?

En dan dit avontuurlijke plaatje van een wilde canyon in het Karijini National Park in West Australie, vol met verborgen gevaren zoals giftige spinnen, krokodillen en vooral levensgevaarlijke slangen, maar wat kunnen beide plekken een belevenis zijn om te ervaren…
Een weekend Appeltern; reünie met onze Schwarze Gruppe

Onze groep die elkaar leerde kennen tijdens een reis naar Antarctica – ondergetekende fotografeert – voor het hotel/restaurant van Moeke Mooren in Appeltern, waar we dineerden en overnachtten. We staan klaar om in de tuk tuk te stappen voor een rit door de boeiende omgeving van het rivierenlandschap rondom Appeltern .

Organisatoren deze keer waren Marian en Rob Polman uit Appeltern. Hier staan ze op de rivierdijk voor hun schitterende woning met serre en tuinhuis.
De Tuinen van Appeltern

De prachtig aangelegde tuinen in de schitterende ambiance onder “Hollandse luchten” levert kleurrijke plaatjes op

Nog een laatste kleurrijke foto, en we verlaten Appeltern in ons eigen Nederland; het was een groot genoegen; het volgend jaar zijn Sjaak en Annemiek aan de beurt om de reünie te organiseren; Marian en Rob: bedankt !
Foto’s van onze Australie trip
We reden in totaal bijna 7 maanden – 21.000 km – door het uitgestrekte Australië (180 x Nederland) Een keer 3 maanden, en nog een keer 4 maanden. Hier een paar foto’s van West Australië – 80 x Nederland – verreweg ons favoriete deel van dit woeste en avontuurlijke land…

Het route deel in West Australië – 9000 km – van Darwin naar Perth via diverse National Parks reden we in een Bush camper. Met een normale “taartendoos” campervan hadden we nooit door de National Parks met de nodige rivier crossings kunnen rijden. Hier rijden we van Ubirr naar Arnhem land
Hoe Flying Doctors op te roepen !

Onze Bushcamper, een beest van een auto, geschikt voor ruig terrein, voorzien van snorkel, om floodways en rivieren mee te crossen. De zwevende inzet laat het uittrekbare gasstel zien. In de cabine zat een rode Emergency Handle waarmee Flying Doctors gemobiliseerd werd, en die we alleen mochten gebruiken als we echt in nood zaten zoals na een slangenbeet. Bij “trapped” – ingesloten- raken tussen twee rivieren over de weg mocht die handle NIET gebruikt worden. Dan moest er gewacht worden tot het water gezakt was. We hadden daartoe noodrantsoenen water en voedsel aan boord. We zijn niet trapped geraakt en ook hebben we de noodknop niet hoeven te gebruiken. Mary sliep beneden en ik in het dak deel van de auto. De airco werkte alleen voor de stuurcabine; het was dus zweten s’ nachts…. We hebben hier 1,5 maand tijdens ons traject door West Australie in gewoond. In midden Australie hadden we een terreinwagen en sliepen we in hotels, en in het geciviliseerde Oost Australie reisden en woonden we in een grote 6 persoons campervan

Luchtfoto van The Bungle Bungles in the Kimberley; let op de geparkeerde bussen linksonder het midden

The Gibb River Road in het hete en droge Noordwesten van West Australie, een 750 km lang eenzaam avontuur, volkomen verlaten, geen brandstof geen water en geen andere supplies…

De Argyle Diamant mijn in het noordwesten van Australië . Dit is een open mijn; links boven het dorpje waar de miners wonen. De diamanten worden op -bewust – niet aangekondigde tijden vanaf het vliegveld hier naar de rest vd wereld gevlogen

Op vele plaatsen moeten rivieren worden overgestoken, soms ondiep en soms wat dieper. De luchtinlaat van de motor loopt via een snorkel, zodat er geen water in de motor komt

Het strand van Broome, de favoriete droomstek van bijna alle Australiërs. Een van de meest westelijke tropische plekjes aan de westkust. We zagen dit tafereeltje vanaf het terras van het Broom Beach Resort

En ook dit is Broome, waar we 3 dagen langer bleven dan eigenlijk gepland, een prachtige plek op de aarde…

Kamperen is voor Australiërs een normale manier van leven; ze nemen van alles mee; auto’s ,brommers, scooters, satelliet schotels etc etc

Over deze rulle dust road reden we 50 km naar Cape Peron, een van de mooiste maar meest afgelegen plekjes van Australië; je komt hier met volledig opgepompte banden niet doorheen

Een ranger verlaagde de bandenspanning naar 25 %; na de terugreis – 2 x 50 km – moet met de meegebrachte elektrische pomp de banden spanning weer normaal gemaakt

Tijdens een zwempartijtje bij Monkey Mia zagen we deze stingray’s – 1 mtr lang – voorbij komen…ze kijken je kwaad aan lijkt het wel

Het wemelt hier van de Pelikanen. Hier tergt de Pelikaan een hongerige meeuw met een net door hem verschalkte vis…

En…….overal kangaroo’s natuurlijk; hoewel we ze 6000 km naar het oosten aan de oostkust van Australie, waar de mensen wonen, van Brisbane via Sydney naar Melbourne en Adelaide niet gezien hebben.

The Pinnacles Dessert; hier zitten de zussen Addy en Corry uit Zeeland – die we onderweg tegenkwamen – uit te rusten. Addy woont met haar Kees al jaren in West Australië

De geëmigreerde Zeelander Kees van Dalen – van Addy – hier bij zijn privé brandweer wagen bij zijn zelfgemaakte huis in de bush. Bosbrand en droogte zijn de gevaren waar de bewoners van West Australië altijd alert op moeten zijn

De zuidwest kust van West Australië waar ooit Antarctica met Australie verbonden was, en later vanaf is gescheurd

Vanuit Freemantle vaart men met een ferry naar het dichtbij gelegen natuureiland Rotnest; waar je prachtige fietstochten kan maken.
Familie foto’s
Deze en volgende week maak ik weer nieuwe familie foto’s. Het is buitengewoon moeilijk om de gezinnen van onze drie zoons op de set te krijgen. De kinderen worden groter en hebben net als hun ouders allemaal een eigen agenda. Om de nieuwe uitrusting te testen waren Sander en Tamara met hun boys Jan, Kees en Tim al in de kleine studio achter de kapsalon van kapper Aart.

Deze foto van het gezin van Tamara en Sander maakte ik op de drukke Volendamse Julianaweg, de hoofdstraat van Volendam. Er werd eerst gerepeteerd, daarna moest in een paar seconden deze foto worden gemaakt..

Fotogenieke “schone” dochter Tamara, die altijd goed op foto’s staat…..ging even separaat voor de lens…